ΣΤΑΘΗΣ
Πόσους Συριζαίους, νυν βουλευτές και μέλλοντες υποψήφιους, πέπρωται να φάει ο Τσίπρας για να αποκαταστήσει τους σώγαμπρους και τις σωγαμπρίνες – όχι μόνον τους έξι, αλλά και όλα τα άλλα ρετάλια (προσοχή, κύριε διορθωτά, όχι ρεμάλια) του παλαιοκομματισμού, «εκσυγχρονιστικού» και όχι, που σπεύδουν να συμπλεχθούν στα ράκη με τα οποία ο Τσίπρας σκέφτεται να δώσει την επόμενη εκλογική μάχη;
Το ερώτημα πλανάται (αναπάντητο για την ώρα) πάνω απ’ τους βάλτους της επικράτειας, καθώς νυχτώνει κι αρχίζουν να κοάζουν τα βατράχια.
Καλημέρα σας! είναι πλέον φανερό σε όλους, εκτός κι αν πρόκειται για φανατικούς ή εθελοτυφλούντες ιδιοτελείς, ότι στη χώρα πλέον κουμάντο (εκτός απ’ τους Αμερικανούς) κάνει η παρακμή.
Η παρακμή όμως δεν κάνει πλάκα.
Όπου εκδηλώνεται, αποδεικνύεται θανάσιμη.
Η σημειολογία της παρακμής είναι η ευτέλεια και τα ξεφτιλίκια, που τον τελευταίο καιρό κορυφώνονται. Με δραματικές συνέπειες για την πολιτική και το πολίτευμα.
Και μπορεί μεν τα βατράχια να κοάζουν στους βάλτους, αλλά στα καφενεία της επικράτειας οι πολίτες καγχάζουν, σηματοδοτώντας έτσι το τέλος της παρούσας κυβέρνησης, μιας κυβέρνησης που δεν είναι πια καν κουρελού, αλλά απλώς ρόμπα.
Η παρακμή ταλάνιζε την Ελλάδα πολύν καιρό τώρα (επί παλαιοκομματικού δικομματισμού), αλλά ο τρέχων νεοπαλαιοκομματισμός της ελεεινής, της ελεεινότατης μορφής, έχει δώσει στην παρακμή ακατανίκητες δυνάμεις. Η κυρίως αιτία
για το φούντωμα της ξεφτίλας (δηλαδή της εν τέλει κατίσχυσης της παρακμής) βρίσκεται στο γεγονός ότι ο Τσίπρας άλλα έλεγε και άλλα έκανε.
Ενώ στη συνέχεια, άλλα κάνει και άλλα λέει.
Το πρώτο (άλλα να λες κι άλλα να κάνεις) συνιστά εξαπάτηση. Το δεύτερο (άλλα να κάνεις και άλλα να λες) συνιστά τρέλα.
Στη μέγγενη της εξαπάτησης και της τρέλας μπορεί να επιβιώνει ο κ. Θανάσης Παπαχριστόπουλος ή η κυρία Μεγαλοοικονόμου, αλλά όχι η Ελλάδα.
Οι συνομιλίες για τη Συμφωνία των Πρεσπών (το περιεχόμενο των οποίων υπαγόρευσε ο κ. Πάιατ στον Τσίπρα ως εάν να απευθυνόταν σε πρόθυμο παιδάριο), καθώς και η αίολη διαδικασία για να «περάσει» απ’ τη Βουλή των Ελλήνων, ξεχαρβάλωσαν τελείως το σύστημα διακυβέρνησης Τσίπρα. Ο Τσίπρας εξεπλάγη (πιθανώς, αλλιώς να του παρουσίαζε τις συνέπειες μιας λύσης τύπου Ανάν για το Σκοπιανό ο κ. Πάιατ). Σημασία έχει ότι οι συνέπειες της Συμφωνίας των Πρεσπών κατέστησαν την πορεία του Τσίπρα μονόδρομο προς το τέλος του.
Πανικόβλητος ο πρωθυπουργός της κυρίας Παπακώστα θα διανύσει αυτή τη διαδρομή αλλόφρων. Αλλόφρων πάει στην Τουρκία και πριν καν φθάσει εκεί, ο κ. Ερντογάν του κρεμάει κουδούνια: την επικήρυξη των οχτώ!
Ο Τσίπρας μετέτρεψε την εντολή του λαού σε εντολή στην κυρία Μεγαλοοικονόμου. Η προεκλογική εξαπάτηση έπιασε, αλλά η μετεκλογική τρέλα δεν τραβάει.
Όμως η παρακμή δεν αστειεύεται.
Μπορεί τα βατράχια στους βάλτους να κοάζουν έως το τέλος των ημερών, αλλά τα καφενεία της επικράτειας για να υπάρχουν, προϋποθέτουν επικράτεια. Με την οποίαν επικράτεια το παιδάριο αυτό έπαιξε πολύ (Μνημόνια, Πρέσπες, Πολίτευμα). Συνήθισε τον θυμό, την περιφρόνηση, την παραίτηση των πολιτών, αλλά παραγνώρισε τον τρομερό θεό των καφενέδων – τον Γέλωτα.
Είναι, ο Γέλως, ο έσχατος των θεών. Όταν οι Ερινύες αποτυγχάνουν να οδηγήσουν τον κάθε αχρείο στη συναίσθηση των πεπραγμένων του, αναλαμβάνει ο Γέλως. Ο γέλωτας των άλλων…
ΠΗΓΗ:
http://www.topontiki.gr/article/308321/o-eshatos-theos