 |
| Καλή δουλειά από το «κανονάκι» της Ακρόπολης. Photo: Dmitri Kessel. Όπως βλέπετε τον τοίχο αυτού του σπιτιού έτσι είχε γίνει ο πλάγιος τοίχος και το παράθυρο του σπιτιού μας τότε στην Πλατεία Κυνοσάργους 1Β. Ακριβώς δίπλα από τον Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονα Ιλισού. |
Του Παναγιώτη Μήλα
Η Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 1944 ήταν μια μέρα που κανείς δεν θα ήθελε να
θυμάται. Ήταν η μέρα που η Αθήνα άρχισε να ματώνει από τη δράση των
«συμμάχων». Το πατρικό μου σπίτι, στη Πλατεία Κυνοσάργους 1Β, στη γωνία
με την Κ. Νικολάου, στον Νέο Κόσμο, ακριβώς πίσω από τον Ιερό Ναό του
Αγίου Παντελεήμονα Ιλισού..
Ένα σπίτι που θύμιζε την παλιά ελληνική ταινία «Οι κυρίες της αυλής».
Μια αυλή σε σχήμα «Τ» και γύρω γύρω δωμάτια, δωματιάκια, σκάλες,
σκαλίτσες, ταράτσα, ταρατσούλα και ένα μεγάλο υπόγειο. Κάτι που ενώ δεν
ήταν, θύμιζε πολυκατοικία. Εκεί έμεναν τέσσερις οικογένειες: Η μητέρα
μου, οι δύο αδελφές της και η Οικογένεια Αναλυτή. Ο κύριος Μάκης, η
κυρία Νίνα, η Κάκια, η Βίκυ και ο νεογέννητος Σπύρος…
Εκείνη την Κυριακή οι Βρετανοί «σύμμαχοι» για να πάρουν τον αέρα από το ξεκίνημα της …φιλικής τους συμπαράστασης άρχισαν – με την ασφάλεια της απόστασης – να χτυπούν κάθε τι που βρισκόταν σε κίνηση.