«O Ιούλιος είναι ένας μήνας που σημαδεύεται από μεγάλα ιστορικά γεγονότα: Κατά κανόνα προδοσιών του ελληνικού λαού.
Το πλέον πρόσφατο: Η μετατροπή, από τα «αριστερά» ανδρείκελα, του ΟΧΙ του ελληνικού λαού σε ΝΑΙ!!!
Στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015, ο ελληνικός λαός σε ποσοστό 62% είπε ένα βροντώδες «ΟΧΙ» στην ΕΕ και το ευρώ…
Η «αριστερή» πολιτική αλητεία μετέτρεψε αυτό το «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ»...»
Ολόκληρο το κείμενο και οι ιουλιανές προδοσίες εδώ:
http://resaltomag.blogspot.com/2017/07/blog-post_4.html
Πριν εννέα χρόνια (2011) είχαμε και τα «Ιουλιανά» των «αγανακτισμένων», το «Κίνημα των Πλατειών», αλλά ένα μήνα πριν: Τον Ιούνιο…
Κάθε μαζικό λαϊκό κίνημα, με στοιχειώδη πολιτική προοπτική και οργανωτική συγκρότηση, αφήνει κάποιες επαναστατικές παρακαταθήκες σε επίπεδο Ιδεών, Κοινωνικών Αιτημάτων και Οργάνωσης…
Στο Κίνημα των «αγανακτισμένων» ΔΕΝ θα βρει κανείς τέτοιες παρακαταθήκες…
Οι μόνες «παρακαταθήκες» που άφησαν οι «Πλατείες» ήταν η προλείανση του εδάφους για την εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ από περιθωριακή οργάνωση του 3% σε κυβερνητική πλειοψηφία…
Οι μόνες δηλαδή «παρακαταθήκες» του Κινήματος των Πλατειών είναι «παρακαταθήκες» που συμβάλλουν στην υπονόμευση των αυθεντικών Επαναστατικών Κινημάτων, συνακόλουθα στην εδραίωση των στρατηγικών (πολιτικών και οργανωτικών) των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης…
Από αυτήν την άποψη, καλό θα είναι να θυμηθούμε κάποια ουσιώδη πολιτικά και οργανωτικά χαρακτηριστικά των «αγανακτισμένων» του 2011.
Θα αναδημοσιεύσουμε δύο άρθρα μας σχετικά με τα «ιουλιανά» (τον Ιούνιο) των αγανακτισμένων.
Αποκτούν και μια ιδιαίτερη επικαιρότητα, λόγω της λαϊκής εξέγερσης στις ΗΠΑ, η οποία έχει σχεδόν πανομοιότυπα χαρακτηριστικά: Εξέγερση «αγανακτισμένων».
Πολλά κείμενα επίσης, θα βρείτε εδώ:
https://resaltomag.blogspot.com/search?q=%CE%9A%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1+%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD
Το πρώτο κείμενο είναι γραμμένο στις 31 Μαΐου του 2011 και βρίσκεται εδώ:
https://resaltomag.blogspot.com/2011/05/blog-post_31.html
Καθεστωτικές υμνολογίες για τους «αγανακτισμένους»: Η Ιστορία καγχάζει!
Η ιστορία καγχάζει περιπαιχτικά και λίαν μοχθηρά: Σύσσωμο το καθεστώς με τους πολύχρωμους πολιτικούς και δημοσιογραφικούς «μπράβους» του υμνούν και θεοποιούν τους «αγανακτισμένους» που κατακλύζουν τις πλατείες «αυθορμήτως», σαν άτομα χωρίς «συλλογικό εγώ», σαν «σκόρπια» και «ασυνάρτητη» διαδήλωση, ΧΩΡΙΣ πολιτικούς και οργανωτικούς άξονες, χωρίς συλλογικούς αποκρυσταλλωμένους στόχους και πολιτικές ιδέες, χωρίς «υποκινητές», «καθοδηγητές» και οργανώσεις, χωρίς ΗΓΕΤΕΣ…
Όλοι αυτοί που ωρύονται υστερικά εναντίον κάθε οργανωμένης λαϊκής εκδήλωσης χειροκροτούν εξίσου υστερικά σήμερα τους «αγανακτισμένους»!!!
