Οι μέρες αφηγούνται (24 Φεβρουαρίου): Ένα μάθημα ρεαλισμού
Του Eduardo Galeano
Το 1815 ο Ναπολέων Βοναπάρτης δραπέτευσε από τη φυλακή του στη νήσο Έλβα και ξεκίνησε να επανακτήσει τον θρόνο της Γαλλίας.
Προχωρούσε βήμα βήμα, συνοδευόμενος από έναν στρατό που ολοένα μεγάλωνε, ενώ η εφημερίδα Le Moniteur universel, που ήταν άλλοτε το φερέφωνο του, διαβεβαίωνε ότι οι Γάλλοι ήταν έτοιμοι να πεθάνουν υπερασπιζόμενοι τον βασιλιά Λου¬δοβίκο ΙΗ', και αποκαλούσε τον Ναπολέοντα σφετεριστή της πά¬τριας γης, ξενοφερμένο και εκτός νόμου, άρπαγα, προδότη, πληγή του έθνους, λήσταρχο, εχθρό της Γαλλίας, που τολμά να μαγαρίσει τη γη που τον εξόρισε και ανήγγελλε ότι: Αυτή θα είναι η τελευ¬ταία πράξη της τρέλας του.
Τελικά όμως στα πόδια το έβαλε ο βασιλιάς, και κανείς δεν πέθανε γι' αυτόν, ενώ ο Ναπολέων κάθισε στον θρόνο δίχως να πέσει τουφεκιά.
Τότε η ίδια εφημερίδα βάλθηκε να πληροφορεί ότι η χαρμό¬συνη είδηση της εισόδου του Ναπολέοντα στην πρωτεύουσα προξενεί ομόφωνα και αυθόρμητα ξεσπάσματα, όλοι αγκαλιάζονται, ζητωκραυγάζουν τον Αυτοκράτορα, τα μάτια όλων έχουν γεμίσει με δάκρυα χαράς, όλοι γιορτάζουν την επιστροφή του ήρωα της Γαλλίας, και υπόσχονται στην Αυτού Μεγαλειότητα τον Αυτοκράτορα υποταγή άνευ όρων.
________________________________________
Από το βιβλίο ''Οι μέρες αφηγούνται'' του Eduardo Galeano, εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ, Οκτώβριος 2012
Το διαβάσαμε εδώ:
http://aristeroblog.gr/node/1450
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7293