Όσον αφορά το νέο νομοσχέδιο έκτρωμα που φέρνει η κυβέρνηση που ξηλώνει οριστικά τα τελευταία στοιχειώδη εργασιακά που είχαν απομείνει, θεωρούμε αυτονόητο καθήκον όλων να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να αποσυρθεί και να καταργηθεί στην πράξη. Δεν θα μπούμε εδώ στην διαδικασία να το αναλύσουμε συνολικά γιατί έχει γίνει πολλές φορές από άλλους διεξοδικά. Αφορμή όμως για το κείμενο είναι τα επαναλαμβανόμενα ψέματα Χατζηδάκη που προσπαθεί να βαφτίσει το κρέας ψάρι. Ο υπουργός επιμένει στον ανυπόστατο ισχυρισμό ότι με το νέο νομοσχέδιο δεν μειώνεται το εισόδημα και δεν καταργείται η υπερεργασιακή και υπερωριακή αμοιβή. Πάμε να δούμε γιατί ο παραπάνω ισχυρισμός πρόκειται απλά για fake news. Το "ΜΕΡΟΣ V", επιχειρεί την πλήρη ελαστικοποίηση, αν όχι την πλήρη απορρύθμιση του ωραρίου εργασίας των εργαζομένων και καθιστά φθηνότερο για τον εργοδότη το κόστος της μισθοδοσίας, καθώς καταργεί επί της ουσίας τόσο την υπερεργασιακή απασχόληση και μάλιστα πλήρως, όσο την προσαύξηση μέρους της (νόμιμης) υπερωριακής απασχόλησης, προβλέποντας ανάμεσα στα άλλα:
i) ότι κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν εργαζομένους ως 10 ώρες ημερησίως κατά μέγιστο, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, εφόσον εντός του ίδιου 6μήνου εξοφλούν τις ώρες με αντίστοιχη μείωση ωρών ή ρεπό ή ημέρες άδειας. Εν προκειμένω πρόκειται για πλήρη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, καθότι ναι μεν δήθεν η επιλογή αυτή θα αποτελεί «προϊόν της συμφωνίας εργοδότη και εργαζόμενου» χωρίς την παρέμβαση των εργατικών σωματείων και οργανώσεων που διαθέτουν μία ορισμένη διαπραγματευτική ισχύ και όχι προϊόν μονομερούς επιβολής κατ’ απόλυτη άσκηση του διευθυντικού δικαιώματος του εργοδότη, πλην όμως, είναι κοινός τόπος ότι υπάρχει απόλυτη ανισορροπία στη διαπραγματευτική ισχύ των δύο αυτών μερών, με αποτέλεσμα να προκρίνεται πάντοτε η επιθυμητή και κατ’ απόλυτη κρίση του εργοδότη επιλογή.
Συνεπώς, ο εργοδότης θα μπορεί να απασχολεί τον εργαζόμενο έως και 10 ώρες την ημέρα, κατά μέγιστο, χωρίς πρόσθετη αμοιβή ανάλογα με τις ανάγκες του. Οι επιπλέον ώρες θα αποθηκεύονται και θα χορηγούνται στον εργαζόμενο εντός έξι μηνών με τη μορφή μειωμένου ωραρίου ή ρεπό ή ημερών άδειας. Δηλαδή αν ένας εργαζόμενος δουλέψει επί 10 ώρες ημερησίως για 4 μέρες μια εβδομάδα και συνολικώς για 48 ώρες (εκ των οποίων με τα μέχρι τώρα ισχύοντα θα οφειλόταν συμπληρωματική αμοιβή για την 41η ως 45η ώρα ως υπερεργασιακή απασχόληση και από την 46η ως την 48η ώρα ως υπερωριακή απασχόληση), κάποια άλλη εβδομάδα θα εργαστεί 32 ώρες ώστε να διατηρηθεί ο μέσος όρος των 40 ωρών εβδομαδιαίως για 5ήμερη απασχόληση, δίχως πρόσθετη αμοιβή. Πήραμε το παραπάνω απόσπασμα από εδώ.
