Του
Ηλία Παπαναστασίου
Ζήσαμε τις τελευταίες δέκα
μέρες με την ασθένεια, την εισαγωγή σε νοσοκομείο, τον θάνατο και την κηδεία
του τέως, την απόλυτη «τηλεοπτική επαναφορά»
της μοναρχίας με αμέτρητες ψευδο/αναλύσεις συστημικών πανεπιστημιακών, τοποθετήσεις
«αναλυτών της κακιάς ώρας» και απόψεις «της σφαλιάρας» από δημοσιογράφους που
δεν ευτελίζουν απλώς το επάγγελμα αλλά κυριολεκτικά το «δολοφονούν κατά συρροή»
! Ακούσαμε επίσης (δήθεν) «σοβαρές» επιστημονικές επισημάνσεις από «δημοκράτες παλαιάς
κοπής» – «χυδαίους δημοκράτες» τους αποκαλούσε ο Μαρξ– του λεγομένου «Κέντρου» πως
ο τέως «δεν εδικαιούτο κηδεία με τιμές αρχηγού κράτους». Σωστά, σωστότατα. Συμφωνούμε απόλυτα, όμως αυτό είναι το αληθινό πρόβλημα;
Μήπως αντίθετα, πρόβλημα είναι το βασικό γεγονός της μετατροπής των βασιλικών οικογενειών σε celebrities και τηλεοπτικά μοντέλα που «πουλάνε life style, πόζα και ύφος;
Μήπως αντίθετα, το πραγματικό
πρόβλημα είναι η έξαλλη «εκστρατεία κύρους
και συμπάθειας» που έχει ξεκινήσει η έκπτωτη ελληνική μοναρχία εδώ και αρκετά
χρόνια με χαμερπείς δημοσιογράφους να την λιβανίζουν;
Μήπως το ουσιαστικό πρόβλημα
είναι η «παντός είδους» τηλεοπτική ωραιοποίηση
και αισθητική εξιδανίκευση της μοναρχίας μέσα από τηλεοπτικές σειρές ;
Μήπως θεμελιακό πρόβλημα
είναι ο «συναισθηματικός υπερχειλισμός» και η δακρύβρεκτη «εξύψωση» της μοναρχίας γενικά και σε όλα τα επίπεδα, επ΄ευκαιρία
«συγκινησιακών γεγονότων» ;
Μήπως θυμόμαστε τι έγινε
με τον θάνατο και την κηδεία της Νταϊάνα πριν 26 χρόνια ; Όταν ο γυναικείος πληθυσμός της χώρας μας και οι ανεγκέφαλοι
κάθε είδους έγιναν εν μια νυκτί «Νταϊανικοί», θρηνώντας για μέρες τον θάνατο
της «αδικοχαμένης» και η οποία – ειρήσθω εν παρόδω– (τάχα μου) «δεν ήθελε να ενταχθεί
στην βασιλική οικογένεια της Αγγλίας» και εν τέλει ανακηρύχθηκε σε νέα Ζαν Ντ’ Αρκ του ελληνικού γυναικείου
πληθυσμού ;
Λησμονήσατε το «μαύρο δάκρυ»
που χύθηκε για τον θάνατο της Ελισάβετ της Μ. Βρετανίας, τις ατέλειωτες μπουρδολογίες
για τις «στενές σχέσεις» της ίδιας και του συζύγου της με την Ελλάδα ; Λησμονώντας
φυσικά όλα όσα υπέστησαν οι Κύπριοι αγωνιστές
που πολέμησαν για την ανεξαρτησία της Κύπρου από την Βρετανική Αυτοκρατορία, προεξάρχοντος
του εφήβου των 17 ετών που καταδικάσθηκε σε θάνατο από τους Βρετανούς κυρίαρχους
του νησιού και μάταια περίμενε την χάρη
της «ευαίσθητης» Ελισάβετ μέχρι την ώρα του απαγχονισμού του;
Αλλά μήπως λησμονήσατε
και τον Κάρολο της Αγγλίας, διάδοχο τότε, όταν επισκεπτόταν την Ελλάδα – Μάιος
2017, Μάρτιος 2021 – και την ανάλογη τηλεοπτική κάλυψη, υπερχειλίζουσα από υμνολογίες και στρεβλή αναπαραγωγή της Ιστορίας, «με ολίγη» από δόσεις του ερωτικού
ρομάντζου με την Καμίλα και την «ιδιαίτερη αγάπη, εκτίμηση και θαυμασμό» για
την Ελλάδα (μένοντας όλοι συγκινημένοι...) ;
Προφανώς θυμάστε και το
διαρκές σήριαλ με την «αντισυμβατική» και αρκούντως πονηρή Αμερικάνα, την Μέγκαν,
που θέλει να αναρριχηθεί και πλουτίσει με κάθε τρόπο, πουλώντας «πολιτική ορθότητα» της κακιάς ώρας και «αμφισβητώντας» υποτίθεται την συμβατικότητα
της βασιλικής οικογένειας της Αγγλίας. Και από κοντά, ο πανηλίθιος Χάρυ, άθυρμα και εξάρτημα από την παμπόνηρη Αμερικάνα
ηθοποιό και στην οποία μεταφέρει όλο το νοσηρό οιδιπόδειο σύμπλεγμα που του ανέπτυξε
η μητέρα του.
