ΣΤΑΘΗΣ
να κάνει τον Φώτη
τον πιο πολυτραγουδισμένο υπουργό από την εποχή του Γουλιμή!
Ο κ. Κουβέλης υφιστάμενος του κ. Καμμένου! – το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του, τα τηγανιτά στους Έλληνες και τα ψητά στους Τούρκους. Κάθε πολιτικός
που ορκίζεται υπουργός σε μνημονιακή κυβέρνηση γίνεται, θέλει δεν θέλει, ορκισμένος εχθρός του λαού. Ε, ακόμα κι αυτό ο Τσίπρας μπόρεσε να το διακωμωδήσει.
Συχνά λέμε ότι με ορισμένα απ’ όσα κάνουν οι πολιτικοί σ’ αυτήν τη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας οι σκιτσογράφοι σηκώνουν τα χέρια τους ψηλά
και κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους (όταν δεν φροντίζουν για αυτό οι ψοφοδεείς εξουσιαστές). Σε περιπτώσεις όμως όπως του κυρ Φώτη, δράση αναλαμβάνει το λαϊκό θυμικό, εμείς περισσεύουμε. Κι αν η λόγια σάτιρα έχει τις πειθαρχίες της, η λαϊκή φλέβα καρναβαλίζει και κανιβαλίζει αδίστακτα (και υγιέστατα). Κρεμάει κουδούνια στους τενεκέδες και τους περιφέρει στον γάιδαρο καβάλα (τ’ ανάποδα) – ως άλλα καθάρματα προς εξιλέωσιν της θεϊκής οργής, όταν
κι αυτή ακόμα δεν μπορεί να αντέξει τέτοιους θεομπαίχτες!
Όμως αυτό που με παραξενεύει (και για το οποίο, ομολογώ, δεν έχω απάντηση) είναι το νόημα, ο σκοπός αυτής της κίνησης Τσίπρα. Είναι γνωστό ότι ο Τσίπρας μπορεί να υστερεί σε πολλά, κρίσιμα και θεμελιώδη, αλλά στους ιντριγκοπολιτικαντισμούς είναι ασίκης και γαζής. Γιατί λοιπόν
οδήγησε το πανελλήνιο να ξεσπάσει σε ομηρικούς γέλωτες με την ανάκληση εξ εφέδρων (πολύ εφέδρων) του κυρ Φώτη; Η προσωρινότης του πράγματος ενόψει δομικού ή προεκλογικού ανασχηματισμού δεν εξηγεί το μπουρδοειδές των συντελουμένων. Το ίδιο επίσης δεν εξηγεί το εν λόγω μπουρδοειδές και
η πιθανή πρόθεση του Τσίπρα να καθηλώσει τον πάγκο του στον πάγκο και να δείξει στους συντρόφους του ότι αυτός είναι ο μάστερ του παιχνιδιού και πάσα άλλη ιντριγκοκατάσταση παυσάτω! Όσες πολύπλοκες σκέψεις και να κρύβονται (αν έγιναν) πίσω από την υπουργοποίηση Φώτη, το αποτέλεσμα υπήρξε «υπολοχαγός Νατάσα» – ήτοι άμα τω ακούσματι, ο Φώτης στο πυροβολικό, έντρομη η τουρκιά την έκανε άρον άρον για την κόκκινη μηλιά.
Περίεργον! Ο Τσίπρας μας έχει συνηθίσει στις κωλοτούμπες, στη γελοιοποίηση της Αριστεράς, μας έχει συνηθίσει στα ψέματα και τον κυνισμό του, στις θεατράλε μεγαλοστομίες και τις βρώμικες δουλειές, αλλά όχι και
σε τέτοιες καταγέλαστες κινήσεις που προδίδουν ότι ακόμα και ο πολιτικαντισμός είναι ενίοτε γυμνός. Το πολύ της αλαζονείας
γεννάει καταισχύνη; ή ήδη «μας πήρε η κάτω βόλτα, όμορφή μου Παναγιώτα»;…
ΠΗΓΗ:
http://www.topontiki.gr/article/262144/ta-prasseinaloga-toy-stathi
Υπάρχουν μερικά πράγματα με τα οποία δεν μπορεί να
κάνεις ούτε πλάκα. Παθαίνει και η πλάκα την πλάκα της. Για σάτιρα, ούτε
λόγος να γίνεται – σάτιρα δεν είναι να ξεβρακώνονται οι κλόουν.
Με την υπουργοποίηση Κουβέλη έχει γονατίσει απ’ τα γέλια το διαδίκτυο! Κατάφερε ο Τσίπραςνα κάνει τον Φώτη
τον πιο πολυτραγουδισμένο υπουργό από την εποχή του Γουλιμή!
Ο κ. Κουβέλης υφιστάμενος του κ. Καμμένου! – το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του, τα τηγανιτά στους Έλληνες και τα ψητά στους Τούρκους. Κάθε πολιτικός
που ορκίζεται υπουργός σε μνημονιακή κυβέρνηση γίνεται, θέλει δεν θέλει, ορκισμένος εχθρός του λαού. Ε, ακόμα κι αυτό ο Τσίπρας μπόρεσε να το διακωμωδήσει.
Συχνά λέμε ότι με ορισμένα απ’ όσα κάνουν οι πολιτικοί σ’ αυτήν τη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας οι σκιτσογράφοι σηκώνουν τα χέρια τους ψηλά
και κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους (όταν δεν φροντίζουν για αυτό οι ψοφοδεείς εξουσιαστές). Σε περιπτώσεις όμως όπως του κυρ Φώτη, δράση αναλαμβάνει το λαϊκό θυμικό, εμείς περισσεύουμε. Κι αν η λόγια σάτιρα έχει τις πειθαρχίες της, η λαϊκή φλέβα καρναβαλίζει και κανιβαλίζει αδίστακτα (και υγιέστατα). Κρεμάει κουδούνια στους τενεκέδες και τους περιφέρει στον γάιδαρο καβάλα (τ’ ανάποδα) – ως άλλα καθάρματα προς εξιλέωσιν της θεϊκής οργής, όταν
κι αυτή ακόμα δεν μπορεί να αντέξει τέτοιους θεομπαίχτες!
Όμως αυτό που με παραξενεύει (και για το οποίο, ομολογώ, δεν έχω απάντηση) είναι το νόημα, ο σκοπός αυτής της κίνησης Τσίπρα. Είναι γνωστό ότι ο Τσίπρας μπορεί να υστερεί σε πολλά, κρίσιμα και θεμελιώδη, αλλά στους ιντριγκοπολιτικαντισμούς είναι ασίκης και γαζής. Γιατί λοιπόν
οδήγησε το πανελλήνιο να ξεσπάσει σε ομηρικούς γέλωτες με την ανάκληση εξ εφέδρων (πολύ εφέδρων) του κυρ Φώτη; Η προσωρινότης του πράγματος ενόψει δομικού ή προεκλογικού ανασχηματισμού δεν εξηγεί το μπουρδοειδές των συντελουμένων. Το ίδιο επίσης δεν εξηγεί το εν λόγω μπουρδοειδές και
η πιθανή πρόθεση του Τσίπρα να καθηλώσει τον πάγκο του στον πάγκο και να δείξει στους συντρόφους του ότι αυτός είναι ο μάστερ του παιχνιδιού και πάσα άλλη ιντριγκοκατάσταση παυσάτω! Όσες πολύπλοκες σκέψεις και να κρύβονται (αν έγιναν) πίσω από την υπουργοποίηση Φώτη, το αποτέλεσμα υπήρξε «υπολοχαγός Νατάσα» – ήτοι άμα τω ακούσματι, ο Φώτης στο πυροβολικό, έντρομη η τουρκιά την έκανε άρον άρον για την κόκκινη μηλιά.
Περίεργον! Ο Τσίπρας μας έχει συνηθίσει στις κωλοτούμπες, στη γελοιοποίηση της Αριστεράς, μας έχει συνηθίσει στα ψέματα και τον κυνισμό του, στις θεατράλε μεγαλοστομίες και τις βρώμικες δουλειές, αλλά όχι και
σε τέτοιες καταγέλαστες κινήσεις που προδίδουν ότι ακόμα και ο πολιτικαντισμός είναι ενίοτε γυμνός. Το πολύ της αλαζονείας
γεννάει καταισχύνη; ή ήδη «μας πήρε η κάτω βόλτα, όμορφή μου Παναγιώτα»;…
ΠΗΓΗ:
http://www.topontiki.gr/article/262144/ta-prasseinaloga-toy-stathi