Ο Λουδοβίκος 14ος είχε πει: «Το κράτος είμαι εγώ»!
Ο Νίκος Παπάς, σαν νέος «βασιλιάς Ήλιος», λέει: «Εγώ είμαι το τηλεοπτικό τοπίο»!!!
Αυτός και μόνο αυτός καθορίζει τον αριθμό των αδειών, διενεργεί τον διαγωνισμό, συλλέγει τις προσφορές, προσδιορίζει (εδώ μαζί με τον υπουργό Οικονομικών) τις τιμές εκκίνησης, ανακηρύσσει τελικούς αναδόχους και αποδέκτες των αδειών…
Τέτοια λουδοβίκεια «δημοκρατία» και φρενοβλάβεια αμοραλισμού μόνο από τα άθλια, «αριστερά» ανδρείκελα των νέων αποικιοκρατών θα μπορούσε να υπάρξει.
Το κείμενο του Στάθη, «Οι φωστήρες της τρισηλίου θεότητος...», περιγράφει εκτενώς το λουδοβίκειο ΟΝΕΙΔΟΣ της «αριστερής» κυβερνητικής ανοησίας…
http://www.enikos.gr/stathis/370244,Oi-fwsthres-ths-trishlioy-8eothtos.html
Οι φωστήρες της τρισηλίου θεότητος...
Μια μικρή προσωπική εξήγηση σήμερα εκ προοιμίου, εν σχέσει με όσα θα μοιρασθώ μαζί σας παρακάτω. Αναγκαία εξήγηση, διότι δυστυχώς κάποιοι απ’ την Αριστερά που γονάτισε σπεύδουν να σπιλώσουν πρώην συντρόφους τους ή για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα (ορισμένα απ’ αυτά, αδικαιολόγητα και για τους ίδιους) ή για να συγκαλύψουν τις πομπές ορισμένων απ’ ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Το θέμα αφορά τις τηλεοπτικές άδειες κι εν γένει την πολιτική της κυβέρνησης στα περί τονΤύπο. Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν απ’ την αρχή (κι όσοι γνωρίζετε τη διαδρομή μου, τα ξέρετε) ότι στο μέτρο των μικρών μου δυνάμεων βρέθηκα απέναντι στο φαινόμενο της Διαπλοκής που ταλανίζει την πολιτική, τη δημοσιογραφία και τη χώρα, από το πρώτο μου σκίτσο και από το πρώτο μου κείμενο, έως τώρα. Το προσωπικό μου κόστος (απολύσεις, απειλές, αποκλεισμοί, συκοφαντίες) για αυτή μου τη στάση κόστος δεν ήταν, αντιθέτως ήταν και είναι ευ ζην. Το οποίον, γράφοντας, μοιράζομαι μαζί σας.
Δεν μ’ αρέσει να μιλώ για τον εαυτό μου (σύντομος θα είμαι και σήμερα επ’ αυτού), αλλά πρέπει να γνωρίζετε ότι χειρότερα απ’ τα φερέφωνα της Διαπλοκής είναι ορισμένα σαπρόφυτα στους κόλπους της Αριστεράς, σταλινικά βαποράκια του «εκσυγχρονισμού» ή καριερίστες που χρησιμοποίησαν το ήθος, την πολιτική και την ιστορία της Αριστεράς προς ίδιον όφελος.
Πελάτες της Διαπλοκής οι ίδιοι, τρόφιμοι των διακομματικών σχέσεων, παρακοιμώμενοι κατά σύστημα των εξουσιών (αλλά κατά τα άλλα «αριστεροί») έχουν συκοφαντήσει, απομονώσει και συχνά εξοντώσει όσους ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών, της δημοσιογραφίας και της πολιτικής εναντιώθηκαν στις επιδιώξεις τους.
Σήμερα ορισμένοι απ’ αυτούς είναι πρώτο τραπέζι πίστα στο σύστημα διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ,ατιμάζοντας πολλούς συνεπείς αριστερούς που εξακολουθούν να ελπίζουν δρώντας μέσα απ’ αυτόν τον χώρο, πολίτες, πολιτικούς, δημοσιογράφους, διανοούμενους, καλλιτέχνες, εργαζόμενους. Αυτά τα σαπρόφυτα, λοιπόν, για όσα θα σας γράψω σήμερα θα πουν ότι απηχούν τις απόψεις της διαπλοκής]. Καλά κρασιά...
