Του Ηλία Σιαμέλα*
«Ξύπνησα όταν η γη των ονείρων δεν ήταν
Πια κάτω απ’ το κρεβάτι μου
.
Μια στήλη τυφλή από στάχτη ταλαντεύονταν
Στο μεσονύχτι
Και σε
ρωτάω: πέθανα;»
Πάμπλο Νερούντα
Διαβολεμένη ώρα, κακούργα, που μεταφέρει κηλιδωμένες
ειδήσεις και ποταμούς άκρατης ασπλαχνίας. Νύχτα της έσχατης προδοσίας και της αραχνούφαντης
υποκρισίας. Τετάρτη, 1 Δεκεμβρίου, 20021.Ημέρα ντροπής στο σκοροφαγωμένο υπόστρωμα
της χτικιασμένης ελληνικής δημοκρατίας. Της πόρνης που απλώνει ξεδιάντροπα τ’ άπλυτά της
στο αγκαθερό συρματόπλεγμα του κόσμου.
Αναρωτιέμαι,
πονάω και κλαίω:
Είναι
αυτή η Βουλή των Ελλήνων; Είναι η ξεσκισμένη κουρελού; Είναι το θλιβερό
νεκροταφείο των ιδεών και της δημοκρατίας ;Είναι η επανεμφάνιση των μικρών
ψυχών και των εξαχρειωμένων συνειδήσεων; Είναι η σύμπλευση της φτηνής
ευγλωττίας με την άπλετη δουλοπρέπεια και τα ραφιναρισμένα ψέματα; Ή μήπως τελευταία έγινε ο σκουπιδότοπος όπου μέσα του θρέφεται,
αντρειεύει και θεριεύει η εγκληματική αύρα του Χίτλερ;
Είναι
στο πεπρωμένο μου μια ολόκληρη ζωή να βλέπω κουλουριασμένα φίδια
σφιχταγκαλιασμένα με την εξουσία; Ήταν στο πεπρωμένο μου να δω το Μητσοτάκη με
τη μολυβένια όψη και τ’ αδέσποτα μάτια
του, να σηκώνει μέσα στη βουλή, , σαν
άλλος ματαντόρ, τη φασιστική μπέρτα του
με τον αγκυλωτό σταυρό, για ν’ αντιμετωπίσει τον ταύρο του κορωνοϊού και συνακόλουθα τους
ανεμβολίαστους;
Κοιτάζω
και ξανακοιτάζω τον «άνθρωπο» μέσα απ’ το γυαλί. Αυτή η παγερή αντανάκλαση της άκρατης
φιλαρέσκειας. Αυτό το φριχτό θέαμα μιας σκοτεινής φιγούρας… Πλησιάζω ακόμη πιο
κοντά στο γυαλί της τηλεόρασης, για να βεβαιωθώ ότι δεν έχω έρθει σε επαφή με
την ανάσα της τίγρης της Βεγγάλης. Είναι κάτι το ανατριχιαστικό…
Βγαίνω
έξω στο μπαλκόνι μου και οσμίζομαι τον αέρα. Βλέπω μολυβένια σύννεφα να περιδιαβαίνουν στο
στερέωμα. Ακούω μια κουκουβάγια να
σκούζει και να σκορπίζει γύρω της τη θλιμμένη σοφία της. Δεν έχω κάποιαν άλλη συντροφιά κι ονειρεύομαι τον αργό θάνατο, τα δάκρυα, τη θλίψη, την οργή και την
αγανάκτηση, κι όλα τα άγρια συναισθήματα των ανεμβολίαστων, που θα έχουν βγει κι
αυτοί στα μπαλκόνια τους, στους δρόμους και στα σοκάκια των χωριών και των πόλεων
λίγο να ξεδώσουν. Φαντάζομαι υψωμένες γροθιές και μούντζες από χιλιάδες ροζιασμένα χέρια και πιο πέρα οι
κατάρες, που σαν βλήματα θα ψάχνουν να βρούνε το στόχο τους...
-Είναι
κάποιος απαίσιος τρελός που νομοθετεί;
-Είναι
κάποιος μανιακός Αυνάν που σέρνει χιλιάδες ψυχές στο χορό της πείνας και της
κακομοιριάς;
-Είναι
κάποιος μισάνθρωπος γελοίος δικτάτορας με στοιβαγμένο μέσα στα σπλάχνα του φασισμό μεγατόνων;
«Υποχρεωτικός
εμβολιασμός των πολιτών άνω των 60 ετών και εκατό ευρώ πρόστιμο κάθε μήνα για
όποιον δεν εμβολιαστεί»! Η φράση αυτή έρχεται και ξανάρχεται στο μυαλό μου. Ο
ημι-μελαψός Μονάρχης αποφάσισε και η κατάμαυρη
πλειοψηφική αγέλη της βουλής ψηφίζει.
Και
τώρα τι κάνουμε; Αναρωτιέμαι και φτύνω.
Αναρωτιέμαι χωρίς να μπορώ να σαλέψω. Κάποια
στιγμή κοιτάζω πάλι το διάστικτο κενό του ουρανού και το ρωτάω αν σε κάποιο
ιδιόρρυθμο στρατόπεδο συγκέντρωσης βρισκόμαστε. Αν η λογική σ’ αυτή τη χώρα προστατεύεται.
Αν οι πολιτικοί μας θα κουνάνε αέναα τη χρυσή ουρά τους, μέσα στο λεπρό κοινοβούλιο.
Αν οι δαγκωματιές των Μητσοτάκηδων κάποτε
θα τελειώσουν. Αν οι κουίσλινγκς θα εξακολουθούν να γράφουν την ιστορία αυτού
του δύσμοιρου τόπου.
Και τότε, μια αστραπή φώτισε τον
ορίζοντα και είδα έναν αετό περήφανο, φτεροκοπώντας μέσα απ’ τ’ ουρανού τα
περάσματα, να φτάνει στο έρμο Λιμποβίσι και απ’ εκεί με παλλόμενη φωνή τούτα να
μου κρένει:
Την
αυγή της της 1ης Σεπτεμβρίου 1939, ο Χίτλερ έφτασε στο κοινοβούλιο
του Ράιχσταγκ, για να αναγγείλει την κήρυξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου,
επικαλούμενος τις «προσπάθειές» του να πείσει τους Πολωνούς να δεχτούν τις
«λογικές» του προτάσεις. Σήμερα, την 1η Δεκεμβρίου 2021, στην
Ελλάδα, ο «πρωθυπουργός» Μητσοτάκης μέσα στο Ελληνικό κοινοβούλιο, επικαλούμενος τις
«προσπάθειές» του να πείσει τους Έλληνες να δεχτούν τις «λογικές» του προτάσεις για τον κορωνοϊό, κήρυξε τον
πόλεμο κατά των ανεμβολίαστων !
Μην
κλαις λοιπόν, μου λέει:
«Μην κλαις /αρκετά δάκρυα έχει ο κόσμος/ άλλο πράγμα χρειάζεται…»
Λιμποβίσι Αρκαδίας, 2 Δεκεμβρίου 2021
(Συνειδησιακά Ελεύθερη Ζώνη, σε μια κατεχόμενη απ’ τους Νεοναζί χώρα).
*Ο Ηλίας Σιαμέλας είναι
συγγραφέας και ποιητής.