Δεν θέλουμε να συνεχίσουμε
με άλλα παραδείγματα της ελεεινής και άθλιας
ελληνικής τηλεόρασης που αποτελεί τον κύριο
εκμαυλιστή του ελληνικού λαού τα τελευταία 30–40 χρόνια, με αποκλειστικό σχεδόν
πρωταγωνιστή τον «εκπορνευτή ψυχών, συναισθημάτων και εγκέφαλου» που λέγεται ιδιωτική τηλεόραση! είναι πάρα πολλά
τα παραδείγματα της «Τηλεοπτικής Αναπαραγωγής
και Στρέβλωσης» της Ιστορίας από την ελληνική τηλεόραση που θα χρειαζόμασταν
ολόκληρη διδακτορική διατριβή. Θυμηθείτε μόνο μερικά παραδείγματα.
Τις τηλεοπτικές ιστορικές
σειρές του ΣΚΑΙ όπου η Ναυμαχία του Ναυαρίνου – και φυσικά αποκλειστικά ο Βρετανικός
Στόλος– «απελευθερώνουν» την Ελλάδα από τους Οθωμανούς, γεγονός ψευδέστατο. Όταν είναι γνωστό πως ο Σουλτάνος «αγρόν ηγόραζε»
για την Ναυμαχία του Ναυαρίνου έως ότου οι στρατιές των Ρώσων στον Ρωσο/Τουρκικό
πόλεμο του 1828/29 τσακίζοντάς τον, τον υποχρέωσαν
με
την Συνθήκη της Αδριανούπολης της 14/9/1829 να αναγνωρίσει την πλήρη ανεξαρτησία
του Ελληνικού Κράτους, όπως αναφέρει ο Gladstone, εξέχων πολιτικός της
Μ. Βρετανίας αλλά και ο F.
Engels,
εμβριθέστατα εκπληκτικός γνώστης της Ελληνικής Ιστορίας σε άρθρο του στους New York Times (Άνοιξη 1853). Όταν επίσης είναι γνωστό
πως η Αγγλία, μετά την Ναυμαχία του Ναυαρίνου δεν ήθελε την πλήρη ανεξαρτησία της Ελλάδας αλλά μόνο «φόρου υποτελές κράτος στον Σουλτάνο» !
Και μάλιστα, δεχόταν – η Αγγλία – μόνο την Πελοπόννησο και όχι την Στερεά
Ελλάδα στο νέο κράτος, γεγονός που ματαιώθηκε
με τις ενέργειες του Καποδίστρια.
Στην ίδια σειρά, ας μην
ξεχνάμε την «υπερτιμημένη αποτίμηση» του
ρόλου του Μαυροκορδάτου που λειτούργησε σαν πράκτορας του Αγγλικού θρόνου στην Ελλάδα και την ανάλογη υποτίμηση του θεμελιακού ρόλου των οπλαρχηγών
επαναστατών όπως ο Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης κλπ.
Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε
για την «τηλεοπτική θαυματοποιό εξύψωση» του ρόλου των Αγγλο/Αμερικάνων στον Β’
Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν υπάρχει μάχη του Στάλινγκραντ, μάχη του Κουρσκ, μάχη του Βερολίνου
και φυσικά δεν υπάρχουν τα 25 εκατομμύρια
νεκρών Σοβιετικών, παιδιών του Ρωσικού λαού. Υπάρχει μόνο η απόβαση της Νορμανδίας
που έγινε 11 μήνες πριν λήξει ο πόλεμος και η μάχη της Αγγλίας! Και βέβαια, περιττό
να μιλήσουμε για την συνεχιζόμενη επί 11 μήνες αντι/ρωσική τηλεοπτική υστερία!
