Προλογικό Όταν η αλήθεια γίνεται κι αυτή λόγος εικονικός, μάλιστα με την ένδειξη ότι "δεν έχει χορηγό", τότε είμαστε για κλάματα, όπως λέει και ο σοφός λαός. Χορηγός της αλήθειας δεν είναι η τηλεόραση. Είναι ο κοινός αγώνας κάτω στο πεζοδρόμιο, μέσα στις εκκλησιές, παντού, κατά της ψευτιάς. Αυτής της παγκόσμιας ψευτιάς που μας κατακλύζει.
Το σχόλιο (*) που ίσως διαβάσετε σχετικά με το νέο βιβλίο του κ. Χ. Γιανναρά, που έχει τίτλο "Κατά κεφαλήν καλλιέργεια", ισχυρίστηκα ότι ο λόγος τον οποίο εκφέρει με την επιδέξια γραφίδα του είναι εικονικός, "virtual" όπως λέμε αναφερόμενοι στον ψεύτικο και φτιασιδωμένο τηλεοπτικό λόγο των εντυπώσεων. Σαφή απόδειξη τούτου μπορείτε να διαπιστώσετε αν διαβάσετε και το άρθρο του : "Κατά κεφαλήν μαζοχισμός"
http://www.protovoulia.net/arthra/kata-kefalin-mazohismos.htm
όπου ο αναγνώστης θα συναντήσει μια λεπτομερέστατη λεκτική φωτογραφική αποτύπωση του θλιβερού μας "γίγνεσθαι".
Ο λόγος αυτός είναι καθαρά περιγραφικός. Καταγράφει με μαεστρία την τρέχουσα πραγματικότητα και σχηματικά, θα λέγαμε, εκτυπώνει το αρνητικό ενός φιλμ. Λειτουργεί υποστηρικτικά (και δευτερευόντως) της φωτογραφίας. Δεν προηγείται. Καλείται δηλαδή να "διαζωγραφίσει" αυτό που έχει αποθηκεύσει ο αισθητήρας της σύγχρονης φωτογραφικής μηχανής ή το φωτογραφικό φιλμ.
Αγνοεί η γραφή αυτή ότι η φωτογραφία ενός, ας πούμε, τοπίου, ενός αγαπημένου μας προσώπου, μιας στιγμής κλπ., είναι η αποτύπωση και η λεπτομερής καταγραφή ενός λόγου, μιάς λέξης. Φωτογραφίζουμε την ομορφιά, άλλοτε αυτό που αγαπάμε ή κάποτε αυτό που μας συντρίβει. Αυτός είναι ο αληθής πρωτεύων λόγος, ακόμη και αν τον θεωρήσουμε και ως αιτία (λόγος=αιτία). Αν θέλαμε να το διατυπώσουμε διαφορετικά, καταγράφουμε οπτικά τις λέξεις (: την ομορφιά, την αγάπη τη θλίψη και άλλα) πάνω στο φωτογραφικό υλικό και ακόμη καλύτερα, "εικόνα" ποιούμε το λόγο. Δεν λέμε λέξεις με τις φωτογραφίες, οι λέξεις μας κάνουν να φτιάχνουμε φωτογραφίες τις οποίες μπορούμε αργότερα να "αποκωδικοποιούμε", για να χρησιμοποιήσω μια σύγχρονη έκφραση.
Σε αντίθεση με αυτά, ο εικονικός (virtual) λόγος- εικονική γραφή, περιγράφει και αναλύει αυτό που βλέπουν τα μάτια μας, αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας. Πρώτα βλέπουμε και ύστερα γράφουμε. Όταν έχεις έναν πανάκριβο φακό, οι φωτογραφίες είναι άψογες. Άψογος και ο εικονικός λόγος, οι λέξεις, η γραφή, η νοηματική και έλλογη απόδοση, που όμως έρχεται σε δεύτερη - υποβοηθητική και χρηστική για την "εικόνα" - θέση. Αλλά δεν προεξάρχει.Η εικόνα προηγείται. Άρα, θα λέγαμε είναι δευτερεύουσας σημασίας. Παράδειγμα χαρακτηρηστικό, η πλαισίωση με άφθονο λόγο των ηλιθίων διαφημίσεων.
Εντούτοις, η εικονική γραφή διεκδικεί το πρωτείο, διαμορφώνει την πραγματικότητα κι εδώ, πηγαίνουμε ευθύς στην καρδιά του προβλήματος με όλους αυτούς τους υποτιθέμενους ορθόδοξους νεοδιαφωτιστές μας και τις αδιέξοδες αντιφάσεις που διαχέουν, καθιστώντας μας κοινωνούς της δικής τους απόλυτης σύγχυσης. Είναι ο αγγλικός διαφωτισμός, που διακρίνεται για τον φιλοσοφικό εμπειρισμό και έχει βασική του θεώρηση το "ουδέν εν τη νοήσει ό μη πρότερον εν τη αισθήσει" (Τζών Λοκ). Περιττόν είναι βέβαια να επισημάνω, ότι αυτοί οι σύγχρονοι νεοδιαφωτιστές, μολονότι καταφέρονται με σφοδρότητα κατά του "πατριάρχη" του ελληνικού διαφωτισμού Αδαμαντίου Κοραή, κάνουν πράξη όλες τις δικές του εισηγήσεις!
Ας μην αναλύσουμε όμως το θέμα αυτό, αν και θα είχε ενδιαφέρον να δούμε με ποιο τρόπο, αυτοί που υπεραμύνονται της ελληνικότητας, σαν ένας διαφορετικός τρόπος νοηματοδότησης της ύπαρξης, στο τέλος καταλήγουν να εφαρμόζουν όλα όσα κατακρίνουν. Και τους δασκάλους που απορρίπτουν, έρχονται να τους φτιάξουν νέο είδωλο.
Δεν θέλω να κουράσω άλλο τον αναγνώστη. Θα αναφέρω όμως πού μας οδηγεί το σόφισμα των εμπειριοκρατών : "Ουδέν εν τη νοήσει ο μη πρότερον εν τη αισθήσει". Ο άνθρωπος, αυτή η ενιαία ψυχοσωματική οντότης, δεν γεννάται πρώτα με αίσθηση κι έπειτα με νόηση. Έχει και αίσθηση και νόηση. Δεν τίθεται θέμα ποιο από τα δυο αυτά είνα πρώτο και ποιο δεύτερο. Επειδή όμως όλοι αυτοί που μας παραδίδουν μαθήματα με βιβλία όπως αυτό της "Κατά κεφαλήν καλλιέργειας", είναι "κατά κεφαλήν" κακοί δάσκαλοι - μάλιστα της πολιτικής Φιλοσοφίας - για να μη γράψω κάτι χειρότερο - και αρέσκονται σε αυτού του είδους τις συζητήσεις, έχουμε και τις έμπρακτες αποδείξεις ως προς το πού καταλήγουν τα συμπεράσματά τους εκ της αποδοχής αυτού του σοφίσματος. Συμπεράσματα, βέβαια, που οι νεοταξικοί σχεδιασμοί τους υπέδειξαν και αυτοί μας επέβαλλαν.
Δεν είναι μόνο όλα όσα καταγράφει ο εικονικός λόγος του κ. Γιανναρά, κατ΄ εξοχήν υπεύθυνου για το πολιτικό μας κατάντημα με τις ευρύτατα αποδεκτές απαντήσεις του για την ελληνικότητα : το νόημα της ύπαρξης, της ζωής και του θανάτου. Γραφές virtual όπως οι δικές του έχουν και μια άλλη τραγικώτερη κατάληξη.
Εφ΄όσον προηγείται η αίσθηση και ακολουθεί η νόηση, όταν η αίσθηση δεν υπάρχει τότε δεν έχουμε κανένα ενδοιασμό να οδηγούμε όσους ψυχορραγούν σε έγκαιρη θανάτωση για να σώσουμε αυτούς που αισθάνονται και άρα διαθέτουν νόηση. Αυτή είναι η νόηση των αισθητικών - είναι συνάμα και Αισθητικοί - και αυτή τη νόηση μας καλεί να αποκτήσουμε ο εικονικός και εμπειριοκρατικός λόγος του κ. Γιανναρά και των ομοφρόνων του.
Αυτοί έχουν καταντήσει την Ελλάδα κλινικά νεκρή και τώρα, τη διαγουμίζουν άλλοι.
(*) Το σχόλιο βρίσκεται εδώ http://kyprianoscy.blogspot.com/2010/12/o-%CF%87%CF%81.html