par Nil Nikandrov
«Ειρηνικοί» διαδηλωτές -και όμως φορώντας μάσκες-
προετοιμάζουν μια μολότοφ κατά τη διάρκεια
συγκρούσεων στο Καράκας, την Κυριακή 2 Μαρτίου 2014. Οι πολιτικοί αναλυτές δίνουν προσοχή στο συγχρονισμό των αμερικανικών προσπαθειών για να αλλάξουν τις κυβερνήσεις της Βενεζουέλας, της Ουκρανίας και της Συρίας. Η Ουάσιγκτον θέλει με αυτό τον τρόπο να αποδείξει ότι είναι μια υπερδύναμη ακόμα ικανή να κατευθύνει την πορεία των γεγονότων σε διαφορετικά μέρη του κόσμου, ταυτόχρονα και να αποθαρρύνει όσους σκέφτονται να της ξεφύγουν συνάπτοντας άλλες συμμαχίες. Σε αυτό το άρθρο, ο Nil Nikandrov αναλύει την κρίση στη Βενεζουέλα και ξαναβάζει τα ρολόγια στην ώρα μετά τα ψέματα των δυτικών μέσων ενημέρωσης.
Στη Βενεζουέλα, κατά τη διάρκεια του πρόσφατου καρναβαλιού, οι απομονωμένοι θύλακες στις φοιτητικές διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν σε μεγάλες πόλεις έχουν εξαφανιστεί ως από θαύμα. Ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, εξαφανίστηκαν στις προνομιούχες περιοχές των πόλεων αυτών.
Οι διοργανωτές των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων είχαν δηλώσει ότι το καρναβάλι δεν θα γινόταν, παρά την λαϊκή παράδοση να πάει ο κόσμος στις παραλίες της Καραϊβικής, διότι «η δυσαρέσκεια του λαού» είχε κορυφωθεί.
Λίγο ακόμα και το καθεστώς θα εξαφανιζόταν, ο πρόεδρος Nicolás Maduro και οι σύντροφοί του θα εγκατέλειπαν τη χώρα για την Κούβα και η χώρα θα γύριζε στην «αληθινή δημοκρατία».
Οι διαδηλώσεις καλύφθηκαν ευρέως από τα μεγάλα δυτικά τηλεοπτικά κανάλια.
Στη συνέχεια, ήρθε η απόλυτη σιωπή. Οι Βενεζουάλοι γιόρτασαν το καρναβάλι τους και χαλάρωσαν.
Ο κυριότερος ρόλος του ψυχολογικού πολέμου ενάντια στη Βενεζουέλα ανήκει στις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ.
Καθ ’όλη την προεδρία του Ούγκο Τσάβες, η Ουάσιγκτον προέβη σε έντονο πόλεμο πληροφοριών για να δυσφημίσει την ίδια την ιδέα του σοσιαλισμού στον 21ο αιώνα.
Ο Τσάβες δεν υποσχέθηκε ποτέ γρήγορη επιτυχία, αλλά η στοχαστική κοινωνική πολιτική του επέτρεψε την επιτυχία για πολλά πράγματα. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οι Βενεζουέλοι είναι από τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους της Αμερικής.
Τα επιτεύγματα της Μπολιβαριανής επανάστασης από την άποψη της υγείας, της παιδείας και της στέγασης σε προσιτές τιμές εξασφάλισαν στον Τσάβες τη λαϊκή υποστήριξη.
Αυτό το συμπαγές εσωτερικό μέτωπο του έδωσε τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει με επιτυχία τις ανατρεπτικές δραστηριότητες των Ηνωμένων Πολιτειών, όχι μόνο στη Βενεζουέλα αλλά και στη διεθνή σκηνή.
Ένα από τα κεντρικά σημεία αυτού του πολέμου των πληροφοριών ήταν η δημιουργία του τηλεοπτικού καναλιού Telesur με την υποστήριξη συμμαχικών χωρών στη Λατινική Αμερική, και την επακόλουθη δημιουργία του ραδιοφωνικού σταθμού RadioSur. Οργανώθηκαν τηλεοπτικά δίκτυα και τοπικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί σε όλη τη Βενεζουέλα, και άνοιξε ένα εθνικό κινηματογραφικό στούντιο, το οποίο παράγει ταινίες μεγάλου μήκους με πατριωτικά θέματα.
Μια νέα βενεζουελιανική ταινία εμφανίζεται στην οθόνη σχεδόν κάθε εβδομάδα, προσελκύοντας στη χώρα τόσους πολλούς θεατές όσο και οι ταινίες δράσης του Χόλιγουντ. Παράγονται επίσης ντοκιμαντέρ που εκθέτουν την πολιτική των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική, συμπεριλαμβανομένης της κατάσχεσης των κοιτασμάτων πετρελαίου και της εξάλειψης των πολιτικών που αποδοκιμάζει η Ουάσιγκτον.
Μετά το θάνατο του Τσάβες εντάθηκε η πολεμική προπαγάνδα ενάντια τον διάδοχό του - Nicolás Maduro.
Η Ουάσιγκτον αποφάσισε ότι ο χρόνος είχε φτάσει για την ανατροπή του καθεστώτος. Κινητοποίησε όλο το οπλοστάσιο αποσταθεροποίησης της -Κολομβιανοί παραστρατιωτικοί που διείσδυσαν στη χώρα να πραγματοποιήσουν τρομοκρατικές επιθέσεις, μέχρι και οικονομικό και χρηματοπιστωτικό σαμποτάζ και τη χρήση των κοινωνικών δικτύων στο Ίντερνετ.
Μιλώντας στον ΟΗΕ, ο υπουργός Εξωτερικών της Βενεζουέλας, Elías Jaua δήλωσε ότι τα αντιπολιτευτικά μέσα ενημέρωσης της Βενεζουέλας και ξένα ξεκίνησαν μια δραστήρια εκστρατεία για να ανατρέψουν τον Πρόεδρο Maduro.
Ο Jaua αργότερα εξήγησε ότι αναφερόταν σε «καλά προετοιμασμένες εκστρατείες που υλοποιήθηκαν μέσω τηλεοπτικών δικτύων με επιρροή». Σημείωσε ότι προσωπικότητες στις Ηνωμένες Πολιτείες και Ευρωπαίοι καλλιτέχνες «οι οποίοι μόλις και μετά βίας γνωρίζουν πού πέφτει η Βενεζουέλα» χρησιμοποιήθηκαν για να επιτεθούν στην κυβέρνηση.
Παράδειγμα, οι πρόσφατες δηλώσεις στην τελετή των Όσκαρ.
Αναφερόταν ιδιαίτερα στην τηλεόραση του CNN, η οποία χρησιμοποιείται όχι μόνο από τη CIA για τη διάδοση ψευδών πληροφοριών, αλλά και που πολλαπλασιάζει επίσης τα αρνητικά σχόλια για την κυβέρνηση της Βενεζουέλας και τον Πρόεδρο Maduro.
Έτσι έγινε και με τη μεροληπτική κάλυψη των διαδηλώσεων του δρόμου, τις οποίες το CNN περίγραφε ως ειρηνικές, χωρίς να αναφέρει τις ομάδες που μπλόκαραν τους δρόμους, έβαλαν φωτιά σε αυτοκίνητα, επιτέθηκαν στην αστυνομία και απειλούσαν αστικές υποδομές, όπως το μετρό.
Μεταξύ άλλων γεγονότων, οι ακτιβιστές της αντιπολίτευσης τοποθέτησαν μεταλλικές σβάρνες με καρφιά στο δρόμο, γεγονός το οποίο προκάλεσε την απότομη αύξηση τροχαίων ατυχημάτων. Υπήρχαν, επίσης, το τέντωμα σχοινιών νάιλον στο δρόμο για να πέσουν οι motorizados -οι ταχυμεταφορές με μοτοσικλέτα που παρέχουν αγαθά, φάρμακα, φέρουν το ταχυδρομείο, και ούτω καθεξής. Αυτοί οι μοτοσικλετιστές είναι γενικά πιστοί στις αρχές και ως εκ τούτου θεωρούνται από την αντιπολίτευση ως εχθρική δύναμη.
Το CNN , ωστόσο, αγνοεί τέτοιες λεπτομέρειες.
Τα διεθνή μέσα σιωπούν επίσης για τις προσπάθειες του Προέδρου Maduro να δημιουργήσει ένα ειρηνικό διάλογο και να αναζητηθεί αμοιβαία κατανόηση με την αντιπολίτευση και τους ολιγαρχικούς κύκλους που οργάνωσαν και χρηματοδοτούν μια παρατεταμένη εκστρατεία πολιτικής ανυπακοής. Η ανοχή των αρχών της Βενεζουέλας εκλαμβάνεται ολοένα και περισσότερο ως αδυναμία.
