Του Ηλία Παπαναστασίου
Πολλές φορές για να «συγκεκριμενοποιήσουμε» κάποια επιχειρήματα θα πρέπει να αναφέρουμε κάποια παραδείγματα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, παραδείγματα αντιπολίτευσης.
Παράδειγμα πρώτο. Η πυρκαγιά στην Μόρια προχθές ήταν – όπως τουλάχιστον δείχνουν όλες οι ενδείξεις έργο των ίδιων των προσφυγών/μεταναστών– ένα καλοστημένο γεγονός για να μην ενταχθούν σε κατάσταση καραντίνας οι 35 πρόσφυγες που παρουσίασαν κρούσματα Κορωνοϊού.
Έτσι, για να αποφύγουν την καραντίνα βρήκαν ένα πολύ βολικό τρόπο να πυρπολήσουν όλη την Μόρια σαν σύγχρονοι Νέρωνες αδιαφορώντας για την πιθανότητα να καούν ζωντανοί οι 12.500 άλλοι πρόσφυγες.
Το εντυπωσιακότερο δε γεγονός όλων είναι πως κανένας δεν βρέθηκε να καταδικάσει την συμπεριφορά τους λες και η χώρα που τους φιλοξενεί – Ελλάδα– είναι υποχρεωμένη να υφίσταται όλο το κόστος των ανεύθυνων πράξεων τους. Χωρίς να αποκλείουμε και την πιθανότητα να βρίσκονται Τούρκοι πράκτορες πίσω από το γεγονός. Μόνο ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος μίλησε για εμπρησμό «από τους ιδίους τους πρόσφυγες» και ανέφερε πως η ΕΥΠ και η Αστυνομία διενεργεί ανάκριση για την υπόθεση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατηγόρησε τον Μητσοτάκη (!!) για τον εμπρησμό. Ποιος: Ο πολιτικός απατεώνας ονόματι ΣΥΡΙΖΑ, που δημιούργησε την Μόρια και άφησε το πρόβλημα για τους επομένους. Διενεργείται μάλιστα και έρευνα από την OLAF – Ευρωπαϊκός Φορέας Καταπολέμησης Οικονομικών Εγκλημάτων– για το πως «διαχειρίστηκε» ο πολιτικά ελεεινός ΣΥΡΙΖΑ τα ευρωπαϊκά κονδύλια για τους πρόσφυγες κατηγορούμενος μάλιστα ο ίδιος για κατασπατάληση και κατάχρηση κονδυλίων (1,5 δις ευρώ).
Παράδειγμα δεύτερο. Κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ τον Μητσοτάκη για «υποχωρητικότητα»(!) απέναντι στην Τουρκία. Ποιος; Ο ΣΥΡΙΖΑ που έκανε τεμενάδες στον Ερντογάν όταν επισκέφτηκε την Αθήνα το 2017 και αμφισβήτησε άμεσα ο ίδιος (!) ο Ερντογάν την συνθήκη της Λωζάνης του 1923 ενώπιον του Τσίπρα και του Προέδρου Δημοκρατίας Παυλοπούλου, στελέχη δε του ΣΥΡΙΖΑ –Σία Αναγνωστοπούλου– εξυμνούσαν τον Ερντογάν όταν πρωτοεκλέχτηκε το 2002 σαν κάτι «τελείως νέο και προοδευτικό απέναντι στο κεμαλικό κατεστημένο» (!).
Αναφερόμαστε συνολικά στην αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ που ουσιαστικά «παρακαλάει» και εύχεται ολόψυχα εν καιρώ πανδημίας, να αυξηθούν οι νεκροί λόγω του Κορωνοϊού αλλά και η οικονομική καταστροφή να επιδεινωθεί με χιλιάδες καταστήματα και επιχειρήσεις να έχουν χρεοκοπήσει και εκατοντάδες άνεργους να «σέρνονται» στην ουρά για το επίδομα ανεργίας.
Καλύτερες αποστάσεις κρατάει το ΚΙΝΑΛ από έναν παρόμοιο μηδενισμό όμως δεν θα μπορούσαμε να πούμε και το ίδιο και για το ΚΚΕ, το οποίο αν και πολύ σοβαρότερο του ΣΥΡΙΖΑ έχουμε την εντύπωση πως τους τελευταίους μήνες «Συριζοποιείται» ακολουθώντας ή και μιμούμενο «επί το αριστερότερον» την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, με μπόλικες σπόντες περί «φεμινισμού», «κουλτούρας βιασμού», «σεξισμού» και άλλα πιασάρικα που τα φιλικά sites του ΚΚΕ πλασάρουν στην αγορά «μπας και δουν άσπρη μέρα».
Θεωρούμε το λιγότερο «ανεπαρκή» την κριτική μηδενιστικού και χυδαιομικροαστικού τύπου που εκπορεύεται κυρίως από την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Δεν πανηγυρίζουμε με τον θάνατο του άλλου ούτε «καραδοκούμε» – όπως ο κυνηγός που κρύβεται πίσω από τον θάμνο, περιμένοντας την μπεκάτσα να εμφανιστεί– να δούμε το επόμενο «στραβοπάτημα» του Μητσοτάκη για να αρχίσουμε να πανηγυρίζουμε για την «χρεωκοπία του νεοφιλελευθέρου και ακροδεξιού Κούλη».
Οι δεκάδες θάνατοι είναι θάνατοι συμπατριωτών μας, η οικονομική χρεωκοπία και η συσσώρευση ερειπίων μας οδηγεί δεκαετίες πίσω και η Τουρκία καραδοκεί για να εφορμήσει στα νησιά μας. Όλα τα παραπάνω, είναι ευχάριστες διαπιστώσεις και γεγονότα, μήπως θα πρέπει να «το γιορτάσουμε» κιόλας γιατί «ζημιώνεται» ο Μητσοτάκης;;; Μήπως θα πρέπει να χαρούμε εάν ο Ερντογάν καταλάβει ελληνικό νησί, γιατί έτσι «θα πέσει αμέσως ο Κούλης»;
Είστε τόσο σίγουροι πως στις επόμενες εκλογές ο λαός θα «τιμωρήσει» τον Μητσοτάκη ή κάποιους «άλλους» που όταν αυτός κινδύνευε να γκρεμοτσακιστεί αυτοί έσκαγαν στα γέλια και τον έσπρωχναν ακόμη περισσότερο στο βάραθρο;
Και για όσους δεν καταλαβαίνουν «τι διαβάζουν», δεν υποστηρίζουμε την στήριξή του αλλά για άλλου είδους αντιπολίτευση. Εκτός βέβαια και εάν το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στο τελευταίο γκάλοπ, δεν σας λέει απολύτως τίποτα.
Άλλωστε, είμαστε τόσο σίγουροι πως ο λαός μας ακολουθεί αυτή την τακτική, δηλαδή συσπειρώνεται πίσω από την αντιπολίτευση, ευχόμενος την κατάρρευση αυτής της Κυβέρνησης και αγωνιζόμενος για την «σοσιαλιστική επανάσταση»;
Σοβαρά, είμαστε τόσο σίγουροι γι αυτό; Μήπως είδαμε το τελευταίο γκάλοπ που δημοσιεύτηκε στα «ΝΕΑ» του Σαββάτου, 5/9/2020; Η ΝΔ συγκεντρώνει ακριβώς τα ποσοστά που είχε στις εκλογές του 2019 (39,5%), ενώ αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει περίπου 10% «κατεβαίνοντας» από το 31,5% του Ιούλη 2019 στο 22% (!), όντας αντιπολίτευση.
Το ΚΙΝΑΛ έχει μια μικρή πτώση της τάξης του 1,2% – ακόμη μικρότερη έχει η ΝΔ με πτώση 0,30% δηλαδή μηδενική– ενώ το ΚΚΕ παρέμεινε «κολλημένο» – λες και «έμεινε από λάστιχο»– στο 5,2%.
Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει περίπου το 30% της εκλογικής του δύναμης δηλαδή το 1/3 όντας αντιπολίτευση και μάλιστα 14 μήνες μετά τις εκλογές της 7/7/2019, το ΚΙΝΑΛ επίσης χάνει αλλά πολύ λιγότερο το δε ΚΚΕ «κόλλησε» στον βάλτο του 5% και δεν λέει να ξεκολλήσει, και εάν όλα αυτά συμβαίνουν σε συνθήκες αντιπολίτευσης όπου οι «Επτά πληγές του Φαραώ» έπεσαν στο κεφάλι αυτής της Κυβέρνησης – και η οποία, σημειωτέον, δεν είναι καθόλου άμοιρη ευθυνών– τότε εδώ υπάρχει πρόβλημα. Και μάλιστα πολύ μεγάλο. Μήπως μπορούν κάποιοι να μας εξηγήσουν «τι ακριβώς συμβαίνει»; Ίσως είναι καλυτέρα, να το εξηγήσουμε εμείς.
Πρώτον, τα ποσοστά που προαναφέραμε υποδηλώνουν την «μειονεξία», ανεπάρκεια και χρεωκοπία της Αντιπολίτευσης που ασκείται, κυρίως από την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Είναι μια αντιπολίτευση μοχθηρή και χαιρέκακη στο ύφος, εμπαθής στο στυλ της, υστερική στις αντιδράσεις της και μηδενιστική στην στόχευση της. Είναι η κλασσική, «τυπική» αντιπολίτευση του Λούμπεν Μικροαστού και γενικότερα του Λούμπεν, με λάμδα κεφάλαιο.
Ο Λούμπεν είναι η προσωποποίηση της Υστερίας, του Ψυχικού χάους και της διανοητικής μηδαμινότητας. Αντιδρά στιγμιαία και ενστικτώδικα όπως όλοι οι πρωτόγονοι οργανισμοί, δεν έχει στρατηγική και δεν ασχολείται με πολυτέλειες όπως «Ολιστικό Σχέδιο Οικονομίας». Ο ίδιος δεν ξέρει καν τι σημαίνει Ολισμός όποτε μην έχουμε και ιδιαίτερες απαιτήσεις. Του αρέσει το casual και τα Social Media, ξημεροβραδιάζεται στο Facebook και δυσκολεύεται στη σύνταξη λογικών προτάσεων. «Πεθαίνει» για κουτσομπολιό, το λεξιλόγιό του αποτελείται κατά 70% από υβρεολόγιο με απεριόριστη γαρνιτούρα συκοφαντίας το δε συνολικό του «στυλ» θυμίζει μαγνητική βελόνη «στραμμένη προς τα κάτω». Απλά, θέλει να τραβήξει τους πάντες προς τα «κάτω» δηλαδή στο δικό του επίπεδο που είναι ο πάτος του βαρελιού. Εκπροσωπεί το «απολυτό μηδέν» με τάση προς το «μείον άπειρο».
Γενικά τώρα, εάν εκπροσωπείς τέτοια κοινωνικά στρώματα και τέτοιους «ανθρωπότυπους» δες που έχεις κάνει λάθος. Και επειδή από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουμε την απαίτηση να μας απαντήσει – «τόσο μπορεί το παιδί», τι να κάνουμε– όμως από το ΚΙΝΑΛ και το ΚΚΕ έχουμε απαιτήσεις.
Το μεν ΚΙΝΑΛ «κρατά» τις δυνάμεις του και μπορεί να ανέβει περισσότερο τραβώντας κόσμο από τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο εάν υιοθετήσει μια Ολιστική Αντιπολίτευση’ όπως θα εξηγήσουμε στη συνέχεια, το δε ΚΚΕ για να «ξεκολλήσει» από το 5% όπου «βάλτωσε» για τα καλά τα τελευταία περίπου 10 χρόνια, θα πρέπει να «αποσυριζοποιηθεί», να «ολιστικοποιηθεί» και να «μαρξιστικοποιηθεί». Γιατί είναι περισσότερο «σταλινικό» παρά μαρξιστικό. Λυπούμαστε.
Για το ΜΕΡΑ 25 δεν συζητούμε καν. Θα επιστρέψει στην μαμά του – ΣΥΡΙΖΑ– από την οποία έφυγε κλαίγοντας. Αλλά του λείπει και θέλει να γυρίσει πίσω. Και φυσικά δεν αναφερόμαστε στους αριστεριστές στους οποίους συνιστούμε «ψυχοθεραπεία με γιόγκα» και ψυχαναλυτικό κρεβάτι για κατάλληλες συνεδρίες .
Δεύτερο και βασικότατο. Δες ποιους εκπροσωπείς δηλαδή ποια Κοινωνικά Στρώματα και ποιες Κοινωνικές Τάξεις εκπροσωπείς. Είναι παραγωγικά στρώματα, ειδικότερα του ιδιωτικού τομέα; Εκπροσωπείς την Μισθωτή Τάξη του Ιδιωτικού Τομέα (αλλά και του Δημοσίου), τους ελευθέρους επαγγελματίες που έχουν σε μεγάλο βαθμό προλεταριοποιηθεί αλλά και τους Μικρούς/Μεσαίους Επιχειρηματίες; Ο κόσμος σου είναι μισθοσυντήρητος, εργαζόμενος και μικρομεσαίος; Η μήπως όχι; Εκπροσωπείς κυρίως φοιτητές που κάνουν «επανάσταση με τα λεφτά του μπαμπά» αλλά και περιφερόμενους «επαναστάτες» που «αμφισβητούν» το σύστημα ζώντας παρασιτικά;
Εάν εκπροσωπείς τους πρώτους προχώρα και αύξησε τους, εάν όχι άσε μας ήσυχους.
Με άλλα λόγια επέστρεψε στο Κοινωνικό/Ταξικο Κριτήριο των μελών και οπαδών και όχι στην γενικόλογη «αριστεροσύνη της σαπουνόφουσκας».
Τρίτο και επίσης βασικό. Τι κόμμα θέλεις, ένα δημοκρατικά οργανωμένο κόμμα με κατοχυρωμένο το δικαίωμα των τάσεων, με κοινωνική και ταξική εκπροσώπηση των στρωμάτων που προαναφέραμε και με πατριωτικό αισθητήριο, δηλαδή ένα κόμμα δημοκρατικό, πατριωτικό, σοσιαλιστικής στρατηγικής και κοινωνικής εκπροσώπησης των εργαζομένων τάξεων;
Ή αντίθετα, επιθυμείς ένα μόρφωμα μπάχαλου όπου κάτω από τον μανδύα ενός μικροαστικού και ψευτο–ελευθεριάζοντος «δημοκρατισμού» και χυλώδους κοινωνικής εκπροσώπησης με λούμπεν χαρακτηριστικά, οι αποφάσεις θα αφορούν την κλίκα των πραιτοριανών του «Ηγέτη», δηλαδή ένα μόρφωμα με φασιστικά χαρακτηριστικέ;
Τέταρτο σημείο. Το «κόμμα» αυτό θα αποτελεί «εναλλαγή» του συστήματος όπως το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ του Σημιτη και το Λούμπεν μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ ή αντίθετα θα θέτει σαν στόχο την υπέρβαση του ελληνικού καπιταλισμού σε μια σοσιαλιστική κατεύθυνση;
Θα προτείνει μια μικροβελτίωση του υπάρχοντος συστήματος ή αντίθετα θα επιδιώκει την πλήρη αναμόρφωση της ελληνικής κοινωνίας δηλαδή τον «σοσιαλισμό των μαζών» και την άμεση δημοκρατία παράλληλα με την διεύρυνση της αντιπροσωπευτικής; Απευθυνόμαστε και στο ΚΙΝΑΛ που λειτουργεί με όρους του υπάρχοντος συστήματος διαγράφοντας παντελώς τον Σοσιαλισμό και την θεωρία του Μαρξ άλλα και στο ΚΚΕ που πολιτεύεται με χαρακτηριστικα «Δευτέρας Παρουσίας» και εσχατολογίας. Το μεν ΚΙΝΑΛ για να πλησιάσει σε διψήφια ποσοστά, το δε ΚΚΕ για να ξεκολλήσει από το «ακαδημαϊκό ταλληρακι» δηλαδή το 5% των ποσοστών του, ισα– ισα για να περνάει το μάθημα στις εξετάσεις.
Σε αυτή την περίπτωση το Σοσιαλιστικό Κόμμα θα πρέπει να διευρύνει την πολιτική των κοινωνικών, ταξικών και πολιτικών συμμαχιών προτείνοντας ένα μίνιμουμ πρόγραμμα. Με έξυπνο και μαζικό τρόπο θα διευρύνει την επιρροή του έχοντας μεγάλα αποθέματα κοινωνικής ενσυναίσθησης και καθημερινής δημιουργικής παρέμβασης, δίπλα στον λαό από τον λαό και για τον λαό. Θα αποφεύγει τον σεκταρισμό του ΚΚΕ αλλά και την «σοσιαλδημοκρατική ενσωμάτωση» του ΚΙΝΑΛ. Όπως θα αποφεύγει τις παλαβομάρες του ελληνικού αριστερισμού, τον μηδενισμό παντός είδους και την «αντιπολίτευση» των κραυγών και της ασυνείδητης συσπείρωσης του αντίπαλου.
Εάν ο Μητσοτάκης αυξήσει τις πολεμικές δαπάνες θα αποφύγουμε τις καταγγελίες για πόλεμο των «δυο αστικών τάξεων» και θα βοηθήσουμε την υπεράσπιση της πατρίδας προτείνοντας παράλληλα με την αγορά αεροσκαφών και την ίδρυση Λαϊκής Πολιτοφυλακής σαν πρόπλασμα ενός αυριανού «στρατού των μαζών» όπως πρότεινε ο Ένγκελς το 1893 στην Γερμάνια σε περίπτωση πολέμου. Δεν αρνήθηκε την υπεράσπιση της πατρίδας αλλά θεωρούσε σε περίπτωση αποτυχίας, απαραίτητη την ανάληψη της ηγεσίας του πολέμου από το προλεταριάτο και το κόμμα του, το τότε επαναστατικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας. Επανάληψη δηλαδή του «Επαναστατικού 1793» της Γαλλικής Επανάστασης όταν οι Sans Culottes ανέλαβαν την ηγεσία του Πολέμου από την Αστική Τάξη, διεξάγοντας έτσι Επαναστατικό Πόλεμο.
Επίσης, εάν οι «ψεκασμένοι αντιρρησίες» χρήσης της μάσκας αυξηθούν, θα συστοιχηθούμε πίσω από την Επιτροπή των Λοιμωξιολόγων χωρίς δεύτερη κουβέντα καταγγέλλοντας τους ταραξίες ακροδεξιάς ή «αριστερής» προέλευσης. Ταυτόχρονα, δημιουργικά και διαλεκτικά θα «πιέζουμε» για συνεχή αύξηση των δαπανών για την Υγεία. Θα προτείνουμε σε όλα τα κόμματα την ίδρυση μιας Διακομματικής Επιτροπής που θα διαφωτίζει, ενημερώνει και καθοδηγεί τον κόσμο στα προβλήματα που δημιουργεί η Πανδημία. Η Επιτροπή θα δημιουργήσει Ταμείο αγοράς μασκών και ιατρικού υλικού με κόστος πληρωμένο από τα ταμεία των κόμματων και των Κοινοβουλευτικών τους Ομάδων και δεν θα περιορίζεται σε «καταγγελίες» μηδενιστικού χαρακτήρα για τις ελλείψεις του κράτους. Μην ξεχνάμε, μπροστά στον θάνατο συνανθρώπων μας, ενωνόμαστε ολοι χωρις να καταργουμε και το διακριτικο δικαιωμα της κριτικης....
Ομολογουμένως ο φιλελεύθερος αστός Μητσοτάκης δεν κατάργησε το Εθνικό Σύστημα Υγείας, αντίθετα το ενίσχυσε και οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. Εμείς θα τον πιέσουμε ακόμη περισσότερο για αύξηση των δαπανών υγείας και διορισμό ακόμη περισσότερων μελών του Ιατρικού Προσωπικού. Θα προσφέρουμε επίσης δωρεάν εκατοντάδες χιλιάδες μάσκες και υλικό πληρωμένο από τον οβολό των κόμματων δηλώνοντας έτσι το «παρόν» μας στην δυστυχία του λαού μας και μη κάνοντας «αντιπολίτευση του καφενέ» διανθισμένη με μπόλικες μπουρδολογίες «υπερεπαναστατικού τύπου».
Ο «καλός επαναστάτης» δεν είναι αυτός που «χαίρεται» με τα τεράστια προβλήματα μιας κυβέρνησης (Τουρκία, Πανδημία, Οικονομία, Προσφυγες, ομολογουμενως «ουκ ολιγα»...), έστω και μιας φιλελεύθερης/αστικής κυβέρνησης πυροβολώντας την ταυτόχρονα και ρίχνοντας της πέτρες με χαιρέκακο τρόπο.
Υπάρχει διαφορά μεταξύ μιας Οικονομικής Κρίσης που δημιούργησε η Διεθνής Ελίτ – όπως τα Μνημόνια – και μιας κρίσης που δημιουργήθηκε κυρίως από την πανδημία του Κορωνοϊού με όλα τα οικονομικά επακόλουθα.
Π.χ. που οφείλεται η μεγάλη πτώση του Τουρισμού, αν όχι στην Πανδημία του Κορωνοϊού που απέκλεισε την Ελλάδα σαν τουριστική χωρά, από όλες τις αγορές; Αλλιώς καταλήγουμε Πολιτικοί Καραγκιόζηδες και Απατεώνες –όπως οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ – κατηγορώντας «για τα πάντα» τους σημερινούς Κυβερνώντες. Όπως δεν είναι το ίδιο μια κρίση που δημιουργείται από την επιθετικότητα μιας Νέο–οθωμανικής και Μετα– Κεμαλικής Αστικής Τάξης (Τουρκία) με ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα σε βάρος μιας αμυνόμενης χώρας όπως η Ελλάδα που της «έπεσαν στο κεφάλι» όλα τα κακά της μοίρας της (Τουρκία, Πανδημία, Οικονομική Κρίση, Προσφυγες). Με την λογική του ΚΚΕ, δεν θα έπρεπε να συμμαχήσει η Σοβιετική Ένωση του Ιωσήφ Στάλιν με την Βρετανική Αυτοκρατορία του Άγγλου Αριστοκράτη Τσώρτσιλ αλλά και την Αμερική του Φιλελεύθερου Αστού και Κεϋνσιανού Ρούζβελτ. Ούτε ο Νίκος Ζαχαριάδης από τις φυλακές της Ακροναυπλίας θα ζητούσε συμμετοχή στον Ελληνοιταλικο πόλεμο ακόμη και με την ηγεσία του δικτάτορα Μεταξά, χωρίς μάλιστα να ζητά την ανατροπή του.
Αυτή είναι η διαφορά της Διαλεκτικής ανάλυσης του Μαρξ από την αποστεωμένη, διαστρεβλωμένη και ταλμουδικού χαρακτήρα «εκδοχή» του που φανερώνεται στις αναλύσεις των Ελλήνων «αριστερών», σχεδόν όλων των σχολών. Δυστυχώς για τους τελευταίους, φαίνεται πως ο Μαρξ πήρε διαζύγιο από τους «μαρξιστές» επιγόνους του και αυτό ίσως αποτελεί την κυριότερη τραγωδία του Σοσιαλιστικού Κινήματος του 20ου και 21ου αιώνα. Πρόκειται για «αποχωρισμό» του Μαρξ από τους «Μαρξιστές». Καιρός όμως είναι να επανακτήσουμε αλλά και να αναπλάσουμε το «κεκτημένο» της Θεωρίας του Επιστημονικού Σοσιαλισμού.
Ένα σημαντικό σημείο που θα θέλαμε να τονίσουμε είναι το οικονομικό σκέλος, μετά τα προβλήματα με την Τουρκία και τον Κορωνοϊό.
Θα πρέπει να πιεστεί η κυβέρνηση για την ίδρυση Αναπτυξιακής Τράπεζας με βραχυπρόθεσμο/μεσοπρόθεσμο στόχο την Κρατικοποίηση όλου του Τραπεζικού Συστήματος προωθώντας έτσι– μια επομενη Σοσιαλιστικη Κυβερνηση – την ‘Ολιστική ανάπλαση και ανασυγκρότηση’ της Ελληνικής Οικονομίας και Κοινωνίας. Θα βοηθήσουμε τους πολλαπλά χειμαζόμενους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, τους κόκκινους δανειολήπτες και την ανάπτυξη της ελληνικής μεταποίησης που αποτελεί και την βασική μειονεξία της ελληνικής οικονομίας. Θα πρέπει να είμαστε «πανταχού παρόντες» παντού με διαλεκτικές, ολιστικές και συγκροτημένες προτάσεις άμεσης βοήθειας, όχι όμως «απέξω», κάνοντας κριτική εκ του ασφαλούς και πετροβολώντας τον αγωνιζόμενο στην αρένα με τα λιοντάρια, έστω και αν είναι αντίπαλος μας.
Το μεγαλείο του Σοσιαλιστή και επαναστάτη είναι ο σεβασμός στον αντίπαλο, η δημιουργική κριτική στις ελλείψεις και λάθη του και η ικανότητα να αφουγκράζεται το σφυγμό των μαζών για να τις κερδίσει. Και ποτέ η μικροπρέπεια, η απρέπεια και η χαιρεκακία δεν εκτιμήθηκαν από τον μεγαλόψυχο και φιλότιμο ελληνικό λαό.
Ο Λούμπεν κάνει το αντίθετο. Πανηγυρίζει με τον πόνο του αντίπαλου, προσδοκά θανάτους και φέρετρα για να εκτονώσει τα βορβορώδη του ένστικτα, χαίρεται όταν στραβοπατά ο αντίπαλος και είναι έτοιμος να του ρίξει πεπονόφλουδες ακόμη και εάν ο αληθινός εχθρός –και όχι απλά «αντίπαλος»– καραδοκεί όπως η Τουρκία. Αυτό που δεν κάνει ποτέ, είναι να χειροκροτεί την αντίπαλη ομάδα του ποδόσφαιρου γιατί σαν πολύ καλύτερη, νίκησε την δική του ομάδα. Βλέπετε, αυτή είναι η διαφορά του φιλάθλου από τον χούλιγκαν.