O Ιούλιος είναι ένας μήνας που σημαδεύεται από μεγάλα ιστορικά γεγονότα: Κατά κανόνα προδοσιών του ελληνικού λαού.
Το πλέον πρόσφατο: Η μετατροπή, από τα «αριστερά» ανδρείκελα, του ΟΧΙ του ελληνικού λαού σε ΝΑΙ!!!
Στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015, ο ελληνικός λαός σε ποσοστό 62% είπε ένα βροντώδες «ΟΧΙ» στην ΕΕ και το ευρώ…
Η «αριστερή» πολιτική αλητεία μετέτρεψε αυτό το «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ»...
Υπάρχουν, βεβαίως και άλλες ιστορικές προδοσίες. Οι πλέον κορυφαίες:
• 15 Ιουλίου 1965: ΑποσταCIA
• 15 Ιουλίου 1974: Πραξικόπημα στην Κύπρο της στρατιωτικής χούντας Ιωαννίδη για την ανατροπή του Μακαρίου.
• Ιούλιος 1989: Η συγκυβέρνηση Τζανετάκη (κυβέρνηση της Αριστεράς με τη Δεξιά…
Σε ένα παλιό κείμενο, γραμμένο τον Ιούλιο του 2008, ο Στέφανος Ληναίος συγκεντρώνει, σε μορφή ημερολογίου, τα ιουλιανά συμβάντα της ιστορίας μας.
Βρίσκεται εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2516
Θα ακολουθήσουν και άλλα σχετικά κείμενα…
ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΙΟΥΛΙΑΝΕΣ ΙΛΑΡΟΤΡΑΓΩΔΙΕΣ
==================================
Οι αμέτρητοι Ιούλιοι που σημάδεψαν τη νεώτερη ιστορία μας
.-----------------
Ποιά κακιά μοίρα της πατρίδας μας, "μαύρισε" τόσο
ανεξίτηλα τον Ιούλιο, τον πιό φωτεινό μήνα μας..
_____________________
Όλοι εμείς που ζήσαμε και νιώσαμε στο πετσί μας όλα τα ιλα-
ροτραγικά γεγονότα της τελευταίας 50ετίας που...κατά σύμπτωση έγι-
ναν όλα τον πιό φωτεινό μήνα της πατρίδας μας, τον Ιούλιο, αναρωτιό-
μαστε αν τα θυμούνται οι παλιοί κι αν τα ξέρουν οι νεώτεροι.
Φοβάμαι πως όχι..Οι περισσότεροι των παλαιών, ηθελημένα ή
αθέλητα, τα ξέχασαν και οι νεώτεροι δεν θα τα μάθουν, ίσως, ποτέ.
Οι πρώτοι, θύματα και θύτες, συμβιβάστηκαν πια με τη νέα τάξη
πραγμάτων και οι δεύτεροι, προοδευτικοί-συντηρητικοί, σχεδόν
απορροφήθηκαν από τον καταναλωτικό αμοραλισμό αυτής της νέας τάξης..
Στους συμβιβασμένους παλαιούς δεν έχουμε να πούμε τίποτε. Εί-
ναι τόσο "ευτυχισμένοι" με τις δουλειές τους, μέσα στην εκσυγχρονι-
σμένη διανομή των οικονομικών πακέτων, που γελάνε με την ψυχή τους
με όποιον τολμήσει να τους θυμίσει την ιστορία μας.
Μέσα στα λίγα, δυστυχώς, που γράφονται και λέγονται, κάθε χρόνο,
στις μέρες, των ιλαροτραγικών, ιουλιανών, γεγονότων, ας προσθέσουμε
και τις δικές μας μνήμες που ευτυχώς δεν έσβησαν. Για να τα μάθουν
οι νέοι. Και να μην κάνουν κι αυτοί τα ίδια λάθη.
Ιούλιος 1963: Σε κάποιους δροσερούς "πρεσβευτικούς" κήπους της
πλατείας Μαβίλη, δυό μήνες μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπρά-
κη, καταστρώνεται ο μακροχρόνιος σχεδιασμός ανάσχεσης της επερχό-
μενης άνοιξης των προοδευτικών δυνάμεων της πατρίδας μας.
Ιούλιος 1964: Ο "δημοκρατικός" Πρόεδρος Τζόνσον, αποφασίζει
τη μεθόδευση ανατροπής του Γεωργίου Παπανδρέου.
Ιούλιος 1965: Η ανατροπή πραγματοποιείται. Ο πιό άθλιος Ιού-
λιος της ιστορίας μας. Οι αγοραπωλησίες βουλευτών και η ωμή παρ-
έμβαση των ανακτόρων, ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, εξευτελίζουν
τον πολιτικό βίο της χώρας και προσβάλλουν βάναυσα τη θέληση του
ελληνικού λαού, με κατάληξη την 7χρονη δικτατορία του 1967.
Ο ιλαροτραγικότερος Ιούλιος, του 1974: Η χούντα εκπαραθυρώνει
το Μακάριο, οι Τούρκοι εκμεταλλεύονται το γεγονός κυριεύοντας, σχε-
δόν, τη μισή Κύπρο και οι αμερικάνοι, σαν "αντίδοτο", όπως μας "φόρε-
σαν" τη δικτατορία το "67...τώρα μας "δώρισαν" τη Δημοκρατία του 74,
"παλινορθώνοντας", ερήμην μας και την αιώνια δεξιά..
Ιούλιος 1975: Ο Αρειος Πάγος αποφασίζει το "στιγμιαίο" και
όχι το "διαρκές", αφήνοντας, έτσι, ατιμώρητους τους χουντικούς.
Ιούλιος 1977: Πεθαίνει ο Μακάριος.
Ιούλιος 1989: Η πιό "άρρωστη" φάση της πολιτικής μας ζωής. Ο
"αχταρμάς" της αριστεροδέξιας συγκυβέρνησης Τζανετάκη που υπονό-
μευσε και, σχεδόν, διέλυσε τις προοδευτικές δυνάμεις.
Ιούλιος 1990: Οι αμερικάνικες βάσεις για άλλα 9 χρόνια !!!
Ιούλιος 1993 – Ιούλιος 2007: Ξεκινάει το Σκοπιανό βάσανο
και συνεχίζονται τα Τουρκικά και Αλβανικά βάσανα, οι...ετήσιες
εφιαλτικές Ιουλιανές πυρκαγιές και οι αιώνια ανίκανες κυβερνήσεις
να τις προλάβουν, με κορυφαίο το μαύρο καλοκαίρι του 2007..
Κανένας, ασφαλώς, δεν θα μπορούσε να φανταστεί, τον πρώτο
Ιούλιο του 1963, πόσοι μαύροι Ιούλιοι θ'ακολουθούσαν.
Αλλά και κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι την ευκαι-
ρία για μια ολοκληρωτική αποκατάσταση της Δημοκρατίας, στις 24
Ιούλίου 1974, θα την αφήναμε να πάει χαμένη για πάντα..Δώσαμε και
πάλι τα κλειδιά του μέλλοντός μας στα ίδια "δωσίλογα" χέρια..
Και τώρα τι γίνεται; Τίποτα..Γίναμε πια επαρχία των Βρυξελών!!
Δεν είχαμε την απαίτηση από τους πολιτικούς ηγέτες μας να
πουν, προεκλογικά, την αλήθεια στους ψηφοφόρους τους. Το ύψιστο λει-
τούργημα της Πολιτικής, κατάντησε, δυστυχώς, σκέτο επάγγελμα, σκέτη,
έμμισθη, διαχείριση ξένων συμφερόντων..Θα θέλαμε, όμως, έστω και τώρα,
να μας πουν ξεκάθαρα: "Πάρτε το χαμπάρι ή τα δίνουμε όλα και
κρατάμε τα εσώρουχά μας ή μας τα παίρνουν όλα και μας αφήνουν και ξεβράκωτους..Δεν υπάρχει άλλος τρόπος ..."εθνικής" επιβίωσης."...
Ας ελπίσουμε ότι ο φετεινός Ιούλιος, δεν θα είναι ο χειρότερος
όλων των προηγούμενων.Αυτή η απαξίωση της Πολιτικής και των Πολιτικών,
αυτά τα οικονομικά εγκλήματα που μας πνίγουν κάθε μέρα, αυτή η πρωτοφανής
πτώση της ποιότητας ζωής, μας τρομάζει. Ίσως γιατί η δική μας γενιά
έχει μάθει να βλέπει όχι μόνο το δέντρο αλλά και το δάσος. Και φοβάται
ότι όλη αυτή η ηθική, πολιτική και οικονομική κατρακύλα δεν οφείλεται
μόνο στην ανικανότητά μας αλλά και σε κάποια οργανωμένη, υψηλού επιπέδου, προσπάθεια. Που μπορεί να μας οδηγήσει από ένα νέο βρώμικο ’89 μέχρι και
ένα νέο κραχ. Ίσως γιατί, όλοι αυτοί οι ορατοί-αόρατοι μηχανισμοί,
πιστεύουν ότι μόνο με αυτό τον τρόπο θ μπορέσουν να λύσουν τα δικά τους,
τεράστια προβλήματα. Όπως γίνεται αιώνες τώρα..
Η μόνη μας ελπίδα, όπως υποστηρίζει ένας από τους λίγους ενα-
πομείναντες μαχόμενους διανοούμενους, ο Εντουαρντ Σαιντ, είναι να...
αντέξουν οι νέοι μας ως το 2010.Εκεί, περίπου υπολογίζει ότι θα νεκρω-
θεί εντελώς η πανίσχυρη Αμερική, εξαντλημένη από την κραιπάλη της
υλικής αφθονίας,τον πνευματικό υποσιτισμό και τη ναρκωτική υπερτροφία..
( Εκτός κι αν οι διάδοχοί τους είναι χειρότεροι...!! )
Ως τότε τη λέξη Ιδανικά, θα τη συναντάμε στα λεξικά, σαν "σπά-
νια μπαχαρικά σε επίσημα γεύματα" και τη λέξη Εντιμότητα σαν "λου-
μπάγκο που σ'εμποδίζει να περπατήσεις", όπως λέει κι ο αξέχαστος ο
φίλος μας ο Πλάτωνας..
.---Στέφανος Ληναίος-----12.7.2008----