Ουκρανία και «αριστερά»

 

ΠΗΓΗ

 

 

 

 

(Σημ. Ρεσάλτο: Ανατρέξαμε σε παλαιά κείμενα του αείμνηστου Θύμιου Παπανικολάου,  δημοσιευμένα πριν 8 ακριβώς χρόνια, σχετικά με την τότε κρίση της Ουκρανίας και θεωρούμε χρήσιμο να αναρτήσουμε κάποια που αναφέρονται στη γνωστή γραμμή των ίσων αποστάσεων που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Νέου Φασισμού,  αυτόν της Νέας Τάξης)

 

 

 

 

 

Του Θύμιου Παπανικολάου (1944-1920)

 

 

 

 Όπως έχουμε αναλύσει πολλές φορές, για τους διεθνείς ληστές και δήμιους, «νόμιμο» (και «ηθικό») είναι ό,τι προωθεί τα συμφέροντά τους και τη νεοταξική τους βαρβαρότητα…

Για τον ΥΠΕΡ-ΕΘΝΙΚΟ ιμπεριαλισμό (Νέα Τάξη) «νομιμότητα» είναι η δική του βία και κακουργία.

«Νομιμότητα» είναι οι βομβαρδισμοί, η υποταγή των λαών, εθνών και κρατών κάτω από την κατοχική τους μπότα, τα πραξικοπήματα όλων των ειδών και μορφών (άμεσα ή έμμεσα), η κατασκευή προτεκτοράτων, η επιβολή των ανδρεικέλων τους κ.λπ...

Συνακόλουθα των παραπάνω: Η καρατόμηση των εννοιών και των λέξεων, το γέμισμά τους με άλλο περιεχόμενο, η δολοφονία της Σκέψης, ακόμα και των απλούστερων κανόνων της Λογικής.

Αναλυτικότερα για όλα αυτά στο κείμενο:
Η «ειρηνική» διπλωματία της πολεμικής κακουργίας
http://resaltomag.blogspot.gr/2014/03/blog-post_3.html

Στην Ουκρανία αναδείχτηκαν όλα αυτά αποτρόπαια ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ χαρακτηριστικά του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος. Εδώ φωτίζεται ολοκάθαρα το μακάβριο πρόσωπο της Νέας Τάξης (των πλανητικών ιμπεριαλιστικών ελίτ). Το πρόσωπο του 4ου Ράιχ: ΗΠΑ-ΕΕ-Γερμανία…

Ενιαίο πρόσωπο. Αυλακωμένο, βεβαίως, από τις ρυτιδώσεις των εσωτερικών του ανταγωνισμών, αλλά ΕΝΙΑΙΟ εναντίον της Ρωσίας…

Και μόνο αυτή η «ΕΝΟΤΗΤΑ» του πλανητικού φασισμού και τα υστερικά, ενορχηστρωμένα ουρλιαχτά, εναντίον της Ρωσίας, δείχνουν, σε εκείνους που ΔΕΝ σκέφτονται με «τσιτάτα» και έχουν καταλάβει το τι εστί Παγκοσμιοποίηση και Νέα Τάξη, ότι η ΡΩΣΙΑ δεν έχει ενταχθεί ακόμα στο πλανητικό ιμπεριαλιστικό κύκλωμα: Παραμένει στο στρατηγικό στόχαστρο της Νέας Τάξης.

Αυτό, τα σταλινικά σχηματικά μυαλά δεν μπορούν να το αντιληφτούν: Ο μαρξισμός γι αυτά τα μυαλά ΔΕΝ είναι η διαλεκτική της ΚΙΝΗΣΗΣ, αλλά οι ορισμοί, οι συρραφές τσιτάτων, οι στατικές εικόνες, οι νεκρές «ξύλινες» λέξεις, η ακινησία της Ιστορίας (του χρόνου).

Για όλους αυτούς το «κλειδί» της ερμηνείας είναι η σύγκρουση μεταξύ των ιμπεριαλισμών, ΗΠΑ-Γερμανίας-Ρωσίας: Όλοι στο ίδιο σακί…

Με αυτό το απλουστευτικό εξισωτικό τέχνασμα αφήνουν στο απυρόβλητο εκείνα ακριβώς τα νέα μακάβρια χαρακτηριστικά και πολύχρωμα διακριτικά που συνθέτουν το ΝΕΟ φασισμό, αυτόν της Νέας Τάξης: Που συνθέτουν τις συγκεκριμένες στρατηγικές και τακτικές του υπερεθνικού ιμπεριαλισμού, αυτές που απορρέουν από τις νέες συνθήκες του ΥΠΕΡ-ΕΘΝΙΚΟΥ καπιταλιστικού ΟΛΟΥ…

Αναλυτικότερα στο άρθρο:
Η εξίσωση της Ρωσίας με τον πλανητικό ιμπεριαλισμό
http://resaltomag.blogspot.gr/2014/03/blog-post_1456.html

Το τραγικό όλης αυτής της ιστορίας είναι τούτο: Η «αριστερά», λόγω της δογματικής και τυποποιημένης σκέψης της δεν μπόρεσε να διακρίνει ή δεν θέλησε να διακρίνει (λόγω της ενσωμάτωσής της στο σύστημα) τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της Παγκοσμιοποίησης, του ΥΠΕΡ-εθνικού ιμπεριαλιστικού ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ: Της Νέας Τάξης.

Συνετέλεσε έτσι τα μέγιστα στο στρώσιμο, στη λίπανση και τη ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ του νεοταξικού εδάφους…

Και σήμερα πολλοί της «αριστεράς» που ξεσπαθώνουν για το πραξικόπημα στην Ουκρανία το κάνουν, μόνο και μόνο, επειδή αξιοποιήθηκαν στο πραξικόπημα οι ναζιστικές συμμορίες της Νέας Τάξης και ΟΧΙ επειδή έχουν συνειδητοποιήσει την κυρίαρχη στρατηγική και τα σύγχρονα «όπλα» του πλανητικού ΦΑΣΙΣΑΜΟΥ: Μιλάνε και εδώ με τους όρους του φασισμού του παρελθόντος, των εθνικών ιμπεριαλισμών.

Μόνο που δεν έχουν καταλάβει ότι αυτός ο «αντιφασισμός βρίσκεται σήμερα στο …οπλοστάσιο του πλανητικού φασισμού (κατά το δοκούν), όπως της Κλίντον που παρομοίασε τον Πούτιν σαν Χίτλερ…

Πολλοί, βεβαίως, μέσα στην «αριστερά», ταρακουνήθηκαν από τα γεγονότα της Ουκρανίας και άρχισαν να σκέφτονται …ανάποδα από αυτά που πρέσβευαν στη ΝΑΤΟϊκή ισοπέδωση της Γιουγκοσλαβίας και στη διάλυση των Βαλκανίων: Κάτι είναι και αυτό…

Το ΚΚΕ, αντίθετα, κάνει βήματα πίσω…

Θα τα αναλύσουμε στη συνέχεια…

Εδώ θεωρούμε σκόπιμο να δημοσιεύσουμε το παρακάτω κείμενο που θίγει αρκετά ζητήματα και κυρίως την κατάσταση που έχει περιέλθει η «αριστερά».

Παραλείπει, όμως, να επισημάνει ότι είναι η ίδια υπεύθυνη για τη σημερινή της κατάσταση: Έβαλε η ίδια θηλιά στο λαιμό της όταν έσκουζε κατά του Μιλόσεβιτς και του Σαντάμ, ή κρατούσε ίσες αποστάσεις στα πολλά πολεμικά εγκλήματα του πλανητικού ιμπεριαλισμού, όταν βρισκόταν στη πρώτη γραμμή «κατασκευής» νεοταξικών προτεκτοράτων, στο όνομα της «εθνικής αυτοδιάθεσης»...

Το άρθρο το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://www.klassikoperiptosi.blogspot.gr/2014/03/blog-post_9402.html



«Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΤΟ ΝΕΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΣΥΝΟΡΟ»

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΖΑΝ-ΛΥΚ ΜΕΛΑΝΣΟΝ*
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ

Η εικόνα της κατάστασης στην Ουκρανία που επικρατεί στη Γαλλία είναι ίσως ακόμη χειρότερη από την αντίστοιχη άλλων Δυτικών χωρών. Για την ακρίβεια πρόκειται για ένα είδος ταξιδιού στο χρόνο, όπου τα ΜΜΕ και το πολιτικό σύστημα ανασύρουν τις γνώριμες εικόνες από το ψυχροπολεμικό παρελθόν, με την «Μόσχα» και πάλι στον ρόλο του Εχθρού, και με τον «δικτάτορα Πούτιν» σε αυτόν του διάδοχου του Στάλιν και του Μπρέζνιεφ.

Μετά δε τα γεγονότα της Κριμαίας, συνεχείς είναι οι συγκρίσεις με την Ουγγαρία του 1956 και την Τσεχοσλοβακία του 1968, ωσάν ο εσμός απατεώνων, εγκάθετων και ακροδεξιών που αναρριχήθηκε στην εξουσία στο Κίεβο να έχει κάτι κοινό με τον Ίμρε Νάγκυ και τους ηγέτες της «Ανοιξης της Πράγας»!

Η αποκρουστική στάση του Ολάντ και της κυβέρνησής του σε όλη αυτή την εξέλιξη επιβεβαιώνει αυτό που ήδη ξέραμε από τις επεμβάσεις στην Αφρική, το ταξίδι στο Ισραήλ και τον πολεμοχαρή αλλά και απόλυτα μάταιο παροξυσμό στην υπόθεση της Συρίας, δηλαδή ότι πρόκειται για «γεράκια» που υπερβαίνουν σε επιθετικότητα ακόμη και την Αμερική του Ομπάμα.

Δεν είναι εύκολο να ακουστεί η φωνή της Αριστεράς σε αυτό το κλίμα υστερίας και χειραγώγησης. Οι απόψεις της συστηματικά διαστρεβλώνονται, όταν δεν αποσιωπούνται.

Προσφιλής στόχος των ΜΜΕ, της κυβέρνησης αλλά και μιας ευρύτερης άποψης περί «πολιτικής ορθότητας» είναι ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν, που παρουσιάζεται ως «φίλος του δικτάτορα Πούτιν» και φυσικά μέγας εχθρός των «υπέρμαχων της δημοκρατίας» που είναι στη εξουσία στο Κίεβο.

Είναι προφανές ότι οι απόψεις του ενοχλούν βαθιά και ότι ο ίδιος επιτίθεται κατά μέτωπο στον Ολάντ και τον ιδιαίτερα βρώμικο ρόλο που παίζει η Γαλλία στο διεθνές σκηνικό.

Ας σημειώσουμε τέλος, ότι, με πιο προσεκτικό τρόπο, το ΚΚ Γαλλίας, που είχε αποφύγει να τοποθετηθεί σχετικά με τα γεγονότα της πλατείας Μαϊντάν, με ανακοίνωση του στις 3 Μάρτη καταδικάζει τη «νέα μερίδα της ολιγαρχίας που είναι σήμερα στην εξουσία (στο Κίεβο), που αναγγέλλει προεδρικές εκλογές για τις 25 Μαϊου σε ένα κλίμα μεγάλης έντασης, όπου η ακροδεξιά και οι νεοναζιστικές ομάδες υπαγορεύουν τη γραμμή της αντιπολίτευσης και επιβάλλουν κλίμα τρομοκρατίας στη χώρα».

Σε νέα ανακοίνωσή του, στις 4 Μάρτη, το ΚΚΓ δηλώνει τη συμπαράστασή του στους Ουκρανούς κομμουνιστές και στηλιτεύει τη δράση των ακροδεξιών ομάδων, χωρίς, όμως, να αναφέρει τις ευθύνες της νέας ουκρανικής κυβέρνησης.

Γενικότερα, το ΚΚΓ τηρεί μια γραμμή ίσων αποστάσεων μεταξύ ΗΠΑ,Ευρώπης και Ρωσίας, και καταδικάζει τον ανταγωνισμό στον οποίο επιδίδονται «σε βάρος, όπως αναφέρει, της Ουκρανίας και του λαού της».

Επί της ουσίας δέχεται επίσης και την νομιμότητα του νέου καθεστώτος του Κίεβου, και αποφεύγει να καταδικάσει την συμμετοχή στην κυβέρνηση της ακροδεξιάς. Καλεί τη Γαλλία και την Ευρωπαϊκή Ενωση να «βοηθήσουν τις δημοκρατικές δυνάμεις», χωρίς να τις κατονομάζει (διευκρινίζοντας μόνο ότι βρίσκονται «στο στόχαστρο της ακροδεξιάς»), «να πάρουν το πάνω χέρι έτσι ώστε να δρομολογηθεί μια διαδικασία δημοκρατικών, κοινωνικών και συνταγματικών μεταρρυθμίσεων».

Ως λύση προτείνει τη σύγκλιση σύσκεψης υπό την αιγίδα του ΟΗΕ στην οποία θα συμμετέχουν η ΕΕ, η Ρωσία, οι ΗΠΑ και η Ουκρανία με δύο βασικούς στόχους: την αποκλιμάκωση της έντασης και την «έναρξη δημοκρατικής διαδικασίας».
ΣΤΑΘΗΣ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗΣ

Ολόκληρο του κείμενου του Ζαν-Λυκ Μελανσόν έχει ως εξής:

«Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΤΟ ΝΕΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΣΥΝΟΡΟ»

 

 

 

 

 

(Σημ. Ρεσάλτο: Ασχετα με τις διαφορές στα πραγματικά γεγονότα προσέξτε τις ομοιότητες του τότε με σήμερα) 

Ουκρανία: αυτή τη φορά πρόκειται για πραξικόπημα! Και για μια ακόμη φορά μας κατακλύζει η προπαγάνδα, και είναι επόμενο. Το γεωπολιτικό διακύβευμα είναι τεράστιο. Η επίθεση εναντίον της Ρωσίας που εξαπολύουν οι Αμερικάνοι, ανταγωνιζόμενοι τους Γερμανούς, συνεχίζεται ακάθεκτη.

Οπως έχει γίνει πλέον σύνηθες, η Γαλλία δεν έχει ανεξάρτητη πολιτική εκτός από την ανούσια φρασεολογία περί «ειρήνης και διαλόγου», μια φρασεολογία κατάλληλα ζυγισμένη για να υπηρετεί πάντα το ίδιο στρατόπεδο: αυτό που έχουν επιλέξει οι Γερμανοί ή οι ΗΠΑ.

Πρέπει να αναρωτηθούμε αν ο Φαμπιούς[σ.σ. ο Γάλλος ΥΠΕΞ] έφυγε εσπευσμένα από το Κίεβο επειδή γνώριζε ότι επίκειται πραξικόπημα. Γιατί γεγονός είναι ότι τα καλά του λόγια, όπως και αυτά του Γερμανού συναδέλφου του, μπορούν να θεωρηθούν ως δεκανίκια της προετοιμασίας του πραξικοπήματος. Οι δύο ψευδολόγοι κατάφεραν κυρίως να καταστήσουν αποδεκτή τη θέση ότι το καθεστώς Γιανούκοβιτς δεν ήταν νομιμοποιημένο και έπρεπε να προσφύγει σε εκλογές.

Την επόμενη μέρα το πραξικόπημα έμοιαζε με τυπική τακτοποίηση της εκκρεμότητας. Η κυριακάτικη εφημερίδα Journal du Dimanche τολμά ακόμη και να βάζει πρωτοσέλιδο το πρόσωπο της διαπλεκόμενης Τιμοσένκο, εικόνισμα του δυτικού τύπου, διεφθαρμένης μέχρι το μεδούλι. Την παρουσιάζουν με το φωτοστέφανο ως η «Γιούλια, η φωνή της ελευθερίας»! Είναι απίστευτο! Είναι σαν να βρισκόταν στο προεδρικό μέγαρο το ζεύγος Μπαλκανύ ** μετά από μια νύχτα ταραχών της ακροδεξιάς. Το μέγεθος της χειραγώγησης τονίζει τη σημασία του διακυβεύματος.

Η βίαιη προσήλωση στον ατλαντισμό της διπλωματίας του Ολάντ έχει ήδη φανεί στη Συρία.

Θυμόμαστε τις εκκλήσεις για «ιερό πόλεμο υπέρ της δημοκρατίας» των Ολάντ και Φαμπιούς. Οι τζιχαντιστές απάντησαν δηλώνοντας «παρών» αλλά δεν ήταν αυτό το αναμενόμενο σενάριο...

Θυμόμαστε επίσης ότι παρά τις πολλαπλές προειδοποιήσεις οι Ολάντ και Φαμπιούς είχαν εκούσια αποκρύψει τον βίαιο φονταμενταλιστικό χαρακτήρα της ένοπλης συριακής αντιπολίτευσης. Αλλά είναι αλήθεια πως αυτή διέθετε ένα διαπιστευτήριο που φάνταζε αξιόπιστο στα μάτια τόσο της παρούσας όσο και της προηγούμενης κυβέρνησης: τη χρηματοδότησή της από το Κατάρ και την Σαουδική Αραβία. Αυτές οι δύο χώρες είναι όντως καλοί πελάτες και είχαν εξ άλλου ήδη εμπλακεί στον πόλεμο κατά της Λιβύης. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι σοσιαλδημοκράτες συμμετείχαν σε μια κυβέρνηση στην Τυνησία στο πλευρό των ισλαμιστών. Ο ατλαντισμός ακολουθεί πράγματι λίαν επικίνδυνους δρόμους.

Τι συμφέρον έχει η χώρα μας τηρώντας αυτή τη στάση; Ποιανού έχει η γαλλική διπλωματία γίνει ο ένοπλος βραχίονας;

Με την περίπτωση της Ουκρανίας γνωρίζουμε και πάλι μια κορύφωση της χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Εδώ πρόκειται για την επικύρωση ενός πραξικοπήματος,  μοναδικός στόχος του οποίου είναι η εχθρότητα προς τη Ρωσία.

Στη Γαλλία, ως συνήθως, για να πληροφορηθούμε σε απ’ ευθείας μετάδοση την κατεύθυνση στην οποία φυσάει ο δυτικός άνεμος αρκεί να παρατηρήσουμε τα πανιά της ναυαρχίδας του υπό αμερικάνικου έλεγχου Τύπου, δηλαδή της Μοντ.

Εδώ προσφεύγουμε στα μεγάλα μέσα! Εχουμε να κάνουμε με σκηνοθεσία επιπέδου Ντίσνεϋλαντ της μάχης του Καλού και του Κακού που εκτελεί χρέη γεωπολιτικής αφήγησης.

Ας είμαστε ξεκάθαροι: Οι κατηγορίες εναντίον του καθεστώτος Γιανούκοβιτς είναι βάσιμες. Η διαφθορά, το βάλτωμα της οικονομίας και όλη η κληρονομιά των «δημοκρατιών» που προέκυψαν από την κατάρρευση του «σοσιαλιστικού στρατοπέδου» στην Ανατολική Ευρώπη είναι αφόρητη. Αλλά δεν αποτελεί λόγο για να πλέκουμε το εγκώμιο της αντιπολίτευσης, να λέμε ψέματα για την ταυτότητά της, να ξεπλένουμε εγκληματίες και απατεώνες και όλα αυτά για να συμμετέχουμε σε μια επιχείρηση κατά της Ρωσίας αντίθετης με τα συμφέροντα της Γαλλίας.

Είχαμε δει το ίδιο έργο στο παρελθόν όταν οι ίδιες άσπιλες συνειδήσεις υμνούσαν το ολοκληρωτικό καθεστώς της Γεωργίας που επιτίθετο στους ρωσώφωνους θύλακες της χώρας του. Και όμως ήταν η μέρα έναρξης των Αγώνων.

Επιμέλεια μετάφρασης: Στάθης Κουβελάκης

 

 

 

 

*Πρώτη δημοσίευση 26 Φεβρουαρίου στην ιστοσελίδα του Ζαν-Λυκ Μελανσόν. http://www.jean-luc-melenchon.fr/

 

** Ο Πατρίκ Μπαλκανύ είναι δήμαρχος και βουλευτής από τη δεκαετία του 1980 και εκπρόσωπος της σκληροπυρηνικής πτέρυγας της δεξιάς. Παρ’ όλο που έχει κατ’ επανάληψη καταδικαστεί για μεγάλης έκτασης καταχρήσεις και διαφθορά, παραμένει πολιτικά ενεργός και επανεκλέγεται τακτικά στον βουλευτικό και δημαρχιακό θώκο.