Τρία χρόνια μετά το θάνατο του αλησμόνητου Θύμιου Παπανικολάου δημοσιεύουμε ξανά το άρθρο των Χριστουγέννων του 2012 που παραμένει δραματικά επίκαιρο...
Φετινά Χριστούγεννα: Η Αναγέννηση (εξέγερση) καθυστερεί επικίνδυνα…
«Όταν εξαντληθούν τα λάθη
Αντικρύ μας θα κάθεται
Σαν τελευταίος σύντροφος το μηδέν»
Μπρεχτ
Εμείς έχουμε φτάσει στο μηδέν και ακόμα να αναγεννηθούμε (να εξεγερθούμε)…
Και στα φετινά Χριστούγεννα ζούμε μια ακόμα χειρότερη κόλαση, μια ΦΡΙΚΗ δίχως τέλος…
Και η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ (Εξέγερση), το πνεύμα, δηλαδή, των Χριστουγέννων, καθυστερεί δραματικά…
Βεβαίως, καμιά ΕΞΕΓΕΡΣΗ δεν αποτελεί το ΑΥΤΟΜΑΤΟ αποτέλεσμα της εξαθλίωσης.
Το αντίθετο: Η εξαθλίωση ενός λαού, οδηγεί σε ένα πρώτο στάδιο στην ΥΠΟΤΑΓΗ της απελπισίας και της μοιρολατρίας ή στην αναζήτηση «μεσσιών»…
Ο μέγας κίνδυνος της ΦΡΙΚΗΣ που ζούμε είναι να βυθιστούμε στην άβυσσο της εξαθλίωσης, σε μια υποταγή δίχως τέλος…
Αυτός ο εφιάλτης «κάθεται» απέναντί μας…
Η πρώτη, λοιπόν, χριστουγεννιάτικη ευχή μας είναι να συνειδητοποιήσουμε αυτόν τον εφιαλτικό κίνδυνο που μας απειλεί ΑΜΕΣΑ…
Κατά τα άλλα αναδημοσιεύουμε το περσυνό μας κείμενο. Παραμένει εξίσου επίκαιρο…
Χριστούγεννα: Αναγέννηση και Αντίσταση
Σε άλλες εποχές –αγωνιστικής ανάτασης και ευαισθησίας- δεν θα μπορούσε να καγχάζουν, με τέτοια προκλητικότητα και αυθάδεια, οι «βρικόλακες του σκότους»: Οι ληστοσυμμορίες της τοκογλυφικής κακουργίας και τα «ιερατεία» των ανδρεικέλων τους…
Σήμερα, το σώμα της ελληνικής κοινωνίας μοιάζει να είναι ναρκωμένο και υπνωτισμένο. Και αυτή ακριβώς η αδράνεια, δηλαδή η παθητικότητα και η μοιρολατρική αποδοχή των πάντων, είναι που καθιστά πιο επιθετικά και δηλητηριώδη τα ερπετά του καθεστώτος που χειμάζουν στα εκτροφεία των «νταβάδων» (διεθνών και εγχώριων).
Η αδράνεια ενός λαού είναι η δύναμη της εξουσίας, κάθε εξουσίας. Είναι αυτή η αδράνεια που ανοίγει διάπλατα τις πόρτες στη μόλυνση της καθεστωτικής σαπίλας που ναρκώνει τη σκέψη και τις αισθήσεις…
Αυτή η μόλυνση σήμερα έχει πάρει τις τερατώδεις διαστάσεις τής νεοταξικής βαρβαρότητας, τις διαστάσεις της φασιστικής φρενοβλάβειας των ληστών και δημίων του κόσμου και των δωσίλογων υπηρετών τους.
Στην Ελλάδα ζούμε σπαρακτικά και καθημερινά αυτή τη φρίκη…
Τη φρίκη της κτηνώδους λεηλασίας μας και εξόντωσής μας…
Τη φρίκη της δολοφονίας της σκέψης, της καθημερινής πολιτικής μιζέριας, της κακόγουστης παραπολιτικής «φιλολογίας», της μοχθηρίας των ανδρεικέλων…
Τη φασιστική φρίκη της τηλεοπτικής βαρβαρότητας που μολύνει τα πάντα με τα τεράστια αποθέματα των σκουπιδιών που «ξερνάει» καθημερινά…
Όλη αυτή η φλύαρη καθημερινή πεζότητα, η φλύαρη κακογουστιά, η φλύαρη καθεστωτική τρομοκρατία, η φλύαρη χυδαιότητα και αυθάδεια δεν αποβλακώνει απλώς τον «πολίτη», αλλά τον εθίζει να δέχεται τα πάντα χωρίς να αντιδρά…
Μέσα σε αυτή τη ΓΕΝΙΚΗ και φασιστική «ξηρότητα» των ημερών μας, η ευαισθησία, η ανησυχία, ο θυμός, η αμφισβήτηση, η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ είναι μια ΠΡΟΣΦΟΡΑ και μια ΠΡΟΤΑΣΗ ΖΩΗΣ…
Αυτές είναι και οι χριστουγεννιάτικες ευχές μας: ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ και ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ…
Η αποκατάσταση δηλαδή του πνεύματος της γέννησης του ΧΡΙΣΤΟΥ…