Του
Ηλία Παπαναστασίου
Πολλοί αναγνώστες ίσως
έχουν αναρωτηθεί για ποιον λόγο «έχουν φάει τα λυσσακά» τους οι
Αμερικανο/Ευρωπαίοι να στέλνουν αφειδώς υπερσύγχρονα όπλα, τεράστια ποσά χρημάτων
και στρατό Νατοϊκό καμουφλαρισμένο σαν δήθεν «εθελοντικό» ή επί το ποιητικότερον,
σαν «εθελοντικά σώματα υπέρ της ελευθερίας».
Γιατί άραγε η λεγομένη «Δύση» δεν έκανε μέχρι σήμερα –και μετά από επτά μήνες πολέμου – την παραμικρή προσπάθεια ειρηνικής επίλυσης των διαφορών μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας; Γιατί απαξίωσε και απαξιώνει όλες τις ρωσικές προσπάθειες ειρηνικής επίλυσης; Γιατί τροφοδοτεί μανιωδώς με υπεραφθονία όπλων τους Ναζί της Ουκρανίας και την μαριονέτα που λέγεται Ζελένσκυ; Γιατί δίνει άφθονα χρήματα στην Ουκρανία με ρυθμό δισεκατομμυρίων κάθε βδομάδα; Γιατί στέλνει Νατοϊκούς στρατιώτες και αξιωματικούς στην Ουκρανία να πολεμήσουν τους Ρώσους; Γιατί έχει εξαπολύσει υστερικό πογκρόμ και πολεμά με ψυχωτικό στυλ κάθε τι ρωσικό επιβάλλοντας ένα «σιδηρούν παραπέτασμα» στην ενημέρωση από την Ρωσία; Γιατί κάθε λίγο και λιγάκι τα ελεγχόμενα παγκοσμίως από τους Αμερικάνους Μέσα Ενημέρωσης ξερνούν απίστευτη αντι–ρωσική χολή διασπείροντας Γκεμπελική προπαγάνδα για νεκρούς αμάχους που δήθεν εξόντωσαν οι Ρώσοι; Γιατί τέτοια απίστευτη πλύση εγκεφάλου σε καθημερινή βάση σε βάρος δισεκατομμυρίων ανθρώπων από τα απολύτως ελεγχόμενα Αμερικανικά Μέσα Ενημέρωσης; Γιατί ξερνά τέτοιο απίστευτο μίσος εναντίον της Ρωσίας θυμίζοντας ύαινα που θέλει να κατασπαράξει την λεία της; Γιατί, ξερογλείφεται γλυκοκοιτάζοντας τον τεράστιο πλούτο της Ρωσίας και την πάμπλουτη απεραντοσύνη της αχανούς ρωσικής επικράτειας τάζοντας στους εξαγορασμένους συμμάχους της σε επίπεδο κρατών αλλά και κοινωνικών τάξεων, πλούσια λεία από το πτώμα της Ρωσίας, του μεγαλύτερου εχθρού της Αμερικής και τον οποίο κυριολεκτικά τρέμουν οι Αμερικανοί; Γιατί τέλος, στοχοποιεί και σημαδεύει όπως ο κυνηγός την μπεκάτσα τον τεράστιο πλούτο της μεγάλης αυτής χώρας που λέγεται Ρωσία;
Μήπως γιατί διαισθανομένη η Αμερικανο/Ευρώπη, δηλαδή η λεγομένη Δύση, την πλήρη παρακμή της και το επελαύνον τέλος της γνωρίζει πολύ καλά πως οικονομικά κυρίως αλλά και κοινωνικοπολιτικά μόνο με την κατάκτηση και τεμαχισμό της Ρωσίας έχει μέλλον και μπορεί να αναζωογονήσει το αφυδατωμένο σώμα της που θυμίζει «οιονεί πτώμα» και περιφερόμενο βαμπίρ; Η Αμερικανο/Ευρώπη όπως έζησε, απόλαυσε και αναπτύχθηκε ταχύτατα απομυζώντας, λεηλατώντας και ληστεύοντας ξεδιάντροπα για 400 περίπου χρόνια τον αμύθητο πλούτο Ασίας, Αφρικής και Αμερικάνικων αποικιών και μέσω του οποίου δημιούργησε τον περιλάλητο «Ευρωπαϊκό πολιτισμό» δηλαδή τον πολιτισμό της Αποικιοκρατίας που αποτελεί την πλέον απάνθρωπη περίοδο της ανθρωπότητας και κατά την διάρκεια της οποίας οι Ασιατικοί λαοί που αποτελούσαν το 60% του παγκοσμίου πλούτου μέχρι το 1.500 μ.Χ. υποτάχθηκαν στους στυγνούς Αποικιοκράτες της Ευρώπης που κατείχαν την ίδια περίοδο – 1.500 μ.