Ηλία Παπαναστασίου
Πολλά παράξενα και κάπως αλλόκοτα συμβαίνουν εδώ και περίπου τρεις μήνες αλλά ειδικότερα εδώ και τρεις εβδομάδες.
Μόλις ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα της Αχτσιόγλου τέλη Ιουνίου, παρατηρήσαμε έκθαμβοι έναν «πανζουρλισμό πανηγυρισμών» από την συντριπτική - επαναλαμβάνουμε συντριπτική – πλειοψηφία, ίσως και ολότητα, των Μέσων Ενημέρωσης υπέρ της «Έφης από τα Γιαννιτσά».
Από τον Άρη Πορτοσάλτε στον ΣΚΑΙ έως τον Γιώργο Αυτιά, από τον ΣΚΑΙ έως τον ALPHA ή το STAR και το MEGA, όλα, μα όλα σας λέμε, τα Τηλεοπτικά Κανάλια έψελναν εν χορώ το υμνολόγιο υπέρ της Αχτσιόγλου, των υποτιθέμενων προσόντων της, εστιασμένα κυρίως στα ακριβά ρούχα που ψωνίζει έως την καλλίγραμμη σιλουέτα της. Μιλάμε για πολύ «αριστερά» κριτήρια...
Δεν χρειάζεται να συζητήσουμε για τις εφημερίδες από το ΜΑΚΕΛΕΙΟ του Στέφανου Χίου έως το Πρώτο Θέμα, ΤΑ ΝΕΑ και ΤΟ ΒΗΜΑ, τα γυναικεία περιοδικά του Νεοφιλελευθέρου Φεμινισμού, ανάλογα sites γυναικείου και ακραιφνώς φεμινιστικού περιεχόμενου έως τον ίδιο τον Μητσοτάκη (!) ο οποίος στη Βουλή απεκάλεσε την Αχτσιόγλου πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να έχουν γίνει εκλογές!
Για τους δημοσιογράφους δεν μιλάμε, σχεδόν έχουν σχηματίσει «Λόμπυ Αχτσιόγλου», άνδρες και γυναίκες. Οι άνδρες γιατί φαίνεται έχουν γοητευτεί από την εμφάνισή της οι δε γυναίκες γιατί θεωρούν «γυναικεία» και «φεμινιστική» κατάκτηση την αρχηγία ενός πολιτικού κόμματος, πιστεύοντας στην «γυναικεία» εκπροσώπηση της πολιτικής. Εμείς έχουμε άλλη άποψη, ενθυμούμενοι την Μάργκαρετ Θάτσερ, την Μαντλίν Ολμπράιτ, την Κοντολίζα Ράις, την Χίλαρυ Κλίντον, την Τανσού Τσιλλέρ, την Σάνα Μαρίν, την Τερέζα Μέη, την Ντόρα Μπακογιάννη, την Γερμανίδα Αναλένα Μπέρμποκ και πολλές άλλες «συμπαθέστατες» υπάρξεις που ξεκίνησαν σαν «ειρηνόφιλες γατούλες που θα έφερναν την αλλαγή» και κατέληξαν κλασσικές λυσσασμένες και φιλοπόλεμες ύαινες του χειρίστου είδους... Ας προσθέσουμε στους οπαδούς της Αχτσιόγλου και την Αφροδίτη Λατινοπούλου, εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενη ...
Υπάρχουν βέβαια και «καλοπροαίρετοι» που μιλούν για το «έργο» της Αχτσιόγλου στο Υπουργείο Εργασίας όταν ήταν Υπουργός. Εσείς δεν το γνωρίζετε αυτό το «έργο»; Διαβάστε λίγο παρακάτω:
«Οι νόμοι 4512/2018 και 4564/2018 ονομάστηκαν «Νόμοι Αχτσιόγλου–Βρούτση» καθώς αποτυπώνουν τη θεσμική σύμπλευση των μνημονιακών συγκυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ και ΝΔ–ΠΑΣΟΚ στο αντεργατικό οπλοστάσιο. Με το νόμο 4512 η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου κατάφερε να ξεπεράσει τον αλήστου μνήμης υπουργό Εργασίας Κωνσταντίνο Λάσκαρη της πρώτης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης της ΝΔ στο χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος. Ενώ με το νόμο 4564 έθεσε σε εφαρμογή τις «Διατάξεις για τον κατώτατο μισθό», του ν.4172/2013 του Γιάννη Βρούτση, υπουργού Εργασίας της συγκυβέρνησης ΝΔ–ΠΑΣΟΚ, με τον οποίο καταργούνται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις!» (Από άρθρο του Γιώργου Μούσγα στην ιστοσελίδα Ατέχνως).
Αυτά για τους «αριστερούς» του ΣΥΡΙΖΑ για τους οποίους γράφουμε παρακάτω. Να θυμούνται πως η Αχτσιόγλου χάνει όχι «Γιατί είναι γυναίκα» (Το γνωστό παραμύθι) αλλά γιατί εκπέμπει απίστευτο αρνητισμό.
Εκείνο που μας εντυπωσιάζει δεν είναι
η λυσσαλέα κριτική των Δεξιών και Νεοδημοκρατών εναντίον του Κασσελάκη, συναισθανομένη
τον κίνδυνο που διατρέχει ο «Μωυσής Αρχηγός» τους από τον ανερχόμενο Στέφανο
του ΣΥΡΙΖΑ. Γνωρίζουν, όπως έχουν παραδεχτεί σχεδόν όλοι, πως ο Κασσελάκης είναι ο μοναδικός που μπορεί
να αποδομήσει – τουλάχιστον σε επίπεδο προσωπικότητας και πολιτικής ηγεσίας–
τον πανίσχυρο Νάρκισσο που λέγεται Μητσοτάκης. 
Χτύπησαν λοιπόν συναγερμό και εκτοξεύουν
όλα τα πυρά τους εναντίον του Κασσελάκη, με
απίστευτες ανακρίβειες όπως αυτές του γελοίου Λιάγκα αλλά και ύβρεις χαμηλότατου
επιπέδου από τα πρωτοπαλίκαρα του ΣΚΑΙ όπως ο «γοητευτικός ανήρ με το ιδιαίτερο
βλέμμα» Γιώργος Αυτιάς και ο «ταραχοποιός του νευρικού συστήματος» Άρης Πορτοσάλτε
και πολλών άλλων «ων ουκ έστι αριθμός». Τα
τρολ της Δεξιάς/Κεντροδεξιάς έχουν χτυπήσει Alert και SOS σε όλα τα επίπεδα εργαζόμενα μανιωδώς νυχθημερόν
και παράγοντας τόνους από ασύστολα ψεύδη, συκοφαντίες και ύβρεις. Πανικός
γαρ...
Το παράξενο και ίσως «ανεξήγητο»
της Ιστορίας είναι το πως βρέθηκαν τόσοι «προοδευτικοί, αντι/συστημικοί, αριστεροί
και αντι/παγκοσμιοποιητές» εναντίον του Κασσελάκη, άφθονοι σε ποσότητα και χαμηλοί σε ποιότητα λόγου και ανάλυσης. Βέβαια,
όσοι περάσαμε από τα μετερίζια της Αριστεράς – ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ– γνωρίζουμε
τον βαθμό εμπάθειας, ψεύδους και μικρότητας ο οποίος χαρακτηρίζει τους σημερινούς «Αριστερούς» όταν θέλουν να κονταροχτυπηθούν
μεταξύ τους ή να «θάψουν» κάποιον.
Επειδή δεν έχουν –οι περισσότεροι–
αξιόλογη σοσιαλιστική και μαρξιστική παιδεία, τα επιχειρήματά τους είναι απλοποιημένα, χονδροειδή χωρίς εύρος
ποιότητος, έχοντας μόνο «βάθος απύθμενης βλακείας». Μιλάμε για αληθινά ξεκατινιάσματα
και κουτσομπολιά Βαρδαρίου, γλώσσα χυδαία και υβρεολόγια διαρκείας χωρίς αρχή
και τέλος. Οι «αριστεροί» απομυθοποιούνται
όταν κονταροχτυπιούνται μεταξύ τους. Εκεί καταλαβαίνει κάποιος το βαθμό ηλιθιότητας
που διακατέχει στρώματα που «λογικά και κανονικά» θα έπρεπε να αποτελούν την «Αφρόκρεμα
της Κοινωνίας». Γιατί κάποτε η Αριστερά είχε
τους πλέον πεπαιδευμένους και καλλιεργημένους ανθρώπους, ηθικής απείρου ύψους
και αμέτρητου βάθους, αληθινούς Ναζωραίους που θυσιαζόντουσαν για μια Κοσμοθεωρία. Ήσαν τα πρότυπα του «Νέου Ανθρώπου»,
το πρόπλασμα του αυριανού Ανθρωπότυπου μιας μη Πραγματοποιημένης και Αλλοτριωμένης αταξικής κοινωνίας, ενός «Ανθρωπότυπου
του Είδους και όχι της Ύπαρξης», ενός
«Ανθρωπότυπου Ολιστικού και όχι Μερικού και Ειδικοποιημένου».
Αυτά σήμερα θεωρούνται «Ψιλά πράγματα» και όσοι παριστάνουν τους θεωρητικούς
με «πόζα, ύφος και στυλάκι» όπως ο Ευκλείδης, αμολάνε πομφόλυγες περί «Μετα-πολιτικής»
κατηγορώντας τον Κασσελάκη, λες και η Ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινά από τα Σοβιέτ
του Προλεταριάτου στην Ρωσική Επανάσταση και όχι από ένα «Γενικευμένο κύμα, θολής και ασαφούς διαμαρτυρίας, εν πολλοίς
μικροαστικού χαρακτήρα, ένα κράμα αγανάκτησης και ξεσπάσματος» της Περιόδου
2010-15. Αυτό το κύμα «καβάλησε» ο
ΣΥΡΙΖΑ προσπαθώντας να κάνει σέρφινγκ σε ένα κύμα του Ειρηνικού ύψους 40 μέτρων
χωρίς καν να ξέρει κολύμπι και με έναν αρχηγό που «μαγνήτισε τα πλήθη» για ένα διάστημα,
πήρε ένα κόμμα του 4,7% και τους «έκανε ανθρώπους» δηλαδή Κυβέρνηση του 36,3% χωρίς όμως ικανότητα να κρατηθεί από
την σανίδα του σέρφινγκ όταν υποχώρησε το κύμα. Αυτό το τελευταίο ας το προσέξει
ιδιαίτερα ο Κασσελάκης, μη επαναλαμβάνοντας τις τραγικές ανεπάρκειες και τα απίστευτα
και μοιραία «λάθη» του Τσίπρα!
Έρχονται λοιπόν σήμερα οι «Πάπες και Πάπισσες του Αριστερού Βατικανού
του ΣΥΡΙΖΑ» και εκτοξεύουν κατηγορίες βροχηδόν παντού. Ακούστε μερικές:
«Ο Κασσελάκης ήρθε από του πουθενά». Σοβαρά; Δεν ήταν επιλογή του Τσίπρα για το Ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ; Επίσης, εκτός από τον Τσίπρα, προτάθηκε και από τον Πολάκη. Αυτόν ντε που «εκπροσωπεί τον Λαϊκισμό» (Άρης Σκέρτσος) και διαθέτει «Τοξική Αρρενωπότητα» (Αχτσιόγλου).
