Δίκτυο Ιθάκης
• (Ευχαριστούμε τον Γερ. Βαλσαμή, την "Αυτονομία ενάντια στη Βαρβαρότητα" και τον "Giorgos Trs", για τις πληροφορίες και την ενημέρωση, πάνω στα οποία στηρίχθηκαν οι δικές παπαριές ).
Σαν τους ταξιτζήδες, τους φορτηγατζήδες ή τους δεητζήδες, οι "πανεπιστημιακοί" των κομμάτων της αυτοαποκαλούμενης αριστεράς έκαμαν την "αντίσταση" τους ενάντια στο νόμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι ευγενείς τάξεις, κάθε μια για τον εαυτό της και ποτέ όλοι μαζί.
Κατέβηκαν κι αυτοί στο δρόμο, "αντιστεκόμενοι", συγκεντρώνοντας το μέγα πλήθος των 300 ατόμων.
Ο καθένας εφ' ώ ετάχθη. Αυτός είναι ο ρόλος τους. Να παριστάνουν τους "αντιστασιακούς", χωρίς να αμφισβητούν τις δομές και την ουσία ενός απάνθρωπου συστήματος, που έχει για πρώτο εχθρό, το λαό.
Δεν διδάχθηκαν τίποτα από τη Μεγάλη Ενότητα των Μεγάλων Ημερών του Μάη και του Ιούνη. Συνεχίζουν, στηριγμένοι στην πεποίθηση, πώς "μπόρα ήταν και πέρασε", πιστεύοντας πως ήρθε η άρω, με πολιτικές αοριστίες να "κεφαλαιοποιήσουν" την αγανάκτηση. (Βλέπε άρθρο Λαφαζάνη):
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4447:2011-08-20-18-00-37&catid=83:aristera&Itemid=200
...Και ο σύντροφος του, Παπαδημούλης, ζητά "επανίδρυση" του υπουργείου εμπορικής ναυτιλίας, υποστηρίζοντας το αίτημα των εφοπλιστών!
Βαράνε, θυμωμένοι - αγανακτισμένοι, το σαμάρι, αντί να πλήξουν τον κατασκευαστή του.
Αν αυτό είναι η "πάλη των τάξεων", τότε εγώ είμαι εναντίον της. Ο κεφαλαιοκρατισμός έχει "εχθρούς", αλλά δεν έχει αντίπαλο. ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ, ΤΟΝ ΕΠΙΝΟΟΥΜΕ, ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ.
Η απάντηση στην αθλιότητα είναι η κήρυξη ανένδοτης κατάστασης διαρκούς ευτυχίας και ελευθερίας. Η κήρυξη ανένδοτου απελευθερωτικού αγώνα. Να παράγουμε μιαν άλλη κοινωνία, εμπράκτως, μαχόμενοι αενάως.
Να επινοήσουμε άλλους τρόπους σκέψης και ζωής.
"«κάθε φορά που γίνεται κάτι το νέο, γίνεται απρόσμενα, απρόβλεπτα και τελικά αιτιωδώς ανεξήγητα, σαν ένα θαύμα, αν θέσουμε ως κριτήριο τα αναμενόμενα γεγονότα. Με άλλα λόγια, κάθε καινούργια αρχή, από την ίδια της τη φύση, αποτελεί ένα θαύμα, τουλάχιστον αν την δούμε και την κρίνουμε από τη σκοπιά των εξελίξεων που αναγκαστικά διακόπτει.» Το γεγονός είναι το απρόσμενο, το απρόβλεπτο, αυτό που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε πλήρως. Ωστόσο, μπορούμε να προσπαθήσουμε να το κατανοήσουμε, όπως έλεγε η Arendt, ή να το διαυγάσουμε όπως θα έλεγε ο Καστοριάδης". (Νίκος Ηλιόπουλος)
Οι πλατείες, η ενότητα, η δύναμη, η συνάντηση, πέρα από ιδεολογίες και κόμματα ήταν και συνεχίζει να είναι ένα "θαύμα". Ας προετοιμαστούμε για τη συνέχεια του "θαυμασμού".
Αμφισβητούμε τον κεφαλαιοκρατισμό, δημιουργούμε δημοκρατία και "δημοκρατικούς" τρόπους ζωής. Έναν τρόπο για τον καθένας μας, συλλογικά, ομοούσια και αδιαίρετα. Η ολοκλήρωση του ατόμου περνά από τη δημοκρατία και τις συλλογικές αξίες της.
---------------------------
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΗΛΙΘΙΕ!!!
Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ "ΚΛΕΙΔΙ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ
Του ATILIO BORON*
Τα διεθνή ΜΜΕ, οι σύμβουλοι, οι οικονομολόγοι, οι επενδυτικές τραπεζες, οι πρόεδροι των κεντρικών τραπεζών, οι υπουργοί οικονομικών, οι κυβερνώντες γενικώς, άλλο δεν κάνουν αυτούς τους τελευταίους καιρούς, παρά να μιλανε για την ''ελληνική κρίση''. Μπροστά σε τέτοιο και τόσο ντόρο και με χίλιες κακές προθέσεις από μέρους τους, είναι σωστό να παραφράσουμε, τη γνωστή από την εκλογική καμπάνια του Μπιλ Κλίντον εκείνη φράση, για να πούμε και να βροντοφωνάξουμε, ότι η κρίση είναι κρίση του καπιταλισμού και όχι της Ελλάδας. Και ότι αυτή η χώρα είναι ένας από τους πιο αδύνατους κρίκους της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας και ακόμα, εξαιτίας αυτού, εκεί είναι που ξεσπούν αυτή την περίοδο, όλες οι αντιφάσεις του συστήματος, ροκανίζοντας την ίδια της την υπόσταση σαν κράτος, χωρίς κανένα οίκτο.
Τους το λένε, τους το ξαναλένε, αλλά κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.
"...Φαίνεται πια, ότι η πορεία των εξελίξεων στην Ελλάδα, βαδίζει σταθερά προς μια εκκωφαντική κατάρρευση, σαν εκείνη που γνώρισε η Αργεντινή τον Δεκέμβρη 2001. Αφήνοντας κατά μέρος κάποιες προφανείς διαφορές, υπάρχουν πραγματικά αρκετές ομοιότητες που οδηγούν σε μια τέτοια πρόβλεψη. Είναι βέβαια γεγονός, ότι σε αντίθεση με την κρίση της Αργεντινής, η εκδήλωση της κρίσης στην Ελλάδα, είναι προορισμένη να έχει παγκοσμίως έναν αντίκτυπο ασύγκριτα μεγαλύτερο. Και γι αυτό ακριβώς, ο ''πλανήτης των business'', σκέπτεται έντρομος σαν πολύ πιθανή την ''μολυσματική μετάδοση' της κρίσης και τις ολέθριες παρενέργειές της, μεταξύ των χωρών του μητροπολιτικού καπιταλισμού. Με λίγα λόγια, μπορεί κάνεις να διαγνώσει ότι η καρδιά του παγκοσμιοποιημένου παραδοσιακού καπιταλιστικού μπλοκ είναι σοβαρά άρρωστη".
Καταρρέουν τα πάντα, τους το λένε και τους το ξαναλένε κι αυτοί ασχολούνται με το νόμο πλαίσιο!
"Ο Ελληνικός λαός λοιπόν με την αποφασιστική του αντίσταση μέχρι τώρα, δείχνει ότι είναι διατεθειμένος, "να τελειώνει'' και ''να ξεμπερδεύει'', με ένα σύστημα που δεν το ανέχεται πια, όχι μόνο μακροπρόθεσμα αλλά και βραχυπρόθεσμα. Θα χρειαστεί λοιπόν όλοι εμείς και κυρίως οι γειτονικοί του, ευρωπαθούντες λαοί, να του συμπαρασταθουμε ολόψυχα σε αυτή την ευγενική αλλά σκληρή και ανελέητη πάλη του και επιπλέον να οργανώσουμε σε ευρύτατο διεθνές επίπεδο την αλληλεγγύη μας ώστε να αποτρέψουμε την σε βάρος του βάρβαρη και κτηνώδη "σοσιαλιστική'' καταστολή που υφίσταται ήδη τα τελευταία χρόνια.
Ίσως τελικά η Ελλάδα και οι Έλληνες, που δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν δημιούργησαν την φιλοσοφία, την δημοκρατία, το θέατρο, την τραγωδία και τόσα αλλά αθάνατα επιτεύγματα, επιστρέφοντας στα βήματα τους, να είναι αυτοί που θα επινοήσουν και ανακαλύψουν "το κλειδί'' που θα ανοίξει την πόρτα για την αντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική επανάσταση στον 21ο αιώνα. Όλη η προοδευτική ανθρωπότητα, ακόμα μια φορά θα ευγνωμονεί βαθειά την Ελλάδα και τους Έλληνες".
Ο άνθρωπος είναι σαφής, αλλά αυτοί, αντί να σχεδιάζουν το νέο παρόν και μέλλον, αντί για επινόηση και προτάσεις ανατροπής, όντας καθεστωτικοί, διαιρούν την κοινωνία.
Ο καθένας στο ρολο του κι εμείς στον δικό μας.
"…Δεν υπάρχει πια αρκετή κοινωνία, έτσι ώστε τα άτομα να μπορούν να αυτό- προσδιορίζονται ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίο την υπηρετούν. Αντί να την υπηρετούν, το αίτημα είναο πλέον να την παράγουν. Τώρα ο άνθρωπος βρίσκεται ξεκρέμαστος, γυμνός, χωρίς προστασία από τον εαυτό του, χωρίς υποχρεώσεις ή ασπίδες, εγκαταλειμμένος από μια κοινωνία που δεν προδιαγράφει πια το μέλλον του….
Αντιμέτωπος με την αποστολή την οποία φοβούνται περισσότερο όλες οι κοινωνίες- συμπεριλαμβανομένων κι εκείνων που πλέουν ήδη τα λοίσθια- επειδή πρόκειται για μια αποστολή που θα την αναλάβουν κυρίως οι ανυπότακτοι, οι επαναστάτες, οι αντιστεκόμενοι.
Η αποστολή αυτή είναι να αποσυνδεθούν οι άνθρωποι από κοινωνικούς ρόλους και «να γίνουν υποκείμενα, αντιστεκόμενοι στη λογική της κοινωνικής καταδυνάστευσης, στο όνομα μιας λογικής της ελευθερίας, της ελεύθερης παραγωγής του εαυτού» Alain Touraine ,Critiquede la modernite,FAYARD 1994