Tου
Ηλία Παπαναστασίου
Όποιος θέλει να μελετήσει την Γεωστρατηγική και Γεω/οικονομική πορεία των δύο χωρών – Ελλάδας και Τουρκίας– στα «χρόνια του πολέμου» μεταξύ των δύο βασικών αξόνων του σύγχρονου κόσμου, του Άξονα ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και του Άξονα των BRICS που συνεχώς διευρύνεται, θα πρέπει να αναλύσει την σύζευξη, αλληλοεπικάλυψη και αλληλεξάρτηση των δύο πολέμων εν ενέργεια, του Παγκόσμιου Πόλεμου μεταξύ ΗΠΑ/ΝΑΤΟ εναντίον Ρωσίας/Κίνας και του «Διαρκούς Πόλεμου» μεταξύ Ελλάδας/Τουρκίας. Δύο «παράλληλοι πόλεμοι», αλληλοεπηρεαζόμενοι και αλληλεπικαλυπτόμενοι, δύο ομόκεντροι κύκλοι μιας μεγάλη λίμνης με έναν όμως παίκτη που συμμετέχει και στις δύο ομόκεντρες επιφάνειες. Συμμετέχοντας δε, ξετυλίγει μια απρόσμενη ικανότητα διπλωματικής ευφυΐας και ευελιξίας «τυλιγμένη» με μια αύρα «διαρκούς επιτυχίας», αναγνωρισμένη απ’ όλους σαν παίκτης παγκοσμίου εμβέλειας. Όμως, για ποιον μιλάμε; Μήπως για την Ελλάδα; Όχι βέβαια! Τότε «μάλλον» μιλάμε για την Τουρκία. Φυσικά για αυτήν μιλάμε και πολύ καλά το καταλάβατε!
Είναι ηλίου φαεινότερο πως
στον «διαρκή αγώνα με την μορφή ηπίου πολέμου» τα τελευταία χρόνια η Τουρκία υπερισχύει σε όλους τους τομείς συγκριτικά
με την Ελλάδα. Διαθέτοντας παραγωγική βάση
σοβαρότατη με κραταιά βιομηχανία εξαγωγών, ισχυρότατη πολεμική βιομηχανία τελευταίου
τύπου και το βασικότερο, επιχειρηματική τάξη «βιομηχανικά ανεξάρτητη» δηλαδή αληθινά παραγωγική αστική τάξη, διαθέτει
ταυτόχρονα πολιτική τάξη πατριωτικού
και ανεξαρτησιακού χαρακτήρα με επικέντρωση σε χώρες των BRICS, Αφρικής, Ασίας και γενικότερα χωρών
του Αναπτυσσόμενου Κόσμου, του κόσμου δηλαδή που σταδιακά αντικαθιστά τον ανεπτυγμένο κόσμο της «Δύσης της Παρακμής» δηλαδή
των πολλαπλώς εκφυλισμένων Αμερικανο/Ευρωπαίων.
Όταν η Τουρκία χρησιμοποιεί
αντι–ιμπεριαλιστική φρασεολογία εναντίον των λεγομένων Δυτικών προκαλώντας τις
ειρωνείες των γελοίων Τηλε–σχολιαστών της Ελλάδας αλλά και των λεγομένων «σοβαρών
αναλυτών» τύπου ΕΛΙΑΜΕΠ, αποδεικνύεται τοις πράγμασι όχι μόνο πόσο καταγέλαστοι
και κωμικοί γίνονται οι σχολιαστές της χώρας μας που κατηγορούν την Τουρκία για
«Ανατολίτικα παζάρια» (!) λες και η Ελλάδα είναι χώρα Σκανδιναβικού τύπου που βλέπει
«αφ’ υψηλού» (!) την ανατολίτικη Τουρκία, αλλά και σε ποιο βαθμό είμαστε ανίκανοι σαν Νεοέλληνες να κατανοήσουμε
στοιχειώδη και βασικά στοιχεία της Τουρκικής Πολιτικής ! Δεν έχουμε καταλάβει ούτε
σε στοιχειώδη βαθμό πως η Τουρκία «εννοεί
και πιστεύει» στον Αντι–ιμπεριαλισμό της, τουλάχιστον πιστεύει πολύ περισσότερο
από την Αμερικανική Αποικία που λέγεται Ελλάδα και η οποία αποτελεί κλασικό παράδειγμα προς αποφυγή – πάντα
για την Ελλάδα μιλάμε– για το πως δεν πρέπει
να ασκείται η εξωτερική πολιτική μιας χώρας. Το να ειρωνεύεται η Ελλάδα την
Τουρκία η οποία ακολουθεί μια ανεξάρτητη
και «αδέσμευτα ευέλικτη» εξωτερική πολιτική και η οποία Τουρκία έχει μετατραπεί
σε παίκτη διεθνούς βεληνεκούς γενομένη πρότυπο για πολλές χώρες, το να ειρωνεύεται
λοιπόν ο καρπαζοεισπράκτορας της Ευρώπης
και ο σερβιτόρος των Αμερικάνων που λέγεται
Ελλάδα την Τουρκία που ακολουθεί μια «Τουρκική Πολιτική για την Τουρκία» και όχι μια «Αμερικανική Πολιτική μέσω ελληνικής κυβέρνησης» όπως κάνει η Αμερικανική
αποικία του ΝΑΤΟ που λέγεται Ελλάδα, αυτή
λοιπόν η «ειρωνεία ελληνικού τύπου» αποτελεί
αφ’ εαυτής ανέκδοτο. Γιατί μόνο Πολιτικοί
«ελληνικού διαμετρήματος» που έγιναν αχθοφόροι
των Αμερικανο/Ευρωπαίων είναι ικανοί να ευτελίσουν τόσο πολύ την Ελληνική Πατρίδα, την Ελληνική Πολιτεία,
τον Ελληνικό Λαό.
Το πως αξιοποίησε η Τουρκία
το εγχώριο πολιτικό και οικονομικό δυναμικό της αλλά και το πως κατάφερε να γίνει μια αξιοσέβαστη χώρα
από όλους τους παγκόσμιους παίκτες είναι ένα τεράστιο ζήτημα και μάλλον θα αποτελέσει
μάθημα που θα διδάσκεται στις Πανεπιστημιακές Σχολές Διεθνούς Πολιτικής
και Διπλωματίας. Όμως και το μέλλον της προδιαγράφεται προφανώς θετικό εφόσον η Τουρκία ανήκει στους G20, προαλείφεται για τους G10 τα επόμενα χρόνια και – το κυριότερο–
θα αποτελέσει πιθανότατα μέλος των BRICS.
Εάν και εφόσον ενταχτεί η Τουρκία στους BRICS ,
στους οποίους άλλωστε ανήκει «φύσει και θέσει»,
θα μπορέσουμε να ισχυριστούμε βάσιμα πως τα επόμενα χρόνια ο «Δεύτερος Κύκλος
της Παγκοσμιοποίησης» θα έχει την Τουρκία
ως «Δυτικότατο άκρο και εφαπτόμενο κύκλο»
της Ελλάδας με μια ουσιαστική διαφορά. Η Ελλάδα θα είναι ο Ανατολικότερος Βαλκανικός Παρίας της «Δύσης της Παρακμής» χωρίς η ίδια
ουδέποτε να έχει αποτελέσει ιστορικά
μια «Τυπική Δυτική Χώρα» ενώ η Τουρκία θα αποτελεί το «Ακμάζον Δυτικότερο Άκρο της Ευρασίας» και του Δευτέρου κύκλου της Παγκοσμιοποίησης».
Εν κατακλείδι η Ελλάδα θα αποτελεί την Ανατολικότερη εκδοχή της Παρακμής δηλαδή την «Παρακμή της Παρακμής» ενώ η Τουρκία την διαρκώς αναβαθμιζομένη Δυτικότερη εκδοχή της Ευρασίας. Η Ελλάδα διαρκώς θα υποβαθμίζεται και η Τουρκία διαρκώς θα αναβαθμίζεται. Δυστυχώς, η Ελληνική Τραγωδία θα κορυφωθεί αυτή και την επόμενη δεκαετία εάν και εφόσον συνεχίσει να υφίσταται η παρούσα Πολιτική Τάξη και η πατρωνία της, η Κομπραδόρικη, Κολομβιανού τύπου Αστική Τάξη ή μάλλον, αυτό το σύμφυρμα των Λούμπεν που αυτοαποκαλείται «Αστική Τάξη». Και πώς θα συνεχίσει να υφίσταται αυτή η Πολιτικό/Οικονομική Τάξη; Μόνο εάν και εφόσον αποφασίσει ο Ελληνικός Λάος να αυτοχειριαστεί. Εάν δηλαδή αποφασίσει ο Ελληνικός Λαός να αυτοκτονήσει. Ελπίζουμε πως δεν θα το κάνει. Γιατί εξαρτάται από τον ίδιο, μόνο από τον ίδιο και από κανέναν άλλο. Ας βρεθεί λοιπόν ο Ελληνικός λαός ενώπιος ενωπίω με τον ίδιο του τον εαυτό, όχι για να κάνει ψυχανάλυση αλλά για να κάνει την επαναστατική ρήξη που έχει ανάγκη ο ίδιος. Ας αναλάβει λοιπόν τις ευθύνες του πριν οι «ευθύνες αναλάβουν τον ίδιο» και τον τιμωρήσουν ανελέητα, αμετάκλητα και τελεσίδικα με απόφαση του «Αρείου Πάγου της Ιστορίας».