Προσέξτε όμως: χειροκροτούν, υμνολογούν και θεοποιούν την έλλειψη οργάνωσης και καθοδήγησης, την έλλειψη αποκρυσταλλωμένων πολιτικών, προγραμματικών και οργανωτικών αξόνων, γύρω από τους οποίους η αγανάκτηση του λαού και η αυθόρμητη ΟΡΓΗ θα γίνονταν ο ιμάντας και ο μοχλός, αλλά και ο παραπέρα πυροδότης της ΔΡΑΣΗΣ, της ανατρεπτικής, ΣΕΙΝΗΔΗΤΗΣ δράσης…
ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΟΥΝ και ΘΕΟΠΟΙΟΥΝ την ΑΠΟΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΗΣΗ κάθε συλλογικού, οργανωτικού ιμάντα, την ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΑ της Βαβυλωνίας, τη μικροαστική ΕΞΑΡΣΗ του ατομικισμού, την αγελαία υστερία του ατομικού «ΕΓΩ»: της ατομικής «άποψης».
Η ιστορία καγχάζει!
Αυτοί που πελέκιζαν και πελεκίζουν με πρωτοφανή κανιβαλική αγριότητα τις απεργιακές κινητοποιήσεις και μαζικές εκδηλώσεις των εργαζομένων και του ελληνικού λαού, αυτοί που συκοφαντούν κάθε εργατική και λαϊκή εκδήλωση σαν ένδειξη «ανευθυνότητας», σαν «υπονόμευση» της «οικονομίας», σαν «ταλαιπωρία» των κατοίκων, ακόμα και σαν «τρομοκρατία» εναντίον του λαού και τόσα άλλα, ΤΩΡΑ μετατρέπονται σε κήρυκες των «ειρηνικών» συναθροίσεων των «πολιτών», ΑΡΚΕΙ αυτές να είναι απλά βογγητά και ασυνάρτητες κραυγές χωρίς ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ, χωρίς ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ και ΟΡΓΑΝΩΣΗ…
Ο ΣΚΑΪ που ζητούσε ακόμα και την κατάργηση άρθρων του Συντάγματος για να τίθενται εκτός νόμου οι συναθροίσεις, τώρα θεοποιεί τις «συναθροίσεις» των Πλατειών!!!
Το MEGA παραληρεί και αυτό για το «νέο κίνημα» το οποίο είναι ΕΞΩ και ΥΠΕΡΑΝΩ των κομμάτων και κάθε έννοιας Συντονισμού και Οργάνωσης. Η Τρέμη, ο Πρετεντέρης και το άλλο «όνειδος» της παρέας, ο Τσίμας, «τεκμηριώνουν» το νέο ιδεολόγημα των «νταβάδων»: Της «πανεθνικής συνάθροισης» των ασυνάρτητων, ανοργάνωτων κι χωρίς ηγέτες «Αγανακτισμένων»!!!
Οι γενίτσαροι του MEGA έχουν τη «σοφία» του Λαμπρακιστάν: την πιο καλοδουλεμένη φόρμα των νεοταξικών ιδεολογιών. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι «κινήματα» χωρίς Πολιτική και Οργάνωση, χωρίς δική τους ΕΞΟΥΣΙΑ μοιραία χειραγωγούνται και ποδηγετούνται από την υπάρχουσα ΟΡΓΑΝΩΣΗ και ΕΞΟΥΣΙΑ: Του καθεστώτος, των δομών του και των ποικίλων και πολύχρωμων μεταμφιέσεών του…
Αυτό το νεοταξικό ιδεολόγημα το έχει περιγράψει πολύ εύστοχα ο Φρομ από παλιά:
«Ο σύγχρονος καπιταλισμός χρειάζεται ανθρώπους που να αισθάνονται ελεύθεροι και ανεξάρτητοι, μη υποκείμενοι σε καμία εξουσία, ή αρχή, ή συνείδηση –ωστόσο πρόθυμους να δέχονται διαταγές , να κάνουν ό,τι απαιτούν από αυτούς, να εφαρμόζουν καλά στην κοινωνική μηχανή, χωρίς τριβή, ανθρώπους που να μπορούν να καθοδηγούνται χωρίς βία, να ποδηγετούνται χωρίς ηγέτες, να παρακινούνται χωρίς σκοπό…».
Αυτά ακριβώς θεοποιούν όλα τα κανάλια στο «κίνημα» των «αγανακτισμένων».
Πρώτη στο χορό και η κατοχική ΕΡΤ.
Ακόμα και η …Πετρούλα του ΣΤΑΡ στο χορό της …αγανάκτησης!!!
