Η αριστερή πτέρυγα της Νέας Τάξης σε ρόλο ΥΕΝΕΔ...

…’αντισταλινικής’ ΥΕΝΕΔ, βεβαίως βεβαίως

 Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 είχαμε δείξει ότι στην Ελλάδα είχε διαμορφωθεί, με ισχυρές προσβάσεις στα ΜΜΕ, ένα πλατύ «αριστερό» νεοταξικό μόρφωμα: Μια στρατιά πρώην αριστερών, «ανανεωτών», «εκσυγχρονιστών» σοσιαλδημοκρατών και κάποιων «αριστεριστών» μαζί με τους ακραίους νεοφιλελεύθερους, σχημάτιζαν ένα ευρύ φάσμα που εξωράιζε τη βαρβαρότητα του πλανητικού ιμπεριαλισμού και παρείχε εμμέσως, ακόμα και ευθέως, «προοδευτικές» ιδεολογικές υπηρεσίες στη Νέα Τάξη.
Στο άρθρο μας «Τα “αριστερά” άλλοθι του νέου Μεσαίωνα» (Μάιος 2000) υπογραμμίζαμε:

«Σήμερα ένα σημαντικό κομμάτι αριστερών δυνάμεων, σχεδόν το μεγαλύτερο του ΣΥΝ, αλλά και άλλων, εξωκοινοβουλευτικών με «επαναστατικές» ταμπέλες, δεν δίνουν απλώς το άλλοθι της νέας βαρβαρότητας, αλλά στριφογυρίζουν γύρω από τη σημιτική Δεξιά της Νέας Τάξης…
…Ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας αποκάλυψε ένα μέρος αυτών των αριστερών υποπροϊόντων της Νέας Τάξης…».

(το άρθρο περιέχεται στη συλλογή: «Η Νέα Τάξη και οι χρήσιμοι ηλίθιοι»).

Σε ένα παλιό επίσης κείμενό μας (Ο «Ιός της Ελευθεροτυπίας»: Νεοταξική ανάπλαση), επισημαίναμε:

«Βεβαίως δημιουργούν, σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, απορίες οι παρά φύσιν ιδεολογικές επιμειξίες: Κορυφαίοι νεοφιλελεύθεροι μαζί με «μαχητές της Αριστεράς» και της «ακροαριστεράς».
Αυτό που κυρίως εντυπωσιάζει είναι ότι αν και πολιτικά ετερόκλητοι εκπροσωπούν απροσχημάτιστα την ίδια μαχητική υπεράσπιση της Νέας Τάξης.
Πρακτικά όλο αυτό το «αριστερό-νεοφιλελεύθερο» μόρφωμα εκφράστηκε «αφηνιασμένα» και φανατικά στην ιμπεριαλιστική θηριωδία κατά της Σερβίας. Εξωράισε και στήριξε το ΝΑΤΟϊκό εφιάλτη του πολέμου. Καθαγίασε το τερατώδες ιμπεριαλιστικό έγκλημα και τη βροντώδη υποκρισία του πλανητικού ιμπεριαλισμού.
Αν εξετάσει κανείς τα «επιχειρήματα» αυτού του «προοδευτικού μορφώματος» θα διαπιστώσει όχι μόνο ότι αυτά μεροληπτούσαν υπέρ του ΝΑΤΟ, αλλά αντλούνταν ευθέως από το οπλοστάσιο του Κλίντον και του Μπλερ και αναπαρήγαγαν τη φαιά προπαγάνδα του ιμπεριαλισμού».

Ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.resaltomag.gr/172.mag

Από την εποχή εκείνη και μετά αυτό το νεοταξικό «αριστερό» μόρφωμα ξεβρακώθηκε κυριολεκτικά. Ήταν τόσο καταλυτικά και με τέτοια καταιγιστική συχνότητα τα παγκόσμια γεγονότα που δεν άφηναν πολλά περιθώρια «συγκάλυψης» στους «επαγγελματίες επαναστάτες» της Νέας Τάξης…

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι σήμερα έχει αποκαλυφτεί πλήρως ο ρόλος τους, αυτά τα «αριστερά» μορφώματα υπάρχουν και ΟΧΙ μόνο στην κυβερνώσα «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ…

Διαχέονται παντού: Από τη ΛΑΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι τις «ακροαριστερές» σέχτες…
Το αμείλικτο ξεσκέπασμα όλων αυτών των μεταμφιεσμένων «επαναστατών» (με το αζημίωτο των ΜΚΟ και άλλων προνομίων) αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα για τις αυθεντικές δυνάμεις της Αριστεράς…

Πολλές και σημαντικές ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ έχει κάνει το ιστολόγιο:
https://avantgarde2009.wordpress.com/

Πρόσφατο άρθρο του ιστολογίου με τον τίτλο: «Ακόμα τούτη η άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες…», θα το βρείτε εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2016/06/blog-post.html
Το καινούργιο τους άρθρο, εξαιρετικά αποκαλυπτικό, είναι το παρακάτω:

«Η αριστερή πτέρυγα της δυτικής αυτοκρατορίας σε ρόλο ΥΕΝΕΔ»

 
 Π. Παπ. για το avantgarde

 Ξανά για την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και τα αριστερά πεκινουά της αστικής τους τάξης

Όσες φορές κι αν καταπιαστεί κανείς με την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα ενάντια στη Συρία, δε μπορεί παρά να νιώσει πολύ μικρός και πολύ αδύναμος μπροστά της. Μιλάμε για ένα πανίσχυρο και πολυπλόκαμο δίκτυο στο οποίο συμμετέχουν πολιτικά και στρατιωτικά στελέχη των χωρών του ΝΑΤΟ, στρατηγικοί αναλυτές των θινκ τανκ της Ιεράς Συμμαχίας, μια ατέλειωτη λίστα από ΜΚΟ που πουλάνε ανθρωπισμό κάνοντας ταυτόχρονα λόμπινγκ για επέμβαση, τα ΜΜΕ των χωρών της δυτικής Αυτοκρατορίας… Από κοντά και ένα τσούρμο αριστεροί, οι οποίοι – ω! του θαύματος! – κατοικούν συνήθως στην ιμπεριαλιστική Δύση και – ω! ξανά του θαύματος! – υποστηρίζουν σε διάφορους βαθμούς και με διάφορες μεθόδους την εγκληματική δράση του ιμπεριαλισμού τους στο εξωτερικό.

Βεβαίως, τα αριστερά πεκινουά της αστικής τους τάξης δεν αποτελούν κάποια πρωτοτυπία της εποχής μας. Όλοι θυμόμαστε το 1914 και τη στάση της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, όπως επίσης και αυτά που είχε να πει σχετικά ο Λένιν, που στη γνωστή του μπροσούρα για τον ιμπεριαλισμό συνέδεε τον οππορτουνισμό στο εργατικό κίνημα των ιμπεριαλιστικών χωρών με την εργατική αριστοκρατία, η οποία τρέφεται από την καταλήστευση των καταπιεσμένων εθνών. Σήμερα ο παρασιτισμός αυτός αφορά γενικότερα μεσαία στρώματα, ακαδημαϊκούς κλπ, των οποίων το παντεσπάνι εξαρτάται με έναν αρκετά άμεσο τρόπο από τη διαιώνιση της καταλήστευσης αυτής.

Σε ό,τι αφορά το αν αυτός ο μηχανισμός λειτουργεί επιτυχημένα ή όχι, κανείς μπορεί να ρίξει μια ματιά στον πλανήτη, να δει τα πολεμικά μέτωπα στα οποία εμπλέκεται η ιμπεριαλιστική Δύση και στη συνέχεια να ψάξει για αντιπολεμικά ή αντιιμπεριαλιστικά κινήματα στις δυτικές χώρες. Όχι μόνο δεν υπάρχουν μαζικά και υπολογίσιμα τέτοια κινήματα, αλλά σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει και υποστήριξη των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων – συχνά με τη μορφή της υποστήριξης κάποιων «επαναστάσεων» που οι παραπάνω προάγουν.

Ο Τιμ Άντερσον, το φεστιβάλ “Crossing Borders” στη Λέσβο και η φίμωσή του κατόπιν παρέμβασης αριστερών της Αυτοκρατορίας

Ο Τιμ Άντερσον είναι διακεκριμένος συγγραφέας και λέκτορας Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Ο βρώμικος πόλεμος ενάντια στη Συρία, Ουάσινγκτον, αλλαγή καθεστώτος και αντίσταση» αποτελεί μια επίπονη και αναλυτική εργασία που αποκαλύπτει τη συνωμοσία της Αυτοκρατορίας ενάντια στη Συρία. Σε κόντρα με τις ψεύτικες αφηγήσεις περί «επανάστασης», «γενοκτονικού δικτάτορα που σφάζει το λαό του» κλπ, το βιβλίο αυτό δίνει την πραγματικότητα αυτού που λαμβάνει χώρα εδώ και πέντε χρόνια στη Συρία: μιας τεράστιας επιχείρησης αλλαγής καθεστώτος ενορχηστρωμένης από τον ιμπεριαλισμό και τους τοποτηρητές του στην περιοχή, για τους σκοπούς της οποίας αξιοποιούνται οι πιο αντιδραστικές και σκοταδιστικές δυνάμεις του πολιτικού Ισλάμ, που έχει μακελέψει το λαό της Συρίας και έχει σχεδόν καταστρέψει τη χώρα. Όπως το θέτει ο ίδιος ο συγγραφέας: «Αυτό το βιβλίο είναι μια προσεκτική ακαδημαϊκή εργασία, αλλά και μια ισχυρή άμυνα του δικαιώματος του συριακού λαού  να καθορίσει τη δική του κοινωνία και το δικό του πολιτικό σύστημα. Η θέση αυτή είναι σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά μπορεί να ερεθίσει τις δυτικές ευαισθησίες, συνηθισμένοι όπως είμαστε στο υποθετικό «προνόμιο της παρέμβασης». Μερικές φορές πρέπει να γίνομαι ωμός, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί κάποιος να διαπεράσει τη διγλωσσία. Στη Συρία οι μεγάλες δυνάμεις προσπάθησαν να κρύψουν την επέμβασή τους  πολεμώντας «δια αντιπροσώπων», ενώ δαιμονοποιούν τη συριακή κυβέρνηση και το συριακό στρατό, κατηγορώντας τους σταθερά για συνεχείς  φρικαλεότητες. Αργότερα, δε, προσποιήθηκαν ότι σώζουν  το λαό της Συρίας από τη δική του κυβέρνηση. Πολύ λιγότεροι δυτικοί αντιτίθενται στον πόλεμο στη Συρία από αυτούς που αντιτάχθηκαν  στην εισβολή στο Ιράκ, επειδή εξαπατήθηκαν σχετικά με την πραγματική φύση του.»

Το γεγονός ότι έγραψε ένα τέτοιο βιβλίο σε χώρα της Αυτοκρατορίας υπογραμμίζει το θάρρος και την ακεραιότητά του. Δεν είναι εύκολο πράγμα να αντιτάσσεσαι στην αστική σου τάξη σε τέτοια θέματα, γιατί γίνεσαι «εθνοπροδότης» και μπορεί να βρεις και κανένα μπελά – πρόκειται για πολιτική πάλη ενάντια στην αστική σου τάξη και όχι για απλές οικονομικές διεκδικήσεις (στις οποίες έχει συνηθίσει να περιορίζει την πάλη της η αριστερά του κοινωνικού συμβολαίου, και για τις οποίες μπορεί να παλέψει και ο συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ).

Στις 7-10 Ιούλη έχει οργανωθεί στη Λέσβο από το Συνεργατικό Ινστιτούτο Διεθνών Σπουδών σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο Αιγαίου μια ακαδημαϊκή διάσκεψη για το προσφυγικό ζήτημα με τίτλο “Crossing Borders”, στην οποία ο Άντερσον είχε προσκληθεί ως ομιλητής. Στις 22 Μάη, η βρετανική ΜΚΟ “Syria Solidarity UK” απηύθυνε μια επιστολή στους διοργανωτές. Η επιστολή αυτή, που υπογράφηκε από μια μεγάλη ποικιλία ανθρώπων μεταξύ των οποίων και διάφοροι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως αριστεροί, διακήρυσσε τη «σοβαρή ανησυχία» της ΜΚΟ για το γεγονός πως είχε προσκληθεί ένας «υποστηρικτής του καθεστώτος Άσσαντ», το οποίο είναι «δικτατορικό», παπαγάλιζε διάφορα ιμπεριαλιστικά ψέματα και ζητούσε τον αποκλεισμό του Άντερσον από τη λίστα ομιλητών. Αντίστοιχες πιέσεις στους διοργανωτές άσκησαν ταυτόχρονα και ακαδημαϊκοί του SWP (αδελφού κόμματος του ΣΕΚ στη Βρετανία). Την αμέσως επόμενη μέρα, το όνομα του Άντερσον αφαιρέθηκε από τη λίστα ομιλητών.

Ως ΚΕΔ, καταδικάζουμε τον αποκλεισμό του Τιμ Άντερσον από την εκδήλωση και καλούμε τους διοργανωτές να αποσύρουν τον αποκλεισμό αυτόν. Επιπλέον, τους καλούμε να δημοσιοποιήσουν το σκεπτικό βάσει του οποίου πήραν αυτή την απόφαση.

