Αριστείδης (ο Δίκαιος;)
Επειδή στη Γαλλία γίνεται χαμός, είπα να κάνω ένα αφιέρωμα στη Γαλλική Αριστερά.
Τι
καλύτερο, από την πρόσφατη συνέντευξη τής παρ’ ολίγον Πρεζιντάν ντε λα
Ρεπιμπλίκ Φρανσέζ, της μαντάμ Σεγκολέν Ρουαγιάλ, στα «Νέα», προ ημερών.
Ως
γνωστόν, η Σεγκολέν είναι Αριστερή. Η Ελληνίς δημοσιογράφος μάλιστα,
που πήρε την συνέντευξη, δεν διστάζει να της απευθύνει την εξής (γεμάτη
μετριοπάθεια και αντικειμενικότητα) ερώτηση:
«Είστε η αγαπημένη πολιτική προσωπικότητα των αριστερών στη Γαλλία
(σχόλιο δικό μου: αυτό είναι μια διαπίστωση, η οποία, ως εισαγωγή στην
ερώτηση, θεωρεί κάτι δεδομένο και φέρνει τον συνεντευξιαζόμενο αλλά και
τον αναγνώστη προ τετελεσμένων). Πώς πάει η Αριστερά;»
Ακολουθεί
εξίσου μετριοπαθής και αντικειμενική απάντηση τής μαντάμ Σεγκολέν, η
οποία δεν απορρίπτει (άρα δέχεται) το γλείψ… (Γκουχ! Συγγνώμην…) τη
φιλοφρόνηση και απαντά καθαρά. Πεντακάθαρα, όπως μόνο οι αριστεροί
ηγέτες ξέρουν:
«Πρέπει να επαναπροσδιοριστεί, διότι … μπλα, μπλα, μπλα, πατατί-πατατά».
Την βαρυσήμαντη αυτή συνέντευξη, της βαρυσήμαντης αυτής Αριστερής φιγούρας, στο βαρυσήμαντο αυτό μέσο, μπορείτε να απολαύσετε ΕΔΩ.
Ωστόσο,
εγώ θα επιχειρήσω μέσω των φωτογραφιών που δημοσιεύει το μέσο (τις
οποίες αναδημοσιεύω για λόγους σχολιασμού και κριτικής τής ουσίας του
άρθρου) να προτείνω στη μαντάμ Σεγκολέν και στην Αριστερά που αυτή
εκπροσωπεί, μια εναλλακτική τού επαναπροσδιορισμού οδό:
Σερ μαντάμ,
η Αριστερά που συχνάζει στα σαλόνια και στρώνει τον πισινό της σε βελούδινες χρυσοποίκιλτες πολυθρόνες,
που χαριεντίζεται με την Καγκελάριο του τετάρτου Ράιχ
και λουφάζει ναζιάρικα στον ώμο τού υπαλλήλου των Ρότσιλντ,
δεν χρειάζεται να επαναπροσδιοριστεί.
Χρειάζεται
να αυτοκτονήσει! Να μετοικήσει σε άλλον πλανήτη έστω! Να μας απαλλάξει
από την παρουσία της, με οποιονδήποτε τρόπο, πάση θυσία και το
συντομότερο. Διότι όσο συνεχίζει να υπάρχει και να μας προκαλεί, έχουμε
κι εμείς δικαίωμα να αντιδρούμε. Κομ ιλ φο πα. Και για να σας το πω
καθαρότερα … γι αυτή την Αριστερά…
Νου νουζαν φουτόν!