Σύσσωμο και το πολιτικό κατεστημένο των επαγγελματιών απατεώνων. Και αυτό υμνεί το ανοργάνωτο και ακαθοδήγητο «κίνημα» της λαϊκής αγανάκτησης!!!
Οι προβοκατόρικες διαφοροποιήσεις κάποιων «λαγών» του χυδαίου τραμπουκισμού (Πάγκαλος, Καρατζαφέρης και ΣΙΑ), απλώς παρέχουν το άλλοθι στον κόσμο της πολιτικής και δημοσιογραφικής απάτης να θεοποιήσει την άσφαιρη «εξέγερση» των ατομικοτήτων…
ΟΣΟ το αυθόρμητο της λαϊκής αγανάκτησης και οργής παραμένει ατμός χωρίς κύλινδρο και έμβολο (οργάνωση και καθοδήγηση και δικά του όργανα δράσης-εξουσίας) θα εξατμίζεται και θα γίνεται από το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ της Ιστορίας, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ των παιχνιδιών του καθεστώτος.
Αυτό το «αυθόρμητο» θεοποιείται από τους μηχανισμούς εξουσίας, ακριβώς γιατί εδραιώνει τους μηχανισμούς εξουσίας και διευκολύνει τα πολιτικά τους παιχνίδια, ΟΣΟ παραμένει χωρίς Πολιτική, Οργάνωση και καθοδηγητικά όργανα.
ΘΕΟΠΟΙΟΥΝ αυτό το «αυθόρμητο» ακριβώς γιατί στο όνομα της σήψης των κομμάτων καταργούν κάθε έννοια κόμματος και οργάνωσης, κάθε οργανωτικό ιμάντα και ιστό της κοινωνίας.
Τα νεοταξικά ιδεολογήματα συνίστανται σε τούτο: Στην ισοπέδωση και κατάργηση κάθε κοινωνικού, εθνικού, πολιτικού και πνευματικού ιστού. Στη κατάργηση κάθε ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ.
Τα συνδικάτα, οι οργανώσεις και τα κόμματα, καθώς και οι λαϊκοί ηγέτες αποτελούν ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ στοιχεία του εθνικού και πολιτικού ιστού των κοινωνιών.
Το γεγονός ότι αυτά τα συνδικάτα και αυτά τα κόμματα έχουν ενσωματωθεί στο νεοταξικό καθεστώς και αποτελούν τους «μπράβους» του ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι πρέπει να ΑΠΟΡΡΙΨΟΥΜΕ την έννοια της οργάνωσης και του κόμματος.
ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ. Στο φρενοβλαβή ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ των μαφιών του χρήματος…
Προς αυτήν την κατεύθυνση υμνολογούν και ΘΕΟΠΟΙΟΥΝ την ανοργάνωτη και ακαθοδήγητη ασυναρτησία της λαϊκής ΟΡΓΗΣ και αγανάκτησης.
Διαβάστε επίσης και άλλες σχετικές αναλύσεις ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5696
Η ΚΡΙΣΗ της ανθρωπότητας είναι σήμερα ΚΡΙΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ.
Επαναστατικά και αυθεντικά λαϊκά ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ πρέπει σήμερα να οικοδομήσουμε, να ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ για μια τέτοια οικοδόμηση και ΟΧΙ να καταργήσουμε κάθε έννοια ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ και ΗΓΕΣΙΑΣ, συνακόλουθα και Δημοκρατίας…
Ο Τρότσκι το έχει διατυπώσει πολύ παραστατικά:
«Χωρίς διευθυντική οργάνωση η ενέργεια των μαζών θα διασκορπιζόταν όπως ο ατμός που δεν είναι κλεισμένος μέσα σε ένα κύλινδρο με έμβολο. Ωστόσο η κίνηση δεν προέρχεται ούτε από τον κύλινδρο ούτε από το έμβολο, μα από τον ατμό»!
Το ίδιο και ο Λένιν:
«Χωρίς την ανάπτυξη του συνειδητού, όμως, τα αυθόρμητα ξεσπάσματα δε θα γίνουν ποτέ τίποτα «περισσότερο (από) ξεσπάσματα απόγνωσης κι εκδίκησης παρά αγώνας».
Αυτά για κάποιες σέχτες που πιστεύουν ότι δεν κάθονται στις πολυθρόνες με το να υποκαθιστούν την πολιτική παρέμβαση από την τρεχάλα των ποδιών τους, περιφέροντας τα κουρέλια τους και την πολιτική τους μιζέρια (καμία παραγωγή ιδεών) από εδώ και από κει…