Τα γεγονότα στη Λιβύη έχουν σηκώσει ωκεάνια κύματα σύγχυσης.
Ακούς και διαβάζεις τα πιο αντιφατικά και αλλοπρόσαλλα…
Άλλοι, άμεσα ή έμμεσα, στηρίζουν τον Καντάφι επειδή οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές κήρυξαν πόλεμο στη Λιβύη με ανηλεείς βομβαρδισμούς. Σε αυτή τη θέση κινείται και η ηγεσία του ΚΚΕ.
Αυτή η θέση παρακάμπτει το πιο ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ στοιχείο: Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος δεν κηρύχτηκε ενάντια στον Καντάφι, αλλά ενάντια στη ΕΞΕΓΕΡΣΗ του λαού της Λιβύης, ΕΞΕΓΕΡΣΗ κατά του Καντάφι – του εγχώριου διαχειριστή του ιμπεριαλισμού.
Η σύγχυση πάνω σε αυτό, σύγχυση που σπέρνεται ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ και δόλια από τα φερέφωνα του ιμπεριαλισμού, πετάει έξω από τη σκάφη, μαζί με τις σαπουνάδες και το παιδί: Την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ εξέγερση των αραβικών λαών και συγκεκριμένα του λαού της Λιβύης.
Παράλληλα θεμελιώνει την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα ότι τάχα οι δήμιοι της υφηλίου πάνε να αποκαταστήσουν τη «δημοκρατία» στη Λιβύη και να διώξουν το «δικτάτορα» Καντάφι.
Σε αυτό το ιμπεριαλιστικό, απλουστευτικό, προπαγανδιστικό δόκανο αιχμαλωτίζονται πολλοί: Μια και η Αμερικανοί βομβαρδίζουν τη Λιβύη στρέφονται ΥΠΕΡ του Καντάφι!!!
Η Επανάσταση του αραβικού κόσμου και οι εξεγέρσεις των λαών, ο Μίτος για να προσανατολιστούμε σωστά στο λαβύρινθο των αραβικών εξεγέρσεων, πετιούνται στα αζήτητα…
Έτσι διαβάζουμε τερατωδίες. Μέχρι που όλα αυτά «υποκινήθηκαν» από τους Αμερικανούς, ότι οι «αντικαθεστωτικοί» είναι «πιόνια» των Αμερικανών και πολλά άλλα…
Η δημοσιογραφική «σκέψη» πετάει ΠΑΝΤΑ έξω από το οπτικό της πεδίο τη ΔΥΝΑΜΙΚΗ και τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ των Επαναστάσεων και των Εξεγέρσεων. Προσεγγίζει τα γεγονότα με τη λογική των ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ, με τα τυπικά απλοϊκά σχήματα: Καντάφι-Αμερικάνοι, «καθεστωτικοί» μηχανισμοί, «αντικαθεστωτικοί» μηχανισμοί κ.λπ…
Τα λαϊκά κινήματα γι όλους αυτούς και ιδιαίτερα οι μεγάλες λαϊκές εξεγέρσεις είναι «δημιουργήματα» κάποιων μηχανισμών και ΟΧΙ των ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΩΝ εκρηκτικών διεργασιών, της συσσωρευμένης λαϊκής ΟΡΓΗΣ από την άγρια και κτηνώδη εκμετάλλευση των λαών...
Η μοχθηρία της εκμετάλλευσης των λαών και της κτηνώδους καταπίεσης συσσωρεύουν τα εκρηκτικά υλικά και ΥΠΟΚΙΝΟΥΝ τις ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ.
Οι Επαναστάσεις και οι εξεγέρσεις των λαών είναι το προϊόν των συμπιεσμένων ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ. Δίχως αυτή τη «συμπίεση» των κοινωνικών αναγκών κανένας υποκειμενικός παράγοντας δεν θα μπορούσε να προκαλέσει την «ανάφλεξη» και να «υποκινήσει» τα μαζικά λαϊκά κινήματα.
Αυτήν τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ των εξεγέρσεων φαίνεται να την έχουν πετάξει στα σκουπίδια και οι λεγόμενοι «αριστεροί»: Σκέφτονται πλέον όπως οι αστοί δημοσιογράφοι…
Βεβαίως, όταν πετάς στα σκουπίδια τους νόμους των εξεγέρσεων (ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ), πετάς και τη ΔΥΝΑΜΙΚΗ τους.
Έτσι, όχι μόνο δεν βλέπουν ότι σε όλες τις αραβικές χώρες έχει ξεκινήσει ένα νέος κύκλος ισχυρών εκρήξεων και λαϊκών εξεγέρσεων, το ίδιο και στη Λιβύη, αλλά δεν αντιλαμβάνονται και τη ΔΥΝΑΜΙΚΗ αυτού του κύκλου: Δηλαδή τις θεαματικά εκρηκτικές διεργασίες πολιτικοποίησης και οργάνωσης αυτών των κινημάτων…
ΤΙΠΟΤΕ πλέον δεν μπορεί να είναι όπως χθες…
Οι εκρηκτικές επαναστατικές δονήσεις του αραβικού κόσμου και του λαού στη Λιβύη, μπορεί, σε ένα πρώτο στάδιο, να «λοξοδρομήσουν», ακόμα και να χειραγωγηθούν, από τα ποικίλα και πολύχρωμα «πρακτορεία» του ιμπεριαλισμού, αλλά τα πολιτικά αποθέματα των Εμπειριών, της Γνώσης και της Οργάνωσης, θα είναι τέτοια που γρήγορα θα γονιμοποιηθούν σε πιο καθαρούς επαναστατικούς στόχους και προοπτικές.
