Ή κίβδηλες φόρμες για νέο ΕΑΜ
Στα πενήντα χρόνια της πολιτικής μου δράσης έχω ζήσει πολλά πολιτικά παράδοξα και αλλόκοτα, άπειρες καιροσκοπικές προσμίξεις ετερόκλητων πολιτικών καταστάσεων και σχιζοειδείς σεχταριστικές εκτρώσεις.
Η σημερινή περίοδος δεν συγκρίνεται με καμία του παρελθόντος. Υπάρχουν καταστάσεις που με κάνουν να σηκώνω τα χέρια ψηλά. Τόσο σάπιες, μίζερες και εκτρωματικές είναι…
Έζησα ένα αμείλικτο και εξοντωτικό διωγμό επαγγελματικό από όλες τις κυβερνητικές καταστάσεις και από τα δημοσιογραφικά ιερατεία.
Αυτό το καταλάβαινα και το έβρισκα φυσιολογικό, αλλά και ενθαρρυντικό: Έδειχνε ότι βαδίζω σωστά…
Αυτό που κατάλαβα με καθυστέρηση ήταν ο άλλος διωγμός: Ο τρομοκρατικός διωγμός και τραμπουκισμός από τους «αριστερούς» και όχι μόνο τους σταλινογενείς (ήταν και αυτό κατανοητό), αλλά από τους παλιούς συντρόφους…
Αυτό άρχισε να εκδηλώνεται στη δεκαετία του 1990 όταν εναντιώθηκα στις Νατοϊκές επιθέσεις ισοπέδωσης της Γιουγκοσλαβίας και όταν άρχισα να συνειδητοποιώ τον εφιάλτη της Νέας Τάξης και το μέγιστο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης.
ΟΤΑΝ άρχισα να θέτω τα «εθνικά ζητήματα», τη μυθολογία της κατασκευασμένης τρομοκρατίας, την αλλοδαπή εισβολή και τις καταστροφικές της συνέπειες και το ζήτημα της υπεράσπισης της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
ΤΟΤΕ από «αγωνιστής» και «επαναστάτης» έγινα «εθνικιστής», «φασίστας» κλπ…
Και με άλλοθι αυτούς τους αφορισμούς και στιγματισμούς κάψανε το ΡΕΣΑΛΤΟ…
Την τελευταία, ωστόσο, δεκαετία παρατηρεί κανείς φαινόμενα ακραίας και ολοκληρωτικής αποσύνθεσης. Η νεοταξική ισοπέδωση και σήψη των πάντων αφήνει ένα ΠΕΛΩΡΙΟ πολιτικό κενό σε ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ και ΕΘΝΙΚΟ επίπεδο.
Και όσο οι εθνικές ζυμώσεις και διεργασίες αναπτύσσονται μέσα στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας τόσο και το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΕΝΟ διευρύνεται και βαθαίνει, αφήνοντας χώρο στα κατασκευασμένα από το καθεστώς «ακροδεξιά σκιάχτρα» και στους ποικίλους τυχοδιώκτες τσαρλατάνους «εθνικής σωτηρίας» με στόχο τον εγκλωβισμό και τη συκοφάντηση των πατριωτικών κοινωνικών διεργασιών και ζυμώσεων.
ΟΜΩΣ, ούτε αυτά τα δόλια καθεστωτικά τεχνάσματα πέτυχαν. Οι εθνικές κοινωνικές διεργασίες έχουν προσλάβει εκρηκτικό χαρακτήρα και τα όπλα των «ακροδεξιών σκιάχτρων» δεν έχουν πλέον καμία αποτελεσματικότητα.
ΟΥΤΕ μπορεί να έχουν επιτυχία κάλπικοι «πατριωτισμοί», «πατριωτισμοί» χωρίς κοινωνικό υπόβαθρο, δηλαδή «πατριωτισμοί» που σε επίπεδο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ αποδέχονται και στηρίζουν το κοινωνικό και πολιτικό καθεστώς που αναιρεί το «εθνικό» και «πατριωτικό».
Τέτοιοι «πατριωτισμοί» είναι πατριδοκαπηλίες, εμπορία της πατρίδας και σήμερα τάχιστα ξεσκεπάζεται η ΑΠΑΤΗ…
ΣΥΝΕΠΩΣ το πελώριο πολιτικό κενό πάνω στα εθνικά και κοινωνικά ζητήματα (αυτά είναι άρρηκτα συνδεδεμένα) ΟΧΙ μόνο δεν μπορεί να καλυφτεί από την ακροδεξιά δημαγωγία και τους τυχοδιώκτες τσαρλατάνους, αλλά βαθαίνει ακόμα πιο πολύ.
Το καθεστώς το γνωρίζει γι’ αυτό δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια. Βάζει σε κίνηση και αξιοποιεί τις μεγάλες πολιτικές εφεδρείες του: Την «αριστερά» με το τεράστιο ιστορικό κοινωνικό της κύρος…
Αρχίζουν, λοιπόν και μέσα στο χώρο της «αριστεράς» και «ακροαριστεράς» να αναπτύσσονται πρωτοβουλίες εγκλωβισμού, ελέγχου και εκπόρνευσης των εθνικών λαϊκών διεργασιών.
Φυσικά έχει «γονιμοποιηθεί» και το έδαφος: Πολλοί αγνοί αγωνιστές που βρίσκονται στους χώρους και τα περίχωρα της «αριστεράς» βιώνουν, μέρα με την ημέρα και πιο σπαρακτικά, τα οξύτατα εθνικά και κοινωνικά ζητήματα και τον εφιάλτη της αλλοδαπής εισβολής και κατοχής της χώρας μας.
ΠΡΕΠΕΙ, λοιπόν, να στηθούν οι ξόβεργες και οι φακοπαγίδες, ώστε να καναλιζαριστούν οι εθνικές διεργασίες σε στόχους ανώδυνους και ακίνδυνους για το καθεστώς…
Αυτά ως γενική πολιτική τοποθέτηση που απορρέει από τις εμπειρίες μου και από την ανάλυση της σημερινής θολής και «περίεργης» κατάστασης.
ΤΩΡΑ θα καταθέσω την τελευταία εμπειρία μου: Μαρτυρία και καταγγελία και τα συμπεράσματα τα αφήνω στους πολιτικά σκεπτόμενους.
Πριν από μερικούς μήνες, το Μάιο, υπήρξε μια πρωτοβουλία κάποιων ανθρώπων από την «αριστερά», «Συγκρότησης Μετώπου για τη Σωτηρία του λαού».
Από το Μάιο ακόμα είχε προσδιοριστεί ανοικτό κάλεσμα και συνάντηση στον κινηματογράφο Ααβόρα για την Κυριακή που μας πέρασε, 17Οκτωβρίου 2010 …
Η «Πρωτοβουλία» μίλαγε για νέο ΕΑΜ, για μία νέα «Φιλική Εταιρεία» για «Σωτηρία της χώρας» κλπ:
«Όλοι εμείς που υπογράφουμε το παρόν κείμενο πιστεύουμε πώς τώρα είναι η ώρα για να οικοδομηθεί ένα νέο ΕΑΜ, μια νέα Φιλική Εταιρεία, μια νέα Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας. Μόνο με τη δημιουργία ενός μεγάλου κοινωνικοπολιτικού μετώπου ολόκληρου του λαού για τη διάσωση και την αναγέννηση της χώρας μπορούμε να ξεφύγουμε από τον καταθλιπτικό μονόδρομο της καταστροφής, της λεηλασίας και της υπερχρέωσης. Αυτό είναι σήμερα το κυρίαρχο εθνικό, πατριωτικό και συνάμα ταξικό καθήκον για τον εργάτη, τον αγρότη, τον μικρομεσαίο».
Το πρώτο που εντυπωσιάζει είναι τούτο: ΟΛΟ το κείμενο του «Μετώπου» μένει αποκλειστικά και πεισματικά στο οικονομικό ζήτημα, στο δημόσιο χρέος και στην άρνηση της πληρωμής του.
Χρησιμοποιεί ακραίες εθνικές φόρμες «νέο ΕΑΜ», «Φιλική Εταιρεία», «εθνικό», «πατριωτικό» καθήκον κλπ και δεν υπάρχει ούτε ένα ΑΙΤΗΜΑ ΑΙΧΜΗΣ ΕΘΝΙΚΟ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ.
