Του
Εκείνο που κυρίως συζητιέται με πάθος μεταξύ των Νεοελλήνων (αν
εξαιρέσει κανείς τον άλλο μικροεμφύλιο για την αξιολόγηση της ταινίας
του Λάνθιμου ή τις δηλώσεις Νταλάρα) είναι η δυνατότητα ομόφυλων
ζευγαριών όχι μόνον να νυμφεύονται, αλλά και να υιοθετούν-ανατρέφουν
παιδιά.
Την ίδια στιγμή ο πόλεμος μαίνεται στην Ουκρανία και εξαπλώνεται στη Μέση Ανατολή με 10 παιδιά να δολοφονούνται κάθε ώρα στη Γάζα.
Την ίδια στιγμή η Ελλάδα σπεύδει, χωρίς να οφείλει, να δηλώσει ένοπλη
παρουσία στην Ερυθρά Θάλασσα, μετατρέποντας σε εχθρούς και άλλες χώρες
με τις οποίες δεν μας χωρίζει τίποτα, επωμιζόμενη συγχρόνως εμμέσως
μέρος της ευθύνης για την “γενοκτονία” εναντίον του παλαιστινιακού λαού.
Την ίδια στιγμή ενισχύει την Ουκρανία με οπλικά συστήματα που στερεί από τα απειλούμενα νησιά του Αιγαίου, ενώ ο αναδασμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας προχωράει σταθερά και αθόρυβα, καθώς η Τουρκία διεισδύει περισσότερο στον οικονομικό και πολιτισμικό βίο μας (αγοράζονται ποδοσφαιρικές ομάδες, τηλεοπτικά κανάλια, αλιευτικές εταιρείες) και στελέχη των Γκρίζων Λύκων αναλαμβάνουν την προπονητική ευθύνη μεγάλων ΠΑΕ.
Την ίδια στιγμή το εισόδημα όλο και μεγαλύτερων μερίδων του πληθυσμού δεν αρκεί για να καλύψει τις δυο τελευταίες εβδομάδες του μήνα, με την αισχροκέρδεια να καλπάζει ασύδοτη, τα νοσοκομεία διαλύονται, η χώρα δημογραφικά συρρικνώνεται, η γεννητικότητα χτυπάει αρνητικά ρεκόρ. Ενώ λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά που συνιστούν υπαρξιακή κρίση για την Ελλάδα, το μέγα πρόβλημα που συνταράσσει και διαιρεί την ελληνική κοινωνία είναι η τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών! Μιλάμε για μια ελαχιστότατη ομάδα, στο όριο του στατιστικά ασήμαντου – 520 είναι συνολικά οι αιτήσεις που έγιναν για συμβόλαιο συμβίωσης μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών. Ένα ποσοστό εξ αυτών θα είναι σε οικονομική θέση να υιοθετήσουν.
Την στιγμή, λοιπόν, που όλο και περισσότερα ζευγάρια αδυνατούν να θρέψουν παιδιά και μένουν άτεκνα, λόγω της παρατεταμένης οικονομικής δυσπραγίας , οι Νεοέλληνες διαιρούνται και διαπληκτίζονται σε υψηλούς τόνους, για το “δικαίωμα” των ελάχιστων εύπορων ομόφυλων ζευγαριών να αγοράζουν και τον ρόλο του γονέα, σε μια κοινωνία όπου τα πάντα αγοράζονται. Αν πιστέψουμε στην εικόνα που εμφανίζεται στα Μίντια και στα κοινωνικά Μίντια, η κοινωνία βρίσκεται στο κατώφλι μιας τεράστιας σημασίας τομής που χωρίζει το “αντιδραστικό” και “οπισθοδρομικό” χθες από το “προοδευτικό”, λαμπρό αύριο! Υπογραμμίζω το “εμφανίζεται” καθόσον μου φαίνεται αδιανόητο η κοινωνία από τη μια μέρα στην άλλη να παίζει τα ρέστα της σε αυτό το διακύβευμα, όπως δείχνει η μονομανής εστίαση της δημοσιότητας σε αυτό!