Γράφαμε τον Ιούνιο του 2009, για τη Λιάνα Κανέλλη:
«Αν ήταν, απλώς μια προσωπική περίπτωση, δεν θα μας απασχολούσε καθόλου. Τέτοια εξαμβλώματα ναρκισσιστικής αυθάδειας, αυτοϊκανοποιημένου αισθητισμού και νοσηρού θεατρινισμού θα τα αφήναμε στην ψυχανάλυση.
Εδώ όμως πρόκειται για μια βουλευτίνα ενός κομμουνιστικού κόμματος που εξευτελίζει και γελοιοποιεί κάθε έννοια κομμουνιστικής θεωρίας και πράξης, κάθε έννοια αγωνιστικής συμπεριφοράς και ηθικής.
Εδώ πρόκειται για ένα πολιτικό πρόσωπο που μιλάει στο όνομα του κομμουνισμού και περιφέρεται σαν ο χειρότερος αστός πολιτικάντης από τη Σκύλλα της μικρολογίας στη Χάρυβδη του γελοίου…
…Είναι το «πρόσωπο» που αποτυπώνει την πολιτική τραγωδία και παρακμή του ΚΚΕ. Όπως ο ήχος είναι η ακουστική συνοδεία της έννοιας, έτσι και η Κανέλλη είναι ο ήχος της έννοιας του σημερινού ΚΚΕ...».
Ολόκληρο το κείμενο, ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3510
Διαβάστε και ένα παλιότερο κείμενο (Οκτώβριος 2008): «Λιάνα Κανέλλη: Φτάνουν πιο τα σώου…».
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2716
Μας απασχολεί πάλι σήμερα διότι δεν άντεξε το νευρικό μας σύστημα διαβάζοντας το σημερινό της κείμενο στο «Ρ»: «Καρκινική γραφή».
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=7725644&publDate=1/12/2013
Ο παρακμασμένος αστικός ατομικισμός και η ναρκισσιστική έξαψη σε παραληρηματικές μορφές: Ένα λεκτικό ναρκισσιστικό σώου στο οποίο «κάνει επίδειξη των γυμνασμάτων της, όλων των κουρελιών και των σπάγκων του παζαριού της».
Αν είναι ποτέ δυνατόν ένας βουλευτής του ΚΚΕ να γράφει στο κομματικό έντυπο (που υποτίθεται ότι απευθύνεται στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα των πληβείων) με αυτόν τον ακατανόητο τρόπο της αφόρητης επιδειξιμανούς λεξιλαγνείας και σύγχυσης…
Φυσικά η Κανέλλη ουδόλως ενδιαφέρεται για τη μέθοδο και τη φόρμα κατανόησης των κειμένων της από το λαό. Αυτή δεν απευθύνεται στο λαό, αλλά στους εστέτ της μπουρδολογίας: Ηδονίζεται να ακούει μόνο τον εαυτό της και να πουλάει στα παρακμιακά «διανοούμενα» μορμολύκεια «τα κουρέλια και τους σπάγκους του παζαριού της»…
Βεβαίως, αυτός ο εξεζητημένος τρόπος της γραφής εκτός από τον φρενοβλαβή ναρκισσισμό της, αναδείχνει και την κομμουνιστική της (θεωρητική, ιδεολογική και πολιτική) ανεπάρκεια: Την ανικανότητά της να επεξεργαστεί ένα ζήτημα από τη πλευρά της Κομμουνιστικής Θεωρίας και Πράξης, την ανικανότητά της να μιλήσει στη γλώσσα της ΑΛΗΘΕΙΑΣ.
Γι αυτό περιπλέκει στα κείμενά της, σ’ ένα αξεδιάλυτο κουβάρι, τα πάντα και τα επενδύει με λεκτικά σώου (σαν τα σώου που παίζει στο γυαλί), ακριβώς για να επικαλύψει τις τερατώδεις συγχύσεις της, τις καραμπινάτες αστικές ιδεούλες της, την αντικομουνιστική της ψυχολογία και την ακατάσχετη μπουρδολογία…
Δεν χρειάζεται να αναδείξουμε όλα αυτά και στο σημερινό της κείμενο: Απαστράπτουν…
Και μόνο η Μορφή των κειμένων της είναι αρκετή για να δείξει ότι είναι ξένο σώμα μέσα στην αγωνιστική διαλεκτική της Θεωρίας με την Πράξη.
Περιεχόμενο και Μορφή είναι αξεχώριστα και αλληλοκαθοριζόμενα…