Χ. – μόνο το 10% του παγκόσμιου πλούτου (!), ακριβώς το ίδιο θέλει να κάνει με την Ρωσία! Μέσω του διαμελισμού της Ρωσίας σε 4–5 ελεγχόμενα και υποτελή κράτη με εξαγορασμένες ηγεσίες, η Αμερικανο/Ευρώπη δηλαδή η «Δύση» θέλει να εγκαινιάσει την νέα περίοδο της αποικιοκρατίας που θα ξεκινήσει από την τεράστια χώρα των Ρώσων, εκμεταλλευόμενη τα τεράστια αποθέματα πρώτων υλών και τον απίστευτο πλούτο της γεωργικής παραγωγής, υποτάσσοντας το εξαιρετικά μορφωμένο εργατικό δυναμικό των Ρώσων, οι οποίοι πλέον θα λειτουργούν σαν δουλοπάροικοι αν όχι σαν δούλοι, την τεράστια υποδομή της Ρωσικής επικράτειας και κυρίως την τεχνολογία της και όχι μόνο την στρατιωτική !
Έτσι, (α) Φεουδαρχοποίηση
της Ρωσίας με δουλοπαροικοποίηση του εργατικού δυναμικού, (β) Ασύδοτη και ανεξέλεγκτη
εκμετάλλευση του απίστευτου ρωσικού πλούτου, (γ) Φτωχοποίηση και εξαθλίωση της τεράστιας
μερίδας του πληθυσμού (δ) Ίδρυση 4–5 υποτελών και εξηρτημένων από την Αμερική
ρωσικών κρατών–παριών στη θέση της μεγάλης
και ανεξάρτητης σημερινής Ρωσικής Ομοσπονδίας, να ποιο είναι το μεγάλο πλάνο των ελεεινών Αγγλοσαξόνων !
Γιατί όμως; Δεν θα έπρεπε
να «σκεφτούν λογικά» – με όση λογική τους έχει μείνει– οι εκφυλισμένοι Αγγλοσάξονες της απόλυτης παρακμής; Δεν θα έπρεπε δηλαδή
να σκεφτούν πως η Ρωσία έχοντας πυρηνική–στρατιωτική υπεροπλία θα μπορούσε να φτάσει στο σημείο–μηδέν εάν
και εφόσον θα χρειαζόταν να διεξάγει για την σωτηρία της αγώνα του τύπου «νυν
υπέρ πάντων ο αγών» ; Δηλαδή αγώνα που θα
θύμιζε Κούγκι στο Σούλι;
Οι απαντήσεις που θα δώσουμε
είναι χωρισμένες σε δύο κατηγορίες, (α) αυτήν της «αντικειμενικής διάστασης» ενδεδυμένη τον
αυστηρό μανδύα της ιστορικής αναγκαιότητας και (β) αυτήν της «υποκειμενικής διάστασης» των γεγονότων.
Όσον αφορά την «αντικειμενική διάσταση» και η οποία αφορά την οικονομία, είναι γεγονός πως τα «τελευταία» τριάντα–σαράντα χρόνια η
οικονομία της Αμερικανο/Ευρώπης παρουσίασε βασικά
χαρακτηριστικά όπως η αποβιομηχανοποίηση
(1) δηλαδή μεταφορά εργοστασιακών μονάδων μεταποιητικού χαρακτήρα στον τρίτο κόσμο
κυρίως για λόγους εργατικού κόστους αλλά και πρώτων υλών.
Η αποβιομηχανοποίηση κυρίως στον ευρωπαϊκό χώρο μετέτρεψε την ήπειρο σε ήπειρο παροχής υπηρεσιών κατά πρώτο λόγο (2) και με μεταποιητικό τομέα που αν και βασικός στην ευρωπαϊκή οικονομία μεταφέρθηκε – όπως προαναφέραμε– για λόγους εργασιακού κόστους σε τρίτες χώρες, υπήρξε δε ο βασικότερος επιταχυντής της οικονομίας αυτών των χωρών δηλαδή των ασιατικών και αφρικάνικων οικονομιών. Η Ευρώπη αλλά και η Αμερική έχαναν σταδιακά τον παραγωγικό/μεταποιητικό τους χαρακτήρα προς όφελος του τομέα των υπηρεσιών και ειδικότερα του τραπεζικού και ασφαλιστικού τομέα. Η ήπειρος της «Βιομηχανικής Επανάστασης» με πρώτη την Μεγάλη Βρετανία μετατράπηκαν σταδιακά και βαθμιαία από «χώρες παραγωγής» σε «χώρες υπηρεσιών», κυρίως του Χρηματιστήριου και του Τραπεζικού τομέα τα δε τεράστια αστικά κέντρα της Δ. Ευρώπης –Λονδίνο, Φρανκφούρτη κλπ.– μετατράπηκαν άρδην σε παγκοσμιοποιημένα χρηματοπιστωτικά κέντρα.
Η μετεξέλιξη των παλαιών βιομηχανικών χωρών σε χρηματοπιστωτικά κέντρα στην Ευρωπαϊκή ήπειρο δημιούργησε βαθμιαία έναν θηριώδη χρηματοπιστωτικό τομέα (3) με απίστευτα κεφάλαια και οικονομική – κυρίως νομισματική– ισχύ, τον τομέα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου που αποτελεί τον χώρο του «πλασματικού κεφαλαίου» (Fictional capital). Tα κεφάλαια που «αργούσαν» αλλά και τα ευρισκόμενα προς αναζήτηση «επενδυτικού χώρου», ανέπτυξαν σε εξαιρετικό βαθμό τομείς στους οποίους επενδύθηκαν όπως η τεχνολογία όλων των επιστημών και κυρίως της ιατρικής, πληροφορικής κλπ. αλλά και τομείς όπως τα ακίνητα (Real estate), ασφαλιστικές δραστηριότητες κλπ.
Τεράστια κεφάλαια κατευθύνθηκαν στον χώρο της ενημέρωσης και του θεάματος όπου οι Αμερικανοί ιδίως έχουν την πρωτοκαθεδρία, τομέας που έδειξε την αδιαφιλονίκητη προπαγανδιστική του αξία και δύναμη στον πρόσφατο πόλεμο στην Ουκρανία (4). Οι Αμερικάνοι κατάφεραν να μετατρέψουν την «εικόνα σε θέαμα προπαγάνδας και την προπαγάνδα σε ψυχαγωγία, την δε ψυχαγωγία σε ψέμα «οργανώνοντας μια απίστευτη πλύση εγκεφάλου σε καθημερινή βάση και «επί δεκαετίες» χωρίς να γίνεται άμεσα αντιληπτή από τις αφελείς και εύπιστες μεγάλες μάζες.
Αυτό ακριβώς τους δίνει μια «πρωτοκαθεδρία» στην διαδικασία ελέγχου των μεγάλων μαζών όπως ακριβώς φάνηκε στον πόλεμο της Ουκρανίας, γεγονός που δεν υπολογίστηκε ή αντιμετωπίστηκε ανάλογα από την ρωσική πλευρά και λόγω του αποκλεισμού ρωσικών μέσων από την ενημέρωση αλλά και όχι μόνο γι’ αυτό τον λόγο.
Ταυτόχρονα, απίθανου ύψους κεφάλαια αναζητούν μανιωδώς τεράστιες χώρες επένδυσης πέρα από τους κορεσμένους σε μεγάλο βαθμό χώρους των ευρωπαϊκών και ασιατικών κρατών. Τα κεφάλαια αυτά νιώθουν ασφυκτικά περιορισμένα και αναζητούν τεράστιους και ανεκμετάλλευτους χώρους μεγάλων χωρών για να καρπωθούν απίστευτα κέρδη και σαν «λιμνάζοντα κεφάλαια» θεωρούν την Ρωσία σαν τον κύριο στόχο τους, όχι μόνο γιατί την θεωρούν σαν τον υπ’ αριθμό Ένα αντίπαλό τους αλλά και γιατί οι επενδύσεις στον ρωσικό χώρο θα αποτελούσαν την σωτήρια λύση για τον καπιταλισμό για τις επόμενες δεκαετίες, αν όχι για αιώνες. Θέλουν λοιπόν να νικήσουν την Ρωσία στρατιωτικά και οικονομικά γιατί θέλουν να διασώσουν το καπιταλιστικό σύστημα που δεν «ασφυκτιά» απλώς εκτός ρωσικών συνόρων αλλά κυριολεκτικά θεωρεί σαν την μοναδική του σωτηρία την άλωση του «Ρωσικού Φρουρίου». Αυτή η «ψυχολογία μανιακής πολιορκίας» της Ρωσίας από το Παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο και γενικότερα απ’ όλα τα «λιμνάζοντα κεφάλαια» που θέλουν να κατασπαράξουν την Ρωσία επενδύοντας σε αυτήν με απώτερο στόχο να σώσουν το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που περνά την βαθύτερη κρίση στην ιστορία του, αυτή λοιπόν η «ψυχολογία πολιορκίας της Ρωσίας» έχει τον χαρακτήρα ιστορικής αναγκαιότητας με αδήριτο χαρακτήρα.
Είναι μια «Ιστορική αναγκαιότητα» χωρίς την υλοποίηση της οποίας ο καπιταλισμός είναι σχεδόν αδύνατο να διασωθεί μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, είναι με άλλα λόγια όχι αγώνας «βιοπάλης» για τον Δυτικό καπιταλισμό (κυρίως τον Αμερικανικό) αλλά «αγώνας ζωής και θανάτου» για την ίδια του την ύπαρξη ! Εάν καταλάβουμε το τελευταίο, μπορούμε να καταλάβουμε τον λόγο της «ψυχωτικής του υστερίας» εναντίον της Ρωσίας την οποία θέλει να κατασπαράξει με ύφος «ψυχοπαθούς δολοφόνου». Το ψυχρό δίλημμα των Αμερικάνων που απευθύνεται με δολοφονικά κυνικό τρόπο προς τους Ρώσους «Ή εσείς ή εμείς!» δεν είναι φιλολογικού και «θεωρητικού» χαρακτήρα ασχέτως της ψυχοπαθολογικής του χροιάς (Άλλωστε, τεράστιο ποσοστό Αμερικανών παρουσιάζει ψυχοπαθολογικά χαρακτηριστικά «διαταραγμένης προσωπικότητας»). Αντίθετα, είναι «ζήτημα ζωής και θανάτου» για την επιβίωση του καπιταλισμού και σίγουρα μόνο έτσι μπορεί να ερμηνευθεί η ψυχωτικού τύπου μανιακή επιθετικότητα των Αμερικάνων εναντίον της Ρωσίας. Χωρίς νίκη επί της Ρωσίας το τέλος τους προδιαγράφεται όχι μόνο «ζοφερό» αλλά βέβαιο, τελεσίδικο και αμετάκλητο.
Ερχόμενοι στην «Υποκειμενική διάσταση» (β) των γεγονότων οι Αμερικάνοι έχουν προετοιμάσει – με την λυσσαλέα και καθημερινή πλύση εγκεφάλου της προπαγάνδας τους σε παγκόσμιο επίπεδο – το έδαφος για τους λεγομένους συμμάχους τους, «τάζοντας» μεγάλα μερίδια λείας για τους μεγαλύτερους των συμμάχων – Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιαπωνία– και μικρότερα μερίδια για τους «μανιοκαταθλιπτικούς αντι–Ρώσους της Ανατολής» δηλαδή Πολωνούς, Τσέχους, Σλοβάκους, Ρουμάνους, ίδια μερίδια για τα «δωσίλογα χιτλερικά εθνάρια» της Βαλτικής Λετονούς, Εσθονούς, Λιθουανούς, τους χρεωκοπημένους Νεοέλληνες και τα δωσίλογα λαΐδια των Μαυροβουνίων, Σκοπιανών και Αλβανών. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για το εσωτερικό μέτωπο των Αμερικανο/Ευρωπαϊκών χωρών, ειδικότερα στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Οι εξαγορασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες της ενσωματωμένης και σε μεγάλο βαθμό πολιτικά εξαγορασμένης – μέχρι στιγμής– εργατικής τάξης όπως και οι υποταγμένες ηγεσίες όχι μόνο των κεντροδεξιών κομμάτων αλλά και της Νατοϊκής «Αριστεράς» που είναι αποκλειστικά νατοϊκή αλλά όχι Αριστερά.
Παρουσιάζεται λοιπόν ένα επικίνδυνα ενιαίο εσωτερικό μέτωπο στη λεγομένη «Δύση» με επιστέγασμα τις πάμπολλες αναφορές και αναλύσεις σε Αμερικανικά περιοδικά Γεωστρατηγικής ανάλυσης για την «ανάγκη» διαμελισμού της Ρωσίας. Στη χώρα μας, δεκάδες αναλυτές της «Αμερικάνικης/Αμερικανόδουλης» σχολής, παρουσιάζουν αν όχι παρόμοιες αλλά παραπλήσιες αναλύσεις. Αρκετοί «πανηγυρίζουν» (!) με γελοίο αλλά και αβάσιμο τρόπο για τις δήθεν νίκες των Ουκρανών, άλλοι υμνολογούν (!) τον Μητσοτάκη για την έξαλλη Αμερικανοφιλία του και άλλοι – στελέχη και υπουργοί της Κυβέρνησης– όπου σταθούν και όπου βρεθούν αναφέρουν πως «έχουμε πόλεμο με την Ρωσία» (!).
Άλλη γνωστή αρθρογράφος σε ένα από τα lucida intervalla (φωτεινά διαλλείματα) της ιδιοφυούς σκέψης της γράφει πως «ο κόσμος θα φτύνει στο τάφο του Πούτιν» (!) και έτερος, ελάχιστα γνωστός ιστορικός που «ποζάρει» μάλιστα και σαν «μαρξιστής» προσπαθώντας να συγκαλύψει τον αφόρητο και φαιδρό φιλοαμερικανισμό του με επιχειρήματα δήθεν «μαρξιστικά» λησμονώντας πως οι Μαρξ /Ενγκελς ήταν θερμοί υποστηρικτές της επερχόμενης κοινωνικής επανάστασης στη Ρωσία εξετάζοντάς την «σαν πρόλογο στην Κοινωνική Επανάσταση στην Ευρώπη» (Πρόλογος στην Ρωσική έκδοση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου- Γενάρης 1882). Τέλος, κόμματα της Αριστεράς – δεν χρειάζεται να τα κατονομάσουμε– καταδικάζουν την Ρωσική επέμβαση σαν «ιμπεριαλιστική» λησμονώντας πως:
(α) Η Ρωσία δεν υπήρξε ποτέ αποικιοκρατική δύναμη εκμεταλλευόμενη άλλους λαούς μέσω αποικιών που δεν είχε ποτέ
(β) Η καπιταλιστική τάξη της Ρωσίας είναι ελεγχόμενη με προοπτική να ελεγχθεί «πλήρως» και όχι παγκοσμιοποιημένη στο βαθμό της «δυτικής» κεφαλαιοκρατίας
(γ) Η Ρωσία ποτέ δεν υπήρξε ο «φυσικός χώρος» του καπιταλισμού αποκλίνοντας επί Πούτιν και μετά την καταστροφική περίοδο Γιέλτσιν προς ένα σοσιαλδημοκρατικό κράτος κοινωνικού τύπου, τάση που μάλλον θα επιταχυνθεί στο άμεσο μέλλον για λόγους κυρίως κοινωνικής συνοχής
(δ) Τα κόμματα αυτά λησμονούν πως σε περίπτωση – απίθανης– νίκης των Αμερικάνων και διαμελισμού της Ρωσίας, ο καπιταλισμός τον οποίο υποτίθεται πως «πολεμούν» θα πάρει «ανάσες ζωής» όχι μόνο για πολλές δεκαετίες αλλά ίσως και για πολύ περισσότερο, προδιαγράφοντας μια νέα παντοκρατορία των
Αμερικάνων που σύντομα θα πάρει ολοκληρωτικά, ίσως και φασιστικά χαρακτηριστικά πολιτικής διακυβέρνησης γιατί θα παίζει «χωρίς αντίπαλο»
(ε) Τέλος, λησμονούν πως «όλοι οι καπιταλισμοί και ιμπεριαλισμοί δεν είναι ίδιοι» αλλά και δεν λαμβάνουν υπόψιν την συμμαχία της Σοβιετικής Ένωσης με την Βρετανική Αυτοκρατορία και τον Αμερικανικό Καπιταλισμό στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον του πλέον επικίνδυνου ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού του Χίτλερ. Μπροστά στον κίνδυνο αφανισμού της Σοβιετικής Ένωσης, η Σοβιετική Ηγεσία και ο Ιωσήφ Στάλιν προσωπικά συμμάχησαν με τον Αγγλο/Αμερικανικό καπιταλισμό εναντίον του Γερμανικού χιτλερικού Ιμπεριαλισμού εκμεταλλευόμενοι ιδιοφυώς τις αντιθέσεις μεταξύ τους.
(Άραγε πως θα ονόμαζαν οι Σοβιετικοί και ο Στάλιν
σαν ηγέτης, τους «Αριστερούς» που θεωρούν τον πόλεμο Ρωσίας–ΝΑΤΟ σαν πόλεμο «Δύο Ιμπεριαλισμών» παριστάνοντας οι ίδιοι
τον Πόντιο Πιλάτο;)
Συμπερασματικά, πρέπει να τονίσουμε τα βασικά σημεία στον πόλεμο Ρωσίας–ΝΑΤΟ.
Ο ενεργειακός πόλεμος εναντίον της νεοφιλελεύθερης Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί ένα κρίσιμο, θεμελιακό χαρτί στην στρατηγική της Ρωσίας και η οποία με κίνηση ματ «στριμώχνει» την Ευρωπαϊκή Ένωση μετά τις αμέτρητες κυρώσεις που επέβαλε εναντίον της Ρωσικής οικονομίας. Προφανώς οι Ευρωπαίοι νάνοι που αυτοαποκαλούνται «ηγέτες» θα ήθελαν συμπεριφορά gentleman από μεριάς της Ρωσίας, όταν οι ίδιοι δεν επέβαλαν απλώς κυρώσεις αλλά έφθασαν στο έσχατο σημείο ξεδιαντροπιάς και ανηθικότητας όταν απαγόρευαν ακόμη και την επίσκεψη ρωσικών μπαλέτων στην Ευρώπη! Στον πόλεμο ο καθένας εκμεταλλεύεται τα όπλα του και η Ρωσία όχι απλώς ανταποδίδει ψύχραιμα και επιδέξια αλλά καταγγέλλει – και πολύ σωστά– τους Αμερικανο/Ευρωπαίους πως παρακρατούν σιτηρά στις πλούσιες χώρες ενώ θα έπρεπε να κατευθυνθούν αυτές ακριβώς οι ποσότητες στις φτωχές χώρες.
Οι Ρώσοι όχι μόνο σταμάτησαν την (υποτιθέμενη) ουκρανική προέλαση αλλά απάντησαν συντριπτικά εναντίον τους και επιφέροντας στον ουκρανικό νεοναζιστικό στρατό τεράστιες απώλειες. Ας μην ξεχνάμε πως οι Ρώσοι στην Ουκρανία έχουν αναλογία 1 προς 6 σε βάρος τους – 100–130.000 Ρώσοι εναντίον 600–700.000 Ουκρανών– και δεν έχουν χρησιμοποιήσει τα κύρια και πλέον αποτελεσματικά τους όπλα. Εκεί άλλωστε στοχεύει και η επιστράτευση.
Η κίνηση–ματ των Ρώσων ήταν η απόφαση για δημοψηφίσματα στις Λαϊκές Δημοκρατίες του Λουγκάντσκ και του Ντονέτσκ όπου βρίσκεται ο κύριος όγκος των Ρώσων και Ρωσόφωνων. Μετά την απόφαση των δημοψηφισμάτων στις 30/9 θα ανακηρυχθεί η ενσωμάτωσή τους στην Ρωσική Ομοσπονδία οπότε η οποιαδήποτε επίθεση εναντίον αυτών των περιοχών θα θεωρείται επίθεση κατά ρωσικού εδάφους και θα απαντηθεί κατάλληλα.
Είναι θετικό το γεγονός πως με την πάροδο του
χρόνου και με το ιστορικό ξετύλιγμα όλων των γεγονότων, πολύ αργά αλλά σχετικά σταθερά,
όλο και περισσότεροι πολίτες ευρωπαϊκών χωρών αλλά και στη χώρα μας ενημερώνονται
πληρέστερα για τις πραγματικές προθέσεις του επιθετικού μπλοκ των Αγγλο/Αμερικάνων,
προθέσεις άκρως φιλοπόλεμες και εγκληματικές.
Παρόλα αυτά, η ενημέρωση στα πλατιά στρώματα του ελληνικού λαού χωλαίνει εξαιρετικά και οπωσδήποτε θα πρέπει
να αυξηθεί η προσπάθεια αντιμετώπισης – στο μέτρο του δυνατού– της απίστευτης πλύσης
εγκεφάλου που γίνεται σε βάρος των λαών και φυσικά και του ελληνικού. Θεωρείται δεδομένο πως η Ρωσία θα νικήσει
και αυτό ας συνειδητοποιηθεί και από τις εξηρτημένες κυβερνήσεις όπως η ελληνική
αλλά και από τις «εξαρτημένες/αφομοιωμένες»
κοινωνικές τάξεις όπως και από τους «υπνωτισμένους»
λαούς όπως ο ελληνικός και η συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαϊκών λαών. Καιρός να συνέλθουν ! Ώρα να αφυπνισθούν !