Του Γ. Σιώζου
Η αβάσταχτη ελαφρότητα της φαρσοκωμωδίας των Ευρωεκλογών έλαβε τέλος.
Η διαδικασία των δημοτικών εκλογών για την ανάδειξη των τοπικών «Αρχοντοχωριατών» θα λήξει και αυτή ομαλά.
Σε κάθε περίπτωση η Δημοκρατία νίκησε με ηττημένους τους συμμετέχοντες ψηφοφόρους.
Σχήμα οξύμωρο, που όμως για χρόνια λειτουργεί αποτελεσματικά, αναπαράγοντας τους πολιτειακούς θεσμούς του αστικού συστήματος.
Μια ταχυδακτυλουργία που εκλαμβάνεται ως κορυφαία στιγμή της Δημοκρατίας και έκφρασης της λαϊκής βούλησης.
Το ψηφοδέλτιο που ρίχνεται στην κάλπη, αποτελεί την ληξιαρχική πράξη της νομιμοποίησης της ήττας, των ψηφισάντων.
Μετά το πέρας ολίγων μηνών από την διεξαγωγή των εκλογών, παρατηρείται το φαινόμενο των «Κοψοχέρηδων», που όμως εν όψει νέων εκλογών, χρησιμοποιώντας ως συγκολλητική ουσία την «υπεράσπιση» των «δημοκρατικών Θεσμών», με ακέραια την χείρα, προβαίνουν σε μια εκ νέου αυτοχειρία.
Εκλογές και πάλι εκλογές.
Ψήφος τιμωρίας, ψήφος αγανάκτησης, ψήφος ελπίδας.
Αμορτισέρ και πάλι αμορτισέρ.
Το μαγικό χαρτάκι, έχει την ικανότητα να απορροφά τους κοινωνικούς κραδασμούς.
Το εκλογικό παραβάν, θωρακίζει την «δημοκρατία» από τον «μαινόμενο όχλο».
«Πολιτικός πολιτισμός» σπουδαία κατάκτηση η κάλπη, ύψιστη επιστήμη η ψηφοθηρία, κάλπικη η Δημοκρατία.
Ας ευχηθούμε να μην ξαναδούμε και να μην ξαναζήσουμε στιγμές «οχλοκρατίας» και «φαιοκόκκινου φασισμού» όπως αυτές της περιόδου 10-12, της πλατείας Συντάγματος.
Ας καταστρέψομε την Γκιλοτίνα, κι ας αναθεματίσουμε τον Δαντών, τον Μαρά και τον Ροβεσπιέρο, για το λουτρό αίματος που επέβαλλαν, θωρακίζοντας την Βαστίλη με περισσότερη «Δημοκρατία».
Επιβάλλεται να ξορκίσουμε την Παρισινή Κομμούνα, που το φάντασμά της περιφέρουν κάποιοι «λαϊκιστές» με κίτρινα γιλέκα.
«Πραξικοπήματα» τύπου κατάληψης των Χειμερινών Ανακτόρων, δεν αρμόζουν στον «Πολιτικό μας πολιτισμό» και στην Ευρωπαϊκού τύπου «Δημοκρατία».
Άλλωστε σύγχρονοι Κερένσκυ αγρυπνούν για την προστασία των «Δημοκρατικών Θεσμών».
Γύρω από την κάλπη, ας υψωθεί ένα αρραγές σιδηρούν παραπέτασμα, απέναντι στον «λαϊκισμό» και τον «εθνικισμό».
Η αβάσταχτη ελαφρότητα της φαρσοκωμωδίας των Ευρωεκλογών έλαβε τέλος.
Η διαδικασία των δημοτικών εκλογών για την ανάδειξη των τοπικών «Αρχοντοχωριατών» θα λήξει και αυτή ομαλά.
Σε κάθε περίπτωση η Δημοκρατία νίκησε με ηττημένους τους συμμετέχοντες ψηφοφόρους.
Σχήμα οξύμωρο, που όμως για χρόνια λειτουργεί αποτελεσματικά, αναπαράγοντας τους πολιτειακούς θεσμούς του αστικού συστήματος.
Μια ταχυδακτυλουργία που εκλαμβάνεται ως κορυφαία στιγμή της Δημοκρατίας και έκφρασης της λαϊκής βούλησης.
Το ψηφοδέλτιο που ρίχνεται στην κάλπη, αποτελεί την ληξιαρχική πράξη της νομιμοποίησης της ήττας, των ψηφισάντων.
Μετά το πέρας ολίγων μηνών από την διεξαγωγή των εκλογών, παρατηρείται το φαινόμενο των «Κοψοχέρηδων», που όμως εν όψει νέων εκλογών, χρησιμοποιώντας ως συγκολλητική ουσία την «υπεράσπιση» των «δημοκρατικών Θεσμών», με ακέραια την χείρα, προβαίνουν σε μια εκ νέου αυτοχειρία.
Εκλογές και πάλι εκλογές.
Ψήφος τιμωρίας, ψήφος αγανάκτησης, ψήφος ελπίδας.
Αμορτισέρ και πάλι αμορτισέρ.
Το μαγικό χαρτάκι, έχει την ικανότητα να απορροφά τους κοινωνικούς κραδασμούς.
Το εκλογικό παραβάν, θωρακίζει την «δημοκρατία» από τον «μαινόμενο όχλο».
«Πολιτικός πολιτισμός» σπουδαία κατάκτηση η κάλπη, ύψιστη επιστήμη η ψηφοθηρία, κάλπικη η Δημοκρατία.
Ας ευχηθούμε να μην ξαναδούμε και να μην ξαναζήσουμε στιγμές «οχλοκρατίας» και «φαιοκόκκινου φασισμού» όπως αυτές της περιόδου 10-12, της πλατείας Συντάγματος.
Ας καταστρέψομε την Γκιλοτίνα, κι ας αναθεματίσουμε τον Δαντών, τον Μαρά και τον Ροβεσπιέρο, για το λουτρό αίματος που επέβαλλαν, θωρακίζοντας την Βαστίλη με περισσότερη «Δημοκρατία».
Επιβάλλεται να ξορκίσουμε την Παρισινή Κομμούνα, που το φάντασμά της περιφέρουν κάποιοι «λαϊκιστές» με κίτρινα γιλέκα.
«Πραξικοπήματα» τύπου κατάληψης των Χειμερινών Ανακτόρων, δεν αρμόζουν στον «Πολιτικό μας πολιτισμό» και στην Ευρωπαϊκού τύπου «Δημοκρατία».
Άλλωστε σύγχρονοι Κερένσκυ αγρυπνούν για την προστασία των «Δημοκρατικών Θεσμών».
Γύρω από την κάλπη, ας υψωθεί ένα αρραγές σιδηρούν παραπέτασμα, απέναντι στον «λαϊκισμό» και τον «εθνικισμό».