Η «ΒΙΟΧΑΛΚΟ», η μητρική εταιρεία ενός ομίλου που περιλαμβάνει 80 περίπου εταιρείες, με εξαγωγές σε 60 χώρες περίπου, θα μεταφέρει την έδρα της στο Βέλγιο, ακολουθώντας τα χνάρια των ομίλων «Coca Cola 3E» και ΦΑΓΕ…
Το γεγονός αυτό της «αποδημίας» μιας από τις μεγαλύτερες, αν όχι της μεγαλύτερης βιομηχανίας μετάλλου,
σε συνδυασμό με τη γενικότερη ροπή «αποδημίας» που παρατηρείται, δεν γκρεμίζει απλώς τη μυθολογία των κυβερνητικών ανδρεικέλων περί «ανάπτυξης», αλλά δείχνει κάτι ακόμα πιο βαθύ: Τη χρεοκοπία και μετατροπή του ελληνικού καπιταλισμού σε προτεκτοράτο της ΕΕ και των διεθνών αρπακτικών του χρήματος.
Οι καπιταλιστικοί δορυφόροι, μέσα στο «λάκκο των λεόντων» (ΕΕ, ευρωζώνη) απομυζούνται από τους ισχυρούς και μετατρέπονται σταδιακά σε «εξαρτήματα» των ισχυρών.
Οι ισχυροί, μέσω των κυβερνητικών και πολιτικών ανδρεικέλων τους, επιβάλλουν τους δικούς τους όρους στις σχέσεις παραγωγής, στην αγορά κεφαλαίων και εργασίας, στο χρηματοπιστωτικό σύστημα κ.λπ…
Οι όροι των ισχυρών και οι συνθήκες που δημιουργούν είναι: Η αποβιομηχανοποίηση των δορυφόρων και αδύνατων καπιταλιστικών «κλαδιών» προς όφελός τους.
Οι δαγκάνες της ΕΕ και της πλανητικής αγοράς συνετέλεσαν σε μια γοργή αποβιομηχανοποίηση της χώρας, η οποία πήρε οξύτατες μορφές μέσα στα πλαίσια της σημερινής κρίσης του καπιταλισμού.
Η αιχμή του δόρατος αυτής της άγριας επίθεσης εναντίον των αδύνατων καπιταλιστικών δορυφόρων ήταν το ηγεμονικό χρηματιστηριακό και τραπεζικό κεφάλαιο το οποίο, σαν θηρίο άπληστο, κατασπαράζει τις μικρές χώρες (το ζούμε στην Ελλάδα), υπονομεύοντας ακόμα περισσότερο τις συνθήκες της καπιταλιστικής παραγωγής.
Όταν ωθούνται οι χώρες στη χρεοκοπία ή όταν χρεοκοπούν, ωθούνται σε χρεοκοπία ή χρεοκοπούν και οι καπιταλιστικοί όροι παραγωγής.
Σε μια χρεοκοπημένη Ελλάδα, χωρίς καμία αχτίδα φωτός στον ορίζοντα, δεν μπορούν να αναπτύξουν ή να διασώσουν την κερδοφορία τους οι παραγωγικές βιομηχανίες, αντίθετα απειλούνται με συρρίκνωση των κερδών τους, ακόμα και το φάσμα της δικής τους χρεοκοπίας…
Αυτός είναι ο κεντρικός συντελεστής που η ΒΙΟΧΑΛΚΟ «δραπετεύει» από την Ελλάδα, όπως και οι άλλες βιομηχανίες.
Αυτό που καθορίζει τη συμπεριφορά κάθε κεφαλαίου είναι το ποσοστό του κέρδους. Να γιατί το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα…
Και το κέρδος μιας βιομηχανίας δεν καθορίζεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από τους μισθούς (στο Βέλγιο οι μισθοί ακόμα είναι πιο υψηλοί από τη χώρα μας).
Το ποσοστό του κέρδους είναι συνάρτηση πολλών σύνθετων παραγόντων: Συμπίεση μισθών, φορολογικά και ασφαλιστικά προνόμια, δυνατότητα φθηνού δανεισμού, κέρδη στο χρηματιστήριο κάθε χώρας, κοινωνικό και πολιτικό κλίμα κ.λπ.
