Διάλυση (πριν τη λύση)

Ο Τρωικός ο πόλεμος είχε αφορμή το γάλα,
είναι δε βέβαιον ότι θα τον κερδίζαμε εκ νέου, αν δύο ριψάσπιδες και τρεις πεμπτοφαλλαγγίτες δεν ψήφιζαν εν τέλει αυτό που ορκίζονταν σε θεούς και δαίμονες ότι ποτέ δεν θα ψηφίσουν, αχ ωραίε μου, σαν τον θλιμμένο υπολοχαγό της Αλβανίας, Τζαμτζή
κι εσύ καημένε Κασσή, πώς έγινε και προσκυνήσατε εν τέλει την κακούργα Τρόικα;
Πού πήγε το «ή ταν ή επί τας» για τις πέντε μέρες φρεσκάδας
(σαν την πρωινή δροσούλα) κι έγινε επτά ημερών μπαγιατίλα (σαν κατσιασμένο γαλακτομπούρεκο); Τώρα σας φέρνουν ξαπλωμένους σαν γομάρια πάνω στις ασπίδες σας (επί τας) πίσω στο χωριό,
με τους τράγους να άδουν (εξ ου και τραγωδία), ζήσε, μαύρε μου, να φας ολλανδικό τριφύλλι.

Καλημέρα σας. Διάλυση και αποσύνθεση. Σ’ αυτήν την κατάσταση βρίσκεται η κυβέρνηση κι ας την ποτίζουν αψέντι τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ - η εικόνα της αυτό το διήμερο στη Βουλή ήταν αξιοθρήνητη. Χαρακόπουλος: παραιτήθηκε και ψήφισε υπέρ των λόγων που τον οδήγησαν σε παραίτηση. Για Γκίνες κακομοιριάς. Απόστολος Κακλαμάνης: διαφοροποιήθηκε απ’ το ΠΑΣΟΚ (ή μήπως την Ελιά; ή τους 58; ή το Ποτάμι;) κι άκουσε απ’ τον Μπενίτο Μπενύτο όσα «γαλλικά» δεν έχουν ακούσει οι Γάλλοι βορείως της Βουργουνδίας τους τελευταίους δύο αιώνες,
Νικήτας Κακλαμάνης: του έκανε την τιμή ο Απών -τελείως Απών- από το Κοινοβούλιο Πρωθυπουργός να εμφανισθεί επί δίλεπτον στην Αίθουσα και να τον διαγράψει ο ίδιος, προσωπικώς και ιδιοχείρως. Την ίδια ώρα
η κυρία Φωτεινή Πιπιλή επικοινωνούσε με τα πνεύματα και διαβεβαίωνε το πανελλήνιον ότι αν ο εθνάρχης κατήρχετο απ’ τα Ηλύσια Πεδία, θα πλάκωνε στις μπάτσες (κοινώς φάπες, μάπες, μπούφλες) τον έρμο, μιαρό κι αποσυνάγωγο Νικήτα. Ηρωικές στιγμές!
Κατά τη διάρκεια των οποίων ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης («ψυχοπαθής» κατά τη διάγνωση της ΔΑΚΕ) έτρεχε πάνω κάτω σαν δαιμονισμένος ανάμεσα στα υπουργικά έδρανα και το προεδρείο της Βουλής, καταθέτοντας και αποσύροντας τροπολογίες της τελευταίας στιγμής, σε ένα πολυνομοσχέδιο-πολυβόλο
που έτσι κι αλλιώς εξ όλων μόνον ο κ. Χρυσοχοΐδης είχε προλάβει να διαβάσει όλο. Προσέτι ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης σε μιαν επίδειξη σεμνότητος πρόλαβε να παραπονεθεί, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε στον ίδιο την πρόταση μομφής που έκανε εναντίον του κ. Στουρνάρα.
Την οποίαν πρόταση μομφής βρήκε πολύ άξεστη και μπανάλ ο κ. Φώτης Κουβέλης. Ενώ η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του ΚΚΕ, κυρία Αλέκα Παπαρήγα, υποστήριξε μεν την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με σκεπτικό που την ακύρωνε, ή μάλλον με το σκεπτικό που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση για να αντικρούσει την πρόταση. Διότι όπως είπε και η κυρία Παπαρήγα, το επίδικον δεν ήταν η πολιτική του κ. Στουρνάρα, αλλά η συνολική κυβερνητική πολιτική. Σωστό. Κι επειδή από την προηγούμενη πρόταση μομφής κατά της κυβερνητικής πολιτικής δεν έχει παρέλθει ακόμα εξάμηνο, το θέμα παρεπέμφθη για τις ελληνικές καλένδες. Βεβαίως, επί του θέματος είχε προλάβει να τα μπερδέψει ο κ. Σταμάτης, όστις έσπευσε να «σηκώσει το γάντι» και να δεχθεί τη συζήτηση επί της πρότασης μομφής - πλην όμως