Μια από τις εξαγγελίες ειδικού ηθικού και πολιτικού βάρους του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο ευαγγελισμός της σύγκρουσής του με τη Διαπλοκή. Προς τούτο, όπως και για πολλά άλλα, ώδινεν όρος και έτεκεν τέρατα.
Εν πρώτοις η εμπλοκή με τις Ανεξάρτητες Αρχές.
Θιασώτης ως μη όφειλε των Ανεξάρτητων Αρχών (όπως και των ΜΚΟ) έκπαλαι ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε αντιμέτωπος με την ελαφρομυαλιά του. Οι Ανεξάρτητες Αρχές (δραχμοβόρες και πολλές) δεν εκλέγονται, δεν απολογούνται στον λαό,διορίζονται. Παίρνουν κυβερνητικά χρήματα (όπως και οι κατά τα άλλα μη... κυβερνητικέςοργανώσεις) για να μοιράζεταιπαιχνίδι (και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα), καταστρατηγώντας τη διάκριση των τριών εξουσιών (αλλά και αναιρώντας τις ευθύνες τους για ταres publica) με σοβαρές συνέπειες στη λειτουργία του πολιτεύματος.
Επί Ανεξαρτήτων Αρχών ακμάζει η διαπλοκή και η διαφθορά, ενώ αντιθέτως παρακμάζει η διαφάνεια και η ευνομία. Οπερ έδει δείξαι.
Η πρώτη γκέλα λοιπόν για τον ΣΥΡΙΖΑ προέκυψε από το σύστημα των Ανεξαρτήτων Αρχών. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να υπερφαλαγγίσει το πρόβλημα περιορίσθηκε στις ικανότητες του κ.Παππά να νομίζει ότι η Βουλή πρέπει να γίνεται ο φερετζές της εκτελεστικής εξουσίας. Ετσι κράτησε για τον Υπουργό (εν προκειμένω τον εαυτόν του) το προνόμιο της απόφασης κι άφησε για τη Βουλή την υποχρέωση της επικύρωσης.
Κι αμέσως, στη συνέχεια, άρχισαν τα όργανα. Αίφνης ο κ. Παππάς βρήκε ένα Ινστιτούτο (;!) στη Φλωρεντία (;!) το οποίον απεφάνθη ότι η Ελλάδα σηκώνει τέσσερα ιδιωτικά κανάλια! Γιατί τέσσερα κι όχι δεκατέσσερα (ή όσα άλλα, καθώς συμβαίνει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες); Διότι μόνον τέσσερα θα είναι βιώσιμα! Μπα;! Τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων δεν την αποδεικνύουν οι ίδιες, αλλά ένας χότζας απ’ τη Φλωρεντία; Μήπως θα πρέπει να είναι τέσσερις και οι βιώσιμες βιοτεχνίες ειδών ζαχαροπλαστικής σ’ αυτήν τη χώρα; Να ρωτήσουμε μήπως, κύριε Παππά, τον Νοστράδαμο εκ Φλωρεντίας πόσες βιώσιμες μάντρες ανταλλακτικών μπορεί να διαθέτει αυτή η χώρα, πόσους βιώσιμους αγρούς και πόσες φαρμακοβιομηχανίες;
Η μπουνταλοσύνη του πράγματος είναι προφανής και μόνον ο κ. Παππάς με τη φόρα που έχει πάρει φαίνεται να μην την αντιλαμβάνεται. Μιλώντας για δημόσιες συχνότητες (μια ακόμα περιουσία του λαού) αποφασίζει πόσοι ιδιώτες θα τις νέμονται, ανακηρύσσοντας τις επιδιώξεις του θέσφατα Φλωρεντίνων Ταχυδακτυλουργών. Και τον εαυτόν του υπερκαναλάρχη. Υπερπλουσίων καναλαρχών.
Δεύτερον: γιατί τα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας πρέπει να απασχολούν 400 εργαζόμενους; Αν για να βγει η δουλειά αρκούν 350 ή χρειάζονται 650, ποιος θα το απαγορεύσει; Ο Σαβοναρόλααπό τη Φλωρεντία; Αν του δώσατε λεφτά για να αποφανθεί για τέσσερα κανάλια με τετρακόσιους εργαζόμενους πλαφόν το καθένα, ας του δώσει η λογική κάτι παραπάνω για να σκάσει. Θα πρόκειται για μια εύλογη δημόσια δαπάνη - να συνεισφέρουμε κι εμείς...
Αλλά, εκτός από τα της εργασίας, η ίδια μπουνταλοσύνη και για τα περί το κεφάλαιο. Από πότε ένας ιδιοκτήτης Μέσου Ενημέρωσης πρέπει να παρκάρει έναν σκασμό λεφτά, ακίνητα στο διηνεκές; Αν τα δει κανείς όλα αυτά από πλευράς οικονομίας της αγοράς, είναι απλώς κουταμάρες. Αν τα δει από την πλευρά μιας σοσιαλιστικής προοπτικής, είναι απλώς αγοραία. Και στις δύο περιπτώσεις βλακώδη.
Ο κ. Παππάς δεν συγκρούεται με τη διαπλοκή (τα θνήσκοντα μέρη της οποίας άλλωστε θα μας αφήσουν χρόνους), αλλά ετοιμάζει το νέο τοπίο, θεσπίζει τους νέους κανόνες του παιχνιδιού, μόνον που πρόκειται για κανόνες ράγκμπυ σε αγώνες βόλεϋ.
Αυτό δεν είναι αριστερό, είναι κουτό. Ή πονηρό. Και η δημαγωγία που προσπαθεί να τοσυγκαλύψει, συμψηφίζοντας όσους διαθέτουν στοιχειώδη λογική με τη διαπλοκή, είναι το πιοχυδαίο απ’ όλα.
Οποιος, εξ όλων αυτών των ανοησιών (για να μείνουμε στο αθώον του πράγματος), δεν μπορεί να υποστηρίξει την πολιτική Παππά, είναι με τα ντόμπερμαν της ενημέρωσης!; Εξοργιστικό και ανάλογο του όποιος δεν είναι υπέρ μας είναι εναντίον μας - τόσο «αριστερό»! [Αντιστοίχως, όποιος γεωργός αγωνίζεται για το ψωμί του υποκινείται απ’ τη Χρυσή Αυγή ή είναι φοροφυγάς! Δυστυχώς αυτά που έλεγε ως χθες η Δεξιά, τα λέει τώρα ανερυθρίαστη η Αριστερά που γονάτισε.]
Ο κ. Παππάς έπαιξε παιχνίδι με τα κρατικά κανάλια μέσω των επιλογών που έκανε (με θλιβεράαποτελέσματα) και τώρα επιχειρεί να γίνει ο άρχων των δακτυλιδιών σε ένα νέο, εξίσου διαπλεκόμενο τοπίο (νέων ή παλαιών λεφτάδων), επιστρατεύοντας μαθητευόμενους μάγους εκ Φλωρεντίας και ασυνήθιστη ποσότητα από την πιο συνηθισμένη κουτοπονηριά. Και φόβο. Διότι, όπως είπαμε, κάποιοι απ’ τους πάντοτε ελλοχεύοντες στην Αριστερά σταλινίσκους προσπαθούν διά του γκαιμπελικού λέγε-λέγε να δημιουργήσουν εντυπώσεις εναντίον όσων αριστερών δεν τα βλέπουν όλα αυτά και τόσον αριστερά. Ούτε λογικά. Και βεβαίως ανήθικα. Διότι οι μόνοι για τους οποίους δεν γίνεται λόγος είναι εκείνοι οι εργαζόμενοι στον Τύπο που πέπρωται να απολυθούν, λόγω των συγχωνεύσεων.
Αντί ο κ. Παππάς να θέσει τους όρους και τους κανόνες για την ενημέρωση - και, όποιος μπορεί, αναζητά τους τέσσερις ευαγγελιστές του δικού του δόγματος. Διότι μόνον οι
υπερπλούσιοι (και ουδείς κοινωνικός φορέας ή κοινωνικώς ευαίσθητος μηχανισμός) θα έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν κανάλια. Οι υπερπλούσιοι κι ενδεχομένως ορισμένοι απ’ τουςυπάρχοντες καναλάρχες,οίτινες έχουν αριστεύσει στη διαπλοκή, αυτοί οι ίδιοι θα είναι οι κάτοικοι της νέας Εδέμ.
Ισως και ορισμένοι ακόμα απ’ όσους θα δοκιμάσουν τον απαγορευμένο καρπό του κ. Παππά και θα δουν το φως το αληθινό. Το ίδιο φως που έχει δει και ο ίδιος, καθώς καλεσμένος (πάντα ο κ. Παππάς) της κυρίας Τρέμη στο πολύπλαγκτο «Μega» διεχώριζε τους γεωργούς από τους μισθωτούς με ένα κακομοίρικο «διαίρει και βασίλευε», ενώ μιλώντας απταίστως πλέον τη γλώσσα της Δεξιάς διέγνωσε ακόμα και«φασιστικό ιό» στους... Αγανακτισμένους (καλώντας σε έναν παιδαριώδη συνειρμό προς τους αγρότες)...