Ένα απλό παράδειγμα φορολογικό. Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία ο φόρος επιβαρύνει την μητρική εταιρεία και όχι τις θυγατρικές. Μπορεί, λοιπόν οι θυγατρικές να έχουν τεράστια κέρδη, αλλά να μη φορολογηθούν διότι η μητρική να εμφανίζει ζημίες: Αυτό έγινε με τη «Coca Cola HBC»…
Αυτό θα κάνει και η ΒΙΟΧΑΛΚΟ…
Επίσης ο όμιλος διατηρεί, ως θυγατρικές, τις παραγωγικές μονάδες στην Ελλάδα, όπου η εργατική δύναμη είναι φτηνότερη και αποσύρει τη μετοχή της από το ελληνικό χρηματιστήριο που οδεύει σε γενική κατάρρευση: Και εδώ προσδοκά κέρδη από τη μεταφορά της στο Βέλγιο…
Το ποσοστό του κέρδους, συνεπώς, για το κεφάλαιο είναι συνάρτηση πολλών σύνθετων «συνθηκών». Οι περισσότερες από αυτές τις «συνθήκες» του καπιταλιστικού κέρδους στη χρεοκοπημένη Ελλάδα έχουν υπονομευτεί από τους ισχυρούς της ΕΕ και τους διεθνείς μαφιόζους του χρήματος ή τείνουν να εκλείψουν.
Οι σχέσεις που επιβάλλονται στη χώρα μας είναι σχέσεις αποικιοκρατίας, σχέσεις χρηματοπιστωτικής και τοκογλυφικής ασυδοσίας των διεθνών μαφιόζων του χρήματος: Εδώ απομυζείται μαζί με τις τελευταίες σταγόνες αίματος του ελληνικού λαού και της ελληνικής κοινωνίας και ΚΑΘΕ ικμάδα παραγωγικής ζωής: Κάθε πνοή καπιταλιστικής παραγωγικής ανάπτυξης…
Γι αυτό αντηχούν, σαν μακάβρια κοροϊδία, τα λόγια του Σαμαρά και των ποικίλων ανδρεικέλων, περί «ανάπτυξης»!!!
Βυθιζόμαστε όλο και πιο πολύ στην άβυσσο της χρεοκοπίας, της ολοκληρωτικής παραγωγικής στείρωσης και της μετατροπής μας σε «φιλιππινέζα» (αποικία) των διεθνών αρπακτικών και μαφιόζων και τα δωσίλογα ανδρείκελα μιλούν για «ΑΝΑΠΤΥΞΗ»!!!
Η «αποδημία», βεβαίως της ΒΙΟΧΑΛΚΟ, όπως και των άλλων βιομηχανικών ομίλων επιβεβαιώνει, για άλλη μια φορά, το κλασσικό αξίωμα: ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα.
Εύστοχο, επ’ αυτού, το παρακάτω σχόλιο του Μπογιόπουλου:
Εμείς εδώ, με τα πεζούλια μας...
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=18/9/2013&columnId=1821
Η «ΦΑΓΕ» (των Ελλήνων μεγαλομετόχων καπιταλιστών) μετακόμισε στο Λουξεμβούργο.
Η «COCA COLA - 3Ε» (των Ελλήνων μεγαλομετόχων καπιταλιστών) μετακόμισε στην Ελβετία.
Η «ΒΙΟΧΑΛΚΟ», η μητρική εταιρία ενός ομίλου που περιλαμβάνει 80 περίπου εταιρείες, με εξαγωγές σε 60 χώρες περίπου, που ο μεγαλοκαπιταλιστής μεγαλομέτοχός της διορίστηκε προσφάτως (μαζί με εκείνον της «COCA COLA») στο ΔΣ της Eurobank, που τον περασμένο Φλεβάρη ήταν μεταξύ της εκλεκτής συντροφιάς βιομηχάνων τους οποίους δεξιώθηκε ο κ. Σαμαράς στο Μαξίμου, μετακομίζει στο Βέλγιο...
***
Πάμε τώρα να θυμηθούμε ένα μικρό απόσπασμα από το λόγο του Αρη Βελουχιώτη στη Λαμία, στις 29 Οκτώβρη 1944:
*
«(...) Μας κατηγορούν ότι είμαστε όλοι κομμουνιστές και ισχυρίζονται ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ είναι σκεπασμένες κομμουνιστικές οργανώσεις. Μα αυτή η κατηγορία μπορεί ν' αποτελέσει ντροπή ή έπαινο; (...)
*
Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει.
Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς;
Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας.
Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;
(...)
Να λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους!
Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δε θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα (...)».