Ηθική πώρωση στην Ε Ε διευρύνει ρωγμές και αποσύνθεση
Zero Hedge, Strategic Culture, Sat, 02/09/2019
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Είναι τραγελαφικό. Η Γαλλία ανακάλεσε τον πρεσβευτή της από την Ρώμη σε μιαν οξυνόμενη διαμάχη για την «επέμβαση» της Ιταλίας στις γαλλικές εσωτερικές υποθέσεις…Και αυτό την ίδια στιγμή που η Γαλλία και άλλα ευρωπαϊκά κράτη συντάσσονται με την ασύστολη εκστρατεία των ΗΠΑ για την ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου της Βενεζουέλας, Νικόλα Μαδούρο.
Καγχασμός πιο παταγώδης για την διπροσωπία είναι δύσκολο να προκληθεί.
Ο καυγάς μεταξύ Γαλλίας και Ιταλίας δεν είναι παρά το τελευταίο επεισόδιο μιας μακράς διαμάχης του Γάλλου Προέδρου Μακρόν και της νέας ιταλικής κυβέρνησης συνασπισμού. Η ιταλική κυβέρνηση συνδέει σε ασυνήθιστο συνασπισμό το αριστερής απόκλισης Κίνημα Πέντε Αστέρων (5SM) και ένα δεξιό κόμμα, (La Lega= Σύνδεσμος).
Και τα δυο κόμματα είναι σφοδροί αντίπαλοι του ευρω-ενωσιακού κατεστημένου και των νεοφιλελεύθερων καπιταλιστικών πολιτικών τις οποίες ενσαρκώνει ο πρώην τραπεζικός υπάλληλος του Ρώτσιλντ, μετουσιωμένος σε Πρόεδρο της Γαλλίας, Εμμάνουελ Μακρόν.
Η Ρώμη καταγγέλλει επίσης την Γαλλία ως υπεύθυνη για την πρόκληση των μεταναστευτικών προβλημάτων της Ευρώπης και της Ιταλίας. Ιδιαίτερα με τις εγκληματικές γαλλικές στρατιωτικές επεμβάσεις, μαζί με τις ΗΠΑ και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, στην Μέση Ανατολή και στην Βόρειο Αφρική.
Η σύγκρουση κορυφώθηκε την περασμένη εβδομάδα όταν έγινε γνωστό ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Λουίτζι Ντι Μάγιο (ηγέτης του Κινήματος 5 Αστέρων) συναντήθηκε με μέλη του γαλλικού κινήματος Κίτρινα Γιλέκα στην Γαλλία.
Το κίνημα των κίτρινων γιλέκων πραγματοποιεί διαδηλώσεις σε όλη την Γαλλία επί 12 (13) εβδομάδες, σε διαμαρτυρία για την οικονομική πολιτική του Μακρόν και το αριστοκρατικό στυλ διακυβέρνησης.
Ο Ντι Μάγιο και ο άλλος αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης Ματέο Σαλβίνι (ηγέτης της Λέγκα) υποστήριξαν απροκάλυπτα τους οπαδούς του γαλλικού κινήματος διαμαρτυρίας, τους οποίους αναγνωρίζουν ως τμήμα της λαϊκής εξέγερσης, που απλώνεται σε όλη την Ευρώπη, εναντίον των νεοφιλελεύθερων μέτρων λιτότητας σε βάρος των ασθενέστερων τάξεων.
Αντιδρώντας σε πληροφορίες για ιταλικές κυβερνητικές επαφές με το γαλλικό κίνημα διαμαρτυρίας, ο Γάλλος υπουργός των Εξωτερικών Λε Ντριάν δήλωσε ότι για μιαν «εξωφρενική επέμβαση» στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας. Η διένεξη οξύνθηκε περισσότερο όταν η Γαλλία απέσυρε τον πρεσβευτή της από την Ρώμη. Η τελευταία φορά που συνέβη αυτή η ενέργεια ήταν το 1940, κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό αποτελεί μια μείζονα ρήξη στις σχέσεις δύο από τα ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.
Και εδώ είναι όπου η ειρωνεία αποκτά τα χαρακτηριστικά φάρσας. Η Γαλλία αφρίζει από παροξυσμό οργής με την λεγόμενη ιταλική επέμβαση στα εσωτερικά της την ίδια ακριβώς στιγμή που η γαλλική κυβέρνηση συμμετέχει υπό την ηγεσία των ΗΠΑ σε μιαν ομαδική προσπάθεια επιβολής της αλλαγής του καθεστώτος στην Βενεζουέλα. Μια ανεκτίμητη περίπτωση υποκριτικής θρασύτητας.
Την περασμένη εβδομάδα, η Γαλλία και κάποια άλλα μέλη της Ε Ε, όπως η Βρετανία, η Γερμανία, η Ισπανία και η Ολλανδία, ανακοίνωσαν ότι «αναγνωρίζουν» έναν αυτό-ανακηρυγμένο πρόεδρο της Βενεζουέλας.
Περιθωριακή φιγούρα της αντιπολίτευσης, ο Χουάν Γκουεϊντό ανακήρυξε τον εαυτό του «προσωρινό πρόεδρο» της Βενεζουέλας στις 23 Ιανουαρίου. Υπάρχουν αποδεδειγμένα στοιχεία που αποδεικνύουν τους δεσμούς του Γκουεϊντό και του ακροδεξιού κόμματός του με την αμερικανική CIA.
Η επιχείρηση για την απονομιμοποίηση του εκλεγμένου προέδρου Νικόλα Μαδούρο είχε ενορχηστρωθεί από την κυβέρνηση Τραμπ.
Είναι ένας κατάφωρα παράνομος χειρισμός ανατροπής καθεστώτος, που παραβιάζει τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και το Διεθνές Δίκαιο. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση Μαδούρο και ο φυσικός πετρελαϊκός πλούτος της χώρας –τα μεγαλύτερα γνωστά αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο- είναι οι ολοφάνεροι στόχοι της Ουάσιγκτον και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που την ακολουθούν.
Η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν, η Τουρκία και μερικές χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως το Μεξικό, η Νικαράγουα, η Βολιβία και η Κούβα, έχουν δικαίως καταγγείλει την ξένη επέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της Βενεζουέλας.
Η αξίωση της Ουάσιγκτον να παραιτηθεί ο Μαδούρο, υπό την απειλή αμερικανικής στρατιωτικής εισβολής, αποτελεί μια συγκλονιστική επίδειξη ιμπεριαλιστικής επίθεσης. Αλλά ο διεθνής γκαγκστερισμός είναι μια επίδοση στην οποία αρέσκονται ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη, κυρίως η Γαλλία, που προσθέτουν ένα λουστρο νομιμότητας στην όλη απεχθέστατη μπίζνες.
Η Ιταλία είναι ένα από τα λίγα κράτη της Ε Ε που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην εγκληματική εκστρατεία των ΗΠΑ για την αλλαγή καθεστώτος στην Βενεζουέλα. Η ιταλική κυβέρνηση εμπόδισε, όπως αναφέρθηκε, την ΕΕ να εκδώσει κοινή ανακοίνωση, που θα καλούσε σε αναγνώριση του Γκουεϊντό ως «προέδρου», αντί του Μαδούρο. Αυτές οι χώρες της ΕΕ που συνεργούν με την Ουάσιγκτον στον βιασμό της Βενεζουέλας το κάνουν ως αυτόνομοι συνεργοί, όχι εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.
Η ηθική στάση της Ιταλίας, μαζί με την Ρωσία και την Κίνα, στην υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας της Βενεζουέλας διδάσκει μιαν αξιέπαινη προσήλωση στο Διεθνές Δίκαιο. Η άρνηση στην ΕΕ της δυνατότητας να συμμετάσχει στην ατιμία, αποτέλεσε μιαν αποτυχία της αμερικανικής μηχανορραφίας.
΄Ετσι η ιταλική κυβέρνηση έσωσε την ΕΕ από του να περιπέσει στην έσχατη ανυποληψία. Δεν είναι μικρό το στίγμα ότι ορισμένα μέλη της ΕΕ, όπως η Γαλλία, συμμετέχουν, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, στην γκανγκστερική επιχείρηση κατά της Βενεζουέλας, αλλά τουλάχιστον η ιταλική χρήση του χαλινού εμπόδισε την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση να εμφανιστεί, ως σώμα, συνένοχος σε αυτήν.
Εάν η θεμελιώδης αρχή της μη επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις ενός κυρίαρχου έθνους/κράτους πάψει να γίνεται σεβαστό, τότε το όλο σύστημα του Διεθνούς Δικαίου καταρρέει.
Η αρχή αυτή έχει παραβιασθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, εντυπωσιακότερα με του παράνομους πολέμους των ΗΠΑ και των Νατοϊκών συμμάχων τους στην Μέση Ανατολή και στην Βόρειο Αφρική. Αλλά η τελευταία περίπτωση για την αλλαγή καθεστώτος στην Βενεζουέλα είναι ίσως η θρασύτερη μέχρι σήμερα.
Η Ουάσιγκτον και οι Ευρωπαίοι υπηρέτες της βάλθηκαν να καταργήσουν την δημοκρατική εντολή στον Πρόεδρο Μαδούρο και την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Βενεζουέλας.
Η Ουάσιγκτον και οι αξιοθρήνητοι Ευρωπαίοι συνένοχοί της θα έχουν ανοίξει την Πυξίδα της Πανδώρας στην παγκόσμια ανομία, εάν τα καταφέρουν στον εγκληματικό τραμπουκισμό σε βάρος της Βενεζουέλας. Η Ρωσία, η Κίνα, η Ιταλία και άλλα έθνη στην ουσία επανδρώνουν το σύνορο ανάμεσα κάποιου ομοιώματος τάξεως και του αχαλίνωτου χάους.Το λιγότερο, η Ιταλία δικαιούται επευφημίας και σεβασμού για το ότι επεσήμανε την υποκρισία της Γαλλίας και άλλων Ευρωπαίων υποψήφιων νέο-αποικιοκρατών.
Μια πικρή πλευρά αυτού του ειρωνικού τραγέλαφου είναι ότι ο κ. Εμμανουέλ Μακρόν και άλλοι Ευρωπαίοι συνοδοιπόροι του περιφρονούν την Δημοκρατία και το Διεθνές Δίκαιο όχι μόνο για την Βενεζουέλα, αλλά και για τον ίδιο τον λαό τους.
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=11149
Zero Hedge, Strategic Culture, Sat, 02/09/2019
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Είναι τραγελαφικό. Η Γαλλία ανακάλεσε τον πρεσβευτή της από την Ρώμη σε μιαν οξυνόμενη διαμάχη για την «επέμβαση» της Ιταλίας στις γαλλικές εσωτερικές υποθέσεις…Και αυτό την ίδια στιγμή που η Γαλλία και άλλα ευρωπαϊκά κράτη συντάσσονται με την ασύστολη εκστρατεία των ΗΠΑ για την ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου της Βενεζουέλας, Νικόλα Μαδούρο.
Καγχασμός πιο παταγώδης για την διπροσωπία είναι δύσκολο να προκληθεί.
Ο καυγάς μεταξύ Γαλλίας και Ιταλίας δεν είναι παρά το τελευταίο επεισόδιο μιας μακράς διαμάχης του Γάλλου Προέδρου Μακρόν και της νέας ιταλικής κυβέρνησης συνασπισμού. Η ιταλική κυβέρνηση συνδέει σε ασυνήθιστο συνασπισμό το αριστερής απόκλισης Κίνημα Πέντε Αστέρων (5SM) και ένα δεξιό κόμμα, (La Lega= Σύνδεσμος).
Και τα δυο κόμματα είναι σφοδροί αντίπαλοι του ευρω-ενωσιακού κατεστημένου και των νεοφιλελεύθερων καπιταλιστικών πολιτικών τις οποίες ενσαρκώνει ο πρώην τραπεζικός υπάλληλος του Ρώτσιλντ, μετουσιωμένος σε Πρόεδρο της Γαλλίας, Εμμάνουελ Μακρόν.
Η Ρώμη καταγγέλλει επίσης την Γαλλία ως υπεύθυνη για την πρόκληση των μεταναστευτικών προβλημάτων της Ευρώπης και της Ιταλίας. Ιδιαίτερα με τις εγκληματικές γαλλικές στρατιωτικές επεμβάσεις, μαζί με τις ΗΠΑ και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, στην Μέση Ανατολή και στην Βόρειο Αφρική.
