ΚΙ ΑΠ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ, ΜΕ ΣΚΛΗΡΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΩ.
Του Ηλία Σιαμέλα
«Υπάρχει κάτι πίσω απ’ τους προδότες
και τους ποντικούς που ροκανίζουνε.
υπάρχει μια αυτοκρατορία που στρώνει
το τραπέζι και σερβίρει τα φαγητά
και τις σφαίρες».
Πάμπλο Νερούντα
Να λοιπόν η «Νέα Ελπίδα». Να, η «Νέα Ελλάδα». Ιδού το βιασμένο μέλλον που σερβίρεται σαν πρόοδος. Ο προορισμός προς το μεγαλείο της μετριότητας. Η γενέτειρα πόλη των ΗΠΑ και η χαζοχαρούμενη φάτσα του Μπους, χαράζουν μια κουτή απομίμηση εξουσίας. Η διαπλανητικοί εκδορείς σε έργα ανήθικων μεταλλάξεων.
Ήρθε η εποχή παγίωσης μιας multicultural «Ελλάδας», όπου προωθημένοι, ελέω παγκοσμιοποίησης, «αρχηγοί», θα κινούνται ανάμεσα στη δύναμη και την ηλιθιότητα. Φαντάζομαι τον αυριανό πρωθυπουργό της «Ελλάδας», μ’ ένα μυαλό που θα σκέφτεται αμερικάνικα και θα μεταφράζει ελληνικά.
Αυτό είναι το καινούργιο μοντέλο της πολυπολιτισμικής ενσωμάτωσης, που φέρνει τη σφραγίδα της μεταμφιεσμένης Σημιτικής πανουργίας και του ντόπιου πολιτικού αηθικισμού.
Αυτή είναι η σκηνογραφία του νέου συστήματος, το νέο Παλάτι των εξουσιαστών, η Νέα Πολιτεία, όπου, «οι ανομίες σωρός, καιρό, ένα πλήθος, βαθιά με τρόπους που απορείς, πρέπει ν’ αναβλασταίνουν»*.
Χώρα ταπεινωμένη, χώρα παραπρώκτια του διεθνούς σιωνισμού, χώρα πάχυνσης του εργολάβου και του πολιτικού, χώρα ασθένωσης της ελληνικής ψυχής, χώρα μαζοχιστών ψηφοφόρων, χώρα πείνας και δυστυχίας, χώρα με το ζόρι ριγμένη στο λάκκο των «ολυμπιακών» λεόντων. «Ελλάδα» του Γιώργου, των Κώτσων, της Ντόρας και της Γιάννας. «Ελλάδα» νηστική, που αγαλλιάζει και λύνεται μπροστά στα εύκολα μειδιάματα μειλίχιων λύκων. Είναι η «Ελλάδα» αυτή που κατασκευάζουν.
Τι να πρωτοπεί κανείς και τι να κράξει. Τα εγχώρια φώτα όλα στραμμένα στο πρόσωπο του νέου «αρχηγού», μαζί μ’ ένα κλαυσίγελο του καραγκιόζη, στον ορισμό της νέας κληρονομικής μοναρχίας ή της ανανέωσης της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας.
Η γοργοκύλιστη φαντασία της ρήγισσας νομενκλατούρας, οργίασε πάνω από τα συντρίμμια που άφησε ο Σημίτης. Οι διαπλεκόμαγκες , οι μιζαδόροι, οι εργολάβοι, οι δικτάτορες της αγοράς, τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Το Καπιτώλιο της διαφθοράς, που ανήγειρε ο Σημίτης, πρέπει να υπερυψωθεί με ανανεωμένη λάσπη και πλίθρες ενισχυμένες, απ’ την Αμερική φερμένες. Τα εκσυγχρονισμένα τρωκτικά
παραπάχυναν και χρειάζονται τον ανανεωμένο αέρα του ΠΑΣΟΚ για να επιζήσουν.
Και νάταν μόνο αυτοί. Στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, στη γενέτειρα «πατρίδα», την παραδομένη στα αιματοβαμμένα συμπλέγματα των σιωνιστών, ήδη κροταλίζουν οι γλώσσες και πανηγυρίζουν για την άνοδο του Γιώργου στην κορυφή του ΠΑΣΟΚ. Όταν αύριο θ’ αποφασίσουν να «τακτοποιήσουν» τις εκκρεμότητες στο Αιγαίο, τις συγκυριαρχίες, τις κυπριακές πληγές κλπ, τότε θα έρθει ο άλλος δίσκος σερβιρίσματος, που λέει ο ποιητής. Τότε ο Γιώργος θα χρειαστεί, για να παπαγαλίζει κι αυτός, με τέλεια προφορά, κάθε φορά, του Σημίτη το θερμό «ευχαριστώ».
Για την ώρα, εν όψει εκλογών, ας αποχαυνωθούμε με τα happening του δικομματισμού, εκεί στα θέατρα των τηλεοπτικών παραθυριών και ας αφήσουμε ήσυχο το Σημίτη να φέρει κι άλλους αλβανούς κι όλες τις φυλές του Ισραήλ, να εποικήσουν ανενόχλητα την «Ελλάδα».
Φτου και πάλι φτου, στη μοίρα που μου ‘γραφε να δω, τέτοιο ξεφτιλίκι!
* Βιργίλιος, «Αινειάδα»
Παρώρεια Αρκαδίας, Τρίτη, 13 Ιανουαρίου 2004