Κλασσικοπερίπτωση
Ξεχάσαμε τον δικομματισμό της μεταπολίτευσης λες και πέρασαν εκατό χρόνια απο το ξεβράκωμα της "σοσιαλδημοκρατίας" και την κίβδηλη "αντίσταση" της "κεντροδεξιάς" που μέσα σε λίγες μέρες έγινε "λαϊκή δεξιά" για να καταλήξει στο παλιό γνωστό της στέκι που φιλοξενούσε Γκοτζαμάνηδες και Χριστοφοράκους.
Ο λαός μετά απο τόσα και τόσα χρόνια "εκπαίδευσης"
στον πολιτικό αστιγματισμό, και έχοντας χάσει κάθε σχεδόν επαφή με την ιστορία και τις αξίες που τον κρατούσαν ζωντανό χιλιάδες χρόνια, ήταν φυσικό να ψηφίσει στις προηγούμενες εκλογές τρομαγμένος και συνάμα οργισμένος αλλά χωρίς πολιτική σκέψη και φρόνημα, χωρίς λεβεντιά και αυτοπεποίθηση.
Φτάσαμε δηλαδή στις προηγούμενες κάλπες, και δυστυχώς έτσι θα πάμε και στις επόμενες, με πνεύμα οργισμένης δειλίας, ελπίζοντας πως ο νέος "μεσσίας" θα είναι "διεκδικητικός" αλλά και ...ευγενής με τους πρεζέμπορους των "οίκων" της Ευρώπης και της Αμερικής.
Δεν ψηφίζουμε κάποια "συντονιστική επιτροπή αγώνα" αλλά κόμματα που απλώς διαγκωνίζονται για το ποιός θα διαπραγματευτεί καλύτερα τη μιζέρια και τη δυστυχία μας.
Στις 17 Ιουνίου, αν ψηφίσουμε, κατά πως λένε οι made in USA ή made in E.U δημοσκοπήσεις, τότε δεν θα διαλέξουμε εκείνη την κυβέρνηση που θα ηγηθεί με λεβεντιά σε έναν αναγκαίο γα την επιβίωσή μας εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, αλλά εκείνους πού θα διαχειριστούν απλώς το κατώτατο όριο επιβίωσης ενός λαού που ζεί σε μία δουλοπαροικία.
Απο τη μιά το γεννόσημο της "αριστερής" made in USA διαπραγμάτευσης, και απο την άλλη η ευρωπαϊκή "σιγουράτζα" του "πάω αργά για να φτάσω γρήγορα".
Και εγώ ο απλός Έλληνας, που δεν έχω τη "σοφία" και τον "βαθύ αριστερό στοχασμό" του Τσίπρα ή την "διαπραγματευτική" και ...αντιστασιακή ικανότητα του Σαμαρά, αναρωτιέμαι τελικά :
Πού πήγε το πνεύμα του Μακρυγιάννη, του Παπουλάκου (εκείνου που κάποτε τα έβαλε και με την κρατική και με την εκκλησιαστική εξουσία), του Αγίου Ευγένιου Γιαννούλη (εκείνου που μας μίλαγε για τους "λυκόμορφους φορολογητές);
Τί έγιναν οι αγώνες της εθνικής μας αντίστασης στη τελευταία κατοχή;
Πού πήγαν τα αίματα τόσων Μαρτύρων και αγωνιστών της πίστης και της ελευθερίας;
Τα στείλαμε για ...ανακύκλωση ή μήπως τα δώσαμε στα μαγαρισμένα χέρια των διαχειριστών του ΙΔΙΟΥ συστήματος για να τα κλειδαμπαρώσουν σε κάποια θυρίδα της Goldman Sachs, του Rockfeller ή του Rothchild;
Μας λένε ότι τώρα μπορούν να κάνουν "διαπραγματεύσεις" επειδή δήθεν το "σύστημα καταρρέει"!
Το σύστημα δεν καταρρέει, καταρρέουν μόνο οι "πολυκατοικίες" και τα "μαγαζάκια" που στέγαζαν τις κομματικές συμμορίες που το εξυπηρετούσαν τόσα χρόνια. Αυτά που καταρρέουν είναι έθνη - κράτη, οι ελευθερίες των λαών και κάθε τι που κατακτήθηκε με αίμα και αγώνες.
Το σύστημα απλά κατεδαφίζει ότι το εξυπηρετούσε μέχρι χθές αλλά σήμερα του είναι άχρηστο, και όσοι μείνουν μέσα σε αυτό απλώς θα θαφτούν κάτω απο τα μπάζα αυτής της σχεδιασμένης κατεδάφισης.
Στις 17 ή θα βγούμε απο το παραβάν με ψηλά το κεφάλι ή ντροπιασμένοι σαν τον εκπορνευμένο πρεζάκια που εξασφάλισε τη δόση του .
Στο χέρι μας είναι αν θα ζήσουμε ή αν θα πεθάνουμε.
Στο χέρι μας είναι αν αύριο θα έχουμε πατρίδα ή αν θα καταντήσουμε μια ενοχλητική μειονότητα νομάδων.
Τέλος περί της τρομοκρατικής ευρωατλαντικής επιταγής να έχουμε οπωσδήποτε στις 18 κυβέρνηση (τώρα πιά δεν τους πολυνοιάζει η σύνθεσή της...ησύχασαν με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις) το μόνο που ισχύει είναι ότι :
Δεν ψηφίζουμε μια "συντονιστική επιτροπή αγώνα" αλλά αυτούς που θα "συντονίζουν" εκ των έσω την μιζέρια μας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6496
Ξεχάσαμε τον δικομματισμό της μεταπολίτευσης λες και πέρασαν εκατό χρόνια απο το ξεβράκωμα της "σοσιαλδημοκρατίας" και την κίβδηλη "αντίσταση" της "κεντροδεξιάς" που μέσα σε λίγες μέρες έγινε "λαϊκή δεξιά" για να καταλήξει στο παλιό γνωστό της στέκι που φιλοξενούσε Γκοτζαμάνηδες και Χριστοφοράκους.
Ο λαός μετά απο τόσα και τόσα χρόνια "εκπαίδευσης"
στον πολιτικό αστιγματισμό, και έχοντας χάσει κάθε σχεδόν επαφή με την ιστορία και τις αξίες που τον κρατούσαν ζωντανό χιλιάδες χρόνια, ήταν φυσικό να ψηφίσει στις προηγούμενες εκλογές τρομαγμένος και συνάμα οργισμένος αλλά χωρίς πολιτική σκέψη και φρόνημα, χωρίς λεβεντιά και αυτοπεποίθηση.
Φτάσαμε δηλαδή στις προηγούμενες κάλπες, και δυστυχώς έτσι θα πάμε και στις επόμενες, με πνεύμα οργισμένης δειλίας, ελπίζοντας πως ο νέος "μεσσίας" θα είναι "διεκδικητικός" αλλά και ...ευγενής με τους πρεζέμπορους των "οίκων" της Ευρώπης και της Αμερικής.
Δεν ψηφίζουμε κάποια "συντονιστική επιτροπή αγώνα" αλλά κόμματα που απλώς διαγκωνίζονται για το ποιός θα διαπραγματευτεί καλύτερα τη μιζέρια και τη δυστυχία μας.
Στις 17 Ιουνίου, αν ψηφίσουμε, κατά πως λένε οι made in USA ή made in E.U δημοσκοπήσεις, τότε δεν θα διαλέξουμε εκείνη την κυβέρνηση που θα ηγηθεί με λεβεντιά σε έναν αναγκαίο γα την επιβίωσή μας εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, αλλά εκείνους πού θα διαχειριστούν απλώς το κατώτατο όριο επιβίωσης ενός λαού που ζεί σε μία δουλοπαροικία.
Απο τη μιά το γεννόσημο της "αριστερής" made in USA διαπραγμάτευσης, και απο την άλλη η ευρωπαϊκή "σιγουράτζα" του "πάω αργά για να φτάσω γρήγορα".
Και εγώ ο απλός Έλληνας, που δεν έχω τη "σοφία" και τον "βαθύ αριστερό στοχασμό" του Τσίπρα ή την "διαπραγματευτική" και ...αντιστασιακή ικανότητα του Σαμαρά, αναρωτιέμαι τελικά :
Πού πήγε το πνεύμα του Μακρυγιάννη, του Παπουλάκου (εκείνου που κάποτε τα έβαλε και με την κρατική και με την εκκλησιαστική εξουσία), του Αγίου Ευγένιου Γιαννούλη (εκείνου που μας μίλαγε για τους "λυκόμορφους φορολογητές);
Τί έγιναν οι αγώνες της εθνικής μας αντίστασης στη τελευταία κατοχή;
Πού πήγαν τα αίματα τόσων Μαρτύρων και αγωνιστών της πίστης και της ελευθερίας;
Τα στείλαμε για ...ανακύκλωση ή μήπως τα δώσαμε στα μαγαρισμένα χέρια των διαχειριστών του ΙΔΙΟΥ συστήματος για να τα κλειδαμπαρώσουν σε κάποια θυρίδα της Goldman Sachs, του Rockfeller ή του Rothchild;
Μας λένε ότι τώρα μπορούν να κάνουν "διαπραγματεύσεις" επειδή δήθεν το "σύστημα καταρρέει"!
Το σύστημα δεν καταρρέει, καταρρέουν μόνο οι "πολυκατοικίες" και τα "μαγαζάκια" που στέγαζαν τις κομματικές συμμορίες που το εξυπηρετούσαν τόσα χρόνια. Αυτά που καταρρέουν είναι έθνη - κράτη, οι ελευθερίες των λαών και κάθε τι που κατακτήθηκε με αίμα και αγώνες.
Το σύστημα απλά κατεδαφίζει ότι το εξυπηρετούσε μέχρι χθές αλλά σήμερα του είναι άχρηστο, και όσοι μείνουν μέσα σε αυτό απλώς θα θαφτούν κάτω απο τα μπάζα αυτής της σχεδιασμένης κατεδάφισης.
Στις 17 ή θα βγούμε απο το παραβάν με ψηλά το κεφάλι ή ντροπιασμένοι σαν τον εκπορνευμένο πρεζάκια που εξασφάλισε τη δόση του .
Στο χέρι μας είναι αν θα ζήσουμε ή αν θα πεθάνουμε.
Στο χέρι μας είναι αν αύριο θα έχουμε πατρίδα ή αν θα καταντήσουμε μια ενοχλητική μειονότητα νομάδων.
Τέλος περί της τρομοκρατικής ευρωατλαντικής επιταγής να έχουμε οπωσδήποτε στις 18 κυβέρνηση (τώρα πιά δεν τους πολυνοιάζει η σύνθεσή της...ησύχασαν με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις) το μόνο που ισχύει είναι ότι :
Δεν ψηφίζουμε μια "συντονιστική επιτροπή αγώνα" αλλά αυτούς που θα "συντονίζουν" εκ των έσω την μιζέρια μας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6496