τον τάπωσε (κοινώς τον άδειασε, χωρίς όμως να τον δείρει) ο αντ’ αυτού (του κ. Σαμαρά) πολύς Μπενύτο που ανέβηκε στο βήμα, άστραψε και βρόντησε, ζητώντας να ανακληθεί ο κ. Τσίπρας στην τάξη (και να του κουρέψουν το τσουλούφι). Αλλά κυρίως
να ξυρίσουν το μουστάκι του Γιωργάκη. Διότι μόλις ο Γιωργάκης ψήφισε «όχι» στην κατάληξη και το φυσικό επακόλουθο όλων εκείνων για τα οποία ψήφιζε έως τώρα «ναι», όρμησε ο Μπενύτο στο γραφείο του και τα μπινελίκια ακούστηκαν έως το Σούνιο. Πολύ ευπρεπή πράγματα, κομιλφώ μεταξύ συντρόφων (και συνενόχων). Της μουρλής! Της μουρλής αγελάδας - πάνω στη φάση ο κ. Κρεμαστινός δήλωνε ότι «δεν θα έπρεπε να ψηφίσω τις διατάξεις για τα φάρμακα, αλλά δεν θέλω να ρίξω την κυβέρνηση» - πλην όμως, τέτοιος κίνδυνος δεν υπήρχε! Οι δύο Ηρακλείς του στέμματος, κ. Λοβέρδος και κ. Αηδόνης, έσπευσαν να ξανακάνουν τις ψήφους της πλειοψηφίας 151, ο μαγικός αριθμός
της δεδηλωμένης, εναντίον της οποίας δεν θα στρέφονταν όμως ούτε ο κ. Ψαριανός ούτε ο κ. Οικονόμου, έχοντας φροντίσει να το στρίψουν αλά γαλλικά. Προσέτι ο ένας εκ των δύο, ο κ. Ψαριανός, δεν περιορίσθηκε στην απουσία του απ’ την Αίθουσα (να τον ψάχνει ο κ. Κουβέλης και να μην τον βρίσκει), αλλά στον απόηχο της συνεδρίασης άρχισε τον Πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ στις ψιλές (το κόμμα λειτουργεί ψιλοπροσωποπαγώς κι άλλα τέτοια).
Κορυφαία πάντως στιγμή σε όλη αυτή την κασκαρίκα, όπου το Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής είχαν πάει για τυρί στα μαντριά της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, ήταν όταν ο διαρκώς μαινόμενος κ. Βενιζέλος ωρυόταν από του βήματος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί για να σαμποτάρει την «ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος», δηλαδή την ομαλή εκτέλεση των εντολών της Τρόικας άνευ ετέρας και χωρίς δεύτερη κουβέντα. Γίγαντας.
Ισοϋψής, αλλά αδικημένος (δεν ξέρει κανείς αν ο θόρυβος γύρω του αφορά σε φουσκιές ή χειροκροτήματα) ο κ. Κωστής Χατζηδάκης. Το τι έχει υπογράψει το χέρι του δεν λέγεται (δυστυχώς όμως γίνεται). Απ’ τις μετοχές των τραπεζών που θα τις πουλάει όσο θέλει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ώς τη γενοκτονία των περιπτεράδων, από το φάρμακο και το βιβλίο έως την 24ωρη εργασία εφτά μέρες την εβδομάδα, ο «χαμηλών τόνων» (σαν τη μουχρίτσα) Υπουργός θριαμβεύει. Υπουργός Ανάπτυξης της Διαπλοκής, των τραστ και  των καρτέλ, Υπουργός (της τελικής) μονοπώλησης διά (του προσωρινού) ανταγωνισμού ο κ. Χατζηδάκης, εξακολουθεί να απαγγέλλει το ποίημά του για προσδοκώμενη μείωση των τιμών - μια μείωση που ουδαμού κι ουδέποτε επετεύχθη στον νεοφιλελεύθερο παράδεισο. Είναι
αξιοθαύμαστη όμως η άνεση με την οποίαν λένε ψέματα αυτοί οι άνθρωποι. Οπως με το πλεόνασμα. Διανέμουν βοήθημα κάτι εφ’ άπαξ ψίχουλα και κόβουν κι άλλο τις επικουρικές συντάξεις ή κόβουν τελείως τα επιδόματα μητρότητος.
Σε διάλυση κι αποσύνθεση οι ίδιοι, διαλύουν κι αποσυνθέτουν την κοινωνία. Κι αυτό θα κάνουν ώς το τέλος. Το δικό τους ή της κοινωνίας - δεν τίθεται τέτοιο θέμα ως ερώτημα. Διότι οι κοινωνίες, όσον κι αν δοκιμάζονται, δύσκολα τελειώνουν, αποτελειώνουν όμως κάποτε όσους αναλαμβάνουν το άχαρο έργο των εχθρών του λαού.
Δύσκολα αυτή η κυβέρνηση θα αντέξει άλλο το έργο της...


email: stathis@enikos.gr