Στο κέντρο: Γ. Σιάντος
Αριστερά: Η. Τσιριμώκος
Δεξιά: Μ. Παρτσαλίδης
Ο χώρος όπου υπογράφηκε ήταν σε ένα ιδιωτικό σπίτι, την «Βίλα Κανελλόπουλου», και όχι σε κάποιο δημόσιο κτίριο είχε τη δική του συμβολική σημασία.
Η αντιπροσωπεία της Αντίστασης
είχε συγκροτηθεί στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο καθώς περιλάμβανε τον Γενικό Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας, τον Γιώργη Σιάντο, τον Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, Δημήτρη Παρτσαλίδη, και τον Ηλία Τσιριμώκο, Γραμματέα της Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας (ΕΛΔ). Ο δε στρατιωτικός που συνόδευε την πολιτική αντιπροσωπεία ήταν ο στρατηγός Στέφανος Σαράφης, στρατιωτικός διοικητής του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (Ε.Λ.Α.Σ.).
Από την άλλη πλευρά η κυβερνητική αντιπροσωπεία είχε συγκροτηθεί σε «υπηρεσιακό» θα λέγαμε επίπεδο και δεν περιλάμβανε κανένα πολιτικό ή στρατιωτικό πρόσωπο «πρώτης γραμμής». Τη συγκροτούσαν ο υπουργός εξωτερικών, Ιωάννης Σοφιανόπουλος, ο Υπουργός εσωτερικών, Περικλής Ράλλης και ο υπουργός γεωργίας, Ιωάννης Μακρόπουλος. Στρατιωτικός σύμβουλος ήταν ο Παυσανίας Κατσώτας ο οποίος δεν βρισκόταν στην κορυφή της στρατιωτικής ιεραρχίας του κυβερνητικού στρατοπέδου.
Πίσω από την κυβερνητική αντιπροσωπεία στεκόταν ο Βρετανός Πρέσβης Ρέτζιναλντ Λήπερ ο οποίος επέβλεπε και καθοδηγούσε την πορεία των διαπραγματεύσεων.
Στο ουσιαστικό όμως πεδίο, στη βάση του οποίου θα προσμετριόταν η Συμφωνία, ήταν η ανισότητα μεταξύ της αντίστασης του ΕΑΜ-Ε.Λ.Α.Σ που είχε την εξουσία και των κυβερνητικών δυνάμεων όπου δεν είχαν καμία πολιτική και στρατιωτική δύναμη και επιρροή στην ελληνική κοινωνία.
Ο Άρης Βελουχιώτης που είχε κυκλώσει τον νομό αττικής είχε δηλώσει πως οι δυνάμεις του μπορούσαν σε 4 ώρες να καταλάβουν την Αθήνα σχεδόν αναίμακτα και να κυβερνήσουν την χώρα. Τέτοιος ήταν ο συσχετισμός των δυνάμεων μεταξύ του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και των ψευτο κυβερνητικών που προόριζαν οι Εγγλέζοι ώστε η απελευθερωμένη Ελλάδα από τους γερμανούς να μείνει υπόδουλη κάτω από την κυριαρχία τους.
Η όλη διαδικασία της Βάρκιζας στιγματιζόταν, ώστε να ακυρώσει ως λύση συμβιβασμού την απουσία ίσου πολιτικού βάρους ανάμεσα στις δύο αντιπροσωπείες. Ουσιαστικά αυτό τη μετέβαλε από διαπραγμάτευση ίσων σε διαπραγμάτευση νικητών με νικημένους. Και όμως η ηγεσία του Αντιστασιακού κινήματος αποδέχθηκε ετούτη την παράμετρο και προχώρησε στην υπογραφή της Συμφωνίας, παραδίδοντας στην ουσία την εξουσία στην καπιταλιστική τάξη πραγμάτων παρότι είχε εξουδετερωθεί κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής καθώς είχε συνεργαστεί με τις κατοχικές γερμανικές δυνάμεις και ήταν μισητή στον ελληνικό λαό.
Μια άνευ προηγουμένης προδοσία από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που έδωσε την εξουσία στους καπιταλιστές, αφοπλίζοντας το ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ ξέροντας πως η αντίδραση θα έπνιγε στο αίμα τους αγωνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ από τις συμμορίες και συνεργάτες των γερμανών όπου οι Βρετανοί τους εξόπλισαν μέχρι τα δόντια, ενάντια στους αφοπλισμένους αγωνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ..
ΠΗΓΗ:
http://patari.org/forum/viewtopic.php?p=62563
Διαβάστε επίσης ένα αναλυτικό κείμενο:
Βάρκιζα: Το τραγικό ιστορικό μάθημα
Εδώ:
http://resaltomag.blogspot.com/2015/02/blog-post_94.html
Διαβάστε ακόμα:
Συμφωνία της Βάρκιζας: Όταν οι αντάρτες έκλαψαν σαν μικρά παιδιά
Εδώ:
https://thecaller.gr/xronomixani/symfonia-varkizas-antartes/
Τέλος, γι αυτήν την τραγωδία έχουμε γράψει αναλυτικά, εδώ (κεφάλαιο: «Η ελληνική ιστορική εμπειρία»):
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2812
Σύνοψη της τραγωδίας:
«Μια καταγραφή της ροής των γεγονότων του εμφυλίου αναδεικνύει καθαρά δύο θεμελιώδη πολιτικά ζητήματα, που εξηγούν ΠΟΙΟΙ και το ΓΙΑΤΙ προκάλεσαν τον εμφύλιο.
Πρώτο θεμελιώδες πολιτικό ζήτημα: Όλες οι δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και ιδιαίτερα του αγγλικού, από κοινού με την ελληνική αστική τάξη, τους πολιτικούς της, και με ακραίες τρομοκρατικές αιχμές (βασιλικούς, δοσίλογους, ταγματασφαλίτες κ.λπ) ένα στόχο είχαν: Τον αφοπλισμό και τη συντριβή του ΕΑΜ και του Ε.Λ.Α.Σ.
Δεύτερο πολιτικό ζήτημα: Σε αυτούς τους στρατηγικούς στόχους του ιμπεριαλισμού και του ελληνικού καπιταλισμού έστρωσε το δρόμο η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ με τις συμφωνίες του Λιβάνου, της Καζέρτας και της Βάρκιζας. Όταν προδίδεις ένα αγώνα πολιτικά, δηλαδή ηττάσαι πολιτικά, θα συντριβείς και στρατιωτικά».