Η παροιμία «αδέρφια μαχαίρια» συμβολίζει τη λύσσα και τα μίση που δημιουργούνται ανάμεσα σε συγγενικές καταστάσεις: Πρόσωπα, οργανώσεις, κόμματα…
Το ΠΑΣΟΚ είναι και εδώ πρωτοπόρο. Η αποσύνθεσή του δημιούργησε μια πλούσια ποικιλία λυσσωδών εσωτερικών συγκρούσεων και προσωπικών σκυλοκαβγάδων: «Αδέλφια μαχαίρια»…
Σήμερα, όπως έχουμε αναλύσει σε πολλά κείμενά μας, ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τη νέα αναπαλαιωμένη μορφή του εκφυλισμένου ΠΑΣΟΚ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί, απλώς, το πλυντήριο του ΠΑΣΟΚ, αλλά την αναπαλαίωσή του. Διπλός ο «άθλος» της «αριστερής» ΑΠΑΤΗΣ του ΣΥΡΙΖΑ: Είναι το νέο ΠΑΣΟΚ στην ακραία νεοφιλελεύθερη εκδοχή του και ταυτόχρονα ξεπλένει και ανασταίνει το παλιό ΠΑΣΟΚ που ο ελληνικός λαός το έριξε στον σκουπιδοτενεκέ…
Έτσι κάποια πασοκικά υπολείμματα επιχειρούν να αναστηθούν και να σηκώσουν πάλι κεφάλι κερδοσκοπώντας ασύστολα, επιλεκτικά και δόλια με κάποιους πασόκους που βρήκαν στέγη στο ΣΥΡΙΖΑ…
Μια τέτοια απόπειρα αποτελεί και το λιβελογράφημα της Αλεξάνδρας Αγγελοπούλου-Σουλαδάκη
Διαβάστε εδώ:
http://www.press-gr.com/2016/06/blog-post_586.html
Δεν θα μας απασχολούσε αυτό το λιβελογράφημα εάν δεν αποτελούσε μια πολιτική πράξη ακραίου αμοραλισμού, μια πράξη μοχθηρής «εκσυγχρονιστικής» δολιότητας: Η γνωστή πασοκική διπροσωπία (και επιλεκτική «ευαισθησία»), καθώς και η ΑΠΑΤΗ στο κόκκινο…
Η κυρία Σουλαδάκη επιχειρεί να «ξεπλυθεί» η ίδια από το ΠΑΣΟΚ του «εκσυγχρονισμού» και των Μνημονίων που υπηρέτησε, με «άλλοθι» τον Άκη και τους «ανθρώπους» του, που εντάχθηκαν στο ΣΥΡΙΖΑ!!!
Δολιότητα, αφόρητος στρουθοκαμηλισμός και ΑΠΑΤΗ…
Τι δεν μας λέει η Σουλαδάκη, η «αγανακτισμένη» με τους «ανθρώπους» του Άκη:
α). Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αναπαλαίωση του «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ, με άλλη ετικέτα. Φυσικά αυτό απαιτεί ικανότητα συνθετικής ανάλυσης που μάλλον δεν διαθέτει η Σουλαδάκη…
β). Ότι δεν ήταν μόνο οι «άνθρωποι» του Άκη που «συνωστίστηκαν» στο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πλημμύρισε από το ΟΛΟΝ και ΣΥΝΘΕΤΟ ΠΑΣΟΚ. Και αφού η Σουλαδάκη θέλει να σκέφτεται με «τεμάχια» του ΠΑΣΟΚ, θα έπρεπε να γνωρίζει ότι στο ΣΥΡΙΖΑ βρήκαν στέγη οι «άνθρωποι» του Σημίτη, του ΓΑΠ, «άνθρωποι» του Ανδρέα, «άνθρωποι» από το ΟΛΟΝ ΠΑΣΟΚ…
Τα γνωρίζει η Σουλαδάκη, αλλά τα αποκρύπτει κουτοπόνηρα. Τέτοια πολιτική εντιμότητα και ήθος: Το λιπαρό «ήθος» του πασοκικού εκφυλισμού…
Στο ΣΥΡΙΖΑ αναπαράγεται, ο Σημιτισμός και η συνέχειά του (το Μνημονιακό ΠΑΣΟΚ-ΓΑΠ) σε όλες τις εκδοχές του και ως κυρίαρχη πολιτική συνιστώσα…