Οι υπογράφοντες «αριστεροί» της Αυτοκρατορίας

Χωρίς την παραμικρή δόση υπερβολής ή συνωμοσιολογίας, η λίστα των υπογραφόντων μπορεί να περιγραφτεί με ακρίβεια ως ένας εσμός ξεδιάντροπων ψευτών και πολεμοκάπηλων προπαγανδιστών. Περιλαμβάνει από ανθρώπους που σιτίζονται σε σημαντικά αμερικάνικα θινκ τανκ μέχρι ιμπεριαλιστικές πένες που σιτίζονται σε μεγάλα δυτικά ΜΜΕ, και από υπαλλήλους ΜΚΟ μέχρι «αριστερούς» και «αντικαπιταλιστές» υποστηρικτές και απολογητές κάθε ιμπεριαλιστικής επέμβασης. Ας δούμε ενδεικτικά το ποιόν κάποιων από αυτούς.

Rafif Jouejati, FREE–Syria Foundation

Διευθύντρια της ΜΚΟ «Ίδρυμα για μια Ελεύθερη Συρία» με έδρα στις ΗΠΑ. Συμμετέχει επίσης σε ένα ίδρυμα που λέγεται «Περιεκτική Ασφάλεια» (Inclusive Security), επίσης με έδρα στις ΗΠΑ. Πολυάσχολη, αν μη τι άλλο.

Φωτογραφία με απόφθεγμα της μεγάλης επαναστάτριας Χίλαρι Κλίντον που φιγουράρει στο σάιτ του Inclusive Security.

Η ίδια κυρία ήταν εκπρόσωπος ενός πράγματος που λεγόταν «δίκτυο συντονισμού τοπικών επιτροπών» που σύμφωνα με την αμερικάνικη αριστερή οργάνωση ISO (αδελφή οργάνωση της ΔΕΑ, που το 2013 μάς έλεγε επίσης παραμύθια περί «συριακής επανάστασης») «έχουν ένα αποδεδειγμένο ιστορικό στο να παλεύουν ενάντια στο καθεστώς ενώ παραμένουν ανεξάρτητες από ιμπεριαλιστικές μανούβρες». Η συγκεκριμένη κυρία φιγουράρει ως εκπρόσωπος τύπου των επιτροπών αυτών και στο ευαγές αμερικάνικο ινστιτούτο Carnegie, το οποίο διαφημίζει τη δράση τους και μας ενημερώνει λεπτομερώς για τη συνεργασία τους με το στρατό των κουίσλινγκς, τον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» – που για σημαία του έχει τη σημαία της γαλλικής αποικιοκρατίας. Αλλά η υποτιθέμενη «ανεξαρτησία των επιτροπών από τις ιμπεριαλιστικές μανούβρες» γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρη στο απόσπασμα που παραθέτουμε παρακάτω, στο οποίο η Τζουετζάτι ζητάει νατοϊκούς βομβαρδισμούς στη Συρία κάνοντας μάλιστα κριτική στον Τζον Κέρι ότι δεν είναι διατεθειμένος να βομβαρδίσει όσο χρειάζεται.

Τζον Κέρι: «Θα καταφέρουμε να φέρουμε τον Μπασάρ Άσσαντ προ των ευθυνών του χωρίς να εμπλέξουμε στρατεύματα στο έδαφος ή οποιοδήποτε άλλο είδος παρατεταμένης προσπάθειας, με μια πολύ περιορισμένη, πολύ στοχευμένη, πολύ βραχυπρόθεσμη προσπάθεια που υποβαθμίζει την ικανότητα του Άσσαντ να διανέμει χημικά όπλα, ανάληψη ευθύνης για τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία. Αυτό ακριβώς συζητάμε να κάνουμε: μια απίστευτα μικρή και περιορισμένη προσπάθεια.»

Rafif Jouejati: «Όμως, επιτρέψτε μου να συνεχίσω και να απαντήσω στο συγκεκριμένο ερώτημα που μου έθεσες, Amy, σχετικά με τις δηλώσεις του Τζον Κέρι και, υποθέτω, τη λογική του πολύ περιορισμένου χτυπήματος. Και επιτρέψτε μου να είμαι σαφής: η LCC δεν υποστηρίζει ένα περιορισμένο χτύπημα. Όπως είπε ο Τζον Κέρι, κάτι τέτοιο θα ήταν «απίστευτα μικρό». Και δεν πιστεύουμε ότι μια απίστευτα μικρή απόκριση πρόκειται να πετύχει κάτι απέναντι σε έναν απίστευτα βίαιο δικτάτορα που καταστρέφει τη χώρα, που καταστρέφει την κοινωνία των πολιτών, που στην πραγματικότητα είναι αυτός που έχει ανοίξει τις πόρτες στους τζιχαντιστές, που στην πραγματικότητα είναι αυτός που χρησιμοποιεί χημικά όπλα ενάντια στους ίδιους του τους πολίτες.