Φλυαρεί το κείμενο περί ΚΑΤΟΧΗΣ και δεν προσδιορίζει ΤΙΠΟΤΑ ΕΘΝΙΚΟ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ, ούτε τους ΕΦΙΑΛΤΕΣ και τα «ΕΡΓΑΛΕΙΑ» της κατοχής μας, της ισοπέδωσης και του διαμελισμού του ελληνικού έθνους…
ΜΙΛΑΕΙ για νέο ΕΑΜ (Εθνικό-Απελευθερωτικό Μέτωπο) και περιορίζεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο οικονομικό ζήτημα του δημόσιου χρέους.
Η δεύτερη έκπληξη ήταν τα πρόσωπα που υπέγραφαν το κείμενο: Ένας αχταρμάς με κυρίαρχο ΔΟΜΙΚΟ στοιχείο γνωστοί και παλιοί «ακροαριστεροί», δορυφόροι οι περισσότεροι του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ.
Συγκεκριμένα:
α) Ο Δημήτρης Καζάκης, Οικονομολόγος, που φαίνεται να είναι και το κέντρο της πρωτοβουλίας. Παλιά στο ΚΚΕ.
β). «Κομμουνιστική Ανανέωση». Στην ομάδα αυτή ήμουν και εγώ το 2000. Τότε συνεργαζόταν με το ΚΚΕ και μάλιστα είχαμε και εμείς κατεβεί ως υποψήφιοι στις εκλογές. Εκεί γνωριστήκαμε και με τον Καζάκη, ΚΚΕ τότε.
Σημείωση: Στην ομάδα αυτή όταν έθεσα, τότε, ως προτεραιότητα τα «εθνικά θέματα» και τη λαθρομετανάστευση την έπιασε αλλεργική υστερία: Ήταν η τελευταία μου επαφή με «ακροαριστερές» ομάδες.
Μετά την αποτυχημένη συνεργασία με το ΚΚΕ η «Κομμουνιστική Ανανέωση» έγινε δορυφόρος του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ!!!
γ). Τροτσκιστές που παλιά έκαναν εισοδισμό μέσα στο ΠΑΣΟΚ!!!
Πίστευαν οι άμοιροι ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κεντριστικό αριστερό κόμμα που θα μπορούσε να μετεξελιχτεί σε επαναστατικό!!!
δ). Διάφοροι του ΣΥΝ…
ε). Και κάποιες υπογραφές «πατριωτών» τουριστών…
Η Σύνθεση αυτής της Επιτροπής Πρωτοβουλίας σε αποθάρρυνε γιατί σηματοδοτούσε καιροσκοπικές επιμειξίες και ακόμα χειρότερα ΟΧΙ καθαρές ΙΔΕΕΣ και επιδιώξεις, ΟΥΤΕ και καλές προθέσεις.
Επίσης σημειολογικά σε προβλημάτιζε και το γεγονός ότι οι «επαγγελματίες» αντιρατσιστές ΟΧΙ μόνο δεν της άσκησαν κριτική, παρά τις ακραίες «εθνικές» και «πατριωτικές» φόρμες, αλλά πρόβαλαν και το κείμενο!!!
Σκέφτηκα ότι μπορεί να είμαι πολύ δύσπιστος και αυστηρός στην κρίση μου και ότι οι άνθρωποι αλλάζουν.
Βεβαίως οι άνθρωποι αλλάζουν, αλλά τα δουκάτα- σέχτες δεν αλλάζουν. Αλλά αυτό το παράβλεψα…
Η ψυχρολουσία ήρθε την Κυριακή της συγκέντρωσης, μόλις πάτησα το πόδι μου στην πόρτα του Ααβόρα.
Με πλησίασε αμέσως παλιός γνωστός, το έπαιζε ο «μπράβος» της «Επιτροπής» και μου είπε:
«Εσύ ο εθνικιστής τι θέλεις εδώ. Να φύγεις δεν σε δεχόμαστε»!!!
Του είπα ήρεμα:
«Αν δεν κάνω λάθος είναι κλήση ανοικτής συγκέντρωσης για τη συγκρότηση ενός νέου ΕΑΜ».
Απάντησε επιθετικότατα:
«Εμείς κανονίζουμε ποιους δεχόμαστε και εμείς καθορίζουμε το περιεχόμενο των εννοιών που χρησιμοποιούμε»!!!
«Ούτε ο Ιωσήφ (Στάλιν) δεν μίλαγε τόσο ωμά», του είπα και του γύρισα την πλάτη…
Μετά πήγα και κάθισα με κάποιους φίλους στα καθίσματα του κινηματογράφου.