Με ένα εξαιρετικά απλό παράδειγμα αποδεικνύεται τρανταχτά ότι ο υπουργός ψεύδεται συνειδητά και ασύστολα. Άλλο ένα σημείο που ο Χατζηδάκης και τα υπόλοιπα νεοφιλελεύθερα παπαγαλάκια προσπαθούν να κάνουν το μαύρο άσπρο είναι αυτό της ατομικής διαπραγμάτευσης μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου. Προσπαθούν να μας δείξουν ότι η διευθέτηση εργασίας μπορεί να βολεύει τον εργαζόμενο. Δηλαδή παριστάνουν τους προοδευτικούς με το επιχείρημα ότι δίνονται περισσότερες επιλογές στον εργαζόμενο. Φυσικά αυτό δεν ευσταθεί.
Είναι πάντα ο εργοδότης που προτείνει και επιλέγει τους όρους της διευθέτησης, σύμφωνα με τις δικές του ανάγκες. Αν για παράδειγμα κάποιος εργαζόμενος προτείνει στην επιχείρηση που δουλεύει μία διευθέτηση χρόνου εργασίας που είναι σύμφωνη με τις ανάγκες του (παρά την χαμηλότερη αμοιβή όπως είδαμε παραπάνω) , ο εργοδότης μπορεί να αρνηθεί χωρίς να ανησυχεί για οποιαδήποτε συνέπεια. Όπως ένας εργοδότης που αρνείται να δώσει αυξήσεις ή προαγωγές. Ενώ αν ένας εργαζόμενος αρνηθεί διευθέτηση κινδυνεύει άμεσα με κάθε είδους συνέπεια.
Η πρόβλεψη την οποία επικαλούνται οι υπερασπιστές του νομοσχεδίου, ότι η απόλυση θα είναι παράνομη σε περίπτωση άρνησης του εργαζομένου, είναι κυριολεκτικά παραμύθια της Χαλιμάς. Πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι χιλιάδες εργαζόμενοι εργάζονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου οι οποίες μπορεί να είναι από συμβάσεις μίας μέρας έως ενός έτους. Αν ο εργαζόμενος δεν αποδεχτεί την διευθέτηση της εργοδοσίας είναι πολύ πιθανό η σύμβασή του να μην ανανεωθεί και αυτό δεν θα θεωρηθεί καν απόλυση. Άλλο ένα απλό παράδειγμα που δείχνει την απόλυτη γελοιότητα των ισχυρισμών περί ατομικής διαπραγμάτευσης! Φυσικά και οι αορίστου χρόνου εργαζόμενοι μπορούν να απολυθούν με κάποια άλλη πρόφαση ή να υποστούν κάθε είδους εκβιασμό. Για όποιον έχει δουλέψει έστω και μία μέρα όλα τα παραπάνω είναι αυτονόητα.
Κάτι άλλο που καταλαβαίνουν επίσης όσοι έχουν στοιχειώδη γνώση της αγοράς είναι ότι η διευθέτηση είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των επιχειρήσεων. Ακόμα και οι πιο σταθερές μορφές απασχόλησης καθώς και οι πιο σταθερές επιχειρήσεις παρουσιάζουν σκαμπανεβάσματα ζήτησης έστω και μικρά. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη έρχεται ακριβώς να καλύψει αυτήν την ανάγκη, εκμηδενίζοντας το κόστος των υπερωριών. Καταργεί πλέον και επίσημα το 8ωρο καθώς και την υπερωριακή αμοιβή για να μην επεκταθούμε στην πλήρη ποινικοποίηση του συνδικαλισμού και της απεργίας (έχει αναλυθεί επαρκώς από άλλους). Αυτά είναι τα γεγονότα και είναι αδιαμφισβήτητα. Όλα τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις και fake news κυβέρνησης, Χατζηδάκη, ΣΕΒ και λοιπών μνημονιακών παπαγάλων.