[…] Πιστεύω πως πολλές από τις συριακές κοινότητες του εξωτερικού σίγουρα επιθυμούν μια στρατιωτική επέμβαση. […] Πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει επειδή πολλοί, πολλοί Σύροι μέσα στη Συρία – όχι στις ΗΠΑ, αλλά στη Συρία – νιώθουν ότι ο Άσσαντ δε θα σταματήσει εκτός και αν κάποιος τον σταματήσει στρατιωτικά. […] Έτσι, οι Σύροι που είναι μέσα, νιώθουν πως δεν υπάρχει ελπίδα εκτός και αν γίνει ένα στρατιωτικό χτύπημα.

Λέμε ναι σε ανθρωπιστική βοήθεια. Λέμε ναι στο να σταματήσει ο σκοτωμός. Αλλά δίκτυο συντονισμού τοπικών επιτροπών έχει πει πως αν είναι να κάνει κάτι η διεθνής κοινότητα, ας σταματήσει το δολοφόνο, ας σταματήσει τις σφαγές, ας σταματήσει τις βομβαρδιστικές εκστρατείες […].»

Ανακεφαλαιώνουμε. Διευθύντρια ΜΚΟ με έδρα τις ΗΠΑ, εκπρόσωπος οργάνωσης που τη διαφημίζει το αμερικάνικο ινστιτούτο Carnegie και που ζητάει νατοϊκή επέμβαση στη Συρία κάτω από το πρόσχημα των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Τι λέτε για όλα αυτά σύντροφοι υποστηρικτές κάποιας συριακής επανάστασης. Μήπως ότι και ο Λένιν πήγε στη Ρωσία με το σφραγισμένο τρένο σε συνεργασία με τις γερμανικές υπηρεσίες;

 Dr Rola Hallam, «γιατρός και ανθρωπίστρια

Συμμετέχει στη βρετανική ΜΚΟ Hand in Hand for Syria. Σε άρθρο της στη Huffington Post με τίτλο «Πώς οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να αποτρέψουν ένα ακόμα Αϊλάν Κούρντι» γράφει τα παρακάτω, καλώντας σε στρατιωτική επέμβαση στη Συρία:

«Τα ισχυρότερα έθνη του κόσμου δε μπορούν να ισχυρίζονται πως έχουν άγνοια για αυτή την τεράστια σφαγή. […] Οι ΗΠΑ πρέπει να αφήσουν πίσω τους τις κούφιες δηλώσεις συμπάθειας και τα απρόθυμα διπλωματικά μέτρα και να αναλάβουν ηγετικό ρόλο για να ηγηθούν μιας διεθνούς δράσης για τον τερματισμό αυτής της σύγκρουσης. […] Ένα σαφές πολιτικό όραμα, που να συνοδεύεται από γνήσια πεποίθηση υλοποίησης του, είναι απαραίτητο για να σταματήσει η αιματοχυσία.

Για να έχουν αυτές οι προσπάθειες κάποια ελπίδα επιτυχίας, πρέπει να θέσουν τέλος στις αδιάκριτες επιθέσεις κατά αμάχων, χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων την απειλή στρατιωτικής βίας αν είναι απαραίτητο.»

Bissan Fakih, The Syria Campaign

Εργάζεται για τη Syria Campaign, μια ΜΚΟ με έδρα τη Βρετανία, η οποία συνδέεται με τους White Helmets (δήθεν διασώστες που στην πραγματικότητα αποτελούν ανθρωπιστική βιτρίνα της αλ-Νούσρα). Ήταν αυτή που έδωσε στη δημοσιότητα το γράμμα του φερόμενου ως συναδέλφου τού φερόμενου ως παιδιάτρου που φέρεται να σκοτώθηκε στο φερόμενο ως νοσοκομείο στο Χαλέπι – για το περιστατικό αυτό έχουμε αναφερθεί στο «’Ο Άσσαντ καίει μωρά κορμοράνων μέσα στις θερμοκοιτίδες τους στο Χαλέπι – τι κάνει η Δύση;’»

Πριν από λίγο καιρό η ΜΚΟ αυτή ζητούσε να προσλάβει «senior campaigner» ο οποίος, όπως ξεκαθάριζε η προκήρυξη, δε χρειαζόταν να ξέρει τίποτα για τη Συρία. Σπεύσατε να στείλετε βιογραφικό!

 Nick Cohen, δημοσιογράφος

Βρετανός δημοσιογράφος και διαμάντι από τα λίγα. Χυδαίος απολογητής της εισβολής στο Ιράκ, υποστηρικτής του σιωνιστικού κράτους και μαρξιστοφάγος κυνηγός «αντισημιτών» (δηλαδή υπερασπιστών της Παλαιστίνης) στο Εργατικό Κόμμα Βρετανίας.