Από τη συζήτησή του με την κυρία Τρέμη ο κ. Παππάς φάνηκε να πιστεύει ότι καθήκον της κυβέρνησης είναι να διαμορφώσει μια βιώσιμη αγορά τηλεοπτικών προϊόντων - ενδιαφέρον! Και πώς;δι’ όσων
το ίδρυμα Φλωρεντίας έφα. Αριστοτέλης το Ιδρυμα!
Αναλογιστική μελέτη Κατρούγκαλου. Και έτσι η κάθαρση στον χώρο της διαπλοκής υποκαθίσταται από μιαν αυταρχική και βλακώδη φενάκη. Αντί η κυβέρνηση της Αριστεράς να προασπισθεί τον πλουραλισμό και την ελευθεροτυπία, τις παραδίδει εκ νέου στη «βιώσιμη αγορά» (των υπερπλουσίων που θα μπορέσουν να πάρουν άδειες). Αντί να ενισχύσει συνεταιριστικές προσπάθειες ή να εισαγάγει στα Δ.Σ. των καναλιών κοινωνικούς φορείς, τα πάντα
αφήνονται και πάλι στην ισχύ των Δυνατών που ο κ. Παππάς έχει υπολογίσει με τη φώτιση της Φλωρεντίας σε τέσσερις. Αντί η κυβέρνηση
να δώσει αγώνα για να σώσει το Ταμείο των δημοσιογράφων (όπως και όλα τα Ταμεία), αφού τα λήστεψε προς χάριν των τραπεζών, τώρα τα εξισώνει προς τα κάτω, υπακούοντας στις εντολές της Τρόικας (μιλώντας και πάλι τη γλώσσα της Δεξιάς για «ευγενή» Ταμεία και τα συναφή). Διότι για την Αριστερά που γονάτισε η φοροασυλία των εταιρειών τζόγου είναι ιερή κι απαραβίαστη, αλλά η χρυσοπληρωμένη σύνταξη των απόμαχων, πολύ υψηλή για τα γούστα του κ. Στουρνάρα.
Ως φαίνεται, αφού δαιμονοποίησε αυτή η κυβέρνηση την κριτική απ’ τα αριστερά (μιλώντας για «αριστερόμετρα»), έχει πάρει φόρα-κατηφόρα. Ετσι οι «μεταρρυθμίσεις» στην εκπαίδευση πρέπει να είναι σύμφωνες με τις ντιρεκτίβες του ΟΟΣΑ, καθώς και να συμπλέουν με τις μνημονιακές υποχρεώσεις (Λιάκος).
Ετσι οι αυτοαπασχολούμενοι των 25.000 ευρώ τον χρόνο είναι ζάπλουτοι. Ετσι οι αγρότες, έτσι το ένα, έτσι το άλλο, με τον κ. Τσίπρα να ’χει πάρει τον δρόμο του κ. Σαμαρά(δηλώνοντας βεβαίως ότι «δεν ακολουθεί την πεπατημένη»). Ομως αν εξαιρέσουμε το Προσφυγικό που έχει οξυνθεί και τον κ. Λεβέντη που έχει εμφανισθεί στο πολιτικό σκηνικό, όλα τα άλλα είναι τα ίδια όπως επί Σαμαρά, ο κ. Τσίπρας τα χειρίζεται όπως ο κ. Σαμαράς και έχει μπει στην ίδια αποδρομή Σαμαρά.
Το ίδιο και με τη Διαπλοκή! Ζει και βασιλεύει και δεν
κινδυνεύει από τέσσερις υπερπλούσιους! Οσο για τη... Σύνοδο της Φλωρεντίας, μόνον ο νεοπροσήλυτος κ. Παππάς φαίνεται να είναι ο θεράπων, ο μύστης και ο προφήτης μιας υπερούσιας Σοφίας που διαιρεί το 28 διά του τρία και βγάζει 16..!
Credo quia absurdum est, πιστεύω διότι είναι παράλογο. Ή μάλλον ανόητο. Διότι όλα αυτά έχουν τόση σχέση με την Αριστερά, όση η ανικανότητα με την κατασκευή του Εμπάιαρ Μπίλντινγκ...
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=10128