Για τον Ζουράρι έχουμε γράψει πολλά…
Είναι και αυτός ένας από τους «γενναίους της ΥΠΟΤΑΓΗΣ»: Προβαίνει σε βροντερές δηλώσεις πολιτικής εμπορίας και καιροσκοπισμού, αλλάζει τις απόψεις του και τις πράξεις του το ίδιο ηχηρά, ανυψώνει την πολιτική του αθλιότητα σε «στάση ευθύνης» και το σκουλικήσιο στριφογύρισμά του γύρω από την κυβερνητική εξουσία το βαπτίζει γενναιότητα…
Σε παλιό μας άρθρο υπογραμμίζαμε:
«Τα σώου του Ζουράρι καθορίζονται από το νοσηρό «εγώ» του με ένα και μόνο στρατηγικό στόχο: Τη θορυβώδη και εκκεντρική προβολή του νοσηρού ναρκισσισμού του…»
Κείμενα για τον Ζουράρι διαβάστε εδώ:
http://resaltomag.blogspot.com/search?q=%CE%96%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%82
Δεν είχαμε, ωστόσο, επισημάνει, ευκρινώς, ένα άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτού του πολιτικού χαμαιλέοντα: Το χαρακτηριστικό του λιγούρη!!!
Αυτό που εντοπίζει ο Στάθης για τον Τσίπρα, στο σημερινό του κείμενο.
Όλοι οι τυχοδιώκτες νεόπλουτοι (οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά νεόπλουτοι) σημαδεύονται ανεξίτηλα από αυτήν τη νόσο των λιγούρηδων και των σελέμηδων…
Γι’ αυτό και οι συριζαίοι, σαν νεόπλουτοι της εξουσίας και όχι μόνο, είναι αχαλίνωτα λιγούρηδες και σελέμηδες, εμετικοί πεινάλες…
Ο Ζουράρις, αυτές τις ιδιότητες του νεόπλουτου, τις έχει σε υπέρτατο και …ναρκισσιστικό βαθμό: τόσο στην πολιτική, όσο και στην προσωπική του συμπεριφορά (όσοι τον γνωρίζουν προσωπικά θα καταλάβουν…).
Έτσι δεν μας προκαλεί καμιά εντύπωση, ούτε έκπληξη η νέα ηχηρή δήλωσή του: «Θα πήγαινα κι εγώ στη θαλαμηγό»!!!
Η ηλιθιότητά του, απλώς, εκπλήσσει…
Γιατί είναι ηλιθιότητα το να μην αντιλαμβάνεσαι ότι τέτοιου είδους δηλώσεις αποκαλύπτουν το πόσο πεινάλας είσαι, το πόσο κραυγαλέα δηλώνεις τη νοσηρή σου επιθυμία: Να καθίσεις σε μια γωνιά στο τραπέζι του μεγάλου κεφαλαίου και των μαφιών της εξουσίας…
Θα αναδημοσιεύσουμε ένα μικρό μας κείμενο, γραμμένο το Δεκέμβριο του 2016.
Βρίσκεται εδώ:
http://resaltomag.blogspot.com/2016/12/blog-post_25.html
Ζουράρις: Τα σώου της αρλούμπας «καθ’ υπερβολή»…
Τα σώου του Ζουράρι καθορίζονται από το νοσηρό «εγώ» του με ένα και μόνο στρατηγικό στόχο: Τη θορυβώδη και εκκεντρική προβολή του νοσηρού ναρκισσισμού του…
Η μέθοδός του: Να πουλάει τρέλα, εξυπνακισμούς ευρυμάθειας, παραλογισμούς και «υπερβολές», να πουλάει «σοκ και δέος», προκειμένου να διαχωρίζει, από το «πλήθος», το ξεχωριστό «εκλεκτό» εγώ του, σκηνοθετώντας ταυτόχρονα το θορυβώδες σώου της αυτοπροβολής του…
Με τέτοια μέσα προσπαθεί ο Ζουράρις να κεντρίσει το ενδιαφέρον του κόσμου και να στηρίξει το νοσηρό ναρκισσισμό του…
Με τέτοια μέσα, που τον καθιστούν καταγέλαστο κλόουν, επιχειρεί να μας δείξει ότι ξεχωρίζει από τη «μάζα» και ότι κατέχει την ιδιότητα του «εκλεκτού»: «Ιδιότητα» που του δίνει το «δικαίωμα» στην κάθε αρλούμπα…
Από αυτή τη στρατηγική του νοσηρού ναρκισσισμού καθορίζεται και το τελευταίο σώου του Ζουράρι:
«Νομίζετε ίσως ότι δεν απειλούμαστε τώρα ως χώρα, μόνο κάποια νησιά μάς ζητάει ο Ερντογάν. Και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει. Τα νησιά θα τα ξαναπαίρνουμε πάντοτε. Τη γλώσσα έχει σημασία να μην μας πάρουν».
Σοκάρει ο Ζουράρις για τις ανάγκες του τελετουργικού του σώου και για τις ανάγκες πώλησης των «αριστοτέλειων» κουρελιών του παζαριού του:
«Σχήμα καθ’ υπερβολή κατά τον Αριστοτέλη».
Ο Ζουράρις ρίχνει κροτίδες κρότου και λάμψης για να ασχολούμαστε μαζί του και το σπουδαιότερο: Να σκεπάζει τις ακαθαρσίες του…
Σχετικά με αυτές τις «ακαθαρσίες» του Ζουράρι διαβάστε τα άρθρα:
Εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2015/06/blog-post_26.html
Και εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2016/10/blog-post_28.html
Θα κλείσουμε με αυτό που έχουμε, πολλές φορές, υπογραμμίσει για τον Ζουράρι:
«Ο Ζουράρις ΠΑΝΤΑ ένας κάλπικος παράς ήταν. Ένας επιτήδειος έμπορας των εθνικών ζητημάτων και απέραντα καιροσκόπος και νάρκισσος».