Στις 3 Απρίλη 2020, επιστήμονες από τις Σχολές Δημόσιας Υγείας των Πανεπιστημίων της Γουχάν, της Σαγκάης και της Βοστόνης (Χάρβαρντ), στέλνουν για δημοσίευση στο Περιοδικό JAMA (της Αμερικανικής Ένωσης Γιατρών), ανάλυση των στατιστικών της πανδημίας από την Κίνα, τα οποία, με σεμνότητα συστήνουν ως πιθανόν επιβοηθητικά για τη Δημόσια υγεία άλλων χωρών.
Δημοσιεύθηκε στις 10 Απρίλη.
Για όποιον ξέρει αγγλικά, είναι εδώ:
https://jamanetwork.com/journals/jama/fullarticle/10.1001/jama.2020.6130?utm_campaign=articlePDF%26utm_medium=articlePDFlink%26utm_source=articlePDF%26utm_content=jama.2020.6130).
Μέσα στα πολλά ενδιαφέροντα, οι συγγραφείς φτιάχνουν από τα δεδομένα την παρακάτω εικόνα (1).
Παριστάνει (για να το πω χοντρικά) το ρυθμό μετάδοσης του ιού στην πόλη Γουχάν, σε 5 συνεχόμενες χρονικές περιόδους, σε κάθε μία από τις οποίες έχουν σημειωθεί οι αντίστοιχες κοινωνικές συνθήκες.
Είναι φανερό, ότι στην τρίτη περίοδο (23 Γενάρη έως 2 Φλεβάρη 2020) οπότε λήφθηκαν δρακόντεια μέτρα (σφράγισμα της πόλης, απαγόρευση κυκλοφορίας, κατ’ οίκον καραντίνα) ο ρυθμός μετάδοσης περιορίστηκε στο ελάχιστο. (Στις αρχές Γενάρη το κάθε κρούσμα μόλυνε άλλους τέσσερις περίπου ανθρώπους, μετά τα μέτρα μόλις έναν).
Οι συγγραφείς, όλοι κορυφαίοι, παραδέχονται ότι τα δεδομένα μπορεί να μην είναι 100% ακριβή, ωστόσο κανείς δεν μπόρεσε να τους αμφισβητήσει εφόσον αυτά τα δεδομένα ήταν τα μοναδικά επί του θέματος!
Η πανδημία ξεκίνησε από την Κίνα, τα πρώτα μαζικά δεδομένα προέρχονται από την Κίνα, όποιος τολμήσει να τα αμφισβητήσει πρέπει να παρουσιάσει δικά του.
Στο ίδιο περιοδικό, άλλος καθηγητής Δημόσιας Υγείας (του Πανεπιστημίου της Βαλτιμόρης) δημοσιεύει την Πρωτομαγιά σχετικό άρθρο
https://jamanetwork.com/journals/jama/fullarticle/10.1001/jama.2020.7878?utm_campaign=articlePDF%26utm_medium=articlePDFlink%26utm_source=articlePDF%26utm_content=jama.2020.7878
στο οποίο όχι μόνο συμφωνεί με το σκεπτικό του πρώτου άρθρου, αλλά και δείχνει με εικόνες τι ακριβώς συμβαίνει όταν ό ένας κολλάει τέσσερις και όταν ο ένας κολλάει έναν (εικόνα 2).
Με σύνεση και λογική, αναγνωρίζει ότι τα περιοριστικά μέτρα έχουν πολύ σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις και ότι θα πρέπει σταδιακά να χαλαρώσουν, όμως προειδοποιεί: Χωρίς κανέναν απολύτως περιορισμό ο ρυθμός μετάδοσης θα αυξηθεί και πάλι.
Αυτά λοιπόν είναι τα αποτελέσματα της επιστήμης.
Οι ασήμαντοι που, άγνωστο πώς, βρέθηκαν σε πανεπιστημιακές έδρες στην Ελλάδα και αλλού και άρπαξαν την ευκαιρία της πανδημίας για να βγουν από την αφάνεια, καλά θα κάνουν να σωπαίνουν. Τουλάχιστον μέχρι να παρουσιάσουν δικά τους δεδομένα, συγκρίσιμα σε μέγεθος με των Κινέζων.
Εν ολίγοις: δεν το ξέραμε ότι για να τη βγούμε στον Τσιόδρα πρέπει να αφήσουμε τον κορωνοϊό ανεξέλεγκτο, ότι πρέπει δηλαδή να κλωτσήσουμε την καρδάρα με την τύχη μας (λίγους σχετικά θανάτους Ελλήνων) και να άρουμε όλους τους περιορισμούς.
Και κάτι τελευταίο για τον καθηγητή Ιωαννίδη του Στάνφορντ, τον οποίο εκτιμώ.
Η κριτική σε βάρος του είναι πια πολύ σκληρή και θα συμφωνήσω με αυτή.
Επιμένει ο Ιωαννίδης να ζητάει περισσότερα στοιχεία για να αποφασιστεί η ανάλογη δράση και ένας ερευνητής έγραψε δημόσια:
«όλοι θέλουμε καλύτερα στοιχεία, αλλά δεν τα ‘χουμε. Οπότε τι προτείνει να κάνουμε; Να κάτσουμε να τα περιμένουμε, ενώ η πανδημία είναι σε εξέλιξη;».
Ένας άλλος έγραψε: «με το να κολλάμε στην ασάφεια των δεδομένων χάνουμε την ουσία ενώ τα πτώματα στοιβάζονται στις εκκλησιές της Ιταλίας».
Κι ένας άλλος: «ο Ιωαννίδης είναι τόσο κολλημένος στον ρόλο τού εικονοκλάστη που αμφισβητεί την παραδοσιακή σοφία, ώστε χωρίς να το θέλει, ασκεί φριχτά την επιστήμη του».