Μέσα σε λίγες μόνο μέρες την τελευταία εβδομάδα γίναμε μάρτυρες μιας πραγματικής και συντονισμένης εκτροπής από κυβέρνηση, μιντιακό σύστημα, αστυνομία, δικαστικές αρχές, κόμματα.
Με καταιγισμό και συντονισμένη ομοβροντία όλων αυτών «αποτελειώθηκε», σχεδόν εξαφανίστηκε η «Κιβωτός του Kόσμου», βγήκε στο πι και φι η καταδικαστική ετυμηγορία, βομβαρδίστηκε η κοινή γνώμη με πολύωρα ρεπορτάζ. Δύο σε ένα: αποπροσανατολισμός από τα βασικά, και «καθάρισμα» του τοπίου μιας δομής για να αλλάξει χέρια και να ανοίξει ο δρόμος σε άλλες, πιο «ημέτερες». Το περίεργο είναι ότι 25 χρόνια κανείς δεν είχε πάρει χαμπάρι τίποτα, και ένα πρωί όλοι μαζί (ακόμα και οι αριστερές κομματικές εφημερίδες) ανακαλύπτουν ένα «κολαστήριο». Το πραγματικό κολαστήριο είναι η άμεση τηλεδίκη και τηλεκαταδίκη πριν καν γίνει οποιαδήποτε σοβαρή έρευνα. Κι αν αληθεύουν μερικά από όσα λέγονται, γιατί δεν υπήρχε κανένας έλεγχος μέχρι τώρα;
Για ένα χρέος 15.000 ευρώ συνταξιούχος δημοσιογράφος έχει χάσει το σπίτι της (στα χαρτιά) και η αστυνομία θεωρεί ότι πρέπει παραδειγματικά να γκρεμιστεί η πόρτα της και να γίνει κανονική εισβολή ώστε να αποκατασταθεί το «δίκαιο των τραπεζών και των funds». Το γκρέμισμα της πόρτας ξημερώματα και η μπούκα στο σπίτι έχουν κι αυτά έναν «συμβολικό» χαρακτήρα για το τι ετοιμάζεται για χιλιάδες άλλα σπίτια. Ο μαυρογιαλουρικός ΣΥΡΙΖΑ ξεχνά πόσο έχει βάλει το χεράκι του για να απελευθερωθεί η ασυδοσία των τραπεζών και των funds, την οποία εξυπηρέτησε τον καιρό που κυβέρνησε στέλνοντας επανειλημμένα τον Παναγιώτη Λαφαζάνη στα δικαστήρια. Και τώρα όλη η ηγεσία του θέλει να βγει φωτογραφία με τη συνταξιούχο δημοσιογράφο και ξαναφωνάζει το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη»!
Τέλος, στα προσφυγικά της Αλεξάνδρας στην Αθήνα έγινε ένα μεγάλο πογκρόμ, με πρόσχημα να συλληφθεί ύποπτος για την εμπρηστική επίθεση στον σταθμό Real. Η επίθεση ήταν καταδρομική: πνίγηκε η περιοχή στα χημικά (πολύ κοντά στο νοσοκομείο Άγιος Σάββας, με καρκινοπαθείς…), τραυματίστηκαν πολλοί πολίτες και δικηγόροι και συνελήφθηκαν μέχρι και φωτορεπόρτερ. Το εντυπωσιακό στην όλη επιχείρηση ήταν η σιωπή που τηρήθηκε από όλα τα ΜΜΕ την ώρα και τη μέρα που αυτή έγινε. Σιωπή ένοχη και συντονισμένη, σαν πρόβα για όσα θα γίνουν από δω και μπρος ενάντια στους «εσωτερικούς εχθρούς». (Οι ίδιες πρωτοφανείς εικόνες επαναλήφθηκαν, και η συμπεριφορά αγριότητας συνεχίστηκε, και σε βάρος όσων συμπαραστατών πρόστρεξαν στα δικαστήρια κατά τη μεταφορά των συλληφθέντων, πάλι εν μέσω εκκωφαντικής σιωπής των ΜΜΕ).
Και στις τρεις αυτές πρόσφατες περιπτώσεις οι πραγματικοί δράστες της εκτροπής είναι αυτοί που προαναφέραμε: κράτος, κυβέρνηση, μιντιακό σύστημα (σε πρωταγωνιστικό ρόλο), δικαστικές αρχές και στη συνέχεια τα κόμματα. Όλοι μαζί δημιουργούν ένα νέο τοπίο με έντονα τα στοιχεία της εκτροπής. Αν σε αυτά προστεθούν αυτά που πρέπει να «ξεχαστούν», δηλαδή ακρίβεια, φτωχοποίηση, εμπλοκή στον πόλεμο, παρακράτος παρακολουθήσεων και ελέγχου, εκτεταμένη ιδιωτικοποίηση παιδείας και υγείας με παράλληλη διάλυση του δημόσιου χαρακτήρα τους, «επιτελικό ψηφιακό κράτος» ελέγχου και κοροϊδίας των πολιτών, εκτεταμένη διαφθορά και διαπλοκή, πόλεμοι φατριών ανάμεσα στις οικονομικές ελίτ, παζάρια με τις πρεσβείες και υποτέλεια… τότε κάτι άλλο επιδιώκεται με τα συμπτώματα εκτροπής που αναφέραμε.
Η κοινωνία και ο λαός πρέπει να αυτοπροστατευθούν μέσα από την αντίσταση και την πάλη τους. Η εκτροπή πηγαίνει χέρι-χέρι με τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, με την επιβολή ολοκληρωτικών ελέγχων, με το πνίξιμο της δημοκρατίας και της φωνής των καταπιεσμένων. Οι πολίτες πρέπει να μετατραπούν σε κάτι άλλο: σε φοβισμένους ανθρώπους που δεν ξέρουν από πού θα τους έρθει.
Η αυξημένη συμμετοχή στην απεργία, η μαζική συμμετοχή στην πορεία του Πολυτεχνείου και η άμεση αντίδραση στην προσπάθεια κατάσχεσης του σπιτιού στου Ζωγράφου δείχνουν έναν άλλο δρόμο, εάν…
Το έχουμε ξαναπεί, να το επαναλάβουμε: Αντίσταση και νέα συνείδηση!