 Bassam Barabandi

Τούτος εδώ είναι κι αν είναι γνήσιος επαναστάτης. Πρώην Σύρος διπλωμάτης, άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στο Foreign Affairs, στο Washington Institute, στο Atlantic Council, στο The National Interest, ενώ δίνει και συνεντεύξεις στο BBC και το Wall Street Journal.

 Michael Karadjis, University of Western Sydney

Άλλο ένα διαμάντι. Μέλος της Socialist Alliance,διατηρεί ένα μπλογκ αφιερωμένο αποκλειστικά στη «συριακή επανάσταση». Πριν από λίγους μήνες, σύσσωμα τα δυτικά μίντια επιδίδονταν σε μια προπαγανδιστική εκστρατεία ενάντια στη συριακή κυβέρνηση που δήθεν πολιορκούσε πόλεις με το να κόβει την παροχή τροφίμων σε αυτές, ώστε να λιμοκτονούν οι πολιορκημένοι. Βασικό συστατικό της προπαγάνδας ήταν μια σειρά φωτογραφιών που κυκλοφορούσαν σε όλα τα δυτικά μίντια – οι οποίες ήταν όλες ψεύτικες (βλ. Κορμοράνοι στα πετρέλαια, σατανικοί δικτάτορες και η πόλη της Μαντάγια). Αφού αποδείχθηκε η απάτη, ο κύριος Κάρατζιτς δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Ποιο είναι το θέμα στην πολιορκία της Μαντάγια: η λιμοκτονία ή μερικές ψεύτικες φωτογραφίες». Στο άρθρο του άσκησε συντροφική κριτική σε όσα ΜΜΕ του ιμπεριαλισμού δημοσίευσαν «κατά λάθος» τις ψεύτικες φωτογραφίες, όπως επίσης και στην «ανικανότητα» του αλ-αραμπίγια (σταθμού ελεγχόμενου από τους σαούδ) να ελέγξει την εγκυρότητά τους πριν τις δημοσιεύσει. H συντροφική του κριτική συνίστατο στο ότι «μια τέτοια έλλειψη επαγγελματισμού και μια τέτοια τσαπατσουλιά δεν είναι αποδεκτή – ειδικά γιατί δίνει στους εραστές των τυράννων το πάτημα να…». Επιπλέον, χαρακτήρισε την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα ενάντια στη συριακή κυβέρνηση «φανταστική», και έριξε το σύνθημα «ρίξτε φαγητό, όχι βόμβες». Προφανώς έχει τόση πολλή εμπιστοσύνη στις καλές προθέσεις της αστικής του τάξης, ώστε όχι απλώς ανέχεται, αλλά καλεί τα αεροπλάνα της να πετάξουν πάνω από τη Συρία!

Αλλά αυτό δεν είναι το κατώτερο σημείο στο οποίο μπορεί να πέσει. Πριν από κάμποσο καιρό, όταν η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία έκαναν ετοιμασίες για να εισβάλουν στη Συρία, είχε γράψει στο φέισμπουκ ότι δε θα είχε πρόβλημα με μια τέτοια εισβολή που θα γινόταν για να διώξει τον Άσσαντ, χαρακτηρίζοντάς τη «μικρότερο κακό». Συνεπής αριστερός του ΝΑΤΟ, το ’99 στήριζε τον UCK.

 Dr Jamie Allinson

Καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και ένας από τους συντάκτες του σάιτ salvage.zone, στο οποίο είχε πρωτοδημοσιευτεί η ελεεινή φιλοϊμπεριαλιστική ανακοίνωση την οποία έχουμε σχολιάσει στο άρθρο «’Αριστεροί’ προπαγανδιστές υπέρ της κλιμάκωσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου».

 Henry Langston

Δημοσιογράφος στο Vice. Έγκυρος, έγκριτος και ανεξάρτητος. Και ικανότατος: κατάφερε να γράψει άρθρο για την Εθνοφρουρά της Ουκρανίας χωρίς να αναφέρει τις λέξεις δεξιός, ακροδεξιός, ναζί, φασίστας, Δεξιός Τομέας. Η Εθνοφρουρά, μας πληροφορεί, αποτελείται από «διαδηλωτές» που έχουν στρατολογηθεί όπως-όπως για να μπορέσει η καημενούλα η Ουκρανία να αντιμετωπίσει τους 200,000 Ρώσους στρατιώτες στα σύνορά της.