Η σύγκρουση κορυφώθηκε την περασμένη εβδομάδα όταν έγινε γνωστό ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Λουίτζι Ντι Μάγιο (ηγέτης του Κινήματος 5 Αστέρων) συναντήθηκε με μέλη του γαλλικού κινήματος Κίτρινα Γιλέκα στην Γαλλία.
Το κίνημα των κίτρινων γιλέκων πραγματοποιεί διαδηλώσεις σε όλη την Γαλλία επί 12 (13) εβδομάδες, σε διαμαρτυρία για την οικονομική πολιτική του Μακρόν και το αριστοκρατικό στυλ διακυβέρνησης.
Ο Ντι Μάγιο και ο άλλος αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης Ματέο Σαλβίνι (ηγέτης της Λέγκα) υποστήριξαν απροκάλυπτα τους οπαδούς του γαλλικού κινήματος διαμαρτυρίας, τους οποίους αναγνωρίζουν ως τμήμα της λαϊκής εξέγερσης, που απλώνεται σε όλη την Ευρώπη, εναντίον των νεοφιλελεύθερων μέτρων λιτότητας σε βάρος των ασθενέστερων τάξεων.
Αντιδρώντας σε πληροφορίες για ιταλικές κυβερνητικές επαφές με το γαλλικό κίνημα διαμαρτυρίας, ο Γάλλος υπουργός των Εξωτερικών Λε Ντριάν δήλωσε ότι για μιαν «εξωφρενική επέμβαση» στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας. Η διένεξη οξύνθηκε περισσότερο όταν η Γαλλία απέσυρε τον πρεσβευτή της από την Ρώμη. Η τελευταία φορά που συνέβη αυτή η ενέργεια ήταν το 1940, κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό αποτελεί μια μείζονα ρήξη στις σχέσεις δύο από τα ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.
Και εδώ είναι όπου η ειρωνεία αποκτά τα χαρακτηριστικά φάρσας. Η Γαλλία αφρίζει από παροξυσμό οργής με την λεγόμενη ιταλική επέμβαση στα εσωτερικά της την ίδια ακριβώς στιγμή που η γαλλική κυβέρνηση συμμετέχει υπό την ηγεσία των ΗΠΑ σε μιαν ομαδική προσπάθεια επιβολής της αλλαγής του καθεστώτος στην Βενεζουέλα. Μια ανεκτίμητη περίπτωση υποκριτικής θρασύτητας.
Την περασμένη εβδομάδα, η Γαλλία και κάποια άλλα μέλη της Ε Ε, όπως η Βρετανία, η Γερμανία, η Ισπανία και η Ολλανδία, ανακοίνωσαν ότι «αναγνωρίζουν» έναν αυτό-ανακηρυγμένο πρόεδρο της Βενεζουέλας.
Περιθωριακή φιγούρα της αντιπολίτευσης, ο Χουάν Γκουεϊντό ανακήρυξε τον εαυτό του «προσωρινό πρόεδρο» της Βενεζουέλας στις 23 Ιανουαρίου. Υπάρχουν αποδεδειγμένα στοιχεία που αποδεικνύουν τους δεσμούς του Γκουεϊντό και του ακροδεξιού κόμματός του με την αμερικανική CIA.
Η επιχείρηση για την απονομιμοποίηση του εκλεγμένου προέδρου Νικόλα Μαδούρο είχε ενορχηστρωθεί από την κυβέρνηση Τραμπ.
Είναι ένας κατάφωρα παράνομος χειρισμός ανατροπής καθεστώτος, που παραβιάζει τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και το Διεθνές Δίκαιο. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση Μαδούρο και ο φυσικός πετρελαϊκός πλούτος της χώρας –τα μεγαλύτερα γνωστά αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο- είναι οι ολοφάνεροι στόχοι της Ουάσιγκτον και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που την ακολουθούν.
Η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν, η Τουρκία και μερικές χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως το Μεξικό, η Νικαράγουα, η Βολιβία και η Κούβα, έχουν δικαίως καταγγείλει την ξένη επέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της Βενεζουέλας.
Η αξίωση της Ουάσιγκτον να παραιτηθεί ο Μαδούρο, υπό την απειλή αμερικανικής στρατιωτικής εισβολής, αποτελεί μια συγκλονιστική επίδειξη ιμπεριαλιστικής επίθεσης. Αλλά ο διεθνής γκαγκστερισμός είναι μια επίδοση στην οποία αρέσκονται ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη, κυρίως η Γαλλία, που προσθέτουν ένα λουστρο νομιμότητας στην όλη απεχθέστατη μπίζνες.
Η Ιταλία είναι ένα από τα λίγα κράτη της Ε Ε που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην εγκληματική εκστρατεία των ΗΠΑ για την αλλαγή καθεστώτος στην Βενεζουέλα. Η ιταλική κυβέρνηση εμπόδισε, όπως αναφέρθηκε, την ΕΕ να εκδώσει κοινή ανακοίνωση, που θα καλούσε σε αναγνώριση του Γκουεϊντό ως «προέδρου», αντί του Μαδούρο. Αυτές οι χώρες της ΕΕ που συνεργούν με την Ουάσιγκτον στον βιασμό της Βενεζουέλας το κάνουν ως αυτόνομοι συνεργοί, όχι εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.
Η ηθική στάση της Ιταλίας, μαζί με την Ρωσία και την Κίνα, στην υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας της Βενεζουέλας διδάσκει μιαν αξιέπαινη προσήλωση στο Διεθνές Δίκαιο. Η άρνηση στην ΕΕ της δυνατότητας να συμμετάσχει στην ατιμία, αποτέλεσε μιαν αποτυχία της αμερικανικής μηχανορραφίας.
΄Ετσι η ιταλική κυβέρνηση έσωσε την ΕΕ από του να περιπέσει στην έσχατη ανυποληψία. Δεν είναι μικρό το στίγμα ότι ορισμένα μέλη της ΕΕ, όπως η Γαλλία, συμμετέχουν, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, στην γκανγκστερική επιχείρηση κατά της Βενεζουέλας, αλλά τουλάχιστον η ιταλική χρήση του χαλινού εμπόδισε την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση να εμφανιστεί, ως σώμα, συνένοχος σε αυτήν.
Εάν η θεμελιώδης αρχή της μη επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις ενός κυρίαρχου έθνους/κράτους πάψει να γίνεται σεβαστό, τότε το όλο σύστημα του Διεθνούς Δικαίου καταρρέει.
Η αρχή αυτή έχει παραβιασθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, εντυπωσιακότερα με του παράνομους πολέμους των ΗΠΑ και των Νατοϊκών συμμάχων τους στην Μέση Ανατολή και στην Βόρειο Αφρική. Αλλά η τελευταία περίπτωση για την αλλαγή καθεστώτος στην Βενεζουέλα είναι ίσως η θρασύτερη μέχρι σήμερα.
Η Ουάσιγκτον και οι Ευρωπαίοι υπηρέτες της βάλθηκαν να καταργήσουν την δημοκρατική εντολή στον Πρόεδρο Μαδούρο και την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Βενεζουέλας.
Η Ουάσιγκτον και οι αξιοθρήνητοι Ευρωπαίοι συνένοχοί της θα έχουν ανοίξει την Πυξίδα της Πανδώρας στην παγκόσμια ανομία, εάν τα καταφέρουν στον εγκληματικό τραμπουκισμό σε βάρος της Βενεζουέλας. Η Ρωσία, η Κίνα, η Ιταλία και άλλα έθνη στην ουσία επανδρώνουν το σύνορο ανάμεσα κάποιου ομοιώματος τάξεως και του αχαλίνωτου χάους.Το λιγότερο, η Ιταλία δικαιούται επευφημίας και σεβασμού για το ότι επεσήμανε την υποκρισία της Γαλλίας και άλλων Ευρωπαίων υποψήφιων νέο-αποικιοκρατών.
Μια πικρή πλευρά αυτού του ειρωνικού τραγέλαφου είναι ότι ο κ. Εμμανουέλ Μακρόν και άλλοι Ευρωπαίοι συνοδοιπόροι του περιφρονούν την Δημοκρατία και το Διεθνές Δίκαιο όχι μόνο για την Βενεζουέλα, αλλά και για τον ίδιο τον λαό τους.
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=11149