Είναι σίγουρο ότι ο Τσίπρας δεν έχει ξεφυλλίσει ούτε ένα βιβλίο του Λένιν, ίσως να είχε κάποιο να σκονίζεται στην βιβλιοθήκη του…
Φυσικά έχει ακούσει τα περί «αυτοδιάθεσης των εθνών» και πίστεψε, όπως κάθε επαρμένος ηλίθιος, ότι μπορεί να κάνει πνεύμα με τον Λένιν…
Το να κάνεις, βεβαίως, πνεύμα με μια τέτοια μαρξιστική θέση θα πρέπει να γνωρίζεις και το τι σημαίνει αυτή η θέση, θα πρέπει να γνωρίζεις και ποια ιστορική περίοδο «γεννάει» την «αυτοδιάθεση των εθνών»…
Ο Τσίπρας δεν γνωρίζει ΤΙΠΟΤΑ από όλα αυτά…
Ανέλαβε, λοιπόν, να τον διδάξει ο Νίκος Μπογιόπουλος, κάνοντας ταυτόχρονα και μια επίδειξη λενινιστικής ευρυμάθειας…
Το κείμενο του Μπογιόπουλου εδώ:
https://www.imerodromos.gr/otan-o-tsipras-diavase-ton-lenin/
Φυσικά, όταν ο Τσίπρας ταυτίζει το ΝΑΤΟΪκό προτεκτοράτο των Σκοπίων με την «εθνική αυτοδιάθεση» είναι να γελάς, συνακόλουθα μόνο με χιούμορ αρμόζει να απαντήσεις στον επαρμένο βλάκα…
Ο Μπογιόπουλος τον αντιμετωπίζει στα σοβαρά, καταγράφοντας λενινιστικά τσιτάκα…
Μόνο που ξέχασε μια λεπτομέρεια: Ότι σήμερα βρισκόμαστε στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης, δηλαδή, ΟΧΙ στη δημιουργία, αλλά στην ΚΑΤΑΛΥΣΗ, των εθνικών κρατών…
ΟΙ ορθές απόψεις του Λένιν αναφέρονται στην εποχή της καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης, σε μια εποχή που δεν είχε, ακόμα, χαθεί το «εθνικό τραγούδι»: Στην εποχή των Εθνικών Ιμπεριαλισμών, μια εποχή που τα Εθνικά και Εθνικό-Απελευθερωτικά Κινήματα είχαν ιστορικά ερείσματα (κοινωνικές και πολιτικές βάσεις)…
Σήμερα οι συνθήκες έχουν αλλάξει και ο ΥΠΕΡ-ΕΘΝΙΚΟΣ ιμπεριαλισμός δεν αφήνει κανένα περιθώριο για ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ εθνικές αστικές τάξεις, συνακόλουθα για «εθνικά κινήματα» και «εθνική αυτοδιάθεση»…
Σήμερα η «εθνική αυτοδιάθεση» είναι ένας μύθος του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου που χρησιμοποιείται για την κατασκευή προτεκτοράτων και για να εξαπατούν τους αριστερούς ανδρείκελα σαν τον Τσίπρα, καθώς και οι «αριστεροί» της Παγκοσμιοποίησης…
Αναδημοσιεύουμε ένα σχετικό άρθρο μας, γραμμένο το Μάιο του 1999
Ο Μύθος της αυτοδιάθεσης
Μάιος 1999
“ Το εθνικό ζήτημα και ο εθνικισμός είναι αδειανοί φάκελοι
μέσα στους οποίους κάθε εποχή και οι ταξικές σχέσεις σε κάθε
χώρα βάζουν το ιδιαίτερο υλικό τους περιεχόμενο”
Ρόζα Λούξεμπουργκ
Ο Παγωμένος αέρας μιας μακράς περιόδου νεοφιλελεύθερης αντίδρασης έχει ερημώσει το τοπίο των μεγάλων και γόνιμων ιδεών. Η θριαμβευτική πορεία της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας συμπυκνώνεται σήμερα στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας. Ένα θηριώδες έγκλημα που αποτυπώνει τον ακρωτηριασμό και κυνισμό της σκέψης, αλλά και το βιασμό της επαναστατικής μνήμης...
Ο νόμος της αδράνειας βαραίνει και πάνω στη ριζοσπαστική αριστερή σκέψη. Γινόμαστε συχνά ειδωλολάτρες φράσεων και συνθημάτων. Προσκυνάμε ειδωλολατρικά “μαγικές” φράσεις, όπως “δημοκρατία”, “ανθρώπινα δικαιώματα”, “ειρήνη”, “αυτοδιάθεση” κλπ, δίχως να εξετάζουμε το συγκεκριμένο ταξικό τους περιεχόμενο. Και δίχως να αντιλαμβανόμαστε ότι με τις ίδιες φράσεις προπαγανδίζεται η κυρίαρχη ιδεολογία και λανσάρεται με πλάγιο και υποκριτικό τρόπο το αστικό ψεύδος.
