Συμπληρώθηκαν χτες δώδεκα χρόνια από τη μέρα που έφυγε από κοντά μας ο μεγάλος αγωνιστής, ο ακηλίδωτος επαναστάτης, Γιάννης Βλαδίμηρος Βερούχης.
Ο
Γιάννης Βερούχης ανήκει στην τραγική γενιά των κομμουνιστών που έζησε
τη διάψευση των πεποιθήσεων και ιδανικών. Που είδε το αμυδρό φως της
Επανάστασης να σβήνει από το σταλινικό σύστημα τρόμου και φρίκης, όπου
τα ιδανικά του σοσιαλισμού χλευάζονταν στο όνομα ενός αποστεωμένου
δόγματος…
ΜΕΣΑ σε αυτή την καταιγίδα των
ιστορικών διαψεύσεων ο Βερούχης δεν λιποτάκτησε, ούτε αναζήτησε, όπως
πολλοί άλλοι τη «γοητεία της μπουρζουαζίας».
Δεν καταποντίστηκε μέσα στη θύελλα, όχι μόνο από πίστη στα ιδανικά του κομμουνισμού, αλλά, κυρίως, γιατί διέθετε την πυξίδα της γνώσης και της επαναστατικής πράξης. Γνώριζε ότι ο σταλινισμός ήταν η αντεπαναστατική άρνηση του σοσιαλισμού, ο ημιμαθής και κομπάζων χλευασμός του μαρξισμού…
Περισσότερα για τον αλησμόνητο αγωνιστή Γιάννη Βερούχη θα βρείτε
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4621
Εδώ θα αναδημοσιεύσουμε ένα άρθρο-συνέντευξη από την εφημερίδα της IG Metall (το μεγαλύτερο βιομηχανικό συνδικάτο της Γερμανίας), για το Γιάννη Βερούχη και το Γιώργο Κώτσου, τους δύο σύγχρονους «Οδυσσείς», που δημοσιεύθηκε τρεις περίπου μήνες μετά τη δραπέτευσή τους (με βάρκα) από το διωγμό της χούντας !!!
IG Metall 12/12/1967
Σύγχρονη Οδύσσεια προς την Ελευθερία
Στον ύπνο πιάστηκαν τα δημοκρατικά κόμματα κι ο Ελληνικός λαός.
Συνέβη στις 21 Απριλίου 1967, λίγο πριν την αυγή. Οι συνταγματάρχες της Χούντας έβαλαν σε εφαρμογή «νύχτα και ομίχλη» το Σχέδιο Εκτάκτου Ανάγκης «Προμηθεύς».
Από το 1950 βρισκόταν
καταχωνιασμένο στο συρτάρι, ως μυστικό σχέδιο του ΝΑΤΟ για την
«εξουδετέρωση εξέγερσης». Να λοιπόν που εξυπηρέτησε τον ουσιαστικό του
σκοπό στην εσωτερική πολιτική της χώρας: Εκμεταλλεύτηκε τη δίψα για
εξουσία μιας κλίκας συνταγματαρχών.
Στο παρασκήνιο όμως κρύβονταν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ.
Το Πρωτόκολλο της Γερουσίας των ΗΠΑ, της 9.10.67,
ανέγραφε χαρακτηριστικά: Ο μοναδικός σκοπός του προγράμματος βοηθείας
μας προς στην Ελλάδα είναι να θέσουμε στην εξουσία μία ισχυρή,
φίλο-αμερικάνικη στρατιωτική κυβέρνηση, η οποία θα συμμορφωθεί προς όλες
τις απαιτήσεις του Πενταγώνου, ιδιαίτερα τις αφορούσες το ΝΑΤΟ.
Έτσι, μέσω του Σχεδίου, προέκυψε κι εν μια νυχτί η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Έκτοτε κυριάρχησε στην Ελλάδα, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, η Κόλαση.
Το βράδυ, μετατράπηκε η Αθήνα σε ζούγκλα,
λέει ο σύγχρονος Έλληνας Οδυσσέας, ο Βλαδίμηρος Βερούχης, και τα
παραστατικά του χέρια εκδήλωναν με μεσογειακό ταμπεραμέντο την
περιπετειώδη ιστορία που επρόκειτο να μας διηγηθεί. Μέσα στη νύχτα
κατέλαβε η Αλφα ΙΙ, η μυστική υπηρεσία της Αστυνομίας, τους δρόμους.
Εκτυλίχθηκαν σκηνές μ’ αυθαίρετες
συλλήψεις, βασανιστήρια, εξορίες σε στρατόπεδα συγκεντρώσεων, στερήσεις
των πολιτικών δικαιωμάτων, καταδικαστικές αποφάσεις για τρομοκρατικές
ενέργειες που επέσυραν ποινές μακρόχρονης φυλάκισης.
Στις φυλακές Αθήνας και Θεσσαλονίκης
ξυλοκοπούνται οι κρατούμενοι την ώρα της «Ανάκρισης» μέχρι την πλήρη
απώλεια των αισθήσεων. Κοπέλες ξεγυμνώθηκαν και κακοποιήθηκαν. Οι
συνήγοροι των συλληφθέντων και βασανισθέντων καταλήγουν στη φυλακή.
Γιατροί, οι οποίοι περιθάλπουν
τους κακοποιημένους και διαπιστώνουν τις πληγές, ικετεύουν προκειμένου
να μην αποκαλυφθεί το όνομά τους. Με φυλάκιση απειλούνται ακόμη όσοι
πωλούν ή ακούν δίσκους με μουσική του «απαγορευμένου» από τους
πραξικοπηματίες, παγκοσμίως γνωστού συνθέτη, Μίκη Θεοδωράκη (έχει
συνθέσει μεταξύ άλλων και τη μουσική της ταινίας «Αλέξης Ζορμπάς») του
οποίου κινδύνευσε η ζωή από τους ξυλοδαρμούς στο κρατητήριο.
Επίσης η ηθοποιός Μελίνα Μερκούρη (Ποτέ την Κυριακή)
συγκαταλέγεται σ’ αυτούς που διώκονται από τη χούντα. Διαμαρτυρήθηκε στη
Νέα Υόρκη εναντίον της ελληνικής δικτατορίας, κι αμέσως την απέλασαν
από την Αθήνα και της στέρησαν τα δικαιώματά της.
Το ίδιο συνέβη με το Γενικό
Γραμματέα της Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Ένωσης της Ελλάδος, Στρατή
Σωμερίτη, που είχε διαφύγει στο Παρίσι καθώς και με το δημοσιογράφο
Βασίλη Μαθιόπουλο, ο οποίος έζησε το πραξικόπημα στην Αθήνα κι εξέδωσε
στη Βόννη το βιβλίο με τον τίτλο «Η Αθήνα καίγεται». Από το πραξικόπημα και μετά, κυριαρχεί σκότος στην Ελλάδα.
Ο Βλαδίμηρος Βερούχης (36) κι ο συμπλοηγός του Γιώργος Κώτσου (25) κατάφεραν να δραπετεύσουν από την Κόλαση.
Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Αντίστασης, μέλη των Δημοκρατικών Επιτροπών
Αντίστασης (ΔΕΑ), επιβιβάστηκαν στις 13 Σεπτεμβρίου 1967, στον Πειραιά,
στη βάρκα τους, μήκους 4,5 μέτρων.
Μετά από
θαλάσσια περιπλάνηση 17 ημερών, μία απόσταση 517 θαλασσίων μιλίων,
αποβιβάστηκαν σώοι κι ευτυχείς στο ιταλικό Ρέτζιο (Ρήγιον).
Καθώς ταξίδευαν στη θάλασσα τους έπιασε φουρτούνα,
χάλασε η εξωλέμβιος, ο Βερούχης ερασιτέχνης ναυτικός και ψαράς, έβαλε
μπρος τα πανιά. Μεγάλα κύματα χτυπούσαν μανιασμένα τη βάρκα, σάρωσαν στη
θάλασσα κονσέρβες, βαρέλια με νερό , ρουχισμό. Η αγωνία τους ήταν
μεγάλη αλλά κατάφεραν να διατηρήσουν τη ψυχραιμία τους.
Στο Ρέτζιο οι δραπέτες τέθηκαν πρώτα υπό κράτηση από την ιταλική αστυνομία.
Μετά από 5ημερη απεργία πείνας τους δόθηκε η άδεια παραμονής. Τα
ιταλικά σοσιαλιστικά κόμματα είχαν αναλάβει την υπεράσπισή τους.
Λέει ο Βερούχης: Η Άλφα ΙΙ συνέλαβε αμέσως μετά τη φυγή μας τους γονείς και συγγενείς μου. Ακόμη και η γυναίκα του Γιώργου κρατήθηκε.
Οι διώξεις κι οι κακουχίες δεν λύγισαν τους δύο.
Το έργο τους τώρα εστιάζεται στο να ενημερώσουν την κοινή γνώμη της
Δυτικής Ευρώπης για το απάνθρωπο καθεστώς των συνταγματαρχών και για
τις μορφές της δημοκρατικής αντίστασης. Ιδιαιτέρως δε θέλουν να δώσουν
την εικόνα της σημερινής Ελλάδος στους ομογενείς τους στο εξωτερικό,
στους φοιτητές και στους εργάτες.
Τι δράση είχαν
στην πατρίδα τους, τι τους οδήγησε στη φυγή και πώς την
πραγματοποίησαν; Ζωηρά και παραστατικά απεικονίζουν την Οδύσσειά τους.
Μπρος στα μάτια μας ξετυλίγονται οι
εργατικές γειτονιές της Αθήνας, το μεγάλο σοκ από την εύκολη νίκη των
πραξικοπηματιών. Τα κόμματα παραδόθηκαν. Οι προφυλάξεις για την αποφυγή
δεν είχαν τελεσφορήσει. Ο εξοργισμένος λαός κατάλαβε πια πως θα
βασισθεί στις δικές του δυνάμεις. Αυθόρμητα ξεκίνησαν μικρές ομάδες
αντίστασης, σκόρπιες και χωρίς συνδέσεις μεταξύ τους.
Η ομάδα του Βλαδίμηρου και του Γιώργου ξεκίνησε περίπου 10 ημέρες μετά το πραξικόπημα.
Τα μέλη της συγκεντρώνουν χρήματα για έναν πολύγραφο, για μήτρες και
χαρτί. Κατάφεραν να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα σύνεργα, πριν διατάξει το
καθεστώς τη γενική απαγόρευση των πωλήσεών τους. Οι δυο τους είχαν το
πλεονέκτημα να είναι ειδικευμένοι λιθογράφοι.
Οι πρώτες αυτοσχέδιες προκηρύξεις
μόλις που περιείχαν κάποια συνθήματα, λιγοστά στοιχεία και ειδήσεις,
τις οποίες αντλούσαν ως επί το πλείστον από ξένα ραδιοφωνικά πρακτορεία
ειδήσεων.
Σύντομα όμως άρχισαν να εκδίδουν μικρές εφημερίδες που εξηγούσαν σε απλά άρθρα περί τίνος επρόκειτο: Η
δικτατορία δεν θα πέσει από μόνη της. Πρέπει να ανατραπεί από την
οργανωμένη αντίσταση. Απαιτείται η συμμαχία όλων για την επίτευξη του
κοινού σκοπού: Η πτώση της δικτατορίας είναι προϋπόθεση για όλα τα άλλα.
Η Δημοκρατία δεν επιβάλλεται μόνη της.
Οι προκηρύξεις σκορπιούνται ανώνυμα,
τα παράνομα έντυπα όμως μοιράζονται από χέρι σε χέρι σε άτομα
εμπιστοσύνης. Καμουφλαρισμένα επιδέξια τα «πακετάκια δώρων» με το κρυφό
υλικό κυκλοφορούν μπροστά στα μάτια της ανυποψίαστης Μυστικής
Αστυνομίας. Η Άλφα ΙΙ εξαπατείται.
Η ικανοποίησή τους είναι μεγάλη όταν μαθαίνουν από συζητήσεις στο
χώρο της εργασίας ή στο οικογενειακό περιβάλλον ότι το υλικό τους είναι
αποτελεσματικό κι έχει απήχηση στον κόσμο.
Εκτός από την οργή για την τρομοκρατία έρχεται και η δυσαρέσκεια του κόσμου για το βιοτικό επίπεδο. Οι οικονομικές συνθήκες χειροτέρευσαν αμέσως μετά το πραξικόπημα.
Το στρατιωτικό καθεστώς δεν εμπνέει εμπιστοσύνη πουθενά, οι επενδύσεις
μειώθηκαν, οι αποταμιεύσεις εξαφανίζονται «κάτω από το στρώμα».
Το αποτέλεσμα: Μείωση της
απασχόλησης κι απολύσεις. Ένας εργάτης που έφερνε παλαιότερα στο σπίτι
του 120 δρχ. μεροκάματο, κερδίζει τώρα μόνο 80 δρχ.
Μια μέρα ο Βλαδίμηρος προειδοποιήθηκε από συναδέλφους του: Ένας χαφιές σε πρόδωσε. Το εργοστάσιο κατακλύστηκε από την Άλφα ΙΙ.
Τους συναδέλφους τούς έβαλαν γρήγορα στο χέρι για να γίνουν
συνεργάσιμοι. Ο Βλαδίμηρος στερέωσε γρήγορα ένα ηλεκτρικό καλώδιο που
είχε περιτυλίξει με κουρέλια και κατέβηκε από τον εξωτερικό τοίχο, ύψους
20 μέτρων. Έτσι δραπέτευσε. Κατάφερε να ειδοποιήσει τον Γιώργο που
καταζητείτο επίσης και να ορίσει μαζί του μια συνάντηση. Οι δυο τους
ετοίμασαν τη βάρκα του Βλαδίμηρου με τα απαραίτητα για το θαλάσσιο
ταξείδι. Η ομάδα μαζεύτηκε για τον αποχαιρετισμό.
Ο έμπειρος και πανούργος βασιλιάς της Ελλάδας Οδυσσέας,
ήρωας της Ιλιάδας του Ομήρου, κεντρική μορφή της Οδύσσειας, υπέστη
μια 10χρονη περιπλάνηση στη Μεσόγειο. Ο Όμηρος περιγράφει την περιπέτειά
του από την καταστροφή της Τροίας μέχρι την αίσια επιστροφή του στην
ελληνική Ιθάκη.
Η σύγχρονη αυτή Οδύσσεια των 2 νεαρών Ελλήνων διήρκεσε μόνο 17 ημέρες.
Βεβαίως η Αθήνα δεν κατεστράφη, απλώς ανετράπη μέσα στη νύχτα. Όλοι οι
δημοκράτες της Ευρώπης είναι υπεύθυνοι ώστε η Οδύσσεια των δύο Ελλήνων
φυγάδων να μην κρατήσει, σε καμία περίπτωση, 10 χρόνια αλλά η
δημοκρατική αντίσταση να στεφθεί με επιτυχία και να τους επιτρέψει να
επιστρέψουν γρήγορα σε μια δημοκρατική Ελλάδα.
Ο Βερούχης χαιρετίζει λοιπόν εκ βάθους
καρδιάς την απόφαση της ολλανδικής κυβέρνησης να δώσει πολιτικό άσυλο
στους πολιτικούς κρατούμενους του στρατιωτικού καθεστώτος της Ελλάδος.
Επί πλέον, τόσον η ολλανδική όσον και οι σκανδιναβικές κυβερνήσεις
διαμαρτυρήθηκαν στην Επιτροπή των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ για την
τρομοκρατία της Ελλάδος. Τι γίνεται με τη διαμαρτυρία της
Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας; Δεν είναι τυχαίο ότι το
στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδος απέρριψε αίτηση της αυστριακής
Επιτροπής Νομικών για την αποστολή ενός επίσημου παρατηρητή στην Αθήνα.
Τα ελεύθερα εργατικά σωματεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας συνδέονται
αλληλέγγυα με τους δημοκράτες αντιστασιακούς αγωνιστές της Ελλάδος.
Απαιτούν από τη κυβέρνησή μας:
• Διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με την πραξικοπηματική κυβέρνηση της Ελλάδος,
• Συμπαράσταση στη δημοκρατική Αντίσταση μέσω της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης
• Άνευ όρων παροχή ασυλίας στους πολιτικούς φυγάδες: Καμία έκδοση, καμία απέλαση,
• Διάλυση των ελληνικών επιτροπών που λειτουργούν μέσα στους
οργανισμούς απασχόλησης εργατικού δυναμικού της Γερμανίας κι οποίες
ασκούν κατασκοπεία κι ανάληψη του έργου των επιτροπών αυτών από
γερμανικές αρχές σε συνεργασία με τα συνδικάτα.
Heinz Brandt
Μετάφραση από τα γερμανικά: Κλεοπάτρα Κατακάλου