Μετά την εισαγωγική ομιλία του Καζάκη ζήτησα αμέσως το λόγο.
Αφού χαιρέτισα την πρωτοβουλία ανέλυσα επιγραμματικά κάποια ζητήματα, υπογραμμίζοντας:
α). Ένα παλλαϊκό εθνικό Μέτωπο (νέο ΕΑΜ) δεν μπορεί να περιορίζεται στενά και αποκλειστικά στο δημόσιο χρέος.
β). Όταν κλείνουμε σε όλες τις πτώσεις τη λέξη «κατοχή» δεν είναι δυνατόν να μη θέτουμε τις αιχμές των κοινωνικών και εθνικών ζητημάτων, ζητήματα εθνικής ανεξαρτησίας, ζητήματα τεμαχισμού και διάλυσης του έθνους, ζητήματα αλλοίωσης και υπονόμευσης της κοινωνικής και ΕΘΝΙΚΗΣ υπόστασης της χώρας, τον εφιάλτη της ανεργίας κ.λπ.
γ). Όταν μιλάμε για ΚΑΤΟΧΗ δεν μπορεί να παρακάμπτουμε και να παρασιωπούμε και τη ΦΥΣΙΚΗ μας ΚΑΤΟΧΗ από την αλλοδαπή εισβολή και εποικισμό.
Η λαθρομετανάστευση αποτελεί το ΚΕΝΤΡΙΚΟ κοινωνικό και ΕΘΝΙΚΟ ζήτημα, το «εργαλείο» ισοπέδωσης των πάντων.
Δεν είναι δυνατόν, συνεπώς, σε ένα «νέο ΕΑΜ» να μη θέτουμε το ζήτημα αυτό, καθώς και τις καθεστωτικές νόρμες του νόμου της Ιθαγένειας και του Καλλικράτη, ΝΟΜΟΙ-ΟΧΗΜΑΤΑ τεμαχισμού και διάλυσης του ελληνικού έθνους.
δ). Τέλος δεν μπορούμε να παρακάμπτουμε και να παρασιωπούμε τα τρομοκρατικά ιδεολογήματα του κράτους, των κομμάτων, των ΜΜΕ και των δομών εκπαίδευσης: Αυτά του αντιεθνικισμού, του αντιρατσισμού και της πολυπολιτισμικότητας με τα οποία συκοφαντείται και στιγματίζεται κάθε λαϊκή εκδήλωση και διαμαρτυρία εναντίον της Νέας Τάξης.
ΑΜΕΣΩΣ μετά έτρεξε το «μαντρόσκυλο», που μου γαύγισε στην είσοδο, στο βήμα, λέγοντας τα εξής αποκαλυπτικά:
«Ο Θύμιος, ο παλιός σύντροφος, είναι εθνικιστής και δεν έχει καμία δουλειά εδώ μέσα. ΕΜΕΙΣ δεν τον δεχόμαστε, να σηκωθεί να φύγει…».
Φυσικά κάθε «μπράβος» μπορεί να θεωρεί ιδιοκτησία του τις ανοικτές συζητήσεις και να διαλαλεί το σταλινισμό του καθορίζοντας αυτός τα πλαίσια και τα όρια μέσα στα οποία πρέπει να κινηθείς και τις «κόκκινες γραμμές» που δεν πρέπει να πατήσεις.
Το ζήτημα όμως δεν είναι ζήτημα ενός ηλίθιου «μπράβου».
Είναι το πώς αντιμετώπισε ο διευθύνων τη συζήτηση Καζάκης και οι λοιποί του «τραπεζιού» αυτόν τον ωμό σταλινικό αφορισμό.
Καμία παρέμβαση. Βάλανε την ουρά τους στα σκέλια σηματοδοτώντας έτσι ΚΑΘΑΡΑ ότι υιοθετούν τους αφορισμούς και τις αντιλήψεις του «μπράβου» της Επιτροπής…
Και αυτό έλαμψε αμέσως μετά όταν προσπάθησε να θέσει το μεταναστευτικό ο Δημήτρης Ντούσας, συγγραφέας του βιβλίου: "Μαρξισμός και Σύγχρονη Μετανάστευση".
Του αφαίρεσαν αμέσως το λόγο…
Τα περαιτέρω σχόλια και αναλύσεις περιττεύουν.
Ο καθένας πλέον μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του…
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5035