Louis N. Proyect

Ενεργός στις παρυφές του αμερικάνικου Δημοκρατικού Κόμματος, διατηρεί ένα μπλογκ με τίτλο «Unrepentant Marxist», που αποτελεί την πιο ξεκάθαρη έκφραση της σαπίλας της φιλοϊμπεριαλιστικής Αριστεράς των μητροπόλεων. Ανακατεύοντας ψέματα, κυνισμό, χυδαιότητα και μερικά ψέματα ακόμα, καταφέρνει να βρίσκεται σχεδόν πάντα στην ίδια πλευρά με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, βάφοντας με αριστερό και επαναστατικό λούστρο κάθε επέμβασή του. Υποστηρικτής της «πράσινης επανάστασης» στο Ιράν το 2009, υποστηρικτής της «επανάστασης» και της επέμβασης του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, υποστηρικτής της «επανάστασης» του μαϊντάν και του πραξικοπήματος στην Ουκρανία, υποστηρικτής της «συριακής επανάστασης» ενάντια «στο γενοκτονικό φασίστα δικτάτορα Άσσαντ». Ειδικεύεται στο να ρίχνει λάσπη σε όποιον ξεσκεπάζει τις συνωμοσίες του νατοϊκού ιμπεριαλισμού και αντιτίθεται στη δράση του.

Yasser Munif

Ακαδημαϊκός και Σύρος «ακτιβιστής». Αρθρογραφία του έχει δημοσιευθεί τόσο στο περιοδικό του SWP Βρετανίας (αδελφής οργάνωσης του ΣΕΚ) όσο και στο σάιτ της ISO ΗΠΑ.

 Joseph Daher

Βασικός προπαγανδιστής περί συριακής επανάστασης, διατηρεί ένα μπλογκ στο οποίο μπορεί κανείς να βρει όλα τα ψέματα μαζεμένα. Από το μπλογκ του έχει αναδημοσιεύσει κατά καιρούς η Ενιαία Γραμματεία, ενώ στην Ελλάδα το elaliberta φροντίζει ώστε να μη μείνει κανένα ψέμα που να μη μάθουμε. Βεβαίως ο Daher είναι ευπρόσδεκτος να δίνει συνέντευξη σε μέσα όπως το lefteast, που κατά δήλωση των διαχειριστών του έχει χρηματοδοτηθεί από το ίδρυμα Φρίντριχ Έμπερτ

Haid Haid

Εργάζεται στο θινκ τανκ Heinrich Boell που έχει σχέσεις με το γερμανικό Κόμμα των Πρασίνων.

Mark Boothroyd

Συνδεδεμένος με τη ΜΚΟ Syria Solidarity με έδρα τη Βρετανία. Τα άρθρα του δημοσιεύονται τακτικά στο σάιτ της ISO. Ίσως το καλύτερο από όλα ήταν ένα πρόσφατο με τίτλο «Το Χαλέπι φλέγεται» που έκλεινε ως εξής: «Για εκείνους που δεν έχουν διαλέξει ακόμα πλευρά στη Συρία, για όσους έχουν δηλώσει πως η κατάσταση εκεί είναι ‘πολύ περίπλοκη’, τώρα είναι η ώρα της δράσης. Μια πόλη 300.000 ανθρώπων σφυροκοπείται και μετατρέπεται σε ερείπια από έναν φαύλο δικτάτορα, ο οποίος υποστηρίζεται ανοιχτά ή σιωπηρά από της παγκόσμιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Η σιωπή σε αυτή την κατάσταση είναι συνενοχή. Το Ελεύθερο Χαλέπι είναι η Παρισινή Κομμούνα του 21ου αιώνα, και συνθλίβεται.»

Πρόκειται για έναν «αριστερό» που υποστηρίζει τις εξωδικαστικές εκτελέσεις με drones από τον αμερικάνικο στρατό στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν και χρησιμοποιεί αναφορές της Human Rights Watch και της Διεθνούς Αμνηστίας για να δαιμονοποιήσει την κυβέρνηση Μαδούρο και να ξεπλύνει τη δεξιά αντιπολίτευση στη Βενεζουέλα, επιχειρηματολώντας πως «το σοσιαλιστικό όνειρο στη Βενεζουέλα έχει γίνει πια εφιάλτης», πως ο βενεζουελάνικος λαός «ζει κάτω από τυραννία» εξαιτίας «της άρνησης της κυβέρνησης να ανεχτεί τη διαφορετική άποψη» και πως «το βενεζουελάνικο κράτος (σ.σ. εννοεί την κυβέρνηση Μαδούρο) είναι τώρα ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ελευθερία και την ευημερία». Επιπλέον, χαρακτηρίζει τον Φιντέλ Κάστρο «δικτάτορα».

Kyle Orton

Δημοσιογράφος. Μεταξύ άλλων, έχει γράψει άρθρο με τίτλο «Γιατί το ΝΑΤΟ είχε δίκαιο που επενέβη στη Λιβύη».

Idrees Ahmad

Καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Στέρλινγκ, τηρεί σκληρή κριτική στάση απέναντι στον Ομπάμα που δε βοηθάει τη συριακή αντιπολίτευση να αντιμετωπίσει τη «γενοκτονία».

Αίσιον και ευτυχές το 1914

Τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω πιστοποιούν τις σχέσεις που έχουν διάφορες αριστερές οργανώσεις – που κατά τα άλλα ορκίζονται στην ταξική ανεξαρτησία του προλεταριάτου, τρομάρα τους – με μερίδες του πολιτικού, στρατιωτικού, ακαδημαϊκού και μιντιακού κατεστημένου του δυτικού ιμπεριαλισμού. Ακόμα χειρότερα, πιστοποιούν πως οι σχέσεις αυτές έχουν σαφή επιρροή στην πολιτική τους. Αναφερόμαστε στην ISO (αδελφή οργάνωση της ΔΕΑ), το SWP Βρετανίας (αδελφή οργάνωση του ΣΕΚ) και την Ενιαία Γραμματεία της Τέταρτης Διεθνούς (διεθνή της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος). Εθνικά τμήματα των πολυεθνικών αυτών οργανώσεων (άλλων χωρών, όχι τα ελληνικά) συνυπέγραφαν και έδιναν στη δημοσιότητα στις 8 Δεκέμβρη την κατάπτυστη φιλοϊμπεριαλιστική ανακοίνωση στην οποία έχουμε αναφερθεί στο άρθρο «’Αριστεροί’ προπαγανδιστές υπέρ της κλιμάκωσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου».

Ο Τρότσκι είχε σημειώσει κάποτε πως ο ταξικός προσανατολισμός μιας πολιτικής οργάνωσης φαίνεται με τον πιο καθαρό τρόπο στο διεθνή της προσανατολισμό. Μετά από πέντε χρόνια πολέμου στη Συρία και ενώ έχουν πια βγει στο φως αμέτρητα στοιχεία που αποκαλύπτουν την απάτη της αφήγησης που παρουσιάζουν αυτές οι οργανώσεις, μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως έχουν δείξει ξεκάθαρα το χαρακτήρα τους. Έχουν κερδίσει με το σπαθί τους τον τίτλο της «αριστερής πτέρυγας του δυτικής Αυτοκρατορίας».

Σε ό,τι μας αφορά, θέλουμε να πιστεύουμε ότι η πλειοψηφία του κόσμου των προαναφερθεισών οργανώσεων – και δη στην Ελλάδα – δεν είναι συνειδητοί απολογητές του ιμπεριαλισμού. Επιλέγουμε προς το παρόν να πιστεύουμε ότι δε θα μοιράζονταν ούτε πυρετό με τον ελεεινό εσμό των φερέφωνων του ΝΑΤΟ που υπέγραψαν την επιστολή που ζητούσε τον αποκλεισμό του Άντερσον. Επιλέγουμε να τους θεωρούμε συντρόφους που ενδιαφέρονται πραγματικά να τσακίσουν την καταπίεση ανατρέποντας τον καπιταλισμό. Αλλά επιτέλους κάτι πρέπει να κάνουν για να διαχωρίσουν τη θέση τους. Μπορούν άραγε να φανταστούν τον Λένιν να παραμένει στην ίδια διεθνή με τον Κάουτσκι μετά την αρχή του Α’ ΠΠ;

Εναλλακτικά, μπορούν όλοι να συνεχίσουν να μη μιλάνε και να παραμένουν σε οργανώσεις και «διεθνείς» που παίζουν το ρόλο της αριστερής πτέρυγας της δυτικής Αυτοκρατορίας, βάφοντας τα χέρια τους με αίμα καταπιεσμένων λαών και σέρνοντας τη σημαία της ιστορικής Αριστερής Αντιπολίτευσης στη λάσπη ξεφτιλίζοντας ό,τι έχει απομείνει από την υπόληψη του ρεύματος αυτού. 
Επιπλέον, οι οργανώσεις αυτές συμμετέχουν σε κάποια μέτωπα (ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Οι σύμμαχοί τους στα μέτωπα αυτά έχουν να πουν κάτι; Ή συμφωνήσανε στο αντιμνημόνιο ή στα πέντε σημεία και όλα καλά; Ο καθένας κάνει τις επιλογές του – και κρίνεται για αυτές.