| Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί |
Σε
ένα υποθετικό ψηφοδέλτιο Επικρατείας του καθεστώτος, ποιοι φαντάζεστε
ότι θα επιλέγονταν; Πρόκειται για 15 θέσεις που πρέπει να καλύψουν
πρόσωπα με δυνατό συμβολισμό, που να αντιπροσωπεύουν ισχυρές «αξίες»,
που να αντανακλούν τα βαθύτερα συμφέροντα του καθεστώτος (κι όχι της
χώρας ή της κοινωνίας – αυτά είναι διαφορετικά πράγματα). Πρόσωπα λοιπόν
του βαθιού συστήματος, πρόσωπα που να «λένε» και να εκφράζουν πολύ
περισσότερα πράγματα από τους απλούς εκτελεστικούς βραχίονες του
συστήματος, δηλαδή τα κόμματα – τα οποία έχουν υποβαθμιστεί και ούτε
πολιτική παράγουν (μόνο μικροπολιτική), ούτε διαχέουν αξίες, οράματα,
νοήματα.
Τα
τελευταία (αξίες, οράματα, νοήματα) δεν χρειάζονται πλέον, είναι παλιά
υπόθεση. Ή, όπως λένε, ανήκουν στη σφαίρα των «μεγάλων αφηγήσεων» που
πλανεύουν και ανήκουν στο παρελθόν. Σήμερα, στην ψηφιακή εξέλιξη της
παγκοσμιοποίησης, του νεοφιλελευθερισμού και της αποδόμησης, πρέπει να
καταργηθεί κάθε όριο, κάθε βαθύτερη υπόσταση ανθρώπων και κοινωνιών,
εθνών και χωρών, ώστε να προχωρήσει πιο απρόσκοπτα ο οδοστρωτήρας του
σύγχρονου καπιταλισμού – και δη στη Δυτική μορφή του, όπως τον θέλουν οι
ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε., το ΔΝΤ, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, το ίδρυμα
Σόρος, η λέσχη Μπίλντεμπεργκ και κάθε φασιστική παραφυάδα που τρέφεται
από αυτά.
Μπορούμε
να υποθέσουμε τα δύο πρώτα δυνατά ονόματα του ψηφοδελτίου επικρατείας
του καθεστώτος: Πρώτος ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών κ. Μπλίνκεν που
πέρασε πριν λίγο καιρό και έδωσε οδηγίες στους κ.κ. Μητσοτάκη και Τσίπρα
(φαίνεται ότι τις τηρούν απαρέγκλιτα). Δεύτερο ισχυρό όνομα στο
ψηφοδέλτιο, ο κ. Στουρνάρας, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, αλλά
βασικά υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (εκεί λογοδοτεί).
Αυτός αποτελεί τον πυλώνα των ροών και των οικονομικών καταναγκασμών που
επιβάλλουν το Ταμείο Ανάκαμψης, τα Προαπαιτούμενα, οι Εργαλειοθήκες.
Και είναι εγγυητής της οικονομικής πολιτικής που θα ακολουθήσει
οποιαδήποτε κυβέρνηση σχηματιστεί «με τον α΄ ή τον β΄ τρόπο», κατά τα
λεγόμενά του.
Τα
υπόλοιπα ονόματα, άλλα 13, διότι πρέπει να συμπληρωθούν 15 θέσεις, δεν
μπορούμε να τα αναφέρουμε αλλά μπορούμε να τα υποθέσουμε ως διανοητική
άσκηση, ως ένα τεστ για όλους όσοι διαβάζουν αυτό το σημείωμα. Ίσως
κάποιος ακόμα πρέσβης (π.χ. της Γερμανίας) ή κάποιος με ισχυρές
διασυνδέσεις με το Ισραήλ να ήταν απαραίτητος. Από τις εγχώριες ελίτ (τα
μεγάλα τζάκια, επιχειρηματίες, εφοπλιστές, εκπροσώπους μεγάλων ομίλων)
πιθανόν να μην επιλέγονταν κάποιος για να μην ενοχληθούν οι υπόλοιποι,
οπότε θα έπρεπε να βρεθούν ένας-δύο που να συμβόλιζαν την ισχυρή
παρουσία του ΣΕΒ ή του εφοπλιστικού κόσμου.