Μετά τη μεροληπτική κάλυψη τους, και μερικές φορές εμπρηστική, των γεγονότων στη Βενεζουέλα, απελάθηκαν οι ανταποκριτές του CNN. Δημοσιογράφοι του Associated Press, της Agence France-Presse, της Agencia EFE, του Reuters και άλλων δίνουν επίσης μια προκατειλημμένη ερμηνεία των γεγονότων.
Δεν μπορώ να σκεφτώ μια στιγμή όπου οι διαπιστευμένοι δυτικοί δημοσιογράφοι στη Βενεζουέλα έδειξαν τη παραμικρή ανεξαρτησία στην ερμηνεία τους για τα γεγονότα. Σχεδόν όλοι τους εκδηλώνουν μια γενική ευθυγράμμιση με τον τρόπο σκέψης της Ουάσιγκτον, όταν πρόκειται να σχολιάσουν τη διεθνή πολιτική.
Η κυβέρνηση Maduro κάνει ό, τι μπορεί για να εμποδίσει την εχθρική προπαγάνδα με την οποία η Ουάσιγκτον προσπαθεί να επιδεινώσει την κατάσταση, ελπίζοντας να δημιουργίσει πρόσχημα για να παρέμβει άμεσα στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας.
Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας έχει δεχτεί επανειλημμένα απειλές και προειδοποιήσεις από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, ζητώντας από την κυβέρνηση να απελευθερώσει τους συλληφθέντες φοιτητές κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων στους δρόμους και να καθίσει για συνομιλίες με την αντιπολίτευση. Ο Μπαράκ Ομπάμα το ανέφερε σε μια συνάντηση με Καναδούς και Μεξικανούς συναδέλφους στην Toluca, στις 20 Φεβρουαρίου 2014.
Μια δήλωση από τον ρεπουμπλικάνο γερουσιαστή Τζον Μακέιν μοιάζει με τελεσίγραφο:
«Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν στρατιωτική δύναμη για να εισέλθουμε στη Βενεζουέλα και να επιβάλουμε την ειρήνη εκεί». Ο γερουσιαστής τόνισε ότι η επιχείρηση θα μπορούσε να περιλαμβάνει Κολομβιανούς, Περουβιανούς, και Χιλιανούς στρατιώτες. Επιπλέον, τόνισε ότι δημοκρατικοί ηγέτες είναι σε πλήρη ετοιμότητα να αναλάβουν την ευθύνη της διακυβέρνησης της Βενεζουέλας με την πλήρη συναίνεση της Ουάσιγκτον και να «της δώσουν την ελευθερία».
Ο McCain εξήγησε, επίσης, ακριβώς γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται «δημοκρατικές μαριονέτες» στη Βενεζουέλα: πρόκειται πάνω απ ’όλα να εξασφαλιστεί η ταχεία παράδοση πετρελαίου στη Βόρεια Αμερική. Οι προμήθειες πετρελαίου από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, εν γένει, χρειάζονται 45 ημέρες, έναντι μόνο περίπου 70 ώρες από τη Βενεζουέλα.
Για να εξηγήσει την κατάσταση στη χώρα και τη θέση της κυβέρνησης της Βενεζουέλας, ο Υπουργός Εξωτερικών Elías Jaua, ξεκίνησε περιοδεία στη Λατινική Αμερική και την Ευρώπη, ενώ ο υπουργός Ενέργειας Ραφαέλ Ραμίρεζ, συναντήθηκε με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και μέλη της κινεζικής κυβέρνησης.
Η Πρόεδρος της Αργεντινής Cristina Fernández de Kirchner ανέφερε ότι υπήρχε μια πραγματική απειλή «soft πραξικόπημα» στη Βενεζουέλα:
«Δεν είμαι εδώ για να υπερασπιστώ τη Βενεζουέλα, η το πρόεδρο Nicolás Maduro. Είμαι εδώ για να υπερασπιστώ τον δημοκρατικό σύστημα μιας χώρας, όπως το κάναμε με τη Βολιβία, τον Ισημερινό ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα στην περιοχή, ανεξάρτητα από το αν είναι αριστερή ή δεξιά. Η δημοκρατία δεν ανήκει στη δεξιά ή στην αριστερά, η δημοκρατία είναι να δείξουμε σεβασμό στη βούληση του λαού. Θα ήταν μοιραίο για την περιοχή, για τη μεγάλη πρόοδο της ολοκλήρωσης που έκανε η Λατινική Αμερική τα τελευταία χρόνια, αν αφήναμε ξένους ανέμους να σαρώσουν τις χώρες μας και να καταστρέφουν την αδελφοσύνη μας».
Η Cristina Fernández υπενθύμισε επίσης ότι υπήρξαν 19 εκλογές στη Βενεζουέλα κατά τη διάρκεια των τελευταίων 14 ετών, εκ των οποίων μόνο η μία χάθηκε από το κυβερνών κόμμα. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ένα δημοψήφισμα μομφής θα μπορούσε να λάβει χώρα το 2016. Αυτός είναι ο μόνος νόμιμος τρόπος για να αλλάξει η κυβέρνηση.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ηγετών της Λατινικής Αμερικής συμμερίζεται την άποψή της.
Οι πολιτικοί αναλυτές δίνουν προσοχή στο συγχρονισμό των αμερικανικών προσπαθειών για να αλλάξουν τις κυβερνήσεις της Βενεζουέλας, της Ουκρανίας και της Συρίας. Η Ουάσιγκτον θέλει με αυτό τον τρόπο να αποδείξει ότι είναι μια υπερδύναμη ακόμα ικανή να κατευθύνει την πορεία των γεγονότων σε διαφορετικά μέρη του κόσμου ταυτόχρονα και να αποθαρρύνει όσους σκέφτονται να της ξεφύγουν συνάπτοντας άλλες συμμαχίες.
Ο Μπαράκ Ομπάμα θέλει να ολοκληρώσει την προεδρία του με θεαματικές νίκες στην Ανατολική Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική: να μετατρέψει την Ουκρανία σε δορυφορικό κράτος που θα εξασφαλίσει τη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στα σύνορα της Ρωσίας, και να πραγματοποιήσει μια αλλαγή του καθεστώτος στη Βενεζουέλα που θα έθετε τέλος σε όλα τα ανεξάρτητα σχέδια της λατινοαμερικανικής ολοκλήρωσης...
Nil Nikandrov
ΠΗΓΗ:
http://www.voltairenet.org/article182660.html
«Ειρηνικοί» διαδηλωτές -και όμως φορώντας μάσκες-
προετοιμάζουν μια μολότοφ κατά τη διάρκεια
συγκρούσεων στο Καράκας, την Κυριακή 2 Μαρτίου 2014. Οι πολιτικοί αναλυτές δίνουν προσοχή στο συγχρονισμό των αμερικανικών προσπαθειών για να αλλάξουν τις κυβερνήσεις της Βενεζουέλας, της Ουκρανίας και της Συρίας. Η Ουάσιγκτον θέλει με αυτό τον τρόπο να αποδείξει ότι είναι μια υπερδύναμη ακόμα ικανή να κατευθύνει την πορεία των γεγονότων σε διαφορετικά μέρη του κόσμου, ταυτόχρονα και να αποθαρρύνει όσους σκέφτονται να της ξεφύγουν συνάπτοντας άλλες συμμαχίες. Σε αυτό το άρθρο, ο Nil Nikandrov αναλύει την κρίση στη Βενεζουέλα και ξαναβάζει τα ρολόγια στην ώρα μετά τα ψέματα των δυτικών μέσων ενημέρωσης.
Στη Βενεζουέλα, κατά τη διάρκεια του πρόσφατου καρναβαλιού, οι απομονωμένοι θύλακες στις φοιτητικές διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν σε μεγάλες πόλεις έχουν εξαφανιστεί ως από θαύμα. Ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, εξαφανίστηκαν στις προνομιούχες περιοχές των πόλεων αυτών.
Οι διοργανωτές των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων είχαν δηλώσει ότι το καρναβάλι δεν θα γινόταν, παρά την λαϊκή παράδοση να πάει ο κόσμος στις παραλίες της Καραϊβικής, διότι «η δυσαρέσκεια του λαού» είχε κορυφωθεί.
Λίγο ακόμα και το καθεστώς θα εξαφανιζόταν, ο πρόεδρος Nicolás Maduro και οι σύντροφοί του θα εγκατέλειπαν τη χώρα για την Κούβα και η χώρα θα γύριζε στην «αληθινή δημοκρατία».
Οι διαδηλώσεις καλύφθηκαν ευρέως από τα μεγάλα δυτικά τηλεοπτικά κανάλια.