Ο Κασσελάκης ήρθε από την Αμερική. Σωπάτε καλέ! Από την Αμερική δεν ήρθε και ο Ανδρέας Παπανδρέου και έριξε νοκ άουτ την Δεξιά ξαπλώνοντάς την στο καναβάτσο για πάνω από 20 χρόνια; Από την Αμερική δεν ήρθε και ο σύζυγος της Ράνιας Αντωνοπούλου, κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; (Πρόκειται για το ζευγάρι που έπαιρνε επιδότηση 1000 ευρώ μηνιαίως για το προλεταριακό τους διαμέρισμα στο Κολωνάκι, γνωστή περιοχή Ανθρακωρύχων και Μεταλλεργατών...)
Από την Βρετανία δεν ήρθε ο «Λόρδος της Οξφόρδης», Ευκλείδης Τσακαλώτος, επίλεκτο στέλεχος της «Αριστερής Μεραρχίας του ΣΥΡΙΖΑ», που αφαίμαξε τα Μικρομεσαία στρώματα με 37 δις ως συνεισφορά τους στην «Επαναστατική Στρατηγική του Διεθνούς Προλεταριάτου και της Αγροτιάς»;
«Ο Κασσελάκης είναι πλούσιος». Ειλικρινά, μείναμε ενεοί! Ξεχάσατε πως το ζεύγος Αντωνόπουλου ήταν οι εκατομμυριούχοι του ΣΥΡΙΖΑ, όπως φτωχαδάκι είναι ο Σταθάκης αλλά και ο Ευκλείδης της Οξφόρδης με 440.000 ευρώ στην Black Rock και την Goldman Sachs (Βλ. iefimerida, 7/12/2017).
Γνωστός και αξιόλογος δημοσιογράφος που νιώθει «αγχωμένος» για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ – αποφεύγουμε να ονοματίσουμε οποιονδήποτε– κατηγορεί τον Κασσελάκη πως εργάστηκε στο «Άντρο και δυνάστη των Λαών» Goldman Sachs, λες και τα χρήματά του ο Τσακαλώτος τα έχει καταθέσει στο επαναστατικό Ταμείο των Σαντινίστας... Για να μην μιλήσουμε για τον «Περιφερόμενο άστεγο των Βρυξελών», τον Δημήτρη Παπαδημούλη με τα 38(!) διαμερίσματα. Αρκετά λοιπόν, μπουκώσαμε!
Άλλο επιχείρημα που ακούσαμε από επίσης αξιόλογο αρθρογράφο, ήταν η επίσκεψη του Κασσελάκη στην Μακρόνησο. Θεωρήθηκε περίπου σαν «έγκλημα καθοσιώσεως» στην μνήμη των χιλιάδων Αριστερών. Είναι όμως έτσι; Η Μακρόνησος ανήκει σε όλο τον Προοδευτικό, δημοκρατικό και αριστερό λαό χωρίς διαχωρισμούς. Ο Κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ την επισκέφτηκε – επικεφαλής ήταν ο Ρήγας, γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ– όπως και ο Κώστας Καραμανλής, επί πρωθυπουργίας του, επισκέφτηκε τον Αϊ-Στράτη, γνωστό τόπο εξορίας, καταθέτοντας μάλιστα και στεφάνι. Με την ίδια λογική θα έπρεπε να κατηγορήσουμε και τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ενάντια στη λυσσώδη αντίδραση της Δεξιάς του Αβέρωφ, αναγνώρισε τον Αύγουστο του 1982 την Εθνική Αντίσταση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Θα έπρεπε δηλαδή να πούμε στον Ανδρέα «Τι σχέση έχεις εσύ με την Εθνική Αντίσταση, που ήσουν στην Κατοχή στην Αμερική και υπηρετούσες στο Αμερικανικό Ναυτικό;» Θα έπρεπε να το πούμε, τι λέτε; Όχι βέβαια!
Επιστρέφοντας στην κατηγορία του «Αμερικανόφιλου» μην ξεχνάμε πως εκτός από τον πρώτο Σοσιαλιστή Πρωθυπουργό, Ανδρέα Παπανδρέου, που ήρθε από την Αμερική και τουλάχιστον στην οκταετία 1981-89 επετέλεσε ένα τεράστιο έργο προς χάριν του ελληνικού λαού, ήταν και ο Γεράσιμος Αρσένης ο οποίος ήλθε από την Αμερική και συγκεκριμένα από τον ΟΗΕ, επιτελώντας σαν «Τσάρος της Οικονομίας» ένα τεράστιο έργο με τον ΟΑΕ (Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων) και σώζοντας θέσεις εργασίας χρεωκοπημένων επιχειρήσεων, επιδοτώντας τες.
Το σεκταριστικής προέλευσης επιχείρημα πως οι εξ Αμερικής προερχόμενοι είναι εκ προοιμίου «ύποπτοι» χωλαίνει και δεν έχει καμιά βάση. Πολλοί Υπουργοί, βουλευτές και στελέχη Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ «ήρθαν» από Αμερική ή εργάστηκαν σ’ αυτή. Ο αριστερός Σοσιαλιστής Στέφανος Τζουμάκας, αφού χρημάτισε επί σειρά ετών Υπουργός Κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου και Κώστα Σημίτη, εργάστηκε από το 2000 για ένα χρονικό διάστημα στην Αμερική σαν δικηγόρος όπως και η Ζωή Κωνσταντοπούλου που είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Νέας Υόρκης. Άλλωστε, ένας από τους μεγαλύτερους επαναστάτες της Παγκόσμιας Ιστορίας, ο Friedrich Engels, υπήρξε Βιομήχανος Αστός, συντηρούσε για δεκαετίες την Οικογένεια Μαρξ και με την διαθήκη του προίκισε τις κόρες του Μαρξ και άφησε όλη του την περιουσία –περίπου 2.000.000 λίρες – στα Σοσιαλιστικά Κόμματα του αγαπημένου του Διεθνούς Προλεταριάτου.
Αλλά και στα δικά μας, ο Engels της Θεσσαλονίκης, ο Κωστής Μοσκώφ της ντόπιας Μεγαλοαστικής Τάξης, ένας αληθινός ευπατρίδης, υπήρξε ίσως ο πλέον ολοκληρωμένος και προχωρημένος μαρξιστής κομμουνιστής που γνωρίσαμε ποτέ.
Παραδείγματα εξαιρετικά σπάνιων ανθρώπων που το χρήμα δεν τους έλεγχε. Αντίθετα, αυτοί το κατεύθυναν όπου θεωρούσαν πρέπον. Στους νεόπλουτους το χρήμα είναι «Μετοχή της ψυχής», πουλάνε και την ψυχή τους γι’ αυτό. Στους εξαιρετικά σπάνιους ανθρώπους, το χρήμα είναι «Μετοχή του Πλησίον», είναι ένα έπιπλο του σπιτιού που το πουλάνε ανά πάσα στιγμή για να σώσουν τους φίλους τους.
Επιστρέφοντας στον Κασσελάκη, θεωρούμε τις κατηγορίες εναντίον του αβάσιμες. Ο πανικός της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αλλά και της Συριζαίικης γραφειοκρατίας δείχνει πολλά και αποδεικνύει τα πάντα, κυρίως τον πανικό μπροστά στο «νέο» και στο «τολμηρό». Ο Κασσελάκης εάν κερδίσει, ίσως αποδειχθεί ο μόνος που μπορεί να ανατρέψει τον Μητσοτάκη. Ας προσέξει να μοιάσει στον Τσίπρα μόνο στο θετικό σκέλος, την ταχύτατη άνοδο αλλά όχι στο αρνητικό, την παταγώδη αποτυχία του Τσίπρα σχεδόν σε όλα. Γιατί εκτός από το «Αμερικανικό πρακτικό πνεύμα» για το οποίο έγραφε ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς τη δεκαετία του 1930, χρειάζεται και «Γερμανική Οργάνωση» αλλά «Ρωσική αντοχή ψυχής». Γιατί αυτά τα τελευταία είναι που λείπουν.