«Η ελευθερία είναι πάντα η ελευθερία για εκείνον που σκέφτεται διαφορετικά. Όχι από φανατισμό για τη «δικαιοσύνη», αλλά γιατί απ’ αυτό εξαρτάται κάθε τι που διδάσκει, εξυγιαίνει, ξεκαθαρίζει μέσα στην πολιτική ελευθερία, και γιατί η «ελευθερία» χάνει την αποτελεσματικότητά της όταν γίνεται προνόμιο»
Ρόζα Λούξεμπουργκ
Φαίνεται ότι για την ΕΣΗΕΑ η «ελευθερία» είναι προνόμιο. Μόνο για τους «οπαδούς» των δικών της απόψεων και τους χειροκροτητές τους: Ο σταλινισμός της κυβερνώσας «αριστεράς», για να μην πούμε τίποτε χειρότερο…
Το ζήσαμε και αυτό. Ένα δημοσιογραφικό, συνδικαλιστικό όργανο που θα έπρεπε να έχει ως αδιαπραγμάτευτη αρχή την «ελευθερία της άποψης», έρχεται και καρατομεί δημοσιογράφους, μέλη του, για την άποψή τους: Επειδή στήριξαν στο δημοψήφισμα το «ΝΑΙ»!
Οι δημοσιογράφοι του «ΝΑΙ» και γενικά όλο το πολιτικό και δημοσιογραφικό σκυλολόι του «ΝΑΙ», μας προκαλεί αλλεργία, δεν θέλουμε να τους δούμε ζωγραφιστούς και τους έχουμε περάσει γενεές δεκατέσσερις…
Άλλο όμως η ανελέητη κριτική και πολεμική και άλλο η ΔΙΩΞΗ για τις απόψεις τους. Κάθε δίωξη της άποψης ανοίγει το δρόμο για ΦΙΜΩΣΗ του Λόγου, ανοίγει το δρόμο για τη δίωξη και ποινικοποίηση της Σκέψης: Αυτό είναι ιστορικό αξίωμα.
Όταν το ίδιο το όργανο των δημοσιογράφων, από υπερασπιστής της άποψης γίνεται διώκτης, ανοίγει διάπλατα τους δρόμους της ΦΙΜΩΣΗΣ του Λόγου, παρέχοντας τεράστιο άλλοθι στην πολιτική εξουσία, η οποία εξ ορισμού επιδιώκει τη δίωξη των αντίθετων απόψεων…
Ιδιαίτερα σήμερα που η κυβερνητική εξουσία αποτελεί το εκτελεστικό όργανο του 4ου Ράιχ, των νέων χρηματιστηριακών αποικιοκρατών…
Η ΕΣΗΕΑ στην πράξη λοιπόν, «τιμωρεί» δολίως το «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα στα πρόσωπα μισητών ανδρεικιέλων δημοσιογραφών, για να στηρίξει τους αντιδημοκρατικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης που μετέτρεψε το «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ», για να στηρίξει το ΟΛΟΝ κατοχικό καθεστώς του «ΝΑΙ», δίνοντας άλλοθι σ’ αυτό το καθεστώς των ανδρεικέλων να σχεδιάσει, σφυρηλατήσει και προωθήσει τη ΔΙΩΞΗ των Ιδεών και τη ΦΙΜΩΣΗ του Λόγου, την κατάργηση των Ελευθεριών, λόγω έκτακτων αναγκών…
Ήδη ο Βενιζέλος ανοίγει και νέα παραθυράκια δίωξης εναντίον της «διάχυτης απειλής του μονοφωνικού λαϊκισμού, της συνομωσιολογίας, της δημαγωγίας και της ανευθυνότητας»: Εναντίον δηλαδή κάθε άποψης που αντιπολιτεύεται τον εξουσιαστικό Λόγο…
Διαβάστε το μαργαριτάρι του Βενιζέλου, εδώ:
http://www.press-gr.com/2016/04/blog-post_246.html
Θα κλείσουμε με τα λόγια του Στάθη στο σημερινό άρθρο, εδώ:
http://www.enikos.gr/stathis/381642,Mpam-hkoys8h-ston-aera-ki-ystera-klats.html
ΥΓ.3: Δεν έχει -το έχουμε ξαναπεί- κανένα δικαίωμα η ΕΣΗΕΑ να καλεί σε απολογία και προς έλεγχον όσους δημοσιογράφους υποστήριξαν το «ναι». Οι δημοσιογράφοι κρίνονται από τους πολίτες (και τους δικαστές, όταν παραβαίνουν τον νόμο). Δεν κρίνονται απ’ τον Ερντογάν - και η ΕΣΗΕΑ δεν μπορεί να υπέχει θέση Ερντογάν. Διότι αύριο, μια άλλης σύνθεσης κατά το Δ.Σ. ΕΣΗΕΑ μπορεί να καλέσει σε απολογία και προς έλεγχον όσους υποστήριξαν το «όχι». Η δεοντολογία του επαγγέλματος ουδεμία σχέση έχει με τον τρόπο που την αντιλαμβάνονταν ο Μπέρια ή οι «λαϊκοί» εισαγγελείς του Χίτλερ. Ακόμα και η ασυδοσία είναι προτιμότερη στον Τύπο, αν για την αντιμετώπισή της είναι να θυσιασθεί η ελευθερία του. Οταν κάποιος στον Τύπο γράφει ή λέει ψέματα, κάποιος στον Τύπο επίσης γράφει ή λέει την αλήθεια. Και οι πολίτες κρίνουν. Οσον δημοσιογράφοι, διευθυντές κι εκδότες δεν παραβιάζουν τους νόμους, είναι υποχρέωση και δικαίωμα των πολιτών, και μόνον αυτών, να κρίνουν και να διακριβώνουν...
Οσο γράφονταν αυτές οι αράδες η ΕΣΗΕΑ επέβαλε ποινές σε συναδέλφους. Είναι μια μελανή σελίδα στην ιστορία της ελευθεροτυπίας. Η Ενωση πρέπει να ανακαλέσει αμέσως τις εν λόγω ποινές και να σώσει την τιμή της όσο είναι καιρός.
Υπάρχουν δημοσιογράφοι που εκφράσθηκαν υπέρ του «ναι» είτε καθ’ υπαγόρτευσιν των αφεντικών, είτε επειδή έτσι πίστευαν οι ίδιοι. Και κρίνονται για αυτό. Από τους πολίτες. Κάθε άλλη ενέργεια εναντίον τους είναι μισαλλόδοξη και φασιστική. Αντέχει η ΕΣΗΕΑ το βάρος μιας φασιστικής ενέργειας; Η οποία μπορεί αύριο να έχει θύματα τους σημερινούς θύτες; Αυτή είναι η αντίληψή μας για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών;