Η πολιτική πτώση δεν έχει πάτο. Ούτε η βλακεία έχει πάτο.
Η πολιτική πτώση, και μάλιστα σε μορφή δράματος, στα οργανωτικά ζητήματα, είναι να τα αντιμετωπίζεις σαν ασκήσεις επί χάρτου, σαν οργανωτίστικα κόλπα.
Η δραματική αφέλεια και μάλιστα σε βαθμό βλακείας συνίσταται σε τούτο: να παίρνεις στα σοβαρά τα ποικίλα οργανωτίστικα τεχνάσματα…
Το οργανωτικό είναι η ΜΟΡΦΗ, η ΕΠΕΝΔΥΣΗ της Πολιτικής και όχι κάποιο ανεξάρτητο τεμάχιο που φοριέται, σαν καπέλο, από κάποιο Μεσσία και ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής.
Η Πολιτική, όπως και η Μορφή της (οργάνωση) δεν είναι αθροιστικά σύνολα είναι ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ, ιδεολογικής και πολιτικής ΑΠΟΚΡΥΣΤΑΛΛΩΣΗΣ γύρω από ένα ΚΕΝΤΡΙΚΟ άξονα περιστροφής.
Δεν νοείται πολιτική συλλογικότητα (πολιτικό και οργανωτικό «ΟΛΟ») δίχως ΚΕΝΤΡΙΚΗ πολιτική και οργανωτική παρέμβαση, δίχως τα «μέρη» να αποτελούν οργανικά κύτταρα του «ΟΛΟΥ».
Πολιτική Κίνηση στην οποία το κάθε «τεμάχιο» θα κάνει του κεφαλιού του, ό,τι θέλει και θα έχει τη δική του, δήθεν, «ανεξάρτητη» πολιτική δεν υπάρχει: Αυτά είναι κουδουνίσματα «αμεσο-δημοκρατικής» δημοκοπίας, απλώς για να εγκλωβίζουν τους αφελείς και τους τυχοδιώκτες κάθε ποικιλίας.
Το νέο οργανωτίστικο τέχνασμα του Μίκη, το οποίο δεν έχει καμία, απολύτως καμία, σχέση με την έννοια του ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟΥ, είναι πραγματικά πρωταπριλιάτικο.
Ο Μίκης για άλλη μια φορά παίζει. Αυτή τη φορά κάνει στροφή 180 μοιρών και κηρύσσει την «απόλυτη ελευθερία»:
«Όσον αφορά το «νέο κλίμα», θα το χαρακτήριζα με λίγες λέξεις «απόλυτη ελευθερία σε κάθε Σπίθα να επιλέγει τον τρόπο λειτουργίας και τις μορφές των αποφάσεών της, φτάνει να παραμένει πιστή στα πλαίσια της «Διακήρυξης της 1ης του Δεκέμβρη».
Το πρωταπριλιάτικο αυτό αστείο, αν το αντέχετε, διαβάστε το εδώ:
http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/articles/?nid=603
Με οργανωτίστικα δολώματα ο Μίκης και οι «επιτελείς» του (κρυφοί ή φανεροί, όπως ο Δημητροκάλλης που εξακολουθεί να τον στηρίζει) προσπαθούν να διασώσουν την αποτυχία του «εγχειρήματος».
Σίγουρα θα επακολουθήσει, ίσως, και η θεαματική παραίτηση του «οργανωτικού σκανδάλου»: Του Δημητροκάλλη…
Με το οργανωτίστικο αυτό τερτίπι ο Μίκης προσπαθεί να ρίξει νέα δολώματα σε αυτούς που αγανάκτησαν και έφυγαν, να προσελκύσει κάθε καρυδιάς καρύδι και να προλάβει τα ακόμα χειρότερα: Να μην τιναχτεί το «εγχείρημα» τελεσίδικα στον αέρα.
Ήδη, όπως αναλύσαμε, στην ηγεσία που διόρισε, υπάρχουν «διπλοί ρόλοι»: Να πρωτοστατούν κάποιοι από τους διορισμένους «ηγέτες» σε εκδηλώσεις και πολιτικό-οργανωτικές λειτουργίες «αφορεσμένες» από την παλιά «οργανωτική δομή»…
Αναλυτικά στο άρθρο:
«Το κίνημα Μίκη: Ο ακραίος αμοραλισμός και τυχοδιωκτισμός»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=26763#26763
Τώρα ο Μίκης υιοθετεί αυτό το καθεστώς: Να κάνει κάθε σπίθα ό,τι θέλει. Δηλαδή το «μέρος» να υποκαθιστά το «όλο», ακριβέστερα να διασπά το «όλο» σε τεμάχια που μπορεί και να αλληλοσυγκρούονται…
Βεβαίως αυτό το αθροιστικό σύνολο ανεξάρτητων τεμαχίων ΕΝΙΣΧΥΕΙ ακόμα πιο πολύ το βοναπαρτιστικό ΚΕΝΤΡΟ: Το Μεσσία Μίκη.
Το Α και το Ω της κεντρικής παρέμβασης θα είναι ο Μίκης, όπως και τώρα.
Μπορεί οι «σπίθες» να κάνουν ό,τι θέλουν αρκεί να μην αμφισβητήσουν τις ιδεολογικές πλάκες του Μωυσή και τον ιδρυτή τής «κίνησης» των «σπιθών».
Αυτό λέει ο Μίκης και στο νέο οργανωτικό τρικ: «Παίξτε όσο θέλετε, αλλά τα ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά ηνία τα έχω εγώ. Δεν σας άρεσε η παλιά οργανωτική συνταγή που σας έδωσα, τώρα σας δίνω καινούργια. Αύριο μπορεί να αλλάξει και αυτή»!!!!
Το θλιβερό είναι ότι κάποιοι θριαμβολογούν για τη «μεταλλαγή» του Μίκη!!!
Καμία μετάλλαξη δεν έγινε, ούτε μπορεί να γίνει: Ο Μίκης παραμένει ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ρυθμιστής της ιδεολογίας, της πολιτικής και της ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ των «σπιθών»: Ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής θα ρίχνονται και οι ζαριές, δηλαδή τα ποικίλα παραπολιτικά και οργανωτίστικα δολώματα…
Αν χρειαστεί που δεν το πιστεύουμε (η κίνηση δεν θα γίνει μαζικό κίνημα με τέτοια τεχνάσματα) θα αναλύσουμε διεξοδικά και το οργανωτικό ζήτημα…
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5514