«Η Ελλάδα στους Έλληνες»: Το σύνθημα του Ανδρέα Παπανδρέου που συγκλόνισε κάποτε, συθέμελα, την Ελλάδα και καλλιέργησε τις πιο θανάσιμες και καταστροφικές αυταπάτες.
Και φτάσαμε:Από την Ελλάδα στους Έλληνες, στην Ελλάδα στους ξένους!!!
Ένα σύνθημα της σοσιαλδημοκρατικής «καταιγίδας», μετά την πτώση της χούντας, που όχι μόνο δεν οδήγησε την Ελλάδα στους Έλληνες, αλλά την υποδούλωσε στα ευρωπαϊκά και αμερικανικά κέντρα της εξουσίας.
Και το κόμμα που τράφηκε με αυτή τη δημαγωγία της «εθνικής υπερηφάνειας», σήμερα αποτελεί παράρτημα της Αμερικανικής πολιτικής και ο αρχηγός του, είναι ο «λοχίας» του πλανητικού κράτους!!!
Όμως τα ιστορικά γεγονότα, όπως είναι γνωστό, εμφανίζονται πρώτα σαν τραγωδία και μετά σαν φάρσα.
Την τραγωδία του «Ελλάδα στους Έλληνες» τη βιώνουμε εδώ και πολλά χρόνια και σήμερα στην αυθάδη μορφή του πασοκικού εφιάλτη.
Δεν θα μπορούσε αυτή η τραγωδία να μην γεννήσει και τη φάρσα της: Τη φάρσα του «Ελλάδα στους Έλληνες»!!!
Γιατί είναι κακόγουστη φάρσα να «βρικολακιάζει» αυτό το σύνθημα από τον Καρατζαφέρη και όλα τα «λαμόγια», τα απόβλητα και τους γραφικούς κλόουν της πολιτικής που μεταμφιέζονται σε «εθνοσωτήρες».
«Η Ελλάδα στους Έλληνες» ουρλιάζουν όλα τα «πατριωτικά μαντεία».
Όλοι οι σαλτιμπάγκοι αυτοσχεδιαστές και τυχοδιώκτες, όλοι αυτοί που αφού φίλησαν όλες τις κατουρημένες ποδιές του καθεστώτος και γαλουγήθηκαν σε όλη την καθεστωτική βρομιά και στα «μαγειρεία» των κυβερνητικών και κρατικών υπηρεσιών, σήμερα φόρεσαν τη γενειάδα του «εθνοσωτήρα» και μεθυσμένοι από τη σύγχυση της απελπισίας των αφελών αλλά και από τον αστικό σοβινισμό, κλείνουν σε όλους τους τόνους το «Ελλάδα στους Έλληνες», επιχειρώντας να αντιγράψουν τα κλισέ του Ανδρέα Παπανδρέου και να «βελονιάσουν» τα Ανδρεϊκά σύνδρομα…
Όλα αυτά τα υποπροϊόντα της καπιταλιστικής σήψης, οι ποικίλοι αρουραίοι των υπονόμων, γραφικά υπολείμματα ενός κόσμου νεκρού μάς έγιναν υπερ-πατριώτες και εμπορεύονται την άγνοια, την αμάθεια και την απελπισία των εξαθλιωμένων και αφελών.
Γιατί, όποιος γνωρίζει ιστορία, όποιος έχει στοιχειώδη γνώση των πολιτικών μας πραγμάτων, είναι σε θέση να διακρίνει την κακόγουστη φάρσα του «Ελλάδα στους Έλληνες».
Αλλά αυτή ακριβώς την τερατώδη ιδεολογική και πολιτική κατάπτωση και σύγχυση εκμεταλλεύονται οι «έμποροι» του «πατριωτισμού» και οι γραφικοί φαρσέρ και τυχοδιώκτες «εθνοσωτήρες»…
Και ακριβώς, επειδή είναι γελοιογραφικά κακέκτυπα και «φαρσέρ», υποπροϊόντα σήψης και παρακμής, γι’ αυτό και αποτυπώνουν την πιο μοχθηρή, αλλά γραφική γκριμάτσα της νεοταξικής ιδεολογίας: Αυτή της ολοκληρωτικής ισοπέδωσης των ιδεών, των κοινωνικών και ιδεολογικών οριοθετήσεων, της Πολιτικής.
Το Αντρεϊκό, δημαγωγικό σύνθημα («η Ελλάδα στους Έλληνες») ήταν ισοπεδωτικό στη φόρμα, αλλά όχι στο περιεχόμενο. Κατέληξε στην ισοπέδωση του κοινωνικού περιεχομένου και των ιδεολογιών.
Ο Ανδρέας διαχώριζε τα κοινωνικά και ιδεολογικά περιεχόμενα. Το «Ελλάδα στους Έλληνες» ήταν ο «μικροαστικός σοσιαλισμός» που εκεί μέσα δεν «χώραγαν» οι πάντες και κυρίως «δεξιοί», «ακροδεξιοί» και δεν συμμαζεύεται…
Για του σημερινούς φαρσέρ «εθνοσωτήρες» δεν υπάρχουν όρια ούτε σύνορα: «Δεξιοί», «ακροδεξιοί», «αριστεροί», «νεοδηοκράτες», «πασόκοι», «καρατζαφερικοί», της «χρυσής αυγής», οι πάντες και τα πάντα χωράνε μέσα στο «Ελλάδα στους Έλληνες»: Ολοκληρωτικός πολτός και ισοπεδωτική κατεδάφιση των κοινωνικών και ιδεολογικών οριοθετήσεων. Δηλαδή το «τέλειο» ιδεολογικό «μοντέλο» της Νέας Τάξης, αυτό της μακάβριας κονιορτοποίησης και πολτοποίησης των πάντων.
Ένα «εθνοσωτήριο» κράμα, λοιπόν, θα σώσει την Ελλάδα, μακριά από κοινωνικά υποκείμενα και ιδεολογικά χαρακτηριστικά: Η πεμπτουσία του φασισμού!!!
Τα κακέκτυπα, οι γραφικοί κλόουν, τα απορρίμματα της σήψης, τα «λαμόγια» και οι ποικίλοι αρουραίοι των υπονόμων, αποτυπώνουν πιο ανάγλυφα τη φιλοσοφία του σύγχρονου φασισμού της Νέας Τάξης: Την κατάργηση της Ιστορίας, των κοινωνικών οριοθετήσεων, των πολιτισμικών και πνευματικών αρμών και των ιδεολογιών…
Οι καρικατούρες των σημερινών «εθνοσωτήρων» είναι κακόγουστες φάρσες. Ξεγελούν κάποιους απελπισμένους αφελείς οι οποίοι πιστεύουν ότι με ουρλιαχτά, γαυγίσματα και «μαζώξεις» μπορούν να κτυπήσουν το «καθεστώς», αλλά στο τέλος γρήγορα αποκαλύπτονται ότι αποτελούν εξαρτήματα του καθεστώτος, φτηνά υλικά δημαγωγίας και απάτης…
Αν ήταν τόσο επιπόλαια εύκολος και επιφανειακός ο αγώνας εναντίον του καθεστώτος, θα είχε γκρεμιστεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Και φυσικά θα αποτελείς πιόνι των ποικίλων «κατεργαρέων» και «μηχανισμών» αν πορεύεσαι τυφλά, θεωρητικά, ιστορικά και πολιτικά «ανεγκέφαλα», δηλαδή αν πορεύεσαι τον εύκολο δρόμο της τυφλής δράσης και «πίστης» σε κάθε «εθνοσωτήριο» σκύβαλο.
Τον εύκολο δρόμο της ιστορικής άγνοιας και της πολιτικής αμάθειας…