Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ: Να σπάσουμε τα κιγκλιδώματα…




Ήρθε ο καιρός ο ελληνικός λαός να σπάσει τα «λουκέτα» των «κλειδοκρατόρων» της ΟΡΓΗΣ του: Των γραφειοκρατικών κομματικών και συνδικαλιστικών ηγεσιών…
Η σημερινή ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία αυτού του «ξεκλειδώματος» της λαϊκής αγανάκτησης, την αφετηρία της αυτό-οργάνωσής της…



Οι ηγεσίες των δήθεν αριστερών κομμάτων και των πολύχρωμων, ελεεινών εργατοπατέρων (κρατικοί συνδικαλιστές) θα επιδιώξουν και σήμερα να εφαρμόσουν τη γνωστή συνταγή τους:
Το «κλείδωμα» της λαϊκής οργής και ενεργητικότητας στο μπουκάλι των κομματικών και συνδικαλιστικών παρελάσεων.

Το γεγονός και μόνο, ότι εξακολουθούν να ΔΙΑΣΠΟΥΝ το λαό, σήμερα σε συνθήκες ολοκληρωτικής λεηλασίας και καταστροφής μας, αποκαλύπτει τα σχέδιά τους και τον καθεστωτικό τους ρόλο.


Αν είναι δυνατόν να παίζουν ακόμα το διασπαστικό παιχνίδι-σώου των ξεχωριστών και «μαντρωμένων» (κομματικά και συνδικαλιστικά) απεργιακών κινητοποιήσεων…


Οι ίδιοι οι απεργοί ΠΡΕΠΕΙ να σπάσουν αυτούς τους διαχωριστικούς φράκτες και να πάρουν στα δικά τους χέρια την οργάνωση του ΑΓΩΝΑ…


Ο αγώνας αυτός είναι αγώνας ζωής και θανάτου και δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να τον εμπιστευτεί στους κομματικούς και συνδικαλιστικούς, ΔΙΑΣΠΑΣΤΕΣ κλειδοκράτορες…


Ας κάνουμε σήμερα την αρχή για να σταματήσουν οι παρελάσεις, για να γκρεμιστούν οι φράκτες μεταξύ των απεργών και για να προχωρήσει ο ΑΓΩΝΑΣ σε δυναμικές, ΕΝΙΑΙΟ-ΜΕΤΩΠΙΚΕΣ και αυτό-οργανωμένες πρωτοβουλίες…


ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Βγες έξ ω, σύντροφε! Ρίσκαρε
Τη δεκάρα, που ούτε δεκάρα πια δεν είναι
Τον τόπο για ύπνο που πάνω του πέφτει η βροχή
Και της δουλειάς τη θέση που αύριο θα χάσεις!
Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου!
Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ!
Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας:
Κάνε πράξη την αλληλεγγύη!
Βγες έξω, σύντροφε, αντιμέτωπος με τα όπλα και
Διεκδίκησε το μεροκάματό σου!
Σαν ξέρεις πως δεν έχεις τίποτα να χάσεις
Όπλα αρκετά οι αστυνόμοι τους δεν έχουν!
Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου!
Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ! Βοήθα τον εαυτό σου
βοηθώντας μας: Κάνε πράξη
Την αλληλεγγύη!


Bertolt Brecht, “Το τραγούδι της απεργίας” (1929-1930)