Η καρικατούρα του Ανδρέα (Τσίπρας) τρελάθηκε;
Βεβαίως τα απότομα μεγάλα ύψη προκαλούν ζαλάδες. Δεν είναι μικρό πράγμα από το 4% να πετάς στο 17% και αμέσως, σε ένα μήνα, να βρίσκεσαι προ των πυλών της κυβερνητικής διαχείρισης του καθεστώτος…
Άστραψε και βρόντηξε πάλι ο Τσίπρας, ξεπερνώντας σε υποσχέσεις, αλλά κυρίως σε αντικαθεστωτικές πολεμικές ιαχές και τον Ανδρέα Παπανδρέου: Οι πολιτικές απομιμήσεις (και μάλιστα οι κακέκτυπες) ξεπερνούν τα πρωτότυπα…
Οι διαφορές του πρωτότυπου (Ανδρέας) από την καρικατούρα του (Τσίπρας) είναι μεγάλες:
α). Η εποχή Ανδρέα δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή εποχή, που είναι εποχή βαθύτατης κρίσης, κρίσης κατάρρευσης ολόκληρου του πλανητικού καπιταλιστικού οικοδομήματος…
β). Ο Ανδρέας ήταν μια ατομική προσφορά σε μια ομαδική ζήτηση ΕΛΠΙΔΑΣ, ο Τσίπρας είναι το αντίθετο. Η ατομική προσφορά σε μια μαζική υστερία ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ: Οι δύο αυτές κοινωνικές και πολιτικές καταστάσεις είναι εντελώς διαφορετικές (το έχουμε αναλύσει σε άλλα άρθρα).
γ). Ο Ανδρέας δεν ήταν «εκλογικό φαινόμενο». Είχε πίσω του και εξέφραζε μια λαϊκή παλίρροια, ένα ρωμαλέο και οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα, το απόσταγμα της αντιδικτατορικής πάλης, ένα κίνημα που το πυροδοτούσε η ΕΛΠΙΔΑ της ΑΛΛΑΓΗΣ και ήταν έτοιμο να συγκρουστεί ΜΕΤΩΠΙΚΑ με το καπιταλιστικό καθεστώς.
Ο Τσίπρας είναι ένα καθαρό «εκλογικό φαινόμενο». Πίσω του υπάρχουν μόνο τα συντρίμμια του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Και είναι αυτά τα συντρίμμια της ελληνικής κοινωνίας και των κινημάτων που γέννησαν και γιγάντωσαν το «εκλογικό φαινόμενο» του ΣΥΡΙΖΑ.
Γι αυτό και ο λόγος τού τότε ΠΑΣΟΚ ήταν απείρως πιο ριζοσπαστικός από το λόγο του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ (Ο ΣΥΡΙΖΑ ντρέπεται να ξεστομίσει και τη λέξη «σοσιαλισμός»).
Ο λόγος του Ανδρέα απηχούσε και στηριζόταν σε μια γρανιτένια, ρωμαλέα και οργανωμένα κινηματική κοινωνική βάση.
Ο Λόγος του Τσίπρα είναι ένα παραφουσκωμένο άλλα άδειο σακί, ένας λόγος μετέωρος, δηλαδή δεν στηρίζεται σε καμιά κινηματική και οργανωμένη κοινωνική βάση, είναι ο λόγος μιας εκλογικής καρικατούρας: Δηλαδή το κακέκτυπο του Ανδρέα, γι’ αυτό και αποτυπώνει πιο κραυγαλέα την ΑΠΑΤΗ και τη ΔΗΜΑΓΩΓΙΑ του ανδρεϊσμού…
Σηκώνει, λοιπόν, τη γροθιά του ο Τσίπρας εναντίον του κατεστημένου και απειλεί τους ισχυρούς, ΟΧΙ μόνο δίχως να στηρίζεται σε ΚΑΠΟΙΑ κινηματική κατάσταση και οργανωμένη και μαχητική κοινωνική βάση, αλλά και από θέσεις ΕΝΤΟΣ του καθεστώτος, από «μετερίζια» που είναι θεμελιωμένα πάνω στους μηχανισμούς λειτουργίας του καθεστώτος.
Ακόμα και αν δεχτούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καλές προθέσεις (ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις), ακόμα και αν δεχτούμε ότι οι λεονταρισμοί του Τσίπρα και τα αλλοπρόσαλλα, ζικ-ζακ των στελεχών του δεν είναι προεκλογικά πυροτεχνήματα ή τυχοδιωκτικοί καιροσκοπισμοί, προκύπτει το πελώριο ερώτημα: Πάνω σε ποιες δυνάμεις θα «πατήσει» ο ΣΥΡΙΖΑ για να υλοποιήσει το πρόγραμμά του;
Οι δυνάμεις του είναι καθαρά εκλογικές και το εργατικό και λαϊκό κίνημα ανύπαρκτο. Η Λαϊκή ΟΡΓΗ από μόνη της είναι ατμός που χάνεται όταν δεν υπάρχει ο κύλινδρος και το έμβολο, δηλαδή τα όργανα της αυτό-οργάνωσης, το οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα…
Πού θα στηριχτεί, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ για να τα … «βάλει» με τους τραπεζίτες και τους «νταβάδες»; Στο κράτος των «νταβάδων», στους μηχανισμούς της ΕΕ και του ευρώ, στα όργανα του καθεστώτος;
Δεν μπορεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να αγνοεί, σε τέτοιο δραματικό βαθμό, το πολιτικό αλφάβητο και να πιστεύει ότι με βάθρο το ίδιο το καθεστώς του διεθνούς κεφαλαίου και τα όργανά του θα «κτυπήσει» τους σιδερένιους νόμους αυτού του καθεστώτος. Ούτε μπορεί να αγνοεί ότι τα πραγματικά κέντρα της εξουσίας δεν βρίσκονται στους κυβερνητικούς διαχειριστές…
Από πού, συνεπώς, πηγάζουν οι λεονταρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ και οι δήθεν προγραμματικές του «δεσμεύσεις» για την άμεση κατάργηση του Μνημονίου κ.λπ, αν δεχτούμε ότι δεν είναι όλα αυτά άθλια προεκλογική δημαγωγία;
Μήπως, όλα αυτά αποτελούν την απόρροια της μέθης του ΣΥΡΙΖΑ από την εκλογική του εκτόξευση; Αυτή είναι μια ψυχολογική εξήγηση και δεν μας ικανοποιεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει «εχθρούς», αλλά έχει και «φίλους» μέσα στο «κύκλωμα» (διεθνές και εγχώριο) του κεφαλαίου, έχει ισχυρές «πλάτες». Μπορεί να τον κτυπάνε κάποιες μερίδες των «νταβάδων», αυτές που έχουν ταυτίσει τα συμφέροντά τους με την ΕΕ και το ευρώ, αλλά τον στηρίζουν κάποιες άλλες, κυρίως από το εφοπλιστικό κεφάλαιο…
Για να πιάσουμε το Μίτο της Αριάδνης δεν πρέπει να ξεχνάμε τούτο: Ότι βρισκόμαστε στο μέσον ενός άγριου παγκόσμιου πολέμου, με νέες μορφές και πολεμικά μέσα.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει οξύνει στο έπακρον τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, έχει «διασπάσει» το παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό κύκλωμα και έχει προκαλέσει ανοικτή ρήξη μεταξύ των ισχυρών οικονομικών και χρηματοπιστωτικών συμφερόντων, καθώς και μεταξύ των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών.
Γράφαμε μεταξύ άλλων το Δεκέμβριο του 2010!
«Το ευρώ, μέσα σε ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα που έχει ως βάση το δολάριο (το νόμισμα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού), είναι ο αδύνατος κρίκος…
…Οι ΗΠΑ μπορεί να σωθούν μόνο αν φορτώσουν τα βάρη της δικής τους κατάρρευσης στους άλλους.
Το μέγα «πυρηνικό όπλο» των ΗΠΑ είναι ότι όλο το σύστημα στηρίζεται στο δολάριο και στο διεθνές δίκτυο των μαφιόζων του χρήματος: στα πλανητικά χρηματιστικά και τραπεζικά καρτέλ της κερδοσκοπίας.
Μέσω αυτού του «όπλου» κερδοσκοπούν πάνω στη χρεοκοπία των λαών και των εθνών.
Σε αυτό το πεδίο της πολεμικής παγκόσμιας σύρραξης το ευρώ είναι πολύ ευάλωτο. Οδηγούν στη χρεοκοπία τους αδύνατους, αλλά απειλούνται και οι ισχυροί, αν δεν απαγκιστρωθούν από τις «τανάλιες» του ευρώ…».
Ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5196
Το «ευρώ», λοιπόν, σήμερα που η κρίση βαθαίνει και ο παγκόσμιος πόλεμος οξύνεται, αποτελεί τον «αδύνατο κρίκο» σε αυτόν το πόλεμο, συνακόλουθα και την αιχμή των λυσσαλέων διεθνών ανταγωνισμών.
Η Ελλάδα αποτελεί τον «αδύνατο κρίκο» του «αδύνατου κρίκου», του ευρώ. Μοιραία, έτσι, γίνεται το επίκεντρο του πολέμου, το επίκεντρο των ανταγωνισμών της ΕΕ (ιδιαίτερα της Γερμανίας) και των ΗΠΑ.
Γι’ αυτόν τον άγριο πολεμικό ανταγωνισμό διαβάστε δύο παλιά μας άρθρα (Φλεβάρης 2010):
α). Οι δύο ιμπεριαλιστικές κακουργίες
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4248
β). Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4242
Πριν από είκοσι μέρες επισημαίναμε στο άρθρο: «Τη διαχείριση της “ανεξέλεγκτης” πτώχευσης τρέμουν ΟΛΟΙ...»:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6468
«Τέλος, ένα βασικό πολιτικό συντελεστή που έχουμε σχετικά υποτιμήσει και στον οποίο κανένας δεν αναφέρεται είναι η ιμπεριαλιστική πολιτική της πλανητικής εξουσίας: των ΗΠΑ.
Η διεθνής αυτή ιμπεριαλιστική κακουργία, ασφαλώς και δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια, ούτε αδιαφορεί για αυτά που συμβαίνουν εδώ: Έχει τα δικά της σενάρια και υφαίνει τις δικές της συνωμοσίες, όπως ΠΑΝΤΑ…
Τα πλανητικά επιτελεία της Νέας Τάξης γνωρίζουν ότι η ΕΕ και το ευρώ καταρρέουν και ασφαλώς θα επιχειρήσουν αυτήν την κατάρρευση να την αξιοποιήσουν για να διασώσουν τον υπερατλαντικό γίγαντα με τα ξύλινα πόδια και για την προώθηση των πλανητικών στρατηγικών της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης.
ΟΙ ΗΠΑ, λοιπόν, θα θελήσουν να φορτώσουν τα βάρη της παγκόσμιας κρίσης στην καταρρέουσα ΕΕ και να αξιοποιήσουν τις εξελίξεις στην Ελλάδα προς δικό τους όφελος. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να επιταχύνουν τους ρυθμούς της «ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας», αντικειμενικά αναπόφευκτης, η οποία θα πυροδοτήσει μια αλυσίδα χρεοκοπιών σε πολλά κράτη της ΕΕ…
Όταν το σύμπαν καταρρέει οι ισχυροί, για τη δική τους διάσωση, κατασπαράζουν τους αδύνατους και φορτώνουν τα βάρη στους λαούς.
Προς αυτήν την κατεύθυνση θα κινηθεί ο πλανητικός αυτοκράτορας των ΗΠΑ…
Και στην Ελλάδα έχει ΜΕΓΑΛΕΣ προσβάσεις: Ελέγχει πολιτικές δυνάμεις, κόμματα και αποκόμματα, το στρατό και το παρακράτος…».
Αρκετά αποκαλυπτικό είναι και το εξώφυλλο των σημερινών «Επικαίρων»:
• «Πηγή Σύγκρουσης ΗΠΑ-Γερμανίας στην Ελλάδα»
• «Γιατί οι Αμερικανοί προτιμούν ΣΥΡΙΖΑ»
Η Ελλάδα, λοιπόν, ως ο «αδύνατος κρίκος», έχει μετατραπεί σε αρένα μάχης των δύο διεθνών κακουργιών: ΗΠΑ-Γερμανίας.
Ο εσωτερικός «εμφύλιος» ανάμεσα στα ελληνικά ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΑ κόμματα (καθεστωτικό κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ) αντανακλά και απεικονίζει τον « παγκόσμιο πόλεμο», ο οποίος έχει πάρει οξύτατες μορφές, λόγω της κρίσης κατάρρευσης της ΕΕ και ιδιαίτερα λόγω της κατάρρευσης του ευρώ…
Και ο ελληνικός λαός καλείται να επιλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη…