Οι κυβερνήσεις, κατά κανόνα, «ανασχηματίζονται» όταν αρχίζουν να καταρρέουν από τα αδιέξοδά τους…
Κάθε ανασχηματισμός αποτελεί ένα ταχυδακτυλουργικό τρικ εξαπάτησης του λαού. Είναι μια ταχυδακτυλουργία που επιχειρεί να υποκαταστήσει τη χρεοκοπημένη κυβερνητική πολιτική με τα πρόσωπα, φορτώνοντας σ’ αυτά τους «κακούς» χειρισμούς, συνακόλουθα καλλιεργώντας νέες αυταπάτες…
Ο τωρινός ανασχηματισμός του Τσίπρα υπερβαίνει και αυτό το ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα απάτης, το ισοπεδώνει κυριολεκτικά.
Εδώ και μόνο η επιλογή ενός προσώπου, του Φώτη Κουβέλη, αποτελεί το κυρίαρχο σύμπτωμα της χρεοκοπημένης και καταρρέουσας κυβέρνησης…
Ο συμβολισμός και μόνο αυτού του προσώπου καταγράφει τελεσίδικα ΟΧΙ μόνο τα αδιέξοδα και τη σύγχυση κατάρρευσης αυτής της κυβέρνησης, αλλά και το καταγέλαστο αυτής της κατάρρευσης: Τον πανικό της αλαζονικής ηλιθιότητας…
Ο Φώτης Κουβέλης έχει κερδίσει(!) την ιστορική στάμπα του ακραίου «αριστερού» νεοφιλελεύθερου, του «ήρεμου» πολιτικάντη («σοβαρό» τον πλάσαρε στο παρελθόν το κατεστημένο) που είχε τη «χρήσιμη ιδιότητα», να είναι κλειστός προς τα Αριστερά και πολύ ανοικτός προς τα Δεξιά!!!
Το 1989, συγκυβερνήτης με τη δεξιά του μητσοτακισμού: Ακραίος νεοφιλελευθερισμός…
Μετά «ξεκόλλησε» και από την ευρωκομμουνιστική ηχώ στην Ελλάδα (ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ), για να δημιουργήσει το ΑΣΤΙΚΟ «αριστερό» κατασκεύασμα της ΔΗΜΑΡ…
Κατασκεύασμα που νομιμοποίησε και στήριξε τα πρώτα κατοχικά Μνημόνια και ιδιαίτερα την κυβερνητική μοχθηρία της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου!!!
Αυτοί οι ιστορικοί συμβολισμοί …ανύψωσαν τον Κουβέλη σε επίλεκτη και πολύ χρήσιμη μονάδα του σύγχρονου φασισμού (4ο Ράιχ), τέτοια που γέννησε και σκέψεις να προωθηθεί στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας…
Φυσικά όλα αυτά τα συσσωρευμένα και ακραία νεοφιλελεύθερα καμώματα του «αριστερού» πολιτικαντισμού, κατέγραψαν τον Κουβέλη, στη συνείδηση του ελληνικού λαού, ως σύμβολο ΟΧΙ μόνο ΑΠΑΤΗΣ, αλλά και καταγέλαστο…
Αυτό το καταγέλαστο σύμβολο της ΑΠΑΤΗΣ και του κατοχικού ραγιαδισμού, υπουργοποίησε ο Τσίπρας…
Αποτυπώνοντας, έτσι, τα έσχατα όρια της κυβερνητικής χρεοκοπίας και κατάρρευσης, αλλά και της πρωθυπουργικής μωρίας…
Και όταν η «πλάκα παθαίνει την πλάκα της» (όπως εύστοχα παρατηρεί ο Στάθης στο σημερινό του κείμενο), τότε γένεσαι βορά της πλάκας…
Το άρθρο του Στάθη εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2018/03/blog-post_2.html