Στη συνέχεια, ήρθε η απόλυτη σιωπή. Οι Βενεζουάλοι γιόρτασαν το καρναβάλι τους και χαλάρωσαν.
Ο κυριότερος ρόλος του ψυχολογικού πολέμου ενάντια στη Βενεζουέλα ανήκει στις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ.
Καθ ’όλη την προεδρία του Ούγκο Τσάβες, η Ουάσιγκτον προέβη σε έντονο πόλεμο πληροφοριών για να δυσφημίσει την ίδια την ιδέα του σοσιαλισμού στον 21ο αιώνα.
Ο Τσάβες δεν υποσχέθηκε ποτέ γρήγορη επιτυχία, αλλά η στοχαστική κοινωνική πολιτική του επέτρεψε την επιτυχία για πολλά πράγματα. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οι Βενεζουέλοι είναι από τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους της Αμερικής.
Τα επιτεύγματα της Μπολιβαριανής επανάστασης από την άποψη της υγείας, της παιδείας και της στέγασης σε προσιτές τιμές εξασφάλισαν στον Τσάβες τη λαϊκή υποστήριξη.
Αυτό το συμπαγές εσωτερικό μέτωπο του έδωσε τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει με επιτυχία τις ανατρεπτικές δραστηριότητες των Ηνωμένων Πολιτειών, όχι μόνο στη Βενεζουέλα αλλά και στη διεθνή σκηνή.
Ένα από τα κεντρικά σημεία αυτού του πολέμου των πληροφοριών ήταν η δημιουργία του τηλεοπτικού καναλιού Telesur με την υποστήριξη συμμαχικών χωρών στη Λατινική Αμερική, και την επακόλουθη δημιουργία του ραδιοφωνικού σταθμού RadioSur. Οργανώθηκαν τηλεοπτικά δίκτυα και τοπικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί σε όλη τη Βενεζουέλα, και άνοιξε ένα εθνικό κινηματογραφικό στούντιο, το οποίο παράγει ταινίες μεγάλου μήκους με πατριωτικά θέματα.
Μια νέα βενεζουελιανική ταινία εμφανίζεται στην οθόνη σχεδόν κάθε εβδομάδα, προσελκύοντας στη χώρα τόσους πολλούς θεατές όσο και οι ταινίες δράσης του Χόλιγουντ. Παράγονται επίσης ντοκιμαντέρ που εκθέτουν την πολιτική των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική, συμπεριλαμβανομένης της κατάσχεσης των κοιτασμάτων πετρελαίου και της εξάλειψης των πολιτικών που αποδοκιμάζει η Ουάσιγκτον.
Μετά το θάνατο του Τσάβες εντάθηκε η πολεμική προπαγάνδα ενάντια τον διάδοχό του - Nicolás Maduro.
Η Ουάσιγκτον αποφάσισε ότι ο χρόνος είχε φτάσει για την ανατροπή του καθεστώτος. Κινητοποίησε όλο το οπλοστάσιο αποσταθεροποίησης της -Κολομβιανοί παραστρατιωτικοί που διείσδυσαν στη χώρα να πραγματοποιήσουν τρομοκρατικές επιθέσεις, μέχρι και οικονομικό και χρηματοπιστωτικό σαμποτάζ και τη χρήση των κοινωνικών δικτύων στο Ίντερνετ.
Μιλώντας στον ΟΗΕ, ο υπουργός Εξωτερικών της Βενεζουέλας, Elías Jaua δήλωσε ότι τα αντιπολιτευτικά μέσα ενημέρωσης της Βενεζουέλας και ξένα ξεκίνησαν μια δραστήρια εκστρατεία για να ανατρέψουν τον Πρόεδρο Maduro.
Ο Jaua αργότερα εξήγησε ότι αναφερόταν σε «καλά προετοιμασμένες εκστρατείες που υλοποιήθηκαν μέσω τηλεοπτικών δικτύων με επιρροή». Σημείωσε ότι προσωπικότητες στις Ηνωμένες Πολιτείες και Ευρωπαίοι καλλιτέχνες «οι οποίοι μόλις και μετά βίας γνωρίζουν πού πέφτει η Βενεζουέλα» χρησιμοποιήθηκαν για να επιτεθούν στην κυβέρνηση.
Παράδειγμα, οι πρόσφατες δηλώσεις στην τελετή των Όσκαρ.
Αναφερόταν ιδιαίτερα στην τηλεόραση του CNN, η οποία χρησιμοποιείται όχι μόνο από τη CIA για τη διάδοση ψευδών πληροφοριών, αλλά και που πολλαπλασιάζει επίσης τα αρνητικά σχόλια για την κυβέρνηση της Βενεζουέλας και τον Πρόεδρο Maduro.
Έτσι έγινε και με τη μεροληπτική κάλυψη των διαδηλώσεων του δρόμου, τις οποίες το CNN περίγραφε ως ειρηνικές, χωρίς να αναφέρει τις ομάδες που μπλόκαραν τους δρόμους, έβαλαν φωτιά σε αυτοκίνητα, επιτέθηκαν στην αστυνομία και απειλούσαν αστικές υποδομές, όπως το μετρό.
Μεταξύ άλλων γεγονότων, οι ακτιβιστές της αντιπολίτευσης τοποθέτησαν μεταλλικές σβάρνες με καρφιά στο δρόμο, γεγονός το οποίο προκάλεσε την απότομη αύξηση τροχαίων ατυχημάτων. Υπήρχαν, επίσης, το τέντωμα σχοινιών νάιλον στο δρόμο για να πέσουν οι motorizados -οι ταχυμεταφορές με μοτοσικλέτα που παρέχουν αγαθά, φάρμακα, φέρουν το ταχυδρομείο, και ούτω καθεξής. Αυτοί οι μοτοσικλετιστές είναι γενικά πιστοί στις αρχές και ως εκ τούτου θεωρούνται από την αντιπολίτευση ως εχθρική δύναμη.
Το CNN , ωστόσο, αγνοεί τέτοιες λεπτομέρειες.
Τα διεθνή μέσα σιωπούν επίσης για τις προσπάθειες του Προέδρου Maduro να δημιουργήσει ένα ειρηνικό διάλογο και να αναζητηθεί αμοιβαία κατανόηση με την αντιπολίτευση και τους ολιγαρχικούς κύκλους που οργάνωσαν και χρηματοδοτούν μια παρατεταμένη εκστρατεία πολιτικής ανυπακοής. Η ανοχή των αρχών της Βενεζουέλας εκλαμβάνεται ολοένα και περισσότερο ως αδυναμία.
Μετά τη μεροληπτική κάλυψη τους, και μερικές φορές εμπρηστική, των γεγονότων στη Βενεζουέλα, απελάθηκαν οι ανταποκριτές του CNN. Δημοσιογράφοι του Associated Press, της Agence France-Presse, της Agencia EFE, του Reuters και άλλων δίνουν επίσης μια προκατειλημμένη ερμηνεία των γεγονότων.
Δεν μπορώ να σκεφτώ μια στιγμή όπου οι διαπιστευμένοι δυτικοί δημοσιογράφοι στη Βενεζουέλα έδειξαν τη παραμικρή ανεξαρτησία στην ερμηνεία τους για τα γεγονότα. Σχεδόν όλοι τους εκδηλώνουν μια γενική ευθυγράμμιση με τον τρόπο σκέψης της Ουάσιγκτον, όταν πρόκειται να σχολιάσουν τη διεθνή πολιτική.
Η κυβέρνηση Maduro κάνει ό, τι μπορεί για να εμποδίσει την εχθρική προπαγάνδα με την οποία η Ουάσιγκτον προσπαθεί να επιδεινώσει την κατάσταση, ελπίζοντας να δημιουργίσει πρόσχημα για να παρέμβει άμεσα στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας.
Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας έχει δεχτεί επανειλημμένα απειλές και προειδοποιήσεις από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, ζητώντας από την κυβέρνηση να απελευθερώσει τους συλληφθέντες φοιτητές κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων στους δρόμους και να καθίσει για συνομιλίες με την αντιπολίτευση. Ο Μπαράκ Ομπάμα το ανέφερε σε μια συνάντηση με Καναδούς και Μεξικανούς συναδέλφους στην Toluca, στις 20 Φεβρουαρίου 2014.
Μια δήλωση από τον ρεπουμπλικάνο γερουσιαστή Τζον Μακέιν μοιάζει με τελεσίγραφο:
«Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν στρατιωτική δύναμη για να εισέλθουμε στη Βενεζουέλα και να επιβάλουμε την ειρήνη εκεί». Ο γερουσιαστής τόνισε ότι η επιχείρηση θα μπορούσε να περιλαμβάνει Κολομβιανούς, Περουβιανούς, και Χιλιανούς στρατιώτες. Επιπλέον, τόνισε ότι δημοκρατικοί ηγέτες είναι σε πλήρη ετοιμότητα να αναλάβουν την ευθύνη της διακυβέρνησης της Βενεζουέλας με την πλήρη συναίνεση της Ουάσιγκτον και να «της δώσουν την ελευθερία».
Ο McCain εξήγησε, επίσης, ακριβώς γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται «δημοκρατικές μαριονέτες» στη Βενεζουέλα: πρόκειται πάνω απ ’όλα να εξασφαλιστεί η ταχεία παράδοση πετρελαίου στη Βόρεια Αμερική. Οι προμήθειες πετρελαίου από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, εν γένει, χρειάζονται 45 ημέρες, έναντι μόνο περίπου 70 ώρες από τη Βενεζουέλα.
Για να εξηγήσει την κατάσταση στη χώρα και τη θέση της κυβέρνησης της Βενεζουέλας, ο Υπουργός Εξωτερικών Elías Jaua, ξεκίνησε περιοδεία στη Λατινική Αμερική και την Ευρώπη, ενώ ο υπουργός Ενέργειας Ραφαέλ Ραμίρεζ, συναντήθηκε με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και μέλη της κινεζικής κυβέρνησης.
Η Πρόεδρος της Αργεντινής Cristina Fernández de Kirchner ανέφερε ότι υπήρχε μια πραγματική απειλή «soft πραξικόπημα» στη Βενεζουέλα:
«Δεν είμαι εδώ για να υπερασπιστώ τη Βενεζουέλα, η το πρόεδρο Nicolás Maduro. Είμαι εδώ για να υπερασπιστώ τον δημοκρατικό σύστημα μιας χώρας, όπως το κάναμε με τη Βολιβία, τον Ισημερινό ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα στην περιοχή, ανεξάρτητα από το αν είναι αριστερή ή δεξιά. Η δημοκρατία δεν ανήκει στη δεξιά ή στην αριστερά, η δημοκρατία είναι να δείξουμε σεβασμό στη βούληση του λαού. Θα ήταν μοιραίο για την περιοχή, για τη μεγάλη πρόοδο της ολοκλήρωσης που έκανε η Λατινική Αμερική τα τελευταία χρόνια, αν αφήναμε ξένους ανέμους να σαρώσουν τις χώρες μας και να καταστρέφουν την αδελφοσύνη μας».
Η Cristina Fernández υπενθύμισε επίσης ότι υπήρξαν 19 εκλογές στη Βενεζουέλα κατά τη διάρκεια των τελευταίων 14 ετών, εκ των οποίων μόνο η μία χάθηκε από το κυβερνών κόμμα. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ένα δημοψήφισμα μομφής θα μπορούσε να λάβει χώρα το 2016. Αυτός είναι ο μόνος νόμιμος τρόπος για να αλλάξει η κυβέρνηση.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ηγετών της Λατινικής Αμερικής συμμερίζεται την άποψή της.
Οι πολιτικοί αναλυτές δίνουν προσοχή στο συγχρονισμό των αμερικανικών προσπαθειών για να αλλάξουν τις κυβερνήσεις της Βενεζουέλας, της Ουκρανίας και της Συρίας. Η Ουάσιγκτον θέλει με αυτό τον τρόπο να αποδείξει ότι είναι μια υπερδύναμη ακόμα ικανή να κατευθύνει την πορεία των γεγονότων σε διαφορετικά μέρη του κόσμου ταυτόχρονα και να αποθαρρύνει όσους σκέφτονται να της ξεφύγουν συνάπτοντας άλλες συμμαχίες.
Ο Μπαράκ Ομπάμα θέλει να ολοκληρώσει την προεδρία του με θεαματικές νίκες στην Ανατολική Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική: να μετατρέψει την Ουκρανία σε δορυφορικό κράτος που θα εξασφαλίσει τη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στα σύνορα της Ρωσίας, και να πραγματοποιήσει μια αλλαγή του καθεστώτος στη Βενεζουέλα που θα έθετε τέλος σε όλα τα ανεξάρτητα σχέδια της λατινοαμερικανικής ολοκλήρωσης...
Nil Nikandrov
ΠΗΓΗ:
http://www.voltairenet.org/article182660.html