Γι αυτό, ΠΟΤΕ οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν θέλουν επαναστατικούς αναβρασμούς, ούτε τους προκαλούν: Σκάβουν τον τάφο τους…
Απλώς, αναγκάζονται, όταν οι λαϊκές εξεγέρσεις είναι προ των πυλών και με καμία δύναμη δεν αναχαιτίζονται, να ΕΠΕΜΒΑΙΝΟΥΝ προληπτικά με στόχο να τις «νοθεύσουν», να τις αποπροσανατολίσουν, να τις χειραγωγήσουν και να τις στρέψουν σε δικές τους λύσεις.
Τα επιτελεία των ιμπεριαλιστών έχουν μελετήσει σε βάθος τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ των κινημάτων και επεμβαίνουν, σήμερα, πριν ακόμα εκδηλωθούν.
Διευκολύνονται σε αυτό το έργο και από την ολοκληρωτική ενσωμάτωση των «αριστερών» ηγεσιών.
Ακριβέστερα: Αξιοποιούν τα «αριστερά» δεκανίκια τους και τους οργανωμένους «ιμάντες» που έχουν μέσα στα κράτη, το Στρατό και τα κόμματα, ιδιαίτερα στα αραβικά καθεστώτα.
Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ απουσία επαναστατικών, λαϊκών κομμάτων (ούτε καν γνήσια ρεφορμιστικά κόμματα πλέον δεν υπάρχουν) ΠΑΡΕΧΕΙ μεγάλα περιθώρια ελιγμών στους ιμπεριαλιστές και «δικτυώσεων» μέσα στους «μηχανισμούς» των πρώτων φάσεων των νέων και «άγουρων» ακόμα λαϊκών εκρήξεων.
Η Νέα Τάξη, σήμερα, έχει δουλέψει και εφαρμόζει παντού αυτή τη «συνταγή»: Να έχει έτοιμους τους ποικίλους και πολύχρωμους μηχανισμούς (κόμματα, ισχυρές φράξιες μέσα στα κράτη και το στρατό κ.λπ), ώστε να επεμβαίνει άμεσα όταν οι εξεγέρσεις ξεσπάνε…
ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙ, ούτε ΠΥΡΟΔΟΤΕΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ (δεν συμβάλλει στην αυτοκτονία της), αλλά ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ, πολύ πιο οργανωμένα και ενεργά από χθες (έχει την πολυτέλεια μια και ακόμα δεν υπάρχουν επαναστατικές ηγεσίες) σε αυτές τις ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ για να τις ελέγξει και να τις καναλιζάρει εκεί που θέλει, έστω για όσο διάστημα μπορεί να το πετύχει…
Αυτό επιχειρεί σήμερα και στις εξεγέρσεις των αραβικών λαών. Μια και τα αραβικά καθεστώτα του διεθνούς ιμπεριαλισμού καταρρέουν κάτω από τις λαϊκές εξεγέρσεις, οι Αμερικανοί προσπαθούν, με τους πολιτικούς και στρατιωτικούς μηχανισμούς που έχουν, να τα υποκαταστήσουν, έστω προσωρινά, με άλλα δικά τους, προτάσσοντας τη δήθεν δημοκρατικοποίησή τους και στρεφόμενοι, πάλι δήθεν, εναντίον των προηγούμενων, ΔΙΚΩΝ τους ηγετών…
Ο ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ, βεβαίως, στόχος είναι να τσακίσουν την αραβική Επανάσταση και την εξέγερση του λαού της Λιβύης. Την εξέγερση αυτή βομβάρδιζαν ανηλεώς και όχι τον Καντάφι: Ο Καντάφι ήταν το «πρόσχημα», το «δόλωμα»…
Η ωμή παρέμβαση των Αμερικανών εναντίον της Λιβύης είναι πολεμική παρέμβαση εναντίον της λαϊκής εξέγερσης και της επαναστατικής πυρκαγιάς του αραβικού κόσμου.
Μια κτηνώδης ιμπεριαλιστική παρέμβαση εναντίον του νέου εκρηκτικού κύκλου ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ στις αραβικές χώρες, με στόχο το τσάκισμα και τη χειραγώγηση των εξεγερμένων αραβικών μαζών…
Σήμερα, ωστόσο, η κρίση κατάρρευσης του πλανητικού ιμπεριαλισμού, δεν θα πυροδοτεί μόνο την έκρηξη ηφαιστείων λαϊκών εξεγέρσεων παντού, αλλά θα αφαιρεί και τις δυνατότητες χειραγώγησης (για μεγάλο διάστημα) αυτών των εξεγέρσεων.
Κάθε επιτυχία των ιμπεριαλιστών θα είναι εντελώς προσωρινή…
Μπορεί, σε ένα πρώτο στάδιο, να επιβάλουν τις λύσεις τους στη Λιβύη, αλλά αυτό θα είναι πολύ προσωρινό…
Οι εξεγέρσεις ταρακουνούν συθέμελα και συνειδητοποιούν τους λαούς και απελευθερώνουν τέτοια πυρωμένη λάβα που δεν αναχαιτίζεται για πολύ…
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5910