Εάν λάβετε υπόψη σας
πως το μάθημα της Ιστορίας διδάσκεται πετσοκομμένο
ή δεν διδάσκεται καθόλου στην ελληνική εκπαίδευση, πείτε μου πώς θα μάθουν
τα ελληνόπουλα την Ιστορία; Πώς θα μάθουν για τον ρόλο του Κωνσταντίνου στα Ιουλιανά
του 1965 και την ανατροπή της Κυβέρνησης της Ένωσης Κέντρου αλλά και τον ρόλο
του στην κυβέρνηση των Πραξικοπηματιών της 21ης Απριλίου ; Πώς θα μάθουν
για τον ρόλο του Τραπεζίτη Hambro
στον
ερχομό της δυναστείας των Γκλύξμπουργκ, πώς θα μάθουν για τα χρηματιστηριακά παιχνίδια
του Γεωργίου Α’ μαζί με τον Ανδρέα Συγγρό αλλά και πώς θα μάθουν για τον ρόλο
του πρίγκηπα Ανδρέα της βασιλικής οικογένειας
στην Μικρασιατική καταστροφή, όταν μάλιστα ζητούσε «Να παραδώσουμε τους ντόπιους
Μικρασιάτες στους Τούρκους για να τους σφάξουν»;
Όμως δεν υπάρχει ευθύνη
μόνο του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας μας που «βγάζει» αγράμματους πτυχιούχους, ανιστόρητους και αγεωγράφητους.
Δεν ευθύνεται μόνο η «Μηχανή εκμαυλισμού»
που είναι η Τηλεόραση, ιδιωτική κυρίως αλλά και δημόσια, φταίνε κι άλλοι.
Φταίνε
και οι γονείς, η οικογένεια ή τουλάχιστον ό,τι έχει μείνει από αυτή.
Πόσοι γονείς ενημερώνουν τα παιδιά τους για ιστορικά γεγονότα, πόσοι ενδιαφέρονται
αλλά και πόσοι γνωρίζουν πραγματικά Ιστορία; Και το βασικότερο, ενδιαφέρονται να μάθουν Ιστορία, εάν δεν ξέρουν;
Θα μας επιτρέψτε να αμφιβάλουμε.
Ζώντας οι ίδιοι οι γονείς σε έναν φαντασιακό
κόσμο ιστορικής μυθοπλασίας και διαστρέβλωσης της Ιστορίας, είτε από άγνοια,
είτε από νωθρότητα και βαριεστημάρα, ακολουθούν την πεπατημένη οδό της «καλπάζουσας
άγνοιας και ανιστορικότητας» προσθέτοντας το λιθαράκι τους στην μαζική αποβλάκωση και κρετινισμό των πλατειών
στρωμάτων του ελληνικού λαού και ειδικότερα της νεολαίας, το πλέον απογοητευτικό και θλιβερό γεγονός.
Το μόνο που έχουμε να προτείνουμε είναι μια προσπάθεια να αρχίζει να διαβάζει
ο ελληνικός λαός, να μελετά είτε με βιβλία είτε με αξιόλογες ιστοσελίδες του διαδικτύου
την επιστήμη της Ιστορίας (και όχι μόνο). Και ας μην επικαλεστούμε υπαρκτές οικονομικές
δυσκολίες που μας κατατρύχουν όλους. Υπάρχουν και πολύ αξιόλογα και πολύ χαμηλής
τιμής βιβλία, φθάνει να υπάρχει η διάθεση και το μεράκι. Και φυσικά λιγότερη ή επιλεγμένη τηλεόραση. Εντάξει,
γνωρίζουμε πως η τηλεόραση αποτελεί την «ψυχαγωγία
του φτωχού», το κατανοήσαμε και το εμπεδώσαμε. Όμως υπάρχει και η επιλογή
και ο έλεγχος!
Εν κατακλείδι, ας μην κατηγορούμε
μόνο τους άλλους. Σαν λαός έχουμε την βασικότερη ευθύνη
για την ψυχοπνευματική μας αθλιότητα. Αλήθεια, πως καταντήσαμε «αγράμματοι με πτυχία»;