γ). Ξεχνά, ακόμα, η Σουλαδάκη και τούτο το ουσιαστικό: Ότι δεν θα έπρεπε να είναι μόνο ο Άκης στη φυλακή, αλλά και πάρα πολλοί άλλοι: Από Μαντέληδες, Τσουκάτους, Βενιζέλους και λοιποί…
Ο λίβελος, συνεπώς, της κυρίας Σουλαδάκη, γεμάτος εμπάθεια και λύσσα («αδέρφια μαχαίρια»), κινείται πάνω στην πολιτική φιλοσοφία της πασοκικής δολιότητας, πονηρής διπροσωπίας, με ένα και μόνο σκοπό: Να επικαλύψει και να ξεπλύνει τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ του κόμματός της…
Θεωρούμε σκόπιμο να αναδημοσιεύσουμε και ένα απόσπασμα από παλιό μας άρθρο: Άκης: Η «Ιφιγένεια» της καθεστωτικής πανούκλας…
Μαζί με άλλα σχετικά βρίσκεται εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7420
Άκης: Η «Ιφιγένεια» της καθεστωτικής πανούκλας…
Στην Ελλάδα είναι γνωστή και πολυφορεμένη η συνταγή: ΠΑΝΤΑ, με το όχημα της «διαφθοράς» και τους αποδιοπομπαίους τράγους, επιχειρείτο το «ξέπλυμα» και η αναπαλαίωση της σήψης του καθεστώτος και των κομμάτων…
Σήμερα η δωσίλογη κακουργία, στις πιο αποτρόπαιες όψεις τής παρασιτικής, κατοχικής αχρειότητας και διαφθοράς (η κυβέρνηση των ανδρεικέλων), «σπάει» μια πυώδη φουσκάλα της ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΗΣ, «ιστορικής» διαφθοράς, για να συγκαλύψει τα δικά της ΔΙΑΡΚΗ εγκλήματα (του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος) και για να «εξιλεωθεί» στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ.
Σε κάθε εποχή υπάρχουν τα κατάλληλα «σφαχτάρια», οι «Ιφιγένειες»…
Η σημερινή «Ιφιγένεια» είναι ο Άκης. Συγκεντρώνει και συνθέτει όλα τα «στοιχεία» του «αδύνατου κρίκου»: Της κατεστημένης «ιστορικής» διαφθοράς και της βλακείας…
Καταρχήν συνδυάζει και συνθέτει όλα τα «στάδια» του εκφυλισμού και της αποσύνθεσης του ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα το «στάδιο» της «εκσυγχρονιστικής» αχρειότητας και δυσωδίας: το «στάδιο» του ακραίου πολιτικού αμοραλισμού και της φρενοβλαβούς παρασιτικής «αλητείας»…
Συνδυάζει, όμως και συνθέτει και όλα τα χαρακτηριστικά αυτής της παρασιτικής, «εκσυγχρονιστικής» φρενοβλάβειας, αυτά της «αρπαχτής»: προκλητικό και αδηφάγο νεοπλουτισμό, ασύδοτη απληστία, καταθλιπτική πολιτική και ηθική μηδαμινότητα, σκανδαλώδης κραιπάλη και αλαζονική βλακεία…
Έτσι ο Άκης, η ροδέλα της ακραίας καθεστωτικής διαφθοράς στην πασοκική μακάβρια όψη, γίνεται το πλέον κατάλληλο «σφαχτάρι» (ο πιο «αδύνατος κρίκος») για τη δήθεν «κάθαρση» (αναπαλαίωση) του καθεστώτος της σήψης, για τη διάσωση της σημερινής κυβερνώσας, δωσίλογης «αλητείας», ιδιαίτερα της μοχθηρής κακουργίας των σημερινών ηγετών του «τελειωμένου» ΠΑΣΟΚ (Βενιζέλος και ΣΙΑ)...
Γίνεται βορά των πολιτικών παιχνιδιών του καθεστώτος και των κατοχικών ανδρεικέλων του…