Σήμερα σε μια εποχή παγκοσμιοποιημένης ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας λανσάρουμε γενικές διατυπώσεις για την αυτοδιάθεση. Δεν μας προβληματίζει φυσικά ούτε το γεγονός ότι έχουμε εγκαταλείψει κάθε αναφορά στην επικαιρότητα της σοσιαλιστικής επανάστασης και στο ιστορικό της υποκείμενο, ούτε το γεγονός ότι με τις ίδιες γενικές διατυπώσεις περί αυτοδιάθεσης η ΝΑΤΟϊκή βαρβαρότητα ισοπεδώνει τα Βαλκάνια.
Όταν μιλάμε σήμερα γενικά για την αυτοδιάθεση των Κοσοβάρων και των εθνοτήτων σημαίνει ότι είμαστε προσκολλημένοι σε δόγματα εθνικοαπελευθερωτικά και αγνοούμε ότι στα Βαλκάνια το εθνικό κίνημα ανήκει στο αγύριστο παρελθόν.
Είναι ιστορικά δυνατόν σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης, δηλαδή σε μια ιμπεριαλιστική φάση του καπιταλισμού που υπονομεύεται η ίδια η ύπαρξη των εθνικών κρατών να τοποθετούμε το εθνικό ζήτημα στα Βαλκάνια με όρους της καπιταλιστικής εποχής της εδραίωσης των εθνικών κρατών;
Σήμερα ζούμε την εποχή των υπερεθνικών συμφερόντων: Εποχή που καταλύει τα εθνικά σύνορα και την “εθνική πολιτική”, και δημιουργεί τους μηχανισμούς της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής εξουσίας. Οι διαδικασίες σχηματισμού εθνικών κρατών έχουν λήξει προ πολλού...
Είναι, λοιπόν, αντιδραστική ουτοπία να ζητάμε σήμερα για τους λαούς των Βαλκανίων να γυρίσουν πίσω και από το 1914.Και είναι ακριβώς αυτά τα πολιτικά δόγματα της οπισθοδρόμησης που αναπτύσσουν “εθνικά ρεύματα”, τον εθνικισμό και πολτοποιούν τις ταξικές σχέσεις.
Τα εθνικά κινήματα στα Βαλκάνια δεν τα εμπνέουν εθνικές αστικές τάξεις που θέλουν να απελευθερωθούν από ιστορικά παρωχημένους κοινωνικούς θεσμούς. Τα κινήματα αυτά οδηγούν σε κράτη χωρίς εθνική αστική τάξη, δηλαδή σε μαφιόζικα κράτη, ληστρικά και στρατιωτικά προτεκτοράτα του ιμπεριαλισμού.
Κάτω από αυτούς τους όρους καμιά αυτοδιάθεση και πολιτική ανεξαρτησία δεν μπορεί να υπάρξει. Αντίθετα θα υπάρξει πιο ληστρική εκμετάλλευση των λαών και πιο άγρια καταπίεση. Και ακόμα χειρότερα, θα διευρύνεται και θα βαθαίνει το εθνικιστικό μίσος και θα πληθαίνουν οι εστίες πολέμου.
Το να μιλάμε, συνεπώς, σήμερα από τη μια για την αυτοδιάθεση των εθνοτήτων και από την άλλη να αναθεματίζουμε τον εθνικισμό είναι σαν παίζουμε με τις λέξεις: Τις αδειάζουμε από το συγκεκριμένο τους περιεχόμενο.
Τα συνθήματα περί “αυτοδιάθεσης” εξαπατούν και αντικαθιστούν τα σοσιαλιστικά αιτήματα με τα ανύπαρκτα αστικοδημοκρατικά, υποθάλπουν τον εθνικισμό τον οποίο στα λόγια αναθεματίζουμε και προσφέρουν στηρίγματα στην ιμπεριαλιστική μυθολογία και προπαγάνδα.
Τα συνθήματα αυτά έχουν νόημα σαν δημοκρατικές διεκδικήσεις άμεσα συνδεδεμένες με την προοπτική του σοσιαλισμού. Πρέπει δηλαδή όταν μιλάμε για “αυτοδιάθεση” να ξεσκεπάζουμε την ιμπεριαλιστική υποκρισία και να εξηγούμε ότι σήμερα τα αιτήματα των δημοκρατικών ελευθεριών δεν είναι πραγματοποιήσιμα με το να γυρίζουμε πίσω, αλλά τραβώντας μπροστά, στη σοσιαλιστική επανάσταση...