Του
Ηλία Παπαναστασίου
Ένα καίριο ερώτημα που πλανάται
εδώ και 9 περίπου μήνες μετά τις 24 Φεβρουαρίου – ημερομηνία έναρξης του Ρωσο/ΝΑΤΟϊκού
πολέμου – είναι κατά πόσον η χώρα μας κερδίζει,
χάνει ή απλώς «διατηρεί τις ισορροπίες» στον περιφερειακό και παγκόσμιο γεωστρατηγικό
χάρτη συμφερόντων.
Καταρχήν, γνωρίζουμε πως μερική ή απόλυτη εξισορρόπηση συμφερόντων είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο να υπάρξει «την σήμερον ημέρα» εν μέσω ενός αληθινού Αρμαγεδδώνα εκπληκτικών εξελίξεων και απρόσμενων αλλαγών. Συνεπώς αυτό που απομένει είναι είτε η βελτίωση είτε η επιδείνωση της θέσης της χώρας μας.
Η σημερινή Κυβέρνηση
της Δεξιάς – ή «Κεντροδεξιάς» όπως αρέσκεται να αυτοαποκαλείται – εδώ και 3,5 χρόνια
που κυβερνά «έσφιξε» σε βαθμό ανήκουστο και πρωτόγνωρο τις σχέσεις της χώρας
μας όχι γενικά με την λεγομένη «Δύση» αλλά ειδικότερα με τις ΗΠΑ, μετατρέποντας
την χώρα μας σε 51η Πολιτεία
των ΗΠΑ και απόλυτα εξαρτημένη των Αμερικάνικων συμφερόντων. Η Ελλάδα πλέον
έχει μετατραπεί από «χώρα» σε «χώρο», η εδαφική της επικράτεια έχει μεταμορφωθεί
σε μια τεράστια Αμερικανική βάση με ό,τι αυτό συνεπάγεται, καθιστώντας τοιουτοτρόπως
τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας σε στόχο
των Ρωσικών πυραύλων. Όσον αφορά δε την αμυντική της επάρκεια, η χώρα «εγκαινιάζοντας»
ένα στρατιωτικό πρόγραμμα–μαμούθ που πλησιάζει τα 14 δις και παρόλες τις «επικοινωνιακές»
φανφάρες του Υπουργού Άμυνας και του Πρωθυπουργού, ο σύγχρονος οπλισμός δεν παύει
να είναι 100% εισαγόμενος χωρίς ταυτόχρονα
να γίνει καμμιά ουσιαστική προσπάθεια για αναβάθμιση των εγχώριων Αμυντικών Βιομηχανιών
και γενικότερα της εγχώριας, ελληνικής παραγωγής πολεμικού υλικού, όπως πετυχημένα
και αποτελεσματικά κάνει η Τουρκία εδώ
και πολλά χρόνια.
Την ίδια ώρα, η Κυβέρνηση
αφού έδεσε σε πολύ επικίνδυνο βαθμό τη χώρα μας στο άρμα των ΗΠΑ, διέρρηξε απροκάλυπτα, ανόητα και αψυχολόγητα
αδελφικές σχέσεις 1000 και πλέον ετών με την Ρωσία, αδιαφορώντας όχι μόνο
για τους 150.000 Έλληνες της Ουκρανίας και για άλλους οι οποίοι επίσης ζουν στη
Ρωσική Ομοσπονδία αλλά και για τα γενικότερα οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα
της χώρας μας. Αυτή η πράξη της Κυβέρνησης δεν είναι απλά «λανθασμένη» ή «αψυχολόγητη»
αλλά εγκληματική, καταστροφική και «ισοπεδωτική
κάθε λογικής» !
Η
αγροτική παραγωγή – ροδάκινα, μήλα κλπ.– που απορροφούσε εδώ
και χρόνια η Ρωσία αποκλείστηκε από την Ρωσική αγορά μετά τις ανεκδιήγητες και καταστροφικές
για την ίδια την Ευρώπη, κυρώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η αμυντική κατάσταση της χώρας μας βρίσκεται σε μια «σουρεαλιστική» κατάσταση όπου κρισιμότατος οπλισμός των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου μεταφέρεται στην Ουκρανία ή στον Έβρο, απογυμνώνοντας στρατιωτικά τα νησιά μας και ικανοποιώντας με άμεσο και όχι «έμμεσο» τρόπο την απαίτηση της Άγκυρας για «αποστρατιωτικοποίηση των νησιών»!
