Νέος ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ο Λόγος του Κάστρο είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου το κοινωνικό και το ταξικό συνδυάζεται με το εθνικό και έχει πολλά να μας διδάξει για την σημερινή κατάσταση της Ελλάδος και ποιά μπορεί να είναι μια πραγματική διέξοδος.
Σημείωση δική μας:
Η ιστορική απολογία του Κάστρο στις 6 του Οκτώβρη του 1953, στο δικαστήριο του Σαντιάγκο της Κούβας, ο Φιντέλ Κάστρο, κατηγορούμενος για την επίθεση στη Μονκάδα, στις 26 του Ιούλη του ίδιου έτους, που σκοπό είχε να ξεσηκώσει το λαό του νησιού εναντίον της δικτατορίας του Μπατίστα. Η επίθεση δεν πέτυχε κάποιοι από τους αντάρτες σκοτώθηκαν και κάποιοι άλλοι μεταξύ αυτών και ο Κάστρο πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Μετά τη δίκη και την αμνηστία του 1954 ο Κάστρο εγκαταλείπει το νησί και οργανώνει τον επαναστατικό αγώνα από το Μεξικό.
Στα τέλη Νοεμβρίου του 1956, 82 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων ο Φιντέλ Κάστρο και ο Τσε Γκεβάρα αποπλέουν από το Μεξικό, με ένα μικρό σκάφος, το Granma και κατευθύνονται στη δασωμένη περιοχή της Σιέρα Μαέστρα. Στο δρόμο πέφτουν σε ενέδρα των καθεστωτικών και αποδεκατίζονται.
Οι δώδεκα που επιζούν φτάνουν στη Σιέρα Μαέστρα και ξεκινούν αντάρτικο. Το 1958 αρχίζουν και μετακινούνται από τα βουνά στις πεδιάδες, καταλαμβάνουν τη μία μετά την άλλη τις πόλεις και τελικά μπαίνουν θριαμβευτές στην Αβάνα την Πρωτοχρονιά του 1959 κι ενώ ο Μπατίστα και οι φίλοι του έχουν εγκαταλείψει το νησί.
Παραθέτουμε το λόγο του Κάστρο γιατί είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου το κοινωνικό και το ταξικό συνδυάζεται με το εθνικό και έχει πολλά να μας διδάξει για την σημερινή κατάσταση της Ελλάδος και ποιά μπορεί να είναι μια πραγματική διέξοδος.
Ο πατριωτισμός του Κάστρο πήγε μέχρι τέλους γιατί ακριβώς στηρίχθηκε στον οργανωμένο λαό της Κούβας και μάλιστα στον ένοπλο. Ο κομμουνιστής ηγέτης ήξερε πολύ καλά ότι η εθνική ανεξαρτησία της Κούβας και το γκρέμισμα της αμερικανοκίνητης χούντας ταυτιζόταν απόλυτα με τα συμφέροντα των υποτελών τάξεων και την αλλάγη στην ιδιοκτησία των μεγάλων μέσων παραγωγής.
Αντίθετα οι ελίτ ήταν πλήρως ταυτισμένες με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και έπαιρναν το μερίδιο τους από την καταλήστευση και εκμετάλλευση της χώρας. Είναι η συλλογική ιδιοκτησία στα μεγάλα μέσα παραγωγής και η σοσιαλιστική οργάνωση της οικονομίας που επέτρεψε στην Κούβα να είναι αξιοζήλευτα κυρίαρχη και ανεξάρτητη όντας στην αυλή της υπερδύναμης ακόμα και όταν μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν εντελώς απομονωμένη διεθνώς.
Είναι χαρακτηριστικό εδώ να πούμε ότι παρά τα πολλά αφιερώματα και τις αναφορές στην πιο επιτυχημένη σοσιαλιστική επανάσταση του 20ου αιώνα, συνήθως η άρρηκτη σχέση εθνικού και ταξικού και ο αντιιμπεριαλιστικός πατριωτικός χαρακτήρας που είχε αποσιωπούνται και οι πρωταγωνιστές και ηγέτες της απλά εμφανίζονται ως κάποιοι άνετοι τύποι που κάπνιζαν πούρα και μάγεψαν τις μάζες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ το Λόγο του Κάστρο ΕΔΩ:
http://apergospastis.blogspot.gr/2013/02/blog-post.htmlΝέος ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ο Λόγος του Κάστρο είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου το κοινωνικό και το ταξικό συνδυάζεται με το εθνικό και έχει πολλά να μας διδάξει για την σημερινή κατάσταση της Ελλάδος και ποιά μπορεί να είναι μια πραγματική διέξοδος.
Σημείωση δική μας:
Η ιστορική απολογία του Κάστρο στις 6 του Οκτώβρη του 1953, στο δικαστήριο του Σαντιάγκο της Κούβας, ο Φιντέλ Κάστρο, κατηγορούμενος για την επίθεση στη Μονκάδα, στις 26 του Ιούλη του ίδιου έτους, που σκοπό είχε να ξεσηκώσει το λαό του νησιού εναντίον της δικτατορίας του Μπατίστα. Η επίθεση δεν πέτυχε κάποιοι από τους αντάρτες σκοτώθηκαν και κάποιοι άλλοι μεταξύ αυτών και ο Κάστρο πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Μετά τη δίκη και την αμνηστία του 1954 ο Κάστρο εγκαταλείπει το νησί και οργανώνει τον επαναστατικό αγώνα από το Μεξικό.
Στα τέλη Νοεμβρίου του 1956, 82 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων ο Φιντέλ Κάστρο και ο Τσε Γκεβάρα αποπλέουν από το Μεξικό, με ένα μικρό σκάφος, το Granma και κατευθύνονται στη δασωμένη περιοχή της Σιέρα Μαέστρα. Στο δρόμο πέφτουν σε ενέδρα των καθεστωτικών και αποδεκατίζονται.
Οι δώδεκα που επιζούν φτάνουν στη Σιέρα Μαέστρα και ξεκινούν αντάρτικο. Το 1958 αρχίζουν και μετακινούνται από τα βουνά στις πεδιάδες, καταλαμβάνουν τη μία μετά την άλλη τις πόλεις και τελικά μπαίνουν θριαμβευτές στην Αβάνα την Πρωτοχρονιά του 1959 κι ενώ ο Μπατίστα και οι φίλοι του έχουν εγκαταλείψει το νησί.
Παραθέτουμε το λόγο του Κάστρο γιατί είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου το κοινωνικό και το ταξικό συνδυάζεται με το εθνικό και έχει πολλά να μας διδάξει για την σημερινή κατάσταση της Ελλάδος και ποιά μπορεί να είναι μια πραγματική διέξοδος.
Ο πατριωτισμός του Κάστρο πήγε μέχρι τέλους γιατί ακριβώς στηρίχθηκε στον οργανωμένο λαό της Κούβας και μάλιστα στον ένοπλο. Ο κομμουνιστής ηγέτης ήξερε πολύ καλά ότι η εθνική ανεξαρτησία της Κούβας και το γκρέμισμα της αμερικανοκίνητης χούντας ταυτιζόταν απόλυτα με τα συμφέροντα των υποτελών τάξεων και την αλλάγη στην ιδιοκτησία των μεγάλων μέσων παραγωγής.
Αντίθετα οι ελίτ ήταν πλήρως ταυτισμένες με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και έπαιρναν το μερίδιο τους από την καταλήστευση και εκμετάλλευση της χώρας. Είναι η συλλογική ιδιοκτησία στα μεγάλα μέσα παραγωγής και η σοσιαλιστική οργάνωση της οικονομίας που επέτρεψε στην Κούβα να είναι αξιοζήλευτα κυρίαρχη και ανεξάρτητη όντας στην αυλή της υπερδύναμης ακόμα και όταν μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν εντελώς απομονωμένη διεθνώς.
Είναι χαρακτηριστικό εδώ να πούμε ότι παρά τα πολλά αφιερώματα και τις αναφορές στην πιο επιτυχημένη σοσιαλιστική επανάσταση του 20ου αιώνα, συνήθως η άρρηκτη σχέση εθνικού και ταξικού και ο αντιιμπεριαλιστικός πατριωτικός χαρακτήρας που είχε αποσιωπούνται και οι πρωταγωνιστές και ηγέτες της απλά εμφανίζονται ως κάποιοι άνετοι τύποι που κάπνιζαν πούρα και μάγεψαν τις μάζες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ το Λόγο του Κάστρο ΕΔΩ:
http://apergospastis.blogspot.gr/2013/02/blog-post.htmlΝέος ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗΣ