Το massmedia-gr επέστρεψε στην ελληνική ιστολογία με μια ανάρτηση αφιερωμένη στον αδικοχαμένο Έλληνα ράπερ: Παύλο Φύσσα.
(κάντε κλικ πάνω στις εικόνες για μεγέθυνση)
Παύλε Φύσσα,
Δεν θα πρωτοτυπήσω, θα σου γράψω σε πρώτο πρόσωπο• απορρίπτοντας τις
συμβουλές ορισμένων. Μα, δεν έχει νόημα μια ανοιχτή επιστολή σε έναν
νεκρό – οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους και οι ζωντανοί με τους
ζωντανούς, λένε κάποιοι «ζωντανοί». Άραγες είναι ζωντανοί;…
Σκοπός μου είναι να σου αποκαλύψω ποιοι σε φάγανε και γιατί.
Η επιστολή είναι ανοιχτή ελπίζοντας ότι θα διαβαστεί και από τους
«ζωντανούς» (οι οποίοι συνήθως δεν σπαταλούν το χρόνο τους για να
διαβάσουν μεγάλα κείμενα, δυστυχώς).
Έμαθα λοιπόν, από τις νεκρολογίες που ακολούθησαν, ότι γεννήθηκες τη 10η Απριλίου του 1979. Ήσουν γιος εργάτη της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης του Περάματος. Υπήρξες κι εσύ εργάτης στη Ζώνη και ήσουν συνειδητοποιημένος πολίτης
αριστερών καταβολών. Ήσουν επίσης αξιόλογος μουσικός της ραπ σκηνής,
όμως μακριά από τις δισκογραφικές εταιρείες, γνωστός με το ψευδώνυμο: Killah P («δολοφόνος του παρελθόντος»).
Πέρασαν κιόλας 34 χρόνια από τότε που οι δικοί σου σε λέγανε φατσούλα… και τώρα σε κλαίνε όλοι• σε κλαίνε και οι θεσμικοί φασίστες που σε ονόμαζαν… τρομοκράτη με κουκούλα!
Η δολοφονία σου έγινε για τους κυβερνητικούς φασίστες η χρήσιμη πρόκληση
που επιζητούσαν. Προσέλκυσε το ενδιαφέρον της αντιπολίτευσης, των ξένων
και ντόπιων ΜΜ’Ε’ καθώς και της κοινής γνώμης. Ο φόνος χρησιμοποιήθηκε
για να αλλάξει πάλι η πολιτική ατζέντα. Με νέα ψευτοδιλήμματα
εκβιάζουν και κοροϊδεύουν την ευκαταφρόνητη κοινωνία από την οποία έχουν
πλήρως αποκοπεί. Κρέμασαν, οι αθεόφοβοι, το κορμί σου στα περίπτερα κι
έκρυψαν μέσα στις θανατερές πληγές του τον ολοκληρωτισμό τους. Δείξ’ τους το θάνατο και θα είναι ευχαριστημένοι με τον πυρετό, λέει μια αραβική παροιμία.
Αυτοί οι υπόδικοι (ενώπιον των πολιτών) ΘΕΣΜΙΚΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ που οδηγούν τον ελληνικό πολιτισμό στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Οι οποίοι κουρελιάζουν το Σύνταγμα της Ελλάδας και υποτιμούν το Κοινοβούλιο,
παρακάμπτοντας επανειλημμένα τους κανόνες της κοινοβουλευτικής
δημοκρατίας με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και προεδρικά φιρμάνια,
παρουσιάζονται από τον Τύπο των γκεμπελίσκων μεγαλοεργολάβων ως εξολοθρευτές του εξωθεσμικού φασισμού. Οποία έκπληξη!
Μέχρι και οι διανοούμενοι της χώρας άρχισαν να υπνολαλούν εναντίον των εξωθεσμικών φασιστών της Χρυσής Αυγής και των ροπαλοφόρων των Ταγμάτων Εφόδου της. Ωστόσο, για τη φονική – τρομοκρατική βία που ασκείται από τους διαπιστευμένους κρανοφόρους των σφετεριστών της κρατικής εξουσίας
εναντίων των πολιτών που διαδηλώνουν δεν ακούγεται καμία έντονη και,
προπαντός, συντονισμένη αποδοκιμασία από τον πνευματικό κόσμο.
Παύλε Φύσσα,
Έγινες το σφαχτάρι τους γιατί το πολιτικό προφίλ και η προσωπικότητά σου τους χρησίμευαν για να διχάσουν την κοινωνία. Σε επέλεξαν γιατί είχες όλα τα προσόντα να γίνεις η ισχυρή πρόφαση – η αναμφισβήτητη casus belli που θα επιβεβαίωνε την απατηλή θεωρία των «δύο άκρων».
Οι ενδείξεις είναι βάσιμες: Τη δολοφονία σου αποφάσισαν οι εχθροπαθείς αφέντες των δοσίλογων. Ωστόσο, μια τελευταία ανατριχιαστική διαπίστωση είναι ότι τους ήσουν εξίσου χρήσιμος: είτε ως θύμα είτε ως… θύτης (έστω και αμυνόμενος). Ο φωτογραφικός φακός τους ήταν εκεί για να σε συλλάβει σε κάθε περίπτωση.
Αν ήσουν ο θύτης, οι ίδιοι διαχειριστές των ειδήσεων που τώρα σε
κλαίνε με κροκοδείλια δάκρυα θα πλαισίωναν την είδηση αρνητικά για το
πρόσωπό σου. Τότε θα λάμβανες από τον Τύπο τους χαρακτηρισμούς του κουκουλοφόρου τρομοκράτη της κοινωνίας. Σατανικό το σχέδιο,
καλά μελετημένο σε «εργαστήριο», για να σπείρει τη διχόνοια, παγώνοντας
τελείως την αγάπη μεταξύ των πολλών ώστε πότε να μην ομονοήσουν και
γίνουν δυνατοί.
Σύμφωνα με μια άποψη του Umberto Eco, έτσι συμβαίνει γενικά με
τις δικτατορίες: Οι δικτάτορες, προκειμένου να διατηρήσουν την κοινωνική
συναίνεση γύρω από τις αποφάσεις τους, καταγγέλλουν την ύπαρξη ενός
εχθρού (ομάδας, φυλής, μυστική εταιρείας) που συνωμοτεί εναντίον της
ακεραιότητας του λαού που κυβερνάν[1]. Αυτή είναι «η ρητορική της κατάχρησης» ή «ρητορική των καταχραστών»
που επιζητούν μια επακριβή casus belli για να δικαιολογηθούν.
Ουσιαστικά τόσο καιρό οι θεσμικοί φασίστες αναμασούν το επιχείρημα του
αρχιφασίστα Μουσολίνι (όπως το συνοψίζει ο Eco): «Έχουμε το δικαίωμα να καταχρώμαστε, επειδή είμαστε οι καλύτεροι»[2]. Αυτό μας λένε κι εμείς τους κοιτάμε άπραγοι!
Παύλε – Killah P,
Η γενιά που δήθεν σε κλαίει, είναι η ίδια που κάτω πέφτει και χορεύει
στο τσίρκο της «παραλογίας» για να τους φτιάξει το κέφι, καθώς της βαράν
το ντέφι… οι φιλοκερδείς αδικητές. Νεκρή γενιά• δεν αγανακτεί• δεν δακρύζει για εσένα – το κουφάρι της θρηνεί!
Εγώ δεν σε κλαίω, φίλε – σιγά μην κλάψω… Έχω μάθει να κλαίω τους νεκρούς, όχι τους αθάνατους! Και νεκροί είναι όσοι αγνοούν τα λόγια του ποιητή P. Neruda:
«Αποφεύγουμε το θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για
να είσαι ζωντανός / χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το
απλό γεγονός της αναπνοής.»
Είδα που σε πουλούσαν κρεμασμένο στη φυλλάδα. Στο μυαλό μου άρχισαν να
δουλεύουν οι συμβολισμοί. Κάπου είχα ξαναδεί φωτογραφία με ματωμένη
αγκαλιά• προφητική εικόνα… Έκανα υποθέσεις για το όνομα της κοπέλας που
σε αγκάλιαζε ενώ ψυχομαχούσες: Νίκη, Νέμεση, Χαρά, Αγνή, Ζώη, Ημέρα, Ειρήνη, Ελλάδα, Ελπίδα ή μήπως Αγάπη… μα, αν το όνομά της ήταν Αγάπη τότε θα την έλεγαν και Ελευθερία.
Τα δάκρυά της έσμιξαν με το αίμα σου κι εσύ μέσα από την αγκαλιά της
Ελευθερίας πέταξες για την… «πολύ ψηλή κορφή». Οι αετοί ζήλεψαν, Παύλε!
Λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί. Σε λίγο ο ήλιος φτάνει στο τελευταίο γέρμα.
Καλό παράδεισο και… καλή αντάμωση!
--------------------
1. U. Eco, «Με το βήμα του κάβουρα», μτφρ. Ε. Καλλιφατίδη, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2006, δ’ έκδ., σ. 74
2. U. Eco, ό.π., σ.σ. 76 – 77: Λόγος της 2ας Οκτωβρίου 1935 από μπαλκόνι του Παλάτσο Βενέτσια, 83
Σ.τ.Ι.: Η τελευταία φωτογραφία είναι λεπτομέρεια από τη δημιουργία του "Dimitris Da Athens". Μια σύντομη περιγραφή για το έργο θα βρείτε στο ιστολόγιό του: dimitristheathens.blogspot.gr