Η κατάσταση με την γείτονα Τουρκία επιδεινώνεται καθημερινά και δημιουργεί συνεχώς προσκόμματα σε μια προοπτική ειρηνικής και ομαλής συμβίωσης των δυο λαών. Η στρατηγική της Άγκυρας δεν είναι απλώς η «στρατηγική της έντασης» όπως υποστηρίζουν τα αργυρώνητα και γλοιώδη Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Αντίθετα, είναι η «στρατηγική της πλήρους ανατροπής» από μεριάς της Τουρκίας και η οποία – με απλά, πολύ απλά λόγια – υποστηρίζει και πετυχαίνει σε τεράστιο βαθμό, την ριζική αλλαγή του Status Quo του Αιγαίου. Από την διαίρεση του Αιγαίου σε «Ανατολικό» και «Δυτικό» τμήμα με διαιρέτη τον 25ο Μεσημβρινό μέχρι την συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Αιγαίου, από την «αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αν. Αιγαίου» που πετυχαίνει η Τουρκία μέχρι το Τούρκο/Λιβυκό Σύμφωνο που αποτελεί έναν θρίαμβο – δυστυχώς !– για την Τουρκία εφόσον στερεί το δικαίωμα από την χώρα μας να διεξάγει έρευνες και γεωτρήσεις νοτίως της Κρήτης! Για τέτοιο «επίπεδο αθλιότατο» και «αξιακή κατάπτωση» πολιτικής της χώρας μας μιλάμε!
Προφανώς, τα «πάντα ερμηνεύονται» στον κόσμο που ζούμε. Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να καταλάβουμε πως η μεταπρατική και εξαρτημένη «από γεννησιμιού» της χώρας μας, ηγεμονευόμενη από μια μεταπρατική αστική τάξη κομπραδόρων κολομβιανού τύπου και ένα πολιτικό προσωπικό που στερείται όχι μόνο ανδρισμού και αξιοπρέπειας αλλά στοιχειώδους ευφυΐας, αυτή λοιπόν η μεταπρατική αστική τάξη και το πανάθλιο «πολιτικό προσωπικό» των πραιτοριανών που θυμίζουν «αρσενικοθήλυκα χανουμάκια» του Σουλτάνου, διευθύνει σαν μαέστρος και «κουμαντάρει» σαν τσομπάνης του κοπαδιού, έναν λαό μειωμένης πολιτικής ευφυΐας, ανύπαρκτης ψυχολογικής αντίστασης και μηδενικής ενυπόστατης «πολιτικής συμμετοχής»! Εν αντιθέσει με την Τουρκία που «ηγεμονεύεται, κυβερνάται και προχωρά αλματωδώς από ένα προσωπικό πολιτικών ανδρών στρατηγικού βεληνεκούς», η Ελλάδα στερείται παντελώς έστω και προσωπικού «μέτριου βεληνεκούς».
Εάν λοιπόν σκεφτούμε «που βρισκόμαστε και που πατάμε» με ένα παρόμοιο προσωπικό, τότε ίσως καταλάβουμε τις «ιστορικές ευκαιρίες» που χάνει η χώρα μας ταυτιζόμενη «ψυχή τε και σώματι» με τον θείο Σαμ δηλαδή την Αμερικανική δύναμη.
.jpg)
Εφόσον «αυτοκατατάσσεσαι» σαν χώρα στην 51η Πολιτεία των ΗΠΑ και πιστεύεις πως «γλείφοντας τις σόλες της αμερικάνικης μπότας» θα κερδίσεις πόντους στη διεθνή Γεωστρατηγική, θεωρώντας ταυτόχρονα τον «Πόλεμο ενάντια στην Ρωσία» φραστικό ψωμοτύρι καθημερινής χρήσης – «Έχουμε Πόλεμο με την Ρωσία!», «Έχουμε Πόλεμο με την Ρωσία !» φωνάζουν τα χανουμάκια «όπου βρεθούν και όπου σταθούν» και μάλιστα με περισσή χάρη και νάζια προς τέρψη του Σουλτάνου της Ελλάδας (Αμερικανού Πρέσβη) – τότε μην εκπλαγούμε εάν η χώρα μας πληρώσει βαρύ κόστος εξαιτίας της διάρρηξης των σχέσεων με την Ρωσία αλλά και εξαιτίας του δουλοπρεπούς και αηδιαστικού ραγιαδισμού που επιδεικνύει αδιάλειπτα απέναντι στον Αμερικανό Σουλτάνο (Αμερικανική Κυβέρνηση) αλλά και τον Τούρκο Σουλτάνο.
Θα πρέπει να καταλάβουμε πως η ομάδα των BRICS – Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νοτιά Αφρική– έχει διευρυνθεί με την Σαουδική Αραβία ήδη να «χτυπάει την πόρτα», το Ιράν που διαθέτει όχι μόνο πετρέλαιο αλλά και απίστευτο τεχνολογικό και επιστημονικό δυναμικό και πιθανότατα την Αργεντινή και την Ινδονησία. Ήδη ο Παγκόσμιος «Άξονας Οικονομίας και Πολιτικής» μετακινείται προς την Ευρασία, η Κίνα σε μερικά χρόνια κατακτά την πρώτη θέση της Οικονομικής Κλίμακας και η Ρωσία έχει ήδη «κατοχυρώσει» την πρώτη θέση της πυρηνικής στρατιωτικής υπεροχής παράλληλα με τις νίκες στον πόλεμο της Ουκρανίας (Κατέλαβε το 23% της Ουκρανικής επικράτειας με 7 φορές λιγότερες των Ουκρανών δυνάμεις). Όπως γράφει ο Γιώργος Μαργαρίτης, ομότιμος καθηγητής Ιστορίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης «Η Ασία κατείχε το 60% του παγκόσμιου πλούτου και η Αυτοκρατορική Ρώμη το 10% του Παγκοσμίου Πλούτου τον Α’ μ.Χ. αιώνα. Η Αποικιοκρατία των Ευρωπαίων, ληστεύοντας τον Πλανήτη άλλαξε τα δεδομένα μεταξύ 16ου και 20ου αιώνα και σήμερα ο Πλανήτης κλείνει σιγά–σιγά την «Δυτική παρένθεση» και επιστρέφει στην Ανατολή». Κίνα και Ρωσία έχουν αντιληφθεί την πορεία του Πλανήτη και ακριβώς αυτή η στρατηγικού χαρακτήρα διαπίστωση της «Μετακίνησης του Παγκόσμιου Άξονα προς την Ανατολή» δυνάμωσε και στερέωσε την συμμαχία τους. Κατανόησαν ευφυώς πως μόνο συμμαχώντας οι δυο τους μπορούν να αντιμετωπίσουν την επιθετική πολιτικό/στρατιωτική λαίλαπα των Αμερικανο/Ευρωπαίων, μια επιθετική λαίλαπα απελπισίας. Ακριβώς γιατί η «Δύση» παρακμάζει και στρατηγικά καταρρέει, ακριβώς για αυτόν τον λόγο γίνεται «λυσσαλέα επιθετική». Όταν μια αυτοκρατορία καταρρέει, θυμίζει «πληγωμένο θηρίο που δαγκώνει».
Η χώρα μας, έχοντας απο–βιομηχανοποιηθεί τα τελευταία 30–40 χρόνια αλλά και απο–παραγωγικοποιηθεί, ιδιαίτερα στον τομέα της αγροτικής παραγωγής και μετά την λαίλαπα των Μνημονίων που αισίως συνεχίζονται έως το 2060 (Υποχρέωση για ελλείμματα έως 2,2%) αλλά και έως το 2115 (Διάρκεια υποθήκευσης Ελληνικής Δημοσίας Περιουσίας), ταυτόχρονα δε με όλες τις πολιτικές απομείωσης του εισοδήματος των χαμηλών και μικρομεσαίων εισοδημάτων συν τη λαίλαπα των Μνημονίων που προαναφέραμε, φαίνεται πως έχει εισέλθει στην τελική «φάση παρακμής». Εάν τέλος, προσθέσουμε και το Δημογραφικό πρόβλημα που είναι αληθινή βόμβα, τότε καταλαβαίνουμε πως υπάρχει «Ζήτημα Ύπαρξης» και «Βιολογικής συνέχειας» του Ελληνικού Έθνους. Εάν το τελευταίο δεν γίνει κατανοητό, εάν ο ελληνικός λαός δεν αφυπνιστεί ( και δεν πρόκειται να «αφυπνιστεί» με χαϊδέματα στο κεφάλι και με κανακέματα αλλά μόνο με «πολιτική κατραπακιά» και «στρατηγικό χαστούκι» που θα τον συνεγείρει, θα τον αφυπνίσει και κυριολεκτικά θα τον τραντάξει) τότε χάνεται κάθε ελπίδα και η πορεία της προϊούσας παρακμής και εκφυλισμού που ήδη ζούμε θα καταλήξει στην οριστική μας εξαφάνιση, τουλάχιστον ως αυθυπόστατο, αυθύπαρκτο έθνος. Θα φτάσει στα πρόθυρα της Κόλασης οπού είναι γραμμένα τα λόγια του μεγάλου Φλωρεντίνου (Δάντη) στη «Θεία Κωμωδία» – «Εδώ που μπήκες ξέχασε κάθε ελπίδα» ! Ας μην κατηγορεί λοιπόν ο ελληνικός λαός κανέναν άλλο, ας αναλάβει τις ευθύνες του και ας πάρει τις τύχες του στα χέρια του! Αν είναι ικανός. Καιρός δεν είναι ;