Του Ηλία Παπαναστασίου
Παρακολουθώντας την εξέλιξη των γεγονότων στην Ουκρανία μπορούμε – συνοπτικά– να καταλήξουμε σε ορισμένα συμπεράσματα:
(α) Η ελληνική κοινωνία έχει χωριστεί για τα καλά σε «Δυτικόφιλους»
και «Ρωσόφιλους», δυο στρατόπεδα «ιστορικής προέλευσης» όμως «εν
υπνώσει», κατά κάποιο τρόπο, τις τελευταίες δεκαετίες.
Χωρίς καμμιά επαφή μεταξύ τους αλλά και χωρίς καμμιά διάθεση
επικοινωνίας και ανταλλαγής επιχειρημάτων, οι απίθανοι Νεοέλληνες
κατάφεραν να χωριστούν για εκατομμυριοστή φορά, για τα συμφέροντα μιας
χώρας – Ουκρανία– που ούτε υπήρξε ποτέ φίλος της Ελλάδας στα 30 περίπου
χρόνια της ανεξαρτησίας της αλλά και ούτε έπαψε ποτέ να υπονομεύει τα
συμφέροντα της ενιαίας Ορθοδοξίας (Περίπτωση Ουνίας). Ξαφνικά, ένα
μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού ένιωσε μεγάλο «έρωτα» για την
Ουκρανία, λησμονώντας ένα σωρό δεδομένα της μεγάλης και ιστορικής
υπόθεσης που λέγεται «Ρωσο–Ουκρανική» διαμάχη. Καλλιτέχνες, διανοούμενοι
και άνθρωποι των «γραμμάτων και της τέχνης» γίνονται ομιλητές σε
συγκεντρώσεις «συμπαράστασης» για τους Ουκρανούς, βρίζουν χυδαία όποιον
έχει άλλη ή διαφορετική άποψη και αποδεικνύονται «εν τη πράξει» και όχι
στα λόγια, «βασιλικότεροι του βασιλέως».
Ανάλογη συμπεριφορά παρατηρούμε και στο αντίπαλο στρατόπεδο– των
«Ρωσόφιλων» – με μια μεγάλη διαφορά, αυτήν της «ιστορικής σύγκρισης». Οι
«Ρωσόφιλοι» έχουν απόλυτα δίκιο να στηλιτεύουν την Δυτική υποκρισία
φέροντας ως παραδείγματα την Διάλυση και βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας
(1999), την καταστροφή του Ιράκ και ανατροπή του Χουσεΐν με ψευδείς
κατηγορίες περί «χημικών οπλών» εναντίον του Σαντάμ Χουσεΐν (2003),
ανατροπή και εν ψυχρώ δολοφονία του Μουαμάρ Καντάφι, τον 20ετη πόλεμο
στο Αφγανιστάν που στοίχισε την ζωή σε χιλιάδες άμαχους και επανάφερε
τους «αγαπημένους» των Αμερικανών, τους Ταλιμπάν, και πάλι στην εξουσία.
Αυτός ο διχασμός βέβαια έχει ιστορική προέλευση. Ο Έλληνας δεν είναι
μόνο «Δυτικός» ούτε μόνο «Ανατολικός». Απλά και ξάστερα, είναι και τα
δύο γιατί στο υποσυνείδητό του αλλά και στο λόγο του είναι ένα
εκπληκτικό μείγμα Ανατολής και Δύσης, η μεγαλειώδης συμπύκνωση των δυο
πόλων. Όπως το έγραψε ο μεγάλος Νίκος Καζαντζάκης.
«Για ένα Δυτικό έθνος το πρόβλημα του πολιτισμού δεν είναι τόσο
πολύπλοκο και δύσκολο όσο για εμάς τους Έλληνες. Προσαρμοσμένοι στο
ντόπιο Δυτικό τους Πολιτισμό, μάχονται μόνο για να τον προχωρήσουν και
να του δώσουν όσο μπορούν δικές τους αποχρώσεις. Μα εμείς οι Έλληνες
βρισκόμαστε ανάμεσα Ανατολής και Δύσης. Προνομιούχα λεν είναι η θέση της
Ελλάδας όμως συνάμα είναι επικίνδυνο πολύ, γεωγραφικό και ψυχολογικό
σημείο του κόσμου. Μέσα μας υπάρχουν δυνάμεις βαθιά εχθρικές στο ρυθμό
της Δύσης. Για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε έχουμε να συμφιλιώσουμε
μέσα μας τρομερούς δαιμόνους. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε μήτε την Ανατολή
μήτε την Δύση. Είναι βαθιά μέσα μας και οι δυο αντίδρομες δυνάμεις και
δεν ξεκολλάν. Είμαστε υποχρεωμένοι για να φτάσουμε στο λαμπικάρισμα
Ανατολής και Δύσης να πετύχουμε μια δυσκολότατη σύνθεση ή να
παραμείνουμε δούλοι. Η Ανατολή, με τις μεγάλες και πολλές λαχτάρες της,
με την άμεσή της επαφή με την μυστηριώδη ουσία, θα αποτελεί για τον
Έλληνα, το πλούσιο, σκοτεινό ζεστό υποσυνείδητο. Αποστολή του πάντα είχε
ο ελληνικός νους να το φωτίσει, να το οργανώσει, να το κάμει συνειδητό.
Όταν το κατόρθωσε αυτό δημιούργησε αυτό που λέμε «ελληνικό θάμα» (Νίκος
Καζαντζάκης, «Ταξιδεύοντας Ιταλία – Αίγυπτος – Σινά – Ιερουσαλήμ –
Κύπρος - ο Μοριάς»).
Όποιος λησμονεί αυτή την δισυπόστατη φύση του Έλληνα και προσπαθεί
να τον «κοντύνει» ή να τον «μακρύνει» στην Προσκρούστεια κλίνη της
Δυτικής Προτεσταντικής υποταγής ή της στείρας Ανατολής, αμελώντας την
συνθετική και ποιητική, ιστορικά ψυχαναλυτική και διφυή ύπαρξη του
Έλληνα, Νεοέλληνα, Γραικού, Ρωμιού, τότε πελαγοδρομεί, δεν μπορεί να
καταλάβει στοιχειώδεις αλήθειες και παραμένει περιφερόμενος ηλίθιος και
σαλτιμπάγκος της Πολιτικής Ορθότητας των Αγγλοσαξόνων – όπως, δυστυχώς,
ένα μεγάλο ποσοστό της νεολαίας των 15 έως 25 ετών– ή ένας κλόουν ενός
ψευδεπίγραφου, νεόπλουτου και «βαυκαλίζοντος» φιλοδυτικισμού που θυμίζει
μίμηση πίθηκων, μαϊμουδισμό τσίρκου αλλά όχι ενημερωμένο πολίτη.
(β) Η πρώην Σοβιετική Ένωση και νυν Ρωσία αφού εισέπραξε το 1990–91
«δηλώσεις απάτης» εκ μέρους των Δυτικών πως δηλαδή δεν θα επεκταθεί στα
μέρη της Ρωσικής Ομοσπονδίας και Ανατολικής Ευρώπης, εξευτελίστηκε σαν
χώρα επανειλημμένα και όπως φαίνεται «κατάπιε πολλά». Δεν θα κρίνουμε τα
τεράστια λάθη των Ρώσων τα τελευταία 30 χρόνια και τα ακόμη σοβαρότερα
λάθη των Σοβιετικών όμως η προσπάθεια ύψωσης εκ μέρους της Δύσης ενός
«Τείχους παραπληροφόρησης» και αποκοπής οποιασδήποτε ενημέρωσης από την
Ρωσική πλευρά δεν προμηνύει τίποτε καλό, όπως και οι κυρώσεις που
επιβλήθηκαν – βλακωδώς όπως φαίνεται γιατί και η Δύση θα πληρώσει
τεράστιο κόστος, η δε Ρωσία μάλλον θα καταφύγει στην οικονομική
«προστασία» της Κίνας– με απρόβλεπτες συνέπειες, όχι μόνο για την
ενεργειακή και οικονομική κρίση αλλά και για την πιθανότητα πυρηνικού
πολέμου. Εδώ θα εντάξουμε και την εισβολή στην Ουκρανία (καταδικαστέα
από την άποψη του Διεθνούς Δικαίου) όμως πόσο ακριβοδίκαιη είναι η
επίκληση του Διεθνούς Δικαίου μετά την εισβολή στην Κύπρο (1974), την
διάλυση και καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας (1999), του Ιράκ (2003) ή της
Λιβύης (2011);
(γ) Όσον αφορά την ετοιμότητα της λεγομένης «Διεθνούς Κοινότητας» να
καταδικάσει την Ρωσία είδαμε αντιδράσεις σε χρόνο dt, όμως δεν
παρατηρήσαμε ανάλογη αντίδραση στην περίπτωση της Κύπρου εδώ και 48
χρόνια! Και αν είχαμε νεκρούς άμαχους στην Ουκρανία τις τελευταίες πέντε
μέρες, πόσες χιλιάδες νεκρούς είχαμε στη Κύπρο, στη Γιουγκοσλαβία, το
Ιράκ ή την Λιβύη; Είχαμε ποτέ ανάλογες «αντιδράσεις» των Δυτικών;
Πάντως, εμείς δεν τις αντιληφθήκαμε.
(δ) Βασικό σημείο της όλης εξέλιξης είναι η «απαγωγή και βιασμός»
της Ευρώπης όχι από τον Δία αλλά από τις ΗΠΑ που έχουν μετατρέψει την
Ευρώπη σε ένα θίασο φρονίμων και υπάκουων προσκόπων που δεν θα τολμούν
να φέρουν αντίρρηση στο μεγάλο αρχηγό –ΗΠΑ– και ο οποίος επανακάμπτει
παντοδύναμος, πατώντας πάνω στις «ευρωπαίες παλλακίδες»!
(ε) Το μελανότερο σημείο, ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας και για τον
οποίο μάλιστα αρκετοί πανηγυρίζουν (!) χωρίς να μπορούν να σκεφτούν
ούτε για μερικά δευτερόλεπτα τι μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο. Φυσικά ο
επανεξοπλισμός γίνεται από Σοσιαλδημοκρατική Κυβέρνηση με υπουργό
εξωτερικών μια έξαλλη Φεμινίστρια των Πράσινων, συνεχίζοντας την
παράδοση του άθλιου Γιόσκα Φίσερ, Πράσινου υπουργού της Γερμανίας κατά
τον βομβαρδισμό της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Δεν είναι ανοϊκοί οι Δυτικοί,
φορτώνουν σε μια πρόθυμα ηλίθια Κεντροαριστερή(!) Κυβέρνηση όλο το
βρώμικο έργο.
(στ) Στην ίδια την Κυβέρνηση της Ελλάδας, παρατηρούνται τριγμοί
μεταξύ του Υπουργού Εξωτερικών Δένδια και της Κυβέρνησης, πιθανότατα
γιατί ο εξαιρετικά έντονος, σχεδόν υστερικός αντι–ρωσισμός της
Κυβέρνησης συναντά αντιστάσεις από βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας,
Σαμαρικής/Καραμανλικής κατεύθυνσης. Και δικαιολογημένα γιατί σε μια
πιθανή κρίση με την Τουρκία – την θεωρούμε σχεδόν βέβαιη, σίγουρη και
νομοτελειακή– η Ελλάδα δύσκολα θα βρει υποστήριξη στο Δυτικό μπλοκ ενώ
ταυτόχρονα θα έχει αποκόψει όλες τις γέφυρες με την Ρωσία και κατ’
επέκταση και με την Κίνα.
(ζ) Ο απόλυτος έλεγχος των παγκόσμιων μέσων ενημέρωσης από τον
Δυτικό Παράγοντα και ειδικότερα τον Αμερικανικό, έπαιξε, παίζει και θα
συνεχίσει να παίζει τον βασικότερο ρόλο «στην διαμόρφωση των εγκεφάλων
και των ψυχών» και αυτό συνέβη επανειλημμένα και στην Γιουγκοσλαβία, στο
Ιράκ ή στη Λιβύη. Οι τηλεθεατές «απολαμβάνουν» αυτό που «σερβίρεται
έτοιμο, φρεσκοψημένο ή και μπαγιάτικο» χωρίς να έχουν δυνατότητα
αντίρρησης και αυτό αλλάζει ριζικά τα δεδομένα στη διαμόρφωση των
συνειδήσεων όλων των πολιτών παγκοσμίως που μετατρέπονται πλέον,
ταχύτατα και αποφασιστικά, σε «κατευθυνόμενους» πολίτες ουσιαστικά,
πολίτες «τυπικά», «χωρίς δυνατότητα παρέμβασης και δυνατότητα αληθινής
ενημέρωσης». Δεν προχωράμε πλέον στην διαμόρφωση ενός «μετα–ανθρώπου»
αλλά στον σχηματισμό – δυνητικά– ενός «απο–εγκεφαλοποιημένου
ανθρωποειδούς», χειραγωγούμενου απόλυτα, κατευθυνόμενου και απολύτως
άβουλου. Αυτή ακριβώς η πορεία αλλάζει όλα τα δεδομένα της ανθρώπινης
ύπαρξης όσον αφορά την αυτοβουλία της, τον βαθμό ελευθερίας της αλλά και
την δυνατότητα σχηματισμού «απλών εικόνων και αντιλήψεων» αντανάκλασης
της πραγματικότητας και δυνατότητα κρίσης, την αντιληπτική ικανότητα
αλλά και την ύπαρξη «ανθρώπων» χωρίς εισαγωγικά.
(η) Και ερχόμαστε στο τελευταίο και σημαντικότερο σημείο «στάσης»
του σημερινού άρθρου. Είπαμε για τους «Δυτικόφιλους», αναφερθήκαμε στους
«Ρωσόφιλους», μήπως θα πρέπει να πούμε και μερικά πράγματα για τους
κατεξοχήν ηλίθιους, τους «ασυνείδητα Τουρκόφιλους»; Εννοούμε όλους
αυτούς που χάνοντας τον εαυτό τους στη διαδρομή μεταξύ Κίεβο και
Χάρκοβο, λησμονήσαν τον βασικό εχθρό που είναι η Τουρκία. Ο Τσαβούσογλου
δήλωσε, 1/3/2022, πως κλείνει τα Στενά του Ελλήσποντου και στους Ρώσους
αλλά και στους Δυτικούς, κρατώντας αριστοτεχνικά ισορροπίες, αφήνοντας
ανοιχτές τις πόρτες και στους «μεν και στους δε» και δίνοντας ουσιαστικά
«Μαθήματα Διπλωματικής Ευελιξίας και Ευφυούς Στρατηγικής» σε όλο τον
Πλανήτη. Κρατώντας την αυτονομία της η Τουρκία, παίζοντας και με τον
«Χωροφύλαξ (Δύση) και με τον Αστυφύλαξ (Ρωσία)» μας διδάσκει πως να
είσαι διπλωμάτης, ευέλικτος, πατριώτης και ανεξάρτητος, υπεράνω
συνασπισμών παρόλο που ανήκει στο ΝΑΤΟ(!) και όλα αυτά στην «συσκευασία
του ενός», φίλη και σύμμαχος με την Ρωσία, προμηθευτής drones στην
Ουκρανία και αγαπημένο παιδί των Δυτικών που τρέχουν απο πίσω της σαν
σκυλάκια μήπως προλάβουν να τσιμπήσουν κάποιο κόκκαλο που τους πετάει!
Με αυτές τις προδιαγραφές η Τουρκία και έχοντας κερδίσει την εύνοια
των Δυτικών, κατοχυρώνοντάς την ακόμη περισσότερο –κλείσιμο Στενών– πόσο
«απίθανο» είναι να επιχειρήσει ένα «ντου» σε νησί του Ανατολικού
Αιγαίου, τώρα που η Δύση την έχει ανάγκη και την χαϊδεύει, η Ανατολή την
γλυκοκοιτάζει και η ίδια «παίζει σκάκι» με την αυτοπεποίθηση ενός
Κασπάροφ; Έχοντας μάλιστα την σιγουριά ενός παίκτη που ξέρει τι θέλει,
την στήριξη και ανοχή της Δύσης και μια πιθανή πρόταση μεσολαβητή από
την Ρωσική πλευρά, η Τουρκία έχει τον «αέρα» του αυριανού νικητή και την
«αύρα ασυλίας» μιας χώρας που όλοι θέλουν την συμμαχία της, ασχέτως
«μικροτσακωμών συζυγικού τύπου», όπως μαρτυρούν τα παραδείγματα χωρών με
τις οποίες πριν λίγο καιρό η Τουρκία «σκοτώνονταν» μαζί τους – Ηνωμένα
Αραβικά Εμιράτα, Ισραήλ – αλλά σήμερα πιστεύουν στο «περασμένα
ξεχασμένα» όπως συμβαίνει με όλα τα ανδρόγυνα που «μαζί δεν κάνουν και
χωριά δεν μπορούν».
Αλήθεια, σε περίπτωση στρατιωτικής επέμβασης της Τουρκίας σε νησί
του Ανατολικού Αιγαίου, πόσοι από σας πιστεύουν στις «Διεθνείς Κυρώσεις
σε βάρος της Τουρκίας» (!); Είστε τόσο σίγουροι για την αντίδραση της
Δύσης – και για την οποία Δύση, η στάση πολλών στην Ελλάδα θυμίζει το
«Αλλάχ Ακμπάρ» των Μωαμεθανών– απέναντι σε μια Τουρκία που έχει
«άνοιγμα» 50 δις ευρώ στις Ισπανικές Τράπεζες, 20 δις ευρώ στις
Γερμανικές και πάει λέγοντας; Έχετε καταλάβει πολλοί από εσάς, πως
μετατρεπόμενοι σε «Πράσινους» (Δυτικόφιλοι) και «Βένετους» (Ρωσόφιλοι)
δεν «υπερασπίζεστε την Ουκρανική Ανεξαρτησία» – για άλλες «ανεξαρτησίες»
δεν σας θυμόμαστε και τόσο δραστήριους– αλλά ουσιαστικά στρέφετε την
προσοχή του ελληνικού λαού από το «θεμελιακό» (Τουρκική Απειλή) στο
κυριολεκτικά «δευτερεύον» (Ρωσο/ουκρανική κρίση) που είναι τώρα, εν μέσω
διαρκώς αυξανομένων απειλών για τα νησιά του Α. Αιγαίου και «υπαρξιακής
επιβίωσης» του ελληνικού έθνους; Έχετε καταλάβει πως αποπροσανατολίζετε
την προσοχή του ελληνικού λαού από τον Τουρκικό κίνδυνο, τον
αποναρκώνετε και τον αφιονίζετε και πως αποτελείτε ένα μεγάλο target
group «Ασυνείδητων Τουρκόφιλων» της Τουρκικής Προπαγάνδας, που δεν
καταλαβαίνουν τίποτα, δεν αντιλαμβάνονται ακόμη περισσότερα και πολεμούν
«όλη την ημέρα» στις αρένες του Facebook την «αντίπαλη ομάδα» πάνω στην
Ουκρανική Κρίση; Και εμείς σας ρωτάμε, η Τουρκία που πάει βρε παιδιά,
υπάρχει για σας, αντιλαμβάνεστε τον κίνδυνο ή έχετε πάθει λοβοτομή; Α
ναι, ξεχάσαμε! Ασχολείστε με το #Metoo, το Μaster Chef και την
απαγόρευση (!) των Μπαλέτων Μπολσόι που πιθανόν να «μολύνουν» με
«Πουτινική προπαγάνδα» τους θεατές, οπότε και εμείς τι να κάνουμε, τους
διώξαμε! Τελικά, ίσως «καταλάβετε κάτι» μόνο όταν συμβεί το μοιραίο
δηλαδή «απόβαση ή κατάληψη» νησιού του Ανατολικού Αιγαίου, όμως τότε θα
είναι αργά, πολύ αργά! Ειδικά για σας που δεν ασχολείστε καθόλου με την
Τουρκία και τον τρομερό κίνδυνο για την Ελλάδα που αντιπροσωπεύει! Εάν
ανήκετε στο γυναικείο φύλο, καιρός να σταματήσετε να βάφετε τα νυχάκια
σας και να σκεφτείτε κάτι σοβαρότερο π.χ. την πατρίδα σας και την
στράτευση των γυναικών. Εάν είστε άνδρες το ίδιο, χωρίς άλλες
φιλολογίες. Η πατρίδα και για τους δυο σας – άνδρες και γυναίκες– δεν
είναι η Μύκονος μόνο και η Σαντορίνη αλλά η καθημερινή Ελλάδα που
απαξιώνετε και για την οποία καθημερινά αδιαφορείτε! Και επειδή «Η
Ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία την δεύτερη φορά σαν
φάρσα» (Marx) και τα φαντάσματά της αναβιώνουν συνεχώς, επανερχομένη σε
προηγουμένους αιώνες, θυμηθείτε τις «Ιστορίες των χαρεμιών του
Σουλτάνου» αλλά και τις ανάλογες για τους ευνούχους, Και μην τρομάζετε
γιατί τρομάζει οποίος δεν έχει καταλάβει την πορεία της Ιστορίας σήμερα,
μια πορεία προς τα πίσω και η οποία δυστυχώς οδηγεί σε μια ερεβώδη
προοπτική, πιθανόν και στα «Ερέβη του Κάτω Κόσμου»! Ας το
συνειδητοποιήσουμε και ας αντιδράσουμε ανάλογα επιδιώκοντας την ειρήνη,
την συνδιαλλαγή και των δυο πλευρών και την αποσόβηση του πολέμου!
|
|