Ο
ψηφιακός κόσμος θα χρειάζονταν να έχει κι αυτός παρουσία, είτε με
κάποιον εκπρόσωπο εταιρείας λίντερ(…) στον τομέα, είτε με κάποιον
διακεκριμένο επιστήμονα στενά συνδεδεμένο με τον χώρο αυτό. Ακόμα
κάποιος μεγαλοδικηγόρος ή ανώτερος λειτουργός της μετα-δικαιοσύνης θα
είχε θέση, και ίσως σε καλή σειρά (π.χ. 4ος). Ο μεγαλοϊατρικός κόσμος,
που πρόσφερε τόσες υπηρεσίες στην εγκαθίδρυση της κατάστασης έκτακτης
ανάγκης και της (εγκληματικής) διαχείρισης της πανδημίας, έχει κι αυτός
δικαιωματικά θέση στο Επικρατείας του καθεστώτος.
Μένουν
ακόμα κάποιοι χώροι που μπορούν να δώσουν «πολυχρωμία» και φτιασίδωμα:
διανόηση που να εκθειάζει την παγκοσμιοποίηση και τη «συνεκμετάλλευση
του Αιγαίου μέσω Χάγης», αθλητισμός που με κάποιον αστέρα να δείχνει πως
οι δεσμοί πολιτείας-υποκόσμου-τζόγου δεν θα διασαλευτούν, και φυσικά
κάποιος καλλιτέχνης/ηθοποιός/τραγουδιστής παντός καιρού και «μέσα στα
πράγματα». Δεν φαίνεται τόσο καλή ιδέα να υπήρχε κάποιος από τον χώρο
των ενόπλων δυνάμεων, της αστυνομίας ή πρώην διοικητής της ΕΥΠ. Τέτοιοι
έχουν χρησιμοποιηθεί στα ψηφοδέλτια Επικρατείας των κομμάτων, αλλά
μπορεί να μην χρειάζονται άμεσα στο ψηφοδέλτιο που «καταρτίζουμε»…
Δεν
αστειευόμαστε! Διότι μάλλον θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε το
καθεστώς που έχουμε στη χώρα, εντός του οποίου διεξάγονται οι εκλογές σε
ελάχιστες μέρες. Το καθεστώς δεν είναι σκέτα μια «σύγχρονη ευρωπαϊκή
δυτική χώρα», δεν είναι μια σκέτα «αστική δημοκρατία», δεν είναι μια
σκέτα «καπιταλιστική χώρα», δεν είναι σκέτα μια «χώρα που βγήκε από τα
μνημόνια» και «πρέπει να πάει μπροστά». Είναι μια χώρα με ένα σκληρό
μνημονιακό ημιαποικιακό καθεστώς, υποθηκευμένη για 99 χρόνια στους
Δανειστές, σπαρμένη με βάσεις-ορμητήρια των ΗΠΑ, με ελίτ οικονομικές και
πολιτικές που υπηρετούν αυτό το καθεστώς και αδιαφορούν ή μάλλον
μεγεθύνουν το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας – η οποία αντιμετωπίζει και
τον γεωπολιτικό αναδασμό υπέρ του τουρκικού επεκτατισμού, δηλαδή μια
εθνική απειλή. Ναι, για αυτό το καθεστώς δεν ακούσατε τίποτα στο
«ντιμπέιτ» (όπως το λένε στην ημιαποικία). Απλούστατα επειδή το
υπηρετούν και το αναπαράγουν.
Η
καλύτερη επόμενη μέρα για τη χώρα και την κοινωνία εξαρτάται από το
γκρέμισμα αυτού του καθεστώτος – διότι αυτό είναι μια πραγματική αλλαγή.
Ένα σχέδιο εθνικής κυριαρχίας με ενεργοποιημένο τον λαό είναι το
ζητούμενο, κι όχι το αστείο που είπε ο κ. Κουτσούμπας, ότι έχει έτοιμο
το πρόγραμμα αλλά περιμένει ο λαός να του δώσει την πλειοψηφία ώστε να
το εφαρμόσει! Ούτε κάποια άλλα βαρύγδουπα, όπως «πρώτη φορά ρήξη», με…
πολλά τηλεφωνήματα έτσι και καταληφθεί μια βραχονησίδα. Το ζητούμενο
είναι ένα σχέδιο εθνικής κυριαρχίας στηριγμένο σε ένα πραγματικό κίνημα,
εθνικό και κοινωνικό συγχρόνως, που να σπρώξει τη χώρα και την κοινωνία
σε άλλη τροχιά.
Ανάρτηση από: https://edromos.gr/
Μέσω