Γράφει: Ο Ηλίας Παπαναστασίου
Τρία
χρόνια με την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και δεν μπορεί κάποιος να
διαλευκάνει την διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίωσης.
Τρία χρόνια που φαίνονται αρκετά στην Ελλάδα θεωρούνται μάλλον λίγα –έως ελάχιστα – και μάλιστα στην περίοδο που κυβερνά μια Κυβέρνηση «Αριστεροδεξιάς» χροιάς (φαινομενικά…) αλλά ουσιαστικά Δεξιάς, Δεξιότατης κοπής.
Ας έλθουμε όμως στο θέμα.
Την ίδια αλλά και την επόμενη μέρα του Συλλαλητηρίου στην Αθήνα, έρχεται ο Φάκελος NOVARTIS στη Βουλή μετά φανών και λαμπάδων.
«Το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην Ιστορία του Ελληνικού Κράτους» (Παπαγγελόπουλος).
«Το μεγαλύτερο σκάνδαλο της Μεταπολίτευσης» (Τζανακόπουλος).
Είναι μερικές φράσεις των Υπουργών της σημερινής Κυβέρνησης που μέσα στην αχλή της θριαμβολογίας και του άγχους των εντυπώσεων που νόμισαν ότι θα σπείρουν σε παραμορφωτικό βαθμό στην ελληνική κοινωνία λησμονήσαν μερικά πράγματα.
Συγκεκριμένα:
Το αποδεικτικό σκέλος δηλαδή οι αποδείξεις – και όχι απλώς ενδείξεις– θα πρέπει να είναι δεμένες μεταξύ τους, να υπερισχύει δηλαδή το ουσιαστικό και όχι το προπαγανδιστικό στοιχείο των κυβερνητικών που χώρισαν το ανθρώπινο γένος σε «Διεφθαρμένους» και «Άφθαρτους» της «Πρώτη φορά κλπ.».
Το υλικό στηρίζεται σε υποθέσεις και αφοριστικές εικασίες αστυνομικού τύπου με απαράδεκτες γενικεύσεις κλπ.
Το βασικότερο όλων όμως είναι το Τεκμήριο Αθωότητας, το μεγαλύτερο επίτευγμα των Ευρωπαϊκών Δημοκρατικών και Αστικών Επαναστάσεων των τελευταίων αιώνων και κυρίως του Επαναστατικού Διαφωτισμού.
Η Μεταμοντέρνα «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ όμως έχει διαφορετική γνώμη. Γι’ αυτήν δεν είσαι «Αθώος μέχρι αποδείξεως της Ενοχής» αλλά «Ένοχος μέχρι αποδείξεως της Αθωότητας», οπισθοχωρώντας έτσι πίσω από τον Αστικό Νομικό Δημοκρατικό Πολιτισμό της Magna Carta, της Βill of Rights ή του Habeas Corpus.
To «Μεταμοντέρνο» της (Δήθεν) Αριστεράς δεν είναι «Μετά-αστικό» αλλά το αντίθετο, είναι καθαρόαιμη Προ-αστική ιδεολογία που μας γυρίζει σε εποχές Φεουδαρχικής Δουλοπαροικίας όπου η ενοχή στηριζόταν σε φημολογίες, διαδόσεις, συκοφαντίες και κακόβουλες επιθέσεις. Θυμίζει τις Καλβινιστικές–Προτεσταντικές Κοινότητες των πρώτων Αγγλοσαξόνων στην Αμερική όπου το Κυνήγι Μαγισσών ήταν το Α και Ω της όποιας ψευδο–δικονομικής διαδικασίας. Περίπου σαν τις Μάγισσες του Σάλεμ…
Όμως για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτό που μετρά δεν είναι το Δίκαιο, ακόμη περισσότερο αυτό της πιο προχωρημένης του μορφής που είναι το Επαναστατικό Δίκαιο. Γιατί απλούστατα, δεν εκπροσωπεί την επαναστατημένη, επαναστατική και συνειδητοποιημένη μάζα των εργαζομένων τάξεων ή των μισθωτών. Κάθε άλλο.
Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τα μη παραγωγικά στρώματα δηλαδή την Μικροαστική Μassa Confusa των Lumpen και κυρίως την νεοδιορισμένη και διαρκώς ανανεωμένη μάζα των Μεσαίων και Άνω Δημοσίων Υπαλλήλων. «Εικόνα τους είναι και τους μοιάζει» θα έλεγε η Γαλάτεια Καζαντζάκη μόνο που στον ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει Καφκική Δίκη και Οργουελλιανή State of affairs.
Στις νεόπλουτες και πεινασμένες μάζες που εκπροσωπεί δεν χρειάζονται Αποδείξεις, ούτε Ενδείξεις, Αποχρώσες και μη. Αρκεί η κατάθεση των «Κουκουλοφόρων» και κυρίως αρκεί η δεδηλωμένη πρόθεση καταδίκης των αντιπάλων τους. Στους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ δεν χρειάζονται επίσης Τελεσίδικες ή Αμετάκλητες Αποφάσεις, Αδιάσειστα στοιχεία και άλλα παρόμοια ενοχλητικά, κοπιώδη και περιττά.
Νομίζοντας ότι απευθύνονται σε αδιαμόρφωτη, ημιμαθή και αστοιχείωτη μάζα αντικαθιστούν το επιχείρημα με το υβρεολόγιο, την παράθεση αδιάσειστων στοιχείων με την λάσπη στον ανεμιστήρα, την ανεύρεση της αλήθειας από τον πολιτικό μακιαβελισμό, την ηθική του επαναστάτη και δημοκράτη με τον αμοραλισμό και την χυδαιολογία του Lumpen Μικροαστού, την επιχειρηματολογία του καλόβουλου συζητητή με το υβρεολόγιο Τρούμπας, την ευπρέπεια του Λόγου και την ευθύτητα σκέψης από τις σπασμωδικές κινήσεις της υστερικής Καφενόβιας Μάζας, την ηθικότητα της φράσης «καλυτέρα Εκατό Αθωώσεις Ενόχων από μια Καταδίκη Αθώου» με την υπόκωφη οργουελιανή βαμπιρική Κραυγή του χύδην όχλου «Άρον! Άρον! Σταύρωσον Αυτόν!».
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μας πάει «μπροστά» όπως προπαγανδίζουν τα ΣΥΡΙΖΟΤΡΟΛ στα Social Media αλλά πίσω, πολύ πίσω στον Βαθύ Μεσαίωνα μια και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί τον Βαθύ Μικροαστό – Lumpen της Αδιαμόρφωτης Οχλώδους Μάζας και όχι τον Δημοκράτη και Επαναστάτη της Κοινωνικά Συνειδητοποιημένης Εργαζόμενης Τάξης.
Καταργώντας το Δίκαιο και την Δικονομία των Αποδείξεων ο ΣΥΡΙΖΑ προάγει την Δικολαβία των Ισχυρισμών. Το «Απόδειξε το!» γίνεται «Ισχυρίσου το!», ο απλός Ισχυρισμός γίνεται Απόδειξη ή Άμεση Καταδίκη, ο Προστατευόμενος Μάρτυρας γίνεται Εισαγγελέας, τα στάδια της Δικονομικής και Δικαστηριακής Πρακτικής συντομεύονται και στην θέση του Ισχυρισμού που πρέπει να γίνει Απόδειξη έχουμε την Απόδειξη που προηγείται του Ισχυρισμού.
Η Αμετάκλητη και Οριστική Απόφαση βγαίνει από την Αρχή – Fast Track διαδικασίες a la ΣΥΡΙΖΑ – ενώ το Requiem για τους Πολιτικούς Αντιπάλους παίζεται με Συμφωνική Ορχήστρα την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και Μαέστρος με στυλ Herbert von Karajan αναλαμβάνει ο Μεγάλος Αρχηγός, ο Chief της φυλής των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ.
Στο Τέλος το Δίκαιο της Διάκρισης των Εξουσιών αντικαθίσταται από την Εξουσία πάνω στο Δίκαιο, η ίδια η Διάκριση των Εξουσιών σε Διάκριση σε βάρος τους εκ μέρους της Εκτελεστικής και αφομοίωσης τους από την τελευταία ή δε Δικαστικοποίηση της Νομοθετικής Εξουσίας γίνεται Νομοθετικοποίηση της υποταγής της Δικαστικής κατ’ εντολή της Εκτελεστικής.
Με άλλα λόγια, το Δίκαιο της Διάκρισης των Εξουσιών, γίνεται Εξουσία υπεράνω Δικαίου και κατά της Διάκρισης. Καταργώντας έτσι το Συνταγματικό Αστικό Δίκαιο της Νεώτερης Εποχής και γυρνώντας στο προ-νεωτερικό «Δίκαιο» του Ηγεμόνα (Δύση) ή Βυζαντινού Αυτοκράτορα (Ανατολή).
Από το Δίκαιο των Μαζών στο Δίκαιο του Κοινοβουλίου και από εκεί στο Δίκαιο του Ηγεμόνα δηλαδή στο Μη-Δίκαιο είναι η φυσιολογική απόληξη της Φεουδαρχοποίησης της Μετά- Μοντέρνας Αριστεράς που μας γυρνά στον Μεσαίωνα και στο Δίκαιο του Ηγεμόνα δηλαδή στην Ηγεμονία επί του Δίκαιου. Και όλα αυτά με προβολείς και πυροτεχνήματα 21ου αιώνα, μοναδική άλλωστε ικανότητα της Μεταμοντέρνας Αριστεράς να παρουσιάζει το Pre-Modern (Φεουδαρχία) σαν Post-Modern (21ος Αιώνας) και το Δίκαιο του Ηγεμόνα εμφανίζοντας το σαν Δίκαιο των Μαζών.
Κάπως έτσι προχωρά η Βυζαντινοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Στη θέση του Δημοκρατικού Δικαίου της Αστικής Νεωτερικότητας έχουμε τις Βυζαντινές (Θρησκευτικές) Επιταγές της Ιεράς Εξέτασης (Θεοδόσιος), στη Θέση των Σύγχρονων Πολιτικών Κομμάτων τους Πράσινους και τους Βένετους (Περίοδος Ιουστινιανού) και στη θέση του Δημοκρατικά Εκλεγμένου Ηγέτη τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα με την Αυλή των Πραιτοριανών (Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ).
Το μεγάλο κατόρθωμα της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι η επιστροφή στο προ-μοντέρνο στάδιο της Ιστορίας όπως είπαμε στην αρχή και όχι στο μεταμοντέρνο όπως βαυκαλίζονται. Επιστρέφουν πλησίστιοι σε ένα Θρησκευτικό, προ-αστικό και Μεσαιωνικού τύπου στάδιο της Ανθρωπότητας που είναι το στάδιο της Βαρβαρότητας. Άλλωστε, στο γνωστό Απόφθεγμα του Karl Kautsky «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ με τις πράξεις τους απαντούν «Βαρβαρότητα». Κάθε είδηση που τους διαψεύδει είναι Fake News, κάθε Πολιτικός Αντίπαλος Ένοχος εκ των Προτέρων όπως ακριβώς κάθε Κοινωνική Ελεημοσύνη ονομάζεται «Αναβάθμιση του Κοινωνικού Κράτους», κάθε περικοπή Συντάξεων ή Μισθών ονομάζεται «Μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού Συστήματος» και κάθε Υποβάθμιση των Νοσοκομείων «Αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας».
Ελεύθερος πια να ρίχνει Κεραυνούς σαν τον Νεφεληγερέτη Δία στους Πολιτικούς του Αντιπάλους, θεωρεί πως κέρδισε ήδη τις επόμενες Εκλογές, εφαρμόζοντας όποια Πολιτική είναι κατάλληλη για την κατοχύρωση των συμφερόντων του Μανδαρινάτου δηλαδή της Μεσαίας και Ανώτερης Δημοσιοϋπαλληλικής Γραφειοκρατίας.
Πιστεύει – ή ελπίζει τουλάχιστον…– πως όλα τα μέτρα οικονομικού χαρακτήρα που θα προχωρήσουν από δω και πέρα και με πρώτους τους πλειστηριασμούς θα είναι εύκολα αποδεκτά γιατί θα καλύπτονται από το μεγάλο Σύννεφο της Βροχής των Ινδιάνων που λέγεται σκάνδαλο Novartis.
Και εδώ βρίσκεται η μεγαλύτερη προσπάθεια Αποπροσανατολισμού που είναι ο κύριος στόχος της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθειας που κύριο σύνθημα έχει το «Μην διαμαρτύρεστε για τους Ηλεκτρονικούς Πλειστηριασμούς ή την μείωση των Συντάξεων μέσω της Προσωπικής Διαφοράς», γιατί «Απλά, δεν φταίμε εμείς αλλά οι Απατεώνες που τα άρπαξαν από την NOVARTIS».
Στη Θέση λοιπόν του Κοινωνικά Συνειδητοποιημένου Εργαζομένου Λαϊκού Ανθρώπου μπαίνει ο Κουτοπόνηρος, Lumpen Μικροαστός, αυτός ο Λαθρεπιβάτης και Μαυραγορίτης της Ιστορίας, στη θέση των Ιστορικών Τάξεων Κοινωνικής Αλλαγής έρχεται η Vulgaire Μάζα των Νεόπλουτων και Πρόθυμων Πεινασμένων – πρώην Πεινασμένοι και Μελλοντικοί Νεόπλουτοι αντίστοιχα…– όπως ακριβώς στην θέση του Κικέρωνα μπαίνει ο Καρανίκας και στη Θέση της Weltanschauung του Marx ή του Gramsci τα Φληναφήματα του Κώστα Δουζίνα.
Το Hic Rhodus hic Salta των Λατίνων ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ – εάν θα το πετύχει – αλλά και για τον Ελληνικό Λαό εάν καταφέρει να αντισταθεί στις σειρήνες της Νεοφιλελεύθερης «Αριστεράς»….
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=10893
Τρία
χρόνια με την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και δεν μπορεί κάποιος να
διαλευκάνει την διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίωσης.
Τρία χρόνια που φαίνονται αρκετά στην Ελλάδα θεωρούνται μάλλον λίγα –έως ελάχιστα – και μάλιστα στην περίοδο που κυβερνά μια Κυβέρνηση «Αριστεροδεξιάς» χροιάς (φαινομενικά…) αλλά ουσιαστικά Δεξιάς, Δεξιότατης κοπής.
Ας έλθουμε όμως στο θέμα.
Την ίδια αλλά και την επόμενη μέρα του Συλλαλητηρίου στην Αθήνα, έρχεται ο Φάκελος NOVARTIS στη Βουλή μετά φανών και λαμπάδων.
«Το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην Ιστορία του Ελληνικού Κράτους» (Παπαγγελόπουλος).
«Το μεγαλύτερο σκάνδαλο της Μεταπολίτευσης» (Τζανακόπουλος).
Είναι μερικές φράσεις των Υπουργών της σημερινής Κυβέρνησης που μέσα στην αχλή της θριαμβολογίας και του άγχους των εντυπώσεων που νόμισαν ότι θα σπείρουν σε παραμορφωτικό βαθμό στην ελληνική κοινωνία λησμονήσαν μερικά πράγματα.
Συγκεκριμένα:
Το αποδεικτικό σκέλος δηλαδή οι αποδείξεις – και όχι απλώς ενδείξεις– θα πρέπει να είναι δεμένες μεταξύ τους, να υπερισχύει δηλαδή το ουσιαστικό και όχι το προπαγανδιστικό στοιχείο των κυβερνητικών που χώρισαν το ανθρώπινο γένος σε «Διεφθαρμένους» και «Άφθαρτους» της «Πρώτη φορά κλπ.».
Το υλικό στηρίζεται σε υποθέσεις και αφοριστικές εικασίες αστυνομικού τύπου με απαράδεκτες γενικεύσεις κλπ.
Το βασικότερο όλων όμως είναι το Τεκμήριο Αθωότητας, το μεγαλύτερο επίτευγμα των Ευρωπαϊκών Δημοκρατικών και Αστικών Επαναστάσεων των τελευταίων αιώνων και κυρίως του Επαναστατικού Διαφωτισμού.
Η Μεταμοντέρνα «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ όμως έχει διαφορετική γνώμη. Γι’ αυτήν δεν είσαι «Αθώος μέχρι αποδείξεως της Ενοχής» αλλά «Ένοχος μέχρι αποδείξεως της Αθωότητας», οπισθοχωρώντας έτσι πίσω από τον Αστικό Νομικό Δημοκρατικό Πολιτισμό της Magna Carta, της Βill of Rights ή του Habeas Corpus.
To «Μεταμοντέρνο» της (Δήθεν) Αριστεράς δεν είναι «Μετά-αστικό» αλλά το αντίθετο, είναι καθαρόαιμη Προ-αστική ιδεολογία που μας γυρίζει σε εποχές Φεουδαρχικής Δουλοπαροικίας όπου η ενοχή στηριζόταν σε φημολογίες, διαδόσεις, συκοφαντίες και κακόβουλες επιθέσεις. Θυμίζει τις Καλβινιστικές–Προτεσταντικές Κοινότητες των πρώτων Αγγλοσαξόνων στην Αμερική όπου το Κυνήγι Μαγισσών ήταν το Α και Ω της όποιας ψευδο–δικονομικής διαδικασίας. Περίπου σαν τις Μάγισσες του Σάλεμ…
Όμως για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτό που μετρά δεν είναι το Δίκαιο, ακόμη περισσότερο αυτό της πιο προχωρημένης του μορφής που είναι το Επαναστατικό Δίκαιο. Γιατί απλούστατα, δεν εκπροσωπεί την επαναστατημένη, επαναστατική και συνειδητοποιημένη μάζα των εργαζομένων τάξεων ή των μισθωτών. Κάθε άλλο.
Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τα μη παραγωγικά στρώματα δηλαδή την Μικροαστική Μassa Confusa των Lumpen και κυρίως την νεοδιορισμένη και διαρκώς ανανεωμένη μάζα των Μεσαίων και Άνω Δημοσίων Υπαλλήλων. «Εικόνα τους είναι και τους μοιάζει» θα έλεγε η Γαλάτεια Καζαντζάκη μόνο που στον ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει Καφκική Δίκη και Οργουελλιανή State of affairs.
Στις νεόπλουτες και πεινασμένες μάζες που εκπροσωπεί δεν χρειάζονται Αποδείξεις, ούτε Ενδείξεις, Αποχρώσες και μη. Αρκεί η κατάθεση των «Κουκουλοφόρων» και κυρίως αρκεί η δεδηλωμένη πρόθεση καταδίκης των αντιπάλων τους. Στους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ δεν χρειάζονται επίσης Τελεσίδικες ή Αμετάκλητες Αποφάσεις, Αδιάσειστα στοιχεία και άλλα παρόμοια ενοχλητικά, κοπιώδη και περιττά.
Νομίζοντας ότι απευθύνονται σε αδιαμόρφωτη, ημιμαθή και αστοιχείωτη μάζα αντικαθιστούν το επιχείρημα με το υβρεολόγιο, την παράθεση αδιάσειστων στοιχείων με την λάσπη στον ανεμιστήρα, την ανεύρεση της αλήθειας από τον πολιτικό μακιαβελισμό, την ηθική του επαναστάτη και δημοκράτη με τον αμοραλισμό και την χυδαιολογία του Lumpen Μικροαστού, την επιχειρηματολογία του καλόβουλου συζητητή με το υβρεολόγιο Τρούμπας, την ευπρέπεια του Λόγου και την ευθύτητα σκέψης από τις σπασμωδικές κινήσεις της υστερικής Καφενόβιας Μάζας, την ηθικότητα της φράσης «καλυτέρα Εκατό Αθωώσεις Ενόχων από μια Καταδίκη Αθώου» με την υπόκωφη οργουελιανή βαμπιρική Κραυγή του χύδην όχλου «Άρον! Άρον! Σταύρωσον Αυτόν!».
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μας πάει «μπροστά» όπως προπαγανδίζουν τα ΣΥΡΙΖΟΤΡΟΛ στα Social Media αλλά πίσω, πολύ πίσω στον Βαθύ Μεσαίωνα μια και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί τον Βαθύ Μικροαστό – Lumpen της Αδιαμόρφωτης Οχλώδους Μάζας και όχι τον Δημοκράτη και Επαναστάτη της Κοινωνικά Συνειδητοποιημένης Εργαζόμενης Τάξης.
Καταργώντας το Δίκαιο και την Δικονομία των Αποδείξεων ο ΣΥΡΙΖΑ προάγει την Δικολαβία των Ισχυρισμών. Το «Απόδειξε το!» γίνεται «Ισχυρίσου το!», ο απλός Ισχυρισμός γίνεται Απόδειξη ή Άμεση Καταδίκη, ο Προστατευόμενος Μάρτυρας γίνεται Εισαγγελέας, τα στάδια της Δικονομικής και Δικαστηριακής Πρακτικής συντομεύονται και στην θέση του Ισχυρισμού που πρέπει να γίνει Απόδειξη έχουμε την Απόδειξη που προηγείται του Ισχυρισμού.
Η Αμετάκλητη και Οριστική Απόφαση βγαίνει από την Αρχή – Fast Track διαδικασίες a la ΣΥΡΙΖΑ – ενώ το Requiem για τους Πολιτικούς Αντιπάλους παίζεται με Συμφωνική Ορχήστρα την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και Μαέστρος με στυλ Herbert von Karajan αναλαμβάνει ο Μεγάλος Αρχηγός, ο Chief της φυλής των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ.
Στο Τέλος το Δίκαιο της Διάκρισης των Εξουσιών αντικαθίσταται από την Εξουσία πάνω στο Δίκαιο, η ίδια η Διάκριση των Εξουσιών σε Διάκριση σε βάρος τους εκ μέρους της Εκτελεστικής και αφομοίωσης τους από την τελευταία ή δε Δικαστικοποίηση της Νομοθετικής Εξουσίας γίνεται Νομοθετικοποίηση της υποταγής της Δικαστικής κατ’ εντολή της Εκτελεστικής.
Με άλλα λόγια, το Δίκαιο της Διάκρισης των Εξουσιών, γίνεται Εξουσία υπεράνω Δικαίου και κατά της Διάκρισης. Καταργώντας έτσι το Συνταγματικό Αστικό Δίκαιο της Νεώτερης Εποχής και γυρνώντας στο προ-νεωτερικό «Δίκαιο» του Ηγεμόνα (Δύση) ή Βυζαντινού Αυτοκράτορα (Ανατολή).
Από το Δίκαιο των Μαζών στο Δίκαιο του Κοινοβουλίου και από εκεί στο Δίκαιο του Ηγεμόνα δηλαδή στο Μη-Δίκαιο είναι η φυσιολογική απόληξη της Φεουδαρχοποίησης της Μετά- Μοντέρνας Αριστεράς που μας γυρνά στον Μεσαίωνα και στο Δίκαιο του Ηγεμόνα δηλαδή στην Ηγεμονία επί του Δίκαιου. Και όλα αυτά με προβολείς και πυροτεχνήματα 21ου αιώνα, μοναδική άλλωστε ικανότητα της Μεταμοντέρνας Αριστεράς να παρουσιάζει το Pre-Modern (Φεουδαρχία) σαν Post-Modern (21ος Αιώνας) και το Δίκαιο του Ηγεμόνα εμφανίζοντας το σαν Δίκαιο των Μαζών.
Κάπως έτσι προχωρά η Βυζαντινοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Στη θέση του Δημοκρατικού Δικαίου της Αστικής Νεωτερικότητας έχουμε τις Βυζαντινές (Θρησκευτικές) Επιταγές της Ιεράς Εξέτασης (Θεοδόσιος), στη Θέση των Σύγχρονων Πολιτικών Κομμάτων τους Πράσινους και τους Βένετους (Περίοδος Ιουστινιανού) και στη θέση του Δημοκρατικά Εκλεγμένου Ηγέτη τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα με την Αυλή των Πραιτοριανών (Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ).
Το μεγάλο κατόρθωμα της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι η επιστροφή στο προ-μοντέρνο στάδιο της Ιστορίας όπως είπαμε στην αρχή και όχι στο μεταμοντέρνο όπως βαυκαλίζονται. Επιστρέφουν πλησίστιοι σε ένα Θρησκευτικό, προ-αστικό και Μεσαιωνικού τύπου στάδιο της Ανθρωπότητας που είναι το στάδιο της Βαρβαρότητας. Άλλωστε, στο γνωστό Απόφθεγμα του Karl Kautsky «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ με τις πράξεις τους απαντούν «Βαρβαρότητα». Κάθε είδηση που τους διαψεύδει είναι Fake News, κάθε Πολιτικός Αντίπαλος Ένοχος εκ των Προτέρων όπως ακριβώς κάθε Κοινωνική Ελεημοσύνη ονομάζεται «Αναβάθμιση του Κοινωνικού Κράτους», κάθε περικοπή Συντάξεων ή Μισθών ονομάζεται «Μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού Συστήματος» και κάθε Υποβάθμιση των Νοσοκομείων «Αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας».
Ελεύθερος πια να ρίχνει Κεραυνούς σαν τον Νεφεληγερέτη Δία στους Πολιτικούς του Αντιπάλους, θεωρεί πως κέρδισε ήδη τις επόμενες Εκλογές, εφαρμόζοντας όποια Πολιτική είναι κατάλληλη για την κατοχύρωση των συμφερόντων του Μανδαρινάτου δηλαδή της Μεσαίας και Ανώτερης Δημοσιοϋπαλληλικής Γραφειοκρατίας.
Πιστεύει – ή ελπίζει τουλάχιστον…– πως όλα τα μέτρα οικονομικού χαρακτήρα που θα προχωρήσουν από δω και πέρα και με πρώτους τους πλειστηριασμούς θα είναι εύκολα αποδεκτά γιατί θα καλύπτονται από το μεγάλο Σύννεφο της Βροχής των Ινδιάνων που λέγεται σκάνδαλο Novartis.
Και εδώ βρίσκεται η μεγαλύτερη προσπάθεια Αποπροσανατολισμού που είναι ο κύριος στόχος της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθειας που κύριο σύνθημα έχει το «Μην διαμαρτύρεστε για τους Ηλεκτρονικούς Πλειστηριασμούς ή την μείωση των Συντάξεων μέσω της Προσωπικής Διαφοράς», γιατί «Απλά, δεν φταίμε εμείς αλλά οι Απατεώνες που τα άρπαξαν από την NOVARTIS».
Στη Θέση λοιπόν του Κοινωνικά Συνειδητοποιημένου Εργαζομένου Λαϊκού Ανθρώπου μπαίνει ο Κουτοπόνηρος, Lumpen Μικροαστός, αυτός ο Λαθρεπιβάτης και Μαυραγορίτης της Ιστορίας, στη θέση των Ιστορικών Τάξεων Κοινωνικής Αλλαγής έρχεται η Vulgaire Μάζα των Νεόπλουτων και Πρόθυμων Πεινασμένων – πρώην Πεινασμένοι και Μελλοντικοί Νεόπλουτοι αντίστοιχα…– όπως ακριβώς στην θέση του Κικέρωνα μπαίνει ο Καρανίκας και στη Θέση της Weltanschauung του Marx ή του Gramsci τα Φληναφήματα του Κώστα Δουζίνα.
Το Hic Rhodus hic Salta των Λατίνων ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ – εάν θα το πετύχει – αλλά και για τον Ελληνικό Λαό εάν καταφέρει να αντισταθεί στις σειρήνες της Νεοφιλελεύθερης «